Als water door mijn handen

Your time is limited, so don't waste it living someone else's life. Don't be trapped by dogma - which is living with the results of other people's thinking. Don't let the noise of others' opinions drown out your own inner voice. And most important, have the courage to follow your heart and intuition.
- Steve Jobs

Waar ben je je meer bewust van de eindigheid en de zin van het leven dan op een afscheidsceremonie? Je zoomt even uit en kijkt met een helicopterview terug op je eigen leven. Tijdens het luisteren naar mooie muziek dwalen mijn gedachten af. Het eerste besef dat naar boven komt is heel cliché: wat gaat de tijd ongelofelijk snel! Het voelt alsof de tijd als water door mijn handen sijpelt. Ik zie mijn familie niet vaak. Dat is meteen een understatement, want ik heb sommige nichten en neven in geen twintig jaar gezien… Toch herken ik meteen hun stem en ogen. Ook al zijn het nu kale of grijzende vijftigers. En dat is uiteraard wederzijds. Zij zien mij natuurlijk ook als een grijze bijna-vijftiger! Terwijl ik door de hoge ramen van de oranjerie het herfstige bos in staar luister ik naar mooie, soms aangrijpende en soms lachwekkende anekdotes. Ik spiegel veel aan mezelf. Het overlijden van míjn moeder, en later míjn vader. Míjn eigen afscheid van míjn ouders. Verlies hoort onlosmakelijk bij het leven. Eens in de zoveel tijd moet je iets of iemand loslaten. Dat hoort bij het leven. Ik zie een zorgvuldig uitgezochte diashow voorbij komen en herken de gezichten uit een soms ver verleden. Na de mooie ceremonie komen we bij elkaar om wat te eten en te drinken. Er wordt veel omhelsd en naar elkaars verhalen geluisterd. We praten wat af met elkaar. Wisselen ervaringen en nieuwtjes uit, vertellen verhalen over ons leven, onze kinderen en reizen. Ik heb een verschrikkelijk reislustige familie. Ik vind het fijn dat mijn moeder vele malen genoemd wordt. Ik vergeet de tijd. Mijn zintuigen staan helemaal open en van binnen voel ik het stromen en tintelen. Ik vergeet bijna dat ik op een afscheid ben. Ik geniet van de hereniging met mijn familie en er worden telefoonnummers uitgewisseld en beloftes voor een weerzien gemaakt. Ook al zal dit misschien niet plaatsvinden dan is deze middag tóch een warme herinnering.

Ook de dagen erna denk ik nog veel aan de reünie en het vervliegen van de tijd. Hoe ouder je wordt hoe sneller de tijd gaat. Er zou een verklaring voor zijn. Als je jong bent gebeurt er nog veel in je leven. Meer avonturen en nieuwe indrukken. Het wegvallen van het laatste zorgt ervoor dat je het gevoel krijgt dat de tijd nu veel sneller zou gaan dan vroeger. Sinds het jong overlijden van mijn moeder stel ik niets uit. Ik besef als beste dat het leven (te) kort kan zijn. Geniet nu! Vier het leven! Geen tijd voor weemoed. Mijn lief en ik vieren ons drie-decennia-lang gezamenlijke leven met een prachtige rondreis door Jordanië. Volgende maand. Onze drie meiden gaan natuurlijk mee en we gaan de liefde en het leven vieren! We hebben een auto gehuurd en crossen daarmee het prachtige en avontuurlijke land door. We reizen via Amman naar de Dode Zee waar we zullen dobberen op het superzoute water. We reizen via een National Park, waar we kunnen wandelen en paardrijden, naar één van de zeven wereldwonderen. Petra staat hoog aan mijn lijstje van bezienswaardigheden die ik heel graag wil bezoeken. We gaan, tot de zon ondergaat, rond slenteren op deze unieke plek op aarde. We gaan samen met elkaar nieuwe onvergetelijke herinneringen maken. We gaan weer eens in een woestijn onder de heldere sterrenhemel slapen. Kameel rijden. Ook een paar dagen snorkelen in de Rode Zee. De onderwaterwereld moet daar heel mooi zijn. Ik probeer niet te hoge verwachtingen te hebben, omdat we naar mijn idee al op de allermooiste plek op aarde hebben gesnorkeld. Namelijk in Belize. We gaan er ook samen het nieuwe jaar inluiden. Een nieuw, verschrikkelijk spannend jaar voor ons gezin. Onze middelste dochter hoopt haar diploma te halen en gaat studeren en meteen op campus wonen. Het jaar waarin onze oudste dochter hoopt op uitwisseling te gaan, naar Korea. We zijn natuurlijk heel trots op onze meisjes en heel dankbaar dat ze de dynamische wereld van nu met een open blik betreden. Het avontuur durven aan te gaan. Stiekem ben ik ook heel blij dat onze jongste nog gewoon even lekker een paar jaartjes gezellig bij haar papa en mama blijft wonen.

Troep, vuil en afval

"Make your home as comfortable and attractive as possible and then get on with living. There's more to life than decorating."
- Albert Hadley

Aargh! Kattengrit rolt over de vloer in de bijkeuken. Vies kattengrit nog wel. Wat een hel om de vulling van de kattenbak in zo’n plastic zak te gieten. Inclusief de nat geplaste krant die onder in de kattenbak ligt. Dit heb ik nooit eerder zo hoeven doen, maar we hebben sinds kort nieuwe vuilnisbakken. Gescheiden huisafval. Grote containers naast het huis met een blauwe, een oranje en een groene deksel. Zelf hebben we ook nog een grote grijze container met een gele deksel uit Mexico mee genomen. Deze werd al twee jaar door ons gebruikt voor gescheiden plastic afval. Nu dus voor het huisvuil wat over blijft na scheiding. En daar zit ‘m de kneep. We moeten die container met de hand legen in een ondergrondse container in een andere straat. Dus al het huisvuil moet in een afgesloten zak weg gegooid worden. Ook kattengrit. Anders kunnen we het niet overhevelen naar de ondergrondse container. Een container met een soort laadklep. Zo wilde ik vanmorgen bij het stofzuigen van de slaapkamers even snel de prullenbakjes legen. Dat is niet meer zo makkelijk en routineus als het altijd ging. Ook deze prullenbakjes moeten, net als de kattenbak, in een zak geleegd worden. Niks mag meer los in de container gekieperd worden! Ik heb er nog geen handigheid in, en wéér rolt er van alles uit de prullenbakjes over de vloer in de hal. Aargh! Helemaal niet handig dat nieuwe systeem. Ik gebruik nu zelfs méér plastic zakken… Meer milieu belastend. Er zijn plekken toegewezen door de gemeente waar we het restafval mogen storten. En de drie containers worden om de week geleegd in een vuilniswagen. We hebben een pasje met pincode toegestuurd gekregen voor de ondergrondse verzamelcontainer en ik verwacht dat heel spoedig ons restafval gewogen gaat worden. Ik voorspel zelfs dat in de verdere toekomst daar ook boetes aan zullen komen te hangen.

In de hal op de eerste verdieping ligt veel troep. We zijn weer druk met de Marokkaanse douchecel in de weer geweest. Mijn lief heeft de muren en de vloer na de zomer prachtig in leemkleurige tadelakt gezet. Een nieuw plafond erin. Daar is een spotje in geplaatst. Aan mij de simpele taak om het perfecte lampje er bij te kopen. Ik heb er online al uren aan besteed. Een LEDlampje met weinig graden Kelvin en weinig wattage zodat er warm licht uit het spotje straalt. De eerste bestelling bleek geen LED maar een halogeenlampje te zijn. De bestelling weer terug gestuurd en omgeruild voor een LEDlampje. Onnozel hebben we de trafo boven het plafond laten hangen waardoor het nieuwe, kostbare LEDlampje al snel doorbrandde. Weer nieuwe (halogeen) lampjes en wederom een andere trafo aangeschaft. Nu werkt het! De regendouche en de handdouche hangen prachtig. De vloer bleek echter te lekken. Ook dat heeft mijn lief weer gerepareerd. Ik heb onlangs het plafond en de deurpost geschilderd. De hal ligt daarom bezaaid met flessen chemicaliën voor de waterdichtheid van de vloer, potten verf voor het houtwerk, verfdoeken, schuurpapier, plastic bakjes met schone en gebruikte verfrollers en stapels kluskleding. Ik ben de troep ineens zó zat! De glazen deur werd ook nog foutief geleverd waardoor het weer zo’n vijf weken duurt voordat de juiste deur geplaatst wordt. Mijn geduld begint op te raken. Ik kocht online twee praktische handdoekhaakjes voor aan de glazen deur. Gek genoeg werd er één snel en gratis bezorgd. De tweede vergde veel meer geduld. Ook ineens meer kostprijs en bezorgkosten. Gedoe. Ik krab op mijn hoofd. Kan er dan ook niets gewoon eenvoudig en moeiteloos verlopen bij de aanleg van deze douchecel? En ineens, na thuiskomst van hardlooptraining, laat mijn lief de kant-en-klare douche zien. Ik mocht zelfs meteen douchen. Na een half jaar! Ik hunkerde zo naar een ontspannen en verkwikkende douchebeurt! Een sfeervolle, warme douchecel. Alleen nog geduld opbrengen voor het leveren van de gedeeltelijk gezandstraalde glazen douchedeur. Gaat dit in 2017 nog plaatsvinden?

Oude besjes mankementen

Just as your car runs more smoothly and requires less energy to go faster and farther when the wheels are in perfect alignment, you perform better when your thoughts, feelings, emotions, goals, and values are in balance.
- Brian Tracy

De laatste keer dat ik mijn grote liefde had gezien was eind augustus toen we alle vakantiespullen ophaalden. Ons geliefde retrocampertje stond daar gewond bij de garage te wachten op herstel. We haalden een krat met zanderige snorkelspullen, een tas met gebruikte strandlakens en manden vol leesboeken en spelletjes mee naar huis. Kort daarvoor, vlak voor de Nederlandse grens, trok onze bus het niet meer. Na duizenden kilometers rond gereisd te hebben door Europa gooide hij het bijltje erbij neer. We lieten hem naar monteur Peter slepen, want deze monteur kan goed voor ons oude besje zorgen. Peter heeft de oude motor eruit gehaald en deeltje voor deeltje uit elkaar gehaald, schoongemaakt en terug geplaatst. Maar monteur Peter heeft nóg veel meer aandacht aan de bus besteed. De roestplekjes bij de schuifdeur en de voordeur zijn behandeld en opnieuw gespoten. Onder de bumper op de achterkant moest zelfs een plaat gelast worden vanwege de flinke roest die gaten veroorzaakt had. Ons campertje is eigenlijk helemaal opgelapt door monteur Peter. En terwijl antieke bus de goede zorg van Peter kreeg bedachten mijn lief en ik dat we dan ook maar meteen schuifraampjes achterin moesten laten zetten. De meiden smólten namelijk achterin bij tropische temperaturen! Tegelijkertijd heeft monteur Peter het voorraam eruit getild omdat er soms regendruppels op een batterij van de knipperlichten lekte en dat zorgde voor kortsluiting. Een nieuw rubber werd om het voorraam geplaatst. Als laatste hebben we de twee voordeuren van de bus uit elkaar laten halen. De ramen vielen namelijk plots naar beneden. Als we tijdens het rijden het raam tot halverwege open hadden staan stortte de ruit zowaar naar beneden. Ik vind dat soort mankementjes wel charme geven aan onze bus. Mijn lief wil echter dat de bus gewoon perfect functioneert. En dus werd ook de gammele handrem gerepareerd, want die zorgde wel eens voor hilarische tafereeltjes als de bus langzaam uit zichzelf begon te rijden… En zelfs de koppeling is nu hersteld die, in mijn ogen heel charmant, haperde als je van z’n vier naar z’n twee wilde schakelen. Toen ik onze hippiebus afgelopen week kwam ophalen op mijn vouwfietsje zag ik hem in de verte al staan. Ik kreeg meteen een lach op mijn gezicht en een warm gevoel. Onze grijze bolide met wit dakje en felgekleurde retrogordijntjes. Fietsje achterin en onderweg naar huis ervaren hoe de ‘nieuwe’ bus rijd. Precies zoals ik het schrijf dus. Als een nieuwe bus. Hij rijdt anders, ruikt anders, schakelt anders en start heel anders. Het charmante gepruttel en eerst even afslaan is verleden tijd. De bus start in één keer. Als een splinternieuwe bus. Ik ben heel blij dat ik onze kampeerauto heb leren kennen met zijn schattige oude-besjes-mankementen. Maar ik ben toch ook blij dat hij nu rijdt als een nieuwe Volkswagen.

Om de motor alvast een beetje in te rijden voor volgende zomer gaan we naar Friesland. We bezoeken in de avond het Kuinre bos dat omgetoverd is in een griezelig Halloween bos bij volle maan… Het stikt er van de enge clowns, griezelige identiteiten die bij je blijven plakken en vlak achter je lopen. Ik had het angstzweet in mijn nek en over mijn rug lopen. Op een begraafplaats kroop er een enge vent over de grond achter me aan. Ik liep achteruit en struikelde over een grafsteen… Achterover in de modder. Ik trok ondertussen oudste kind aan haar jas mee naar de grond. In mijn ooghoek zag ik een man met een skeletpak uit een open graf omhoog komen. Hij stikte van het lachen! De schrik van mijn leven had ik ook toen ik iets aan de linkerkant van het pad hoorde ritselen. Ik riep tegen iedereen “ Ssst, ik hoor iets…” Op het moment dat we muisstil waren rolde er een metalen blik de helling af, recht op ons af. Ik schrok me werkelijk kapot. Natuurlijk waren er ook weer kettingzagen, zogenaamde lijken aan een galg die ineens tegen je praten en er werd een fotootje gemaakt waar achteraf een clown op de achtergrond tussen ons in staat. Na al die commotie zijn we relaxed naar huis gereden in onze ‘nieuwe’ hippiebus. Deze week hebben we de bejaarde bus weer gestald in een droge boerderijschuur. Over een half jaar zullen we hem weer ophalen. En dan zal ik weer een reis uitstippelen naar mooie plekjes in warme landen waar de bus ons heen kan brengen.

Yoga is heerlijk

Yoga, an ancient but perfect science, deals with the evolution of humanity. This evolution includes all aspects of one's being, from bodily health to self realization. Yoga means union - the union of body with consciousness and consciousness with the soul. Yoga cultivates the ways of maintaining a balanced attitude in day to day life and endows skill in the performance of one's actions.
- B.K.S. Iyengar

Yoga is heerlijk, vooral als je een stijl kunt vinden die helemaal bij je past. En die stijl wisselt bij mij merk ik. Je kunt kiezen voor één van de twee grote stromingen: yin of yang. Volgens de traditionele Chinese filosofie manifesteert de levensenergie Qi zich in het universum in twee energieën : yin en yang. Yang-yoga is krachtig en in beweging. Yin-yoga is juist meer verstild en aards. De twee jaar dat ik nu in Nederland woon ben ik weer terug op mijn ‘oude’ yogaschool. Daar worden elke dag van de week verschillende lessen gegeven. Door verschillende leraren. De hele dag door. Volop keus. Ik volg normaliter behoorlijk fysieke lessen met veel beweging. Ik draag dan een sportbeha en zweet vaak tijdens de yang lessen. De afgelopen maand bespeur ik echter een ommezwaai in mijn voorkeur. Door mijn werkrooster moet ik soms uitwijken naar andere lessen dan mijn gebruikelijke lessen. Yin-lessen waarin met de vijf elementen gewerkt wordt. Veel aanraking en meditatie. Ik draag tijdens deze les juist vaak een warm vest en warme, Peruaanse sokken van alpaca wol. Die gaan de hele les niet uit…. Ik heb meer behoefte aan yin sinds ik alweer ruim twee maanden werk. Yin is de maan en yang is de zon. Yin is de schaduw en yang is het licht. Yin is de inademing en yang is de uitademing. Yin is meer zwart, koud, stevig, aarde, vrouwelijk, naar binnen gekeerd en op de aarde gericht. Yang is meer wit, warm, bewegelijk, veranderlijk, licht, mannelijk, open en naar de hemel gericht. Je kunt ze in alle lagen van het bestaan terugvinden. Ze bestaan alleen in relatie tot elkaar en zoals niets zelfstandig kan bestaan in onze wereld, kunnen yin en yang dat ook niet. De stippen in het symbool laten zien dat ze ieder hun tegenpool in zich dragen en de potentie hebben om in elkaar te veranderen. Yin is vrouwelijk ten opzichte van yang, maar van twee vrouwen kan de een meer yin zijn en de ander meer yang. Iets kan dus het ene moment yin zijn en het andere moment yang. Ze tollen in elkaar rond en om elkaar heen, in een eeuwige, onafscheidelijke, vloeiende dans op zoek naar de perfecte balans: de kringloop van het leven. Yin en yang.

Ik vind het mooi om te zien dat je lijf zelf de behoefte aangeeft voor meer yin of yang. Je lijf zoekt zelf een balans. Yoga draait dan ook om het samenbrengen van die twee. Aan de ene kant ontwikkel je je gevoelsleven, leer je je overgeven aan situaties en leer je luisteren naar de intuïtie. Dat is het gedeelte waarin mijn Amerikaanse yoga juf thema’s bespreekt en ons spiritueel voedt. Anderzijds is yoga ook fysiek inspannend en train je je wilskracht en doorzettingsvermogen. Dat zijn mijn wekelijkse power yoga lessen. Dat ik meer behoefte krijg aan yin yoga blijkt zelfs een trend te zijn. De reden dat yin yoga zo aan populariteit wint, is omdat ons dagelijks leven vaak zo uitgesproken yang is. We vinden het zichtbare belangrijk. Competitie en kracht leiden vaak naar een energiek en jachtig bestaan. Dit kan een positieve energie zijn. Het kan ook de overhand krijgen en ervoor zorgen dat je moeite hebt om te ontspannen. Mensen met een teveel aan yang hebben vaak last van slaapproblemen, maagzuur, voortdurende honger of emotionele instabiliteit. Bij teveel van het één kun je ervoor kiezen om het ontbrekende element te stimuleren. Dan kan een yin les de juiste keuze zijn. Ik heb een verre van jachtig leven. En toch verlang ik naar aarden en verstilling. In de jaren dat ik in het buitenland woonde en yoga min of meer de leidraad was in mijn dagelijks leven begon mijn dag standaard met een inspirerende yoga les. Ik neem nu alleen yoga lessen op mijn vrije ochtenden. Ik heb ook avonden geprobeerd, maar dat is niet mijn ding. Ik vind het heerlijk om de dag te beginnen met bezinning en ademhalingsoefeningen. Juist in de ochtend geniet ik van yoga oefeningen die lichaam en geest leniger maken. Juist aan het begin van de dag vind ik het fijn om manieren te vinden om yoga mee te nemen van mijn mat de dag in.