Between the country where we are born
and the country where we will die
We are all immigrants of the country of our dreams
(Sometimes we get a glimpse of that country)
E.E.Titus
Gisteravond zijn we aangekomen in Marrakesh en het was nog sprookjesachtiger dan ik hoopte! We werden afgezet in de Medina en daar werd onze bagage in een handkar gezet, Anthe en Inden er bovenop, en daar gingen we. Lopend door honderden smalle straatjes en steegjes. Overal mensen op straat, mannen in jellaba’s en mutsjes op en vrouwen met een hoofddoekje om of een boerka aan. “Mama, een spook zonder ogen!”, zei Maren een keer.
Overal piepkleine winkeltjes: een fietsenmakertje, een kappertje, een timmerman, een hammam of een winkeltje met lantaarns. De supermarktwinkeltjes bestaan uit een kamer helemaal volgestouwd met levensmiddelen – opgestapeld langs de muren – met een klein loketje waar je door moet bestellen.
De man met de handkar liep flink door, Mark ernaast en ik met Maren 10 meter er achteraan. Ik snoof de sprookjesachtige sfeer op terwijl we door al die roodachtige poortjes en steegjes liepen. We liepen langs prachtige oude deuren en zoveel mensen op straat zeiden ons gedag, “Salaam” of “Bonjour! Ça va?” En uiteindelijk klopte de meneer bij een grote houten deur aan. We werden hartelijk ontvangen door Abdul, de kinderen met een kus op hun voorhoofd, alsof hij ons jaren niet gezien had! Binnen kwamen we in een oase van rust...een fonteintje in het midden, prachtig houten deuren om ons heen en gietijzeren balkonnetjes.
*****************************************************
We hebben een intense dag in Marrakesh achter de rug. De stad is zo intens doordat er zoveel mensen op straat zijn. Ze zijn allemaal onderweg in een kar achter een ezeltje, op de rug van een ezeltje, per fiets of brommer. De meeste mensen lopen of doen gewoon niets, ze hangen wat op straat. Er zijn ook veel kinderen op straat die je voor een paar dirham ergens heen willen brengen.
Op het plein Djemaa el-Fna (op straat ‘La Place’ genoemd) en de souqs (de marktstraatjes) komen de kleuren van de handelswaar op je af: sinaasappelen, gekleurde stofjes, lampen en lantaarns, veel gekleurde doeken, gekleurde kruiden en tassen. Op het plein is veel vertier met dieren, een hoog 1001-nacht sprookjesgehalte. Er zijn slangenbezweerders, acrobaten, schildpad- of kameleonverkopers, maar het meest zielige was het aapje aan de ketting. Een grotere aap zat in een dichte houten kist ernaast te wachten... De slangen hadden het ook zwaar, ze werden steeds in een emmer koud water gegooid waar ze snel weer uitklommen.
We zijn naar de oude Koranschool “Ben Youssef” geweest waar tot een paar jaar terug nog 900 meisjes studeerden en woonden. Prachtig gebouw met veel stucco stijl.
Na aankoop van een shawl voor ons allemaal in de souqs, ter voorbereiding op onze reis door de Sahara, hebben we ons terug getrokken op het dak van onze riad waar we in een tent met veel kussens heerlijk gerelaxed hebben.
**********************************************************
We zijn met de Defender en Hammi via de Tizi n’Tichka-pas onderweg naar de Sahara... We hebben onderweg twee oude kasbah’s bezocht. De eerste kasbah in Telouet was aan de buitenkant erg vervallen. Hier woonde de rijkste man van Marokko totdat Marokko in 1956 onafhankelijk werd. Deze kasbah wordt sindsdien niet meer onderhouden, maar als je door het eerste vervallen stuk gelopen bent valt je mond open van verbazing: prachtige zalen met mudejar en stucco stijl en de plafonds waren van prachtig bewerkt hout. Onderweg naar de tweede kasbah reden we zo’n zes kilometer offroad door een woestijnachtig gebied met veel zoutafzettingen. Heel vroeger was hier een zee gelegen, waardoor er nu veel fossielen en mineralen te vinden zijn. We reden door een aantal droge rivierbeddingen en de meiden gilden het uit van plezier! Ze werden regelmatig van de achterbank gewipt door diepe kuilen. Ik denk dat Hammi nog nooit zulk enthousiast publiek op zijn achterbank gehad heeft!
Aangekomen in Aït Benhaddou, een kasbah uit de 11e eeuw, kregen we een rondleiding van een oude Berber. Hij miste wat voortanden, maar was zó vriendelijk! Hij lachte veel rechtstreeks uit zijn hart, vertelde hij, dan was zijn leven minder zwaar. Hij heeft zeven zonen en drie dochters en wel twintig kleinkinderen. De kasbah was prachtig bewaard gebleven doordat er veel geld beschikbaar kwam. Verschillende films zijn hier opgenomen zoals “Jewel of the Nile” en “Gladiator” en de kasbah staat op de erfgoedlijst van UNESCO. Vroeger leefden de joden en moren hier samen in het dorp – er is een synagoge en een moskee met minaret, alles opgebouwd uit klei, stro en water. De kasbah is prachtig gelegen aan een rivier die we moesten oversteken door op zandzakken te springen. De dromedarissen lagen te wachten op een oversteek als er méér water door de rivier zou stromen...
De kasbah waar wij overnachtten had overal kleine kamertjes, trapjes en ruimten met banken met veel kussens om te ontspannen. Heerlijk! Het eten was heel traditioneel, tajine (gestoofde schotel van plaatselijke groenten en hompen kalkoen). Voor de beleefdheid hebben we er met een vork ingeprikt, maar we werden er heel melig van! Haha!
maandag 24 maart 2008
Deel 2: Sahara, Erg Chebbi woestijn
Gistermiddag zijn we door de poort naar de Sahara gereden zijn en toen we rond vijf uur aankwamen in Merzouga konden de meisjes snel een duik nemen in het zwembad, terwijl Mark en ik een tas pakten voor een nacht in de woestijn. Binnen een half uur klommen we allevijf op een dromedaris en vertrokken we in de avondzon voor een geweldig indrukwekkende tocht over de zandduinen in prachtige kleuren! Wat een rijkdom om met ons hele gezin in de stilte van de woestijn zo’n mooie tocht te maken!!
Na anderhalf uur en een prachtige zonsondergang kwamen we aan bij ons tentenkamp. Daar zou onze maaltijd bereid worden, maar dat duurde te lang voor de meiden – moe van de reis en de tocht – zodat ze met een kleine snack zijn gaan slapen in de tent bij een heel klein opbrandend kaarsje... Mark en ik hebben daarna met z’n tweetjes op een kleed naar de sterrenhemel gekeken en konden toen aanschuiven voor een heerlijke maaltijd. ’s Nachts werd ik wakker van héél koude voeten - ondanks twee wollen dekens – en ik kroop bij Mark onder de dekens. Buiten de tent zagen we de maan en miljoenen sterretjes de woestijn verlichten en in dat schemer zagen we de dromedarissen om de tenten heen verspreid rusten. Heel vroeg (vóór zonsopgang) werden we wakker om weer terug te gaan en zagen we de zon weer opkomen boven de zandduinen. Op het terras van ons hotel hebben we daarna ontbeten en vervolgens heerlijk gedouched om al dat woestijnzand weer van ons af te spoelen!
**********************************************************
Gisteren hadden we een rustdag ingepland, lekker zwemmen en lezen. Eind van de middag gingen we naar een meertje heel vlakbij. Dit meer ‘Lac du Merzouga’ ontstaat alleen in het voorjaar als er veel regen valt. Twee weekjes geleden was het meer er nog niet, en nu...wel! Heel bijzonder is dat er dan meteen groepen flamingo’s neerstrijken – wáár komen ze vandaan?? We beseffen dat het heel uniek is dat wij deze grote roze vogels gespot hebben!
Daarna gingen we naar een optreden van Gnaoua, een Marrokaanse groep die heel ritmische muziek maakt waar je van in trance kunt raken of bij kunt mediteren. Anthe, Inden en ik werden uitgenodigd om mee te dansen. We hebben hun CD meegenomen. Op de terugweg zijn we heel stoer een stukje de woestijn in gereden – niet ver, want er kwam een zandstorm...
De volgende ochtend zijn we via een prachtige route door de groene Drâa vallei en de Todra Gorge op weg gegaan naar het Hoge Atlas-gebergte. Onderweg hebben we groene palmeria’s gezien, veel rijst- en muntplantages, vrouwen lopend met hun ezeltjes met manden gevuld met groen voor hun koe, schapen- en geitenkuddes, vrouwen die de was doen in de rivier en hun was in de planten laten drogen, een dromedaris op de autoweg, een zandstorm(!) en in de dorpjes veel fietsers, markten en vrouwen met boerka’s.
Na anderhalf uur en een prachtige zonsondergang kwamen we aan bij ons tentenkamp. Daar zou onze maaltijd bereid worden, maar dat duurde te lang voor de meiden – moe van de reis en de tocht – zodat ze met een kleine snack zijn gaan slapen in de tent bij een heel klein opbrandend kaarsje... Mark en ik hebben daarna met z’n tweetjes op een kleed naar de sterrenhemel gekeken en konden toen aanschuiven voor een heerlijke maaltijd. ’s Nachts werd ik wakker van héél koude voeten - ondanks twee wollen dekens – en ik kroop bij Mark onder de dekens. Buiten de tent zagen we de maan en miljoenen sterretjes de woestijn verlichten en in dat schemer zagen we de dromedarissen om de tenten heen verspreid rusten. Heel vroeg (vóór zonsopgang) werden we wakker om weer terug te gaan en zagen we de zon weer opkomen boven de zandduinen. Op het terras van ons hotel hebben we daarna ontbeten en vervolgens heerlijk gedouched om al dat woestijnzand weer van ons af te spoelen!
**********************************************************
Gisteren hadden we een rustdag ingepland, lekker zwemmen en lezen. Eind van de middag gingen we naar een meertje heel vlakbij. Dit meer ‘Lac du Merzouga’ ontstaat alleen in het voorjaar als er veel regen valt. Twee weekjes geleden was het meer er nog niet, en nu...wel! Heel bijzonder is dat er dan meteen groepen flamingo’s neerstrijken – wáár komen ze vandaan?? We beseffen dat het heel uniek is dat wij deze grote roze vogels gespot hebben!
Daarna gingen we naar een optreden van Gnaoua, een Marrokaanse groep die heel ritmische muziek maakt waar je van in trance kunt raken of bij kunt mediteren. Anthe, Inden en ik werden uitgenodigd om mee te dansen. We hebben hun CD meegenomen. Op de terugweg zijn we heel stoer een stukje de woestijn in gereden – niet ver, want er kwam een zandstorm...
De volgende ochtend zijn we via een prachtige route door de groene Drâa vallei en de Todra Gorge op weg gegaan naar het Hoge Atlas-gebergte. Onderweg hebben we groene palmeria’s gezien, veel rijst- en muntplantages, vrouwen lopend met hun ezeltjes met manden gevuld met groen voor hun koe, schapen- en geitenkuddes, vrouwen die de was doen in de rivier en hun was in de planten laten drogen, een dromedaris op de autoweg, een zandstorm(!) en in de dorpjes veel fietsers, markten en vrouwen met boerka’s.
Deel 3: Kasbah de Toubkal, Hoge Atlas
De afgelopen twee dagen waren we op één van de mooiste plekjes van Marokko: Kasbah du Toubkal in het Hoge Atlasgebergte. Deze kasbah is van een overgebleven ruïne helemaal weer opgebouwd tot een prachtig resort waar je helemaal tot rust kunt komen. Het begint al met de aankomst, de kasbah is niet per auto te bereiken. Dus al onze bagage werd op een muilezel geladen, de kinderen werden over twee ezels verdeeld en zo liepen we het dorp uit de berg op. Uniek!
De kasbah is heel mooi traditioneel ingericht met wandkleden en gesneden houtwerk, en net zoals de andere kasbah’s waar we geslapen hebben vol met gezellige hoekjes waar je kunt loungen – veel brandende open haarden en veel kussens. Het was koud daar boven in de bergen - de hoogste berg in het Hoge Atlas is meer dan 4000 meter hoog - we keken uit op besneeuwde bergtoppen.
Onze slaapkamers waren heerlijk: lantaarns met kaarsjes, rozeblaadjes in de badkamer, mandje met hammamspulletjes, wierook, gevuld koelkastje, relax-CD’s, boeken, kleden en jellaba’s om lekker op het terras te dragen, zélfs sloffen stonden klaar! Na een heerlijke maaltijd gingen de meiden samen op hun slaapkamer slapen en lezen en trokken Mark en ik ons met een boek terug om te genieten van al deze rust. Toen we in ons bed wilden stappen werden we verrast door warme kruiken in ons bed, dat maakte het plaatje helemaal compleet...
De volgende ochtend maakten we een schitterende bergwandeling. We genoten van het uitzicht: besneeuwde bergtoppen, veel klaterende watervallen en een kabbelend beekje van smeltwater. Anthe maakte nog een opmerking: “Mam, jij bent altijd zo goed voorbereid..je neemt van alles mee wat we NIET nodig hebben!” Ze doelde op de shawls en handschoenen die ik ingepakt had..die we een paar uur later écht nodig hadden! Teruggekomen in de kasbah hadden we een lunch op het terras en toen het zonnetje verdween achter de wolken en het écht koud werd zijn we lekker met ons boek bij de open haard gekropen met een kopje muntthee of warme chocomel. Wat een heerlijke plek!
De kasbah is heel mooi traditioneel ingericht met wandkleden en gesneden houtwerk, en net zoals de andere kasbah’s waar we geslapen hebben vol met gezellige hoekjes waar je kunt loungen – veel brandende open haarden en veel kussens. Het was koud daar boven in de bergen - de hoogste berg in het Hoge Atlas is meer dan 4000 meter hoog - we keken uit op besneeuwde bergtoppen.
Onze slaapkamers waren heerlijk: lantaarns met kaarsjes, rozeblaadjes in de badkamer, mandje met hammamspulletjes, wierook, gevuld koelkastje, relax-CD’s, boeken, kleden en jellaba’s om lekker op het terras te dragen, zélfs sloffen stonden klaar! Na een heerlijke maaltijd gingen de meiden samen op hun slaapkamer slapen en lezen en trokken Mark en ik ons met een boek terug om te genieten van al deze rust. Toen we in ons bed wilden stappen werden we verrast door warme kruiken in ons bed, dat maakte het plaatje helemaal compleet...
De volgende ochtend maakten we een schitterende bergwandeling. We genoten van het uitzicht: besneeuwde bergtoppen, veel klaterende watervallen en een kabbelend beekje van smeltwater. Anthe maakte nog een opmerking: “Mam, jij bent altijd zo goed voorbereid..je neemt van alles mee wat we NIET nodig hebben!” Ze doelde op de shawls en handschoenen die ik ingepakt had..die we een paar uur later écht nodig hadden! Teruggekomen in de kasbah hadden we een lunch op het terras en toen het zonnetje verdween achter de wolken en het écht koud werd zijn we lekker met ons boek bij de open haard gekropen met een kopje muntthee of warme chocomel. Wat een heerlijke plek!
Deel 4: Marrakesh, paleis de la Bahia
Eergisteren zijn we weer terug gekomen naar onze riad in Marrakesh. De volgende dag hadden we vrijgehouden om wat te shoppen. De souqs vinden we leuk om door te wandelen, maar je wordt regelmatig aangeklampt door verkopers en dat vinden we niet fijn. De kleine winkeltjes in de Medina buiten de souqs voelen veel prettiger. Daar hebben we een wandkleed gekocht die door Tuareg (nomaden uit de Sahara) met de hand gemaakt is. We werden mee naar achter genomen waar zoveel keus was in kleden! Uiteraard moesten we eerst afdingen voor een goede prijs. Zo ook voor de grote tuinlantaarn en de Marokkaanse slofjes en armbandjes voor de meiden. Als laatste hebben we zes gekleurde kommetjes gekocht (voor de cornflakes), en toen konden Mark en ik een grote lederen reistas niet laten staan... Dat heeft heel wat serieus onderhandelen (en weglopen) gekost, maar toen werden we terug geroepen en konden we de tas meenemen...ppff, wat een spelletje!
Onze riad ligt in de Medina, ver weg van de drukte rondom La place. Dat heeft z’n charmes, achter een grote deur schuilt een oase van rust. In de kleine winkeltjes in de buurt of de hammam komen de lokale mensen. Zo stonden we in de rij voor een klein winkeltje, soort supermarktje. De man voor ons kocht een paar gram steenzout dat in een papiertje uit een tijdschrift gerold werd. Het bedrag werd op een kartonnetje geschreven, op de pof dus..
Na het eten kreeg ik een heerlijke pedicure in de riad, Anthe en Inden volgden iedere handeling op de voet. De verrassing was dus groot toen ze ieder nagellak op hun teennageltjes mochten!
**********************************************************
Op onze laatste dag hadden we een bezoek aan paleis de la Bahia gepland. Het was die dag een feestdag in Marokko, de geboortedag van profeet Mohammed, alle Marokkaanse kinderen waren op hun mooist gekleed en het was heel druk op straat. Toen we eind van de ochtend aan kwamen geslenterd bij het paleis ging nét de deur dicht. Wat een teleurstelling (voor mij!) Werkelijk teleurgesteld gingen we vlakbij lunchen, notabene in restaurant La Bahia! En wat bleek toen we een paar uur later langs het paleis liepen? Het paleis ging over vijf minuten weer open! Gelukzalig liepen we (vooral ik) door het prachtige paleis wat ons veel deed denken aan het mooiste paleis dat we ooit hebben gezien, namelijk La Alhambra in het Zuiden van Spanje. Daarna gingen we terug naar de riad om onze bagage op te halen en ons te melden op het vliegveld. Deze bijzondere vakantie (onze koperen bruiloft) was alles wat we hoopten: avontuurlijk, stoer, romantisch, boeiend, heet, koud, intens, indrukwekkend, opwindend en adembenemend. Kortom...onvergetelijk!
Onze riad ligt in de Medina, ver weg van de drukte rondom La place. Dat heeft z’n charmes, achter een grote deur schuilt een oase van rust. In de kleine winkeltjes in de buurt of de hammam komen de lokale mensen. Zo stonden we in de rij voor een klein winkeltje, soort supermarktje. De man voor ons kocht een paar gram steenzout dat in een papiertje uit een tijdschrift gerold werd. Het bedrag werd op een kartonnetje geschreven, op de pof dus..
Na het eten kreeg ik een heerlijke pedicure in de riad, Anthe en Inden volgden iedere handeling op de voet. De verrassing was dus groot toen ze ieder nagellak op hun teennageltjes mochten!
**********************************************************
Op onze laatste dag hadden we een bezoek aan paleis de la Bahia gepland. Het was die dag een feestdag in Marokko, de geboortedag van profeet Mohammed, alle Marokkaanse kinderen waren op hun mooist gekleed en het was heel druk op straat. Toen we eind van de ochtend aan kwamen geslenterd bij het paleis ging nét de deur dicht. Wat een teleurstelling (voor mij!) Werkelijk teleurgesteld gingen we vlakbij lunchen, notabene in restaurant La Bahia! En wat bleek toen we een paar uur later langs het paleis liepen? Het paleis ging over vijf minuten weer open! Gelukzalig liepen we (vooral ik) door het prachtige paleis wat ons veel deed denken aan het mooiste paleis dat we ooit hebben gezien, namelijk La Alhambra in het Zuiden van Spanje. Daarna gingen we terug naar de riad om onze bagage op te halen en ons te melden op het vliegveld. Deze bijzondere vakantie (onze koperen bruiloft) was alles wat we hoopten: avontuurlijk, stoer, romantisch, boeiend, heet, koud, intens, indrukwekkend, opwindend en adembenemend. Kortom...onvergetelijk!
zondag 9 maart 2008
Lang haar
Klop klop klop, tik tik tik
Noach bouwt een heel groot schip
Klop klop klop, tik tik tik,
Noach bouwt een schip
Alle dieren twee aan twee,
Mogen nu met Noach mee…..
Dit liedje zong Maren tijdens haar eerste optreden in de comedor voor alle schoolkinderen en de ouders van de school. Ze stond in een grote kartonnen boot met al haar klasgenootjes - met op hun hoofd een papieren dierenmuts - te zingen. De hele school werkte de laatste weken aan het projekt ‘Geloof’. Alle klassen werkten aan een ander geloof; Maren werkte aan het scheppingsverhaal, Inden aan het jodendom en Anthe aan hindoeïsme. En ze hebben er veel van geleerd. Inden kon haar kennis een paar dagen later al gebruiken...
Olga en Victor logeerden deze week bij ons en afgelopen zondag zijn we met z’n allen naar Toledo geweest, vroeger de hoofdstad van Castilië. Een mooie Middeleeuwse stad gelegen aan de rivier de Taag en op de top van een berg waardoor alle straatjes schuin lopen. Het was prachtig weer, we hebben heerlijk buiten gelunched. In het verleden leefden de moren, de joden en de christenen hier vreedzaam naast elkaar totdat de macht van de Katholieke kerk toenam en de andere gelovigen vermoord werden bij ketterverbrandingen... We hebben een joodse synagoge uit 1450 bezocht waar Inden ons alles kon vertellen over de menora, de rabbijn en de thora. Aan het eind van de middag hebben we ook de grote kathedraal bezocht waarna Olga en Victor met hun huurautootje op weg gingen naar El Escorial en wij naar huis.
Twee nachtjes later kwamen ze weer naar Madrid en hebben we nog meer leuke dingen samen ondernomen. Op donderdag zijn Olga en ik met Victor en Maren een dag naar de bergen in Segovia geweest, naar het stadje Pedraza de la Sierra. Een oud stadje dat helemaal verlaten was, maar waar de huizen in de jaren ’60 door kunstenaars uit Madrid voor een paar peseta’s opgekocht zijn en helemaal gerenoveerd. Smalle straatjes, een burcht, veel mooie interieurwinkeltjes en een prachtig Plaza Mayor! Omdat het een doordeweekse dag was waren er nauwelijks mensen op straat, zodoende konden we de sfeer goed proeven - vooral toen we gingen lunchen op een balkonnetje aan het Plaza Mayor! Lekker in het zonnetje uitkijkend op het lege plein en op de achtergrond de besneeuwde bergen....prachtig!! (zie fotoalbum)
Maren’s haar groeit niet zo snel, bovendien is het niet veel haar..net zoals haar grote zussen dat hadden. Wij maken ons er niet druk om, wij wéten ondertussen dat het helemaal goed gaat komen! Maar Maren wil heel erg graag lang haar en dat wachten duurt haar veel te lang. Sinds een half jaar of misschien wel langer terug draagt ze vaak een Turks gehaakt mutsje op haar hoofd waar aan de achterkant lange vlechtjes met kraaltjes aan hangen. Als ze dit mutsje draagt heeft ze lang haar. We hebben er twee van, dus ze wisselt zo nu en dan van kleur. De ene is lichtroze en de andere is donkerroze. Roze is de lievelingskleur van Maren. Als we met Maren op straat lopen met haar gehaakte mutsje op dan krijgen we alleen maar leuke reakties van mensen “¡Qué guapa! of ¿ Estas una princesa?. Zelfs zakenlui die in hun pak tussen de middag even een wandeling maken lopen met een glimlach langs Maren heen. In de winkels, bij de tandarts of bij de benzinepomp...overal enthousiaste reakties! Ze heeft ook twee doeken die ze wel eens op haar hoofd doet en dan doet ze met veel precisie een haarbandje er overheen, zodat het geheel goed blijft zitten. Soms gaat er zelfs een haarelastiek onder in het shawltje en dan roept ze dat ze een staartje in heeft. Op het schoolplein weet iedereen van Maren’s lange haar, maar Maren en ik hebben een afspraak samen - als ze naar de klas gaat heeft ze haar eigen haartjes en daar kan gelukkig sinds kort ook een klein elastiekje in...!!
Olga en Victor zijn gisteren weer vertrokken en wij kijken uit naar onze reis naar Marokko. We gaan over vier nachtjes al!!! Donderdag vertrekken we naar Marrakech en van daaruit gaan we door Marokko reizen met een stoere Landrover Defender. We reizen door de bergen en oases naar de Sahara waar we een nachtje in een woestijntent door zullen brengen, en op een kameel zullen trekken. Op de terugweg overnachten we in een afgelegen kasteel in het Atlasgebergte waar we met een ezeltje een bergwandeling zullen maken. En in deze avontuurlijke omgeving vieren Mark en ik ons 12,5 jarige huwelijk!
Noach bouwt een heel groot schip
Klop klop klop, tik tik tik,
Noach bouwt een schip
Alle dieren twee aan twee,
Mogen nu met Noach mee…..
Dit liedje zong Maren tijdens haar eerste optreden in de comedor voor alle schoolkinderen en de ouders van de school. Ze stond in een grote kartonnen boot met al haar klasgenootjes - met op hun hoofd een papieren dierenmuts - te zingen. De hele school werkte de laatste weken aan het projekt ‘Geloof’. Alle klassen werkten aan een ander geloof; Maren werkte aan het scheppingsverhaal, Inden aan het jodendom en Anthe aan hindoeïsme. En ze hebben er veel van geleerd. Inden kon haar kennis een paar dagen later al gebruiken...
Olga en Victor logeerden deze week bij ons en afgelopen zondag zijn we met z’n allen naar Toledo geweest, vroeger de hoofdstad van Castilië. Een mooie Middeleeuwse stad gelegen aan de rivier de Taag en op de top van een berg waardoor alle straatjes schuin lopen. Het was prachtig weer, we hebben heerlijk buiten gelunched. In het verleden leefden de moren, de joden en de christenen hier vreedzaam naast elkaar totdat de macht van de Katholieke kerk toenam en de andere gelovigen vermoord werden bij ketterverbrandingen... We hebben een joodse synagoge uit 1450 bezocht waar Inden ons alles kon vertellen over de menora, de rabbijn en de thora. Aan het eind van de middag hebben we ook de grote kathedraal bezocht waarna Olga en Victor met hun huurautootje op weg gingen naar El Escorial en wij naar huis.
Twee nachtjes later kwamen ze weer naar Madrid en hebben we nog meer leuke dingen samen ondernomen. Op donderdag zijn Olga en ik met Victor en Maren een dag naar de bergen in Segovia geweest, naar het stadje Pedraza de la Sierra. Een oud stadje dat helemaal verlaten was, maar waar de huizen in de jaren ’60 door kunstenaars uit Madrid voor een paar peseta’s opgekocht zijn en helemaal gerenoveerd. Smalle straatjes, een burcht, veel mooie interieurwinkeltjes en een prachtig Plaza Mayor! Omdat het een doordeweekse dag was waren er nauwelijks mensen op straat, zodoende konden we de sfeer goed proeven - vooral toen we gingen lunchen op een balkonnetje aan het Plaza Mayor! Lekker in het zonnetje uitkijkend op het lege plein en op de achtergrond de besneeuwde bergen....prachtig!! (zie fotoalbum)
Maren’s haar groeit niet zo snel, bovendien is het niet veel haar..net zoals haar grote zussen dat hadden. Wij maken ons er niet druk om, wij wéten ondertussen dat het helemaal goed gaat komen! Maar Maren wil heel erg graag lang haar en dat wachten duurt haar veel te lang. Sinds een half jaar of misschien wel langer terug draagt ze vaak een Turks gehaakt mutsje op haar hoofd waar aan de achterkant lange vlechtjes met kraaltjes aan hangen. Als ze dit mutsje draagt heeft ze lang haar. We hebben er twee van, dus ze wisselt zo nu en dan van kleur. De ene is lichtroze en de andere is donkerroze. Roze is de lievelingskleur van Maren. Als we met Maren op straat lopen met haar gehaakte mutsje op dan krijgen we alleen maar leuke reakties van mensen “¡Qué guapa! of ¿ Estas una princesa?. Zelfs zakenlui die in hun pak tussen de middag even een wandeling maken lopen met een glimlach langs Maren heen. In de winkels, bij de tandarts of bij de benzinepomp...overal enthousiaste reakties! Ze heeft ook twee doeken die ze wel eens op haar hoofd doet en dan doet ze met veel precisie een haarbandje er overheen, zodat het geheel goed blijft zitten. Soms gaat er zelfs een haarelastiek onder in het shawltje en dan roept ze dat ze een staartje in heeft. Op het schoolplein weet iedereen van Maren’s lange haar, maar Maren en ik hebben een afspraak samen - als ze naar de klas gaat heeft ze haar eigen haartjes en daar kan gelukkig sinds kort ook een klein elastiekje in...!!
Olga en Victor zijn gisteren weer vertrokken en wij kijken uit naar onze reis naar Marokko. We gaan over vier nachtjes al!!! Donderdag vertrekken we naar Marrakech en van daaruit gaan we door Marokko reizen met een stoere Landrover Defender. We reizen door de bergen en oases naar de Sahara waar we een nachtje in een woestijntent door zullen brengen, en op een kameel zullen trekken. Op de terugweg overnachten we in een afgelegen kasteel in het Atlasgebergte waar we met een ezeltje een bergwandeling zullen maken. En in deze avontuurlijke omgeving vieren Mark en ik ons 12,5 jarige huwelijk!
zaterdag 1 maart 2008
Gasten
Gisterochtend héél vroeg heeft Mark ze weer naar het vliegveld gebracht, mijn zus met haar kindjes en haar nieuwe vriend Harry. De grote bossen tulpen herinneren nog aan hun bezoek en in de koelkast liggen Hollandse vleeswaren en pitjeskaas. Ook zakjes vol Oud-Hollands snoep liggen op ons te wachten...mmm!
We hebben heel leuke dagen achter de rug. We zijn een dag naar het centrum van Madrid geweest. Het plan was de auto bij de Teléferico te parkeren en dan met de cabinelift naar het paleis...ware het niet dat de cabinelift pas in het hoogseizoen gaat werken... Gelukkig was er vlakbij een metrostation, dus zijn we zo-flexibel-als-we-zijn in de metro gestapt. We kwamen weer boven de grond bij Sol en daar hebben we een rondje bezienswaardigheiden gedaan: het middelpunt van Spanje, Plaza Mayor en Palacio Real. Na de lunch toch een klein beetje gespannen - vanwege einde schooltijd van Anthe, Inden en Maren - de metro in gesprongen en gelukkig bijtijds de auto en daarna de school gevonden.(zónder TomTom!) Met Inge liggend in de kofferbak en alle kinderen bij elkaar op schoot en op Harry’s schoot zijn we daarna rustig naar huis gereden...haha!
De andere dag zijn we naar de bergen in Segovia gereden en zijn we met de drie kleintjes en de sleetjes met de stoeltjeslift naar de sneeuw gegaan. Dat was een avontuur! De twee zussen met hoogtevrees samen met hun kleinsten in een bungelend 4-persoons stoeltjesliftje! In de sneeuw even kort gesleed en daarna naar een terras om warme chocomel te drinken en uit te kijken op skipistes met groepen scholieren die skiles kregen. Vanaf het terras zagen we verschillende watervalletjes, dus zijn we nog naar boven geklommen om die van dichtbij te bekijken, dat was avontuurlijk. (zie fotoalbum) Daarna zijn we naar het bergdorp Riaza gereden om lekker te lunchen.
Over lunch gesproken...de uitslag van de enquete over de warme lunch op school is bekend geworden. Er zou meer variatie in het maandmenu moeten komen, alle menu’s wat beter opgewarmd moeten worden en iets meer zout en kruiden aan de maaltijden toegevoegd moeten worden en dan zouden we véél meer tevreden zijn. Dit wordt nu met de cateraar besproken, dus het heeft nogmaals een vervolg. De kans is groot dat als genoemde punten aangepast worden dat Anthe en Inden ook weer lekker warm gaan eten op school, net als Maren. Dan ben ik nog de enige die tussen de middag een boterhammetje eet...
Straks halen we de volgende gasten alweer op van Barajas vliegveld, mijn vriendin Olga met haar oudste zoon Victor. Ondertussen leven we van kinderfeestje naar kinderfeestje, ieder weekend is het raak!
We hebben heel leuke dagen achter de rug. We zijn een dag naar het centrum van Madrid geweest. Het plan was de auto bij de Teléferico te parkeren en dan met de cabinelift naar het paleis...ware het niet dat de cabinelift pas in het hoogseizoen gaat werken... Gelukkig was er vlakbij een metrostation, dus zijn we zo-flexibel-als-we-zijn in de metro gestapt. We kwamen weer boven de grond bij Sol en daar hebben we een rondje bezienswaardigheiden gedaan: het middelpunt van Spanje, Plaza Mayor en Palacio Real. Na de lunch toch een klein beetje gespannen - vanwege einde schooltijd van Anthe, Inden en Maren - de metro in gesprongen en gelukkig bijtijds de auto en daarna de school gevonden.(zónder TomTom!) Met Inge liggend in de kofferbak en alle kinderen bij elkaar op schoot en op Harry’s schoot zijn we daarna rustig naar huis gereden...haha!
De andere dag zijn we naar de bergen in Segovia gereden en zijn we met de drie kleintjes en de sleetjes met de stoeltjeslift naar de sneeuw gegaan. Dat was een avontuur! De twee zussen met hoogtevrees samen met hun kleinsten in een bungelend 4-persoons stoeltjesliftje! In de sneeuw even kort gesleed en daarna naar een terras om warme chocomel te drinken en uit te kijken op skipistes met groepen scholieren die skiles kregen. Vanaf het terras zagen we verschillende watervalletjes, dus zijn we nog naar boven geklommen om die van dichtbij te bekijken, dat was avontuurlijk. (zie fotoalbum) Daarna zijn we naar het bergdorp Riaza gereden om lekker te lunchen.
Over lunch gesproken...de uitslag van de enquete over de warme lunch op school is bekend geworden. Er zou meer variatie in het maandmenu moeten komen, alle menu’s wat beter opgewarmd moeten worden en iets meer zout en kruiden aan de maaltijden toegevoegd moeten worden en dan zouden we véél meer tevreden zijn. Dit wordt nu met de cateraar besproken, dus het heeft nogmaals een vervolg. De kans is groot dat als genoemde punten aangepast worden dat Anthe en Inden ook weer lekker warm gaan eten op school, net als Maren. Dan ben ik nog de enige die tussen de middag een boterhammetje eet...
Straks halen we de volgende gasten alweer op van Barajas vliegveld, mijn vriendin Olga met haar oudste zoon Victor. Ondertussen leven we van kinderfeestje naar kinderfeestje, ieder weekend is het raak!
Abonneren op:
Posts (Atom)
