People are like stained glass windows: they sparkle and shine when the sun is out, but when the darkness sets in, their true beauty is revealed only if there is a light within.
- Elizabeth Kubler-Ross
Aandacht, Inden is er dol op. Ze staat graag op een podium te stralen, ze treedt graag publiekelijk op. Gordijnen die open gaan, spotlights aan, applaus, ogen die op haar gericht zijn, muziek die opzwelt of een staande ovatie….Inden geniet. In de klas doet ze bijna wekelijks wel een toneelstukje met klasgenootjes. Ze volgt met veel plezier verschillende cursussen om op het podium te kunnen fonkelen. Ze doet al jaren een cursus Dansatelier, zelfs al voordat we naar Madrid verhuisden. Elk jaar treedt ze met deze dansgroep meerdere keren per jaar in verscheidene theaters op. Zo ook zaterdagavond een leuk optreden in Etten-Leur. Ook heeft ze afgelopen jaar een workshop van theaterdans gevolgd welke afgerond werd met een leuk optreden. (zie ons fotoalbum) Op het ogenblik volgt ze naast haar danscursus ook een workshop theater. Ze oefent voor een optreden op Nassaudag – welke valt op Tweede Pinksterdag. Er wordt die dag een podium gebouwd bij het KMA kasteel en ze zullen verschillende voorstellingen geven. Ook is het deze dag Kastelendag en dus zal het kasteel geopend zijn voor publiek. En nu deed Inden onlangs mee met een professionele fotoshoot in de studio van een bekende Bredase fotograaf, Reinout. De foto’s worden twee seizoenen gebruikt voor posters, kaarten en ander promotiemateriaal van Inden’s dansstudio. Ze vond het ondanks het wachten, herhalen en geduld opbrengen heel leuk om te doen! We zijn benieuwd naar het resultaat!
Zonlicht maakt mij weer actief en bruisend van energie. Dus heb ik alle ramen gelapt, de voortuin aangeharkt en kilo’s beukenblad en beukennootjes opgeruimd. De beukenboom voor ons huis is oud. Hij stond er al toen ons huis begin vorige eeuw nog aan de weg van Brussel tot Amsterdam lag waar zelfs Napoleon zich over begeven heeft. Deze oude boom geeft ons veel vreugde zoals zijn kleur in de herfst en zijn schaduw in de zomer, maar helaas ook veel gevallen blad en beukennootjes in de voortuin… Maar alle buxus-omlijnde vakken zijn weer bladvrij en alle plantjes kunnen weer boven de aarde uitpiepen - zoals de pioenroos en de hosta. Achter in de tuin en naast ons huis hebben we een beukenhaag geplant en een taxushaagje in de achtertuin, ook hebben we een keuze gemaakt voor een nieuwe houten schutting. Deze wordt voor Pasen geplaatst. We hebben nieuwe buren en zij gaan achter in de tuin dezelfde indeling maken als wij, dus onze terrassen komen naast elkaar te liggen… En dat is even wennen, want onze oude buurman Rinus had geen terras en scharrelde alleen wat rond tussen zijn wedstrijdduiven. Waar hij overigens ook wel eens een kat om zeep hielp, blijkt nu, want de nieuwe buurman vond een kattenschedeltje in zijn tuin met het plastic vlooienbandje er nog omheen. Het schedeltje was ingeslagen en nog meer luguber… de kat was ingemetseld in een fundering! Onze dikke grijze kater wilde vroeger nog wel eens liggen zonnebaden op het dak van de duivenhokken, maar dat het niet geheel zonder risico was hebben we nooit geweten!
De eendjesrace-actie voor het Nederlandse Rode kruis groeit groter… Afspraken op basisscholen voor het plannen van een eendjesrace worden niet makkelijk gemaakt, maar er zijn toch scholen in Breda enthousiast geraakt. Ondanks dat scholen het altijd te druk hebben, voldoende goede doelen acties houden en niet wachten op extra werk. Mijn team is uitgebreid met nieuwe mensen en er wordt zelfs een landelijke academie opgericht - de eendjesacademie, haha! Het is de bedoeling dat door heel Nederland basisscholen eendjesraces gaan houden. Een ander leuk nieuwtje is dat het bestuur van de Bredase Singelloop heeft besloten om ons dit jaar als goede doel te benoemen! Elke deelnemer draagt automatisch 25 cent bij aan het Rode Kruis in Breda, en er waren vorig jaar meer dan 10.000 hardlopers. De donatie wordt gebruikt voor een nieuwe tent. Natuurlijk wordt er aandacht aan besteed in de media. Heel leuk om mee te maken dat mijn acties direct vruchten afwerpen! Voor Koninginnedag heb ik een kraam geregeld bij het Valkenbergpark en een vergunning van de gemeente gekregen om te collecteren. Er is een promotieteam die de kraam bemand, maar onze directeur en ik zullen er ook een paar uurtjes staan. Binnenkort word ik op de ledenvergadering voorgesteld aan het bestuur en de leden. Eigenlijk werd mij gevraagd een enthousiast verhaal te houden over de eendjesrace, maar dat heb ik afgeslagen…ik ben geen held in spreken voor grote groepen. Nu vertelt een collega over Rode Kruis-vakanties met gehandicapte mensen. Als ik zou willen zou ik heel veel tijd kunnen besteden aan het Rode Kruis, maar ik houd het bewust tot twee ochtenden in de week…nou oké, ook af en toe een middag!
En…hebben jullie afgelopen zaterdagavond ook het licht uitgedaan - en de kaarsjes aan in hal, toilet, keuken en huiskamer - tijdens Earth Hour? Een wereldwijde actie van het Wereld Natuurfonds waarbij 131 landen tegelijk het licht een uur uit doen. In Nederland deed bijvoorbeeld het Rembrandtplein in Amsterdam mee en de Erasmusbrug in Rotterdam, en natuurlijk bijna 30.000 mensen door heel Nederland. En miljoenen mensen over de hele wereld met ons, maar ook plekken als Times Square in New York, Niagara Falls in Canada, het Opera House in Sydney en de Eiffeltoren deden mee. Zo gaven we een signaal af. En geven we de aarde door, zodat generaties na ons ook kunnen genieten van alles wat de aarde ons te bieden heeft. Mooi gebaar….
zondag 27 maart 2011
maandag 14 maart 2011
Suiker
Wat is het verschil tussen geraffineerde en ongeraffineerde suiker? Ongeraffineerde suiker is suiker in zijn natuurlijke vorm, het is nog niet ‘schoongemaakt’ in de fabriek. Suiker wordt schoongemaakt om het wit van kleur te maken, met een neutrale smaak en lange houdbaarheid. Door het raffineren worden allerlei stoffen uit suiker gehaald die je lichaam nodig heeft om suiker goed te verwerken. Witte suiker bevat dus geen ‘goede’ stoffen meer.
Ongeraffineerde suiker bevat allerlei vezels, mineralen, enzymen en vitaminen. Deze stoffen heeft je lichaam nodig om suiker goed te verteren. Al deze ‘goede’ stoffen worden tijdens het raffineren eruit gehaald, waardoor je lichaam ze uit z’n eigen reserves moet halen. Die stoffen had je lichaam eigenlijk opgeslagen voor onder meer een goed werkend immuunsysteem. Door het eten van geraffineerde suikers en granen moet je lichaam die stoffen echter gebruiken voor het verwerken ervan. Hierdoor kan je immuunsysteem verzwakt raken. Ik wil proberen mijn immuunsysteem zo optimaal mogelijk te laten werken en wil dus geen storende factoren. Bovendien brengt de onttrekking van deze stoffen uit het lichaam allerlei andere processen in je lichaam door de war, zoals je hormoonhuishouding. Al met al voor mij voldoende om te beslissen dat ik zoveel mogelijk ongeraffineerde suiker en koolhydraten wil gebruiken in mijn voeding. En dus heb ik na lange tijd maar weer eens een bezoek gebracht aan de biologische winkel . Nu Maren geen voedselallergie meer heeft kom ik er veel te weinig. Ik heb koekjes, chocola, pasta en een alternatief voor M&M’s gekocht die allemaal gemaakt zijn van volkoren granen en ruwe rietsuiker, ongeraffineerd dus. Nu kijken of mijn vermoeidheid minder wil worden…
Het begon allemaal heel dramatisch. Vooraf was elk detail van onze outfits voor carnaval goed uitgedacht en alles was compleet. Maar op de vroege ochtend van het feest op school ging er iets mis met de haardracht van de meiden, althans…met het verwezenlijken ervan. De oude krultang - nog van mijn moeder, minstens twee decennia oud! – was goed opgewarmd. En de knalroze gespoten haarplukjes waren droog om gekruld te worden. En toen bleek de roze verf te smelten bij opwarming, want het geverfde haar werd bijna gefrituurd en kwam niet meer los van de krultang! De eerste keer gebeurde het bij Inden en Mark was zeker tien minuten bezig om Inden’s haar los te krijgen van de tang. Maar toen het eerste krulletje bij Maren na Inden’s toestand lukte, deed ik vol vertrouwen nóg een krulletje…en dat ging weer mis. Wéér tien minuten zweten voor Mark en Maren gilde het uit. Ten slotte gingen de meiden met roze plukjes in hun haar naar school, maar zonder de gewenste pijpenkrulletjes. (zie ons fotoalbum) De antieke krultang eindigde jammerlijk in de vuilnisbak. Ook de dag van het gezinsfeest ging er weer iets vreselijk fout. De rits van mijn Japanse jurk scheurde los! Tja, ooit voor € 8 in Madrid gekocht bij een Chinees winkeltje… Wat kun je verwachten? Anthe heeft mijn rits met naald en draad vast genaaid. De hele middag heb ik met het genaaide jurkje gefeest en ’s avonds ben ik er gewoon mee doorgegaan naar het volgende feest met Mark. Ach, je hebt iets hilarisch te vertellen en dat is altijd leutig met carnaval! ’s Nachts na thuiskomst heeft Mark mijn rits weer helemaal losgeknipt zodat ik mijn pyamaatje aan kon.
Op een maandagavond in maart hadden mijn vriendin en ik kaartjes voor een theatervoorstelling. Het toneelstuk Masterclass over het leven van Maria Callas - met Pia Douwes in de hoofdrol - ging die avond in première in het Chassé bij ons in Breda. We beseften allebei niet dat het om een première ging, maar ik had heel toevallig een mooi zijden jurkje aan, terwijl ik bijna nooit jurkjes draag. Mijn vriendin daarentegen had echter heel toevallig een spijkerbroek aan terwijl ze nooit spijkerbroeken draagt. Toen ze haar zoontje voor haar vertrek vroeg of ze speciaal genoeg gekleed was voor het theater vond hij van wel, tenslotte was het heel speciaal dat mama een spijkerbroek droeg! Een rode loper, fotografen, interviewers en veel bekende acteurs en andere bekende mensen waren aanwezig in de lounge. Ik bleef maar lachen die avond als er weer dames in avondjurken en andere prachtige creaties voorbij kwamen. Olga kon wel door de grond zakken! En ik, die nooit een jurkje draagt, ...haha, ik voelde me zó op m'n plek! De voorstelling was indrukwekkend, Pia Douwes is een professional. En mijn vriendin? Zij heeft zich voorgenomen nooooit meer een spijkerbroek naar het theater te dragen. Haha!
Praag, we kwamen er aan op de luchthaven terwijl er een schitterend zonnetje scheen en ook de meeste dagen erna bleef het zonnetje stug schijnen. We hebben de dag na onze aankomst met mijn vriendin die daar woont en haar dochter door het mooie Praag gelopen. De meeste bezienswaardigheden hebben we gezien zoals de Hradçany burcht, de Karelsbrug, het Oude Stadsplein met straattheater, de Joodse wijk en de begraafplaats. De klok met de twaalf apostelen hebben we vanuit de toren bekeken terwijl hij twaalf keer sloeg en later op de dag hebben we nogmaals gekeken tussen alle toeschouwers op het plein. (zie ons fotoalbum) We hebben een lentemarkt bezocht, het befaamde zoete deegrolletje geproefd en ’s avonds lekker gegeten in een hip restaurant. De volgende ochtend pikten we Mark en onze vrienden op van het vliegveld en reden we met drie gezinnen naar het Isergebergte, naar skigebied Jested. Alle kinderen hebben iedere ochtend genoten van skilessen en elke middag hebben Anthe en Inden geskied met onze vrienden. (zie ons fotoalbum) Ze hebben zelfs een avond geskied op de verlichte piste!
Ik keek tijdens onze sneeuwvakantie erg uit naar het eten van een Germknödel voor lunch, omdat ik daar vorig jaar zo van genoten had. Toen ik iets besteld had wat qua naam er erg op leek, bleek het een bord goulash te zijn met klef brood erbij en… slagroom! Mijn teleurstelling was groot toen later bleek dat mijn zoete gerecht niet meer geserveerd werd op de piste. Ik was na een jaar de naam van het gerecht een beetje vergeten en noemde het eerst noedel, maar volgens Anthe was het knoedel en al snel bleek het knödel te zijn - en dan was het speciaal de germknödel waar ik zo verzot op was. Na mijn teleurstelling in het restaurant hebben ze ons in het B&B verwend met kleine knödels als toetje die later op de avond tot kneutels werden verbasterd! We hebben tranen met tuiten gelachen om de versprekingen van het zoete gerecht en vooral om mijn enorme teleurstelling toen ik een bord met goulash-vlees in jus kreeg voorgeschoteld met een toefje slagroom erop. Ik had namelijk aan de ober gevraagd of deze knödel met slagroom geserveerd werd…haha! (Later bleek trouwens dat het gewoonlijk toch ook wel met slagroom geserveerd werd.)
Ik durfde deze vakantie niet te skiën, omdat ik helaas nog steeds geen diepte zie. (Mijn medicijnen zijn nog steeds niet aangeslagen…en het laat naar bed gaan en alcohol heeft ook niet echt meegewerkt natuurlijk.) Maar Mark en ik hebben op de laatste dag met Maren een mooie afdaling gemaakt met sleetjes toen we met een gondeltje naar boven waren gegaan. Daar knalde ik op een afgebroken boomstammetje die ik ergens snel in een ooghoek wel had waargenomen, maar niet scherp genoeg….met een grote zwart-blauwe plek op mijn bil als gevolg… Het was dus wel een juiste beslissing om niet op skies de berg af te suizen. Een paar dagen veel lol en plezier met onze vrienden die we nog uit Madrid kennen, goede gesprekken en lekker eten op een mooi plekje in het Isergebergte hebben voor veel ontspanning gezorgd - uitgerust zijn we niet – maar we kijken wel terug op heel leuke dagen met mooie herinneringen!
Het begon allemaal heel dramatisch. Vooraf was elk detail van onze outfits voor carnaval goed uitgedacht en alles was compleet. Maar op de vroege ochtend van het feest op school ging er iets mis met de haardracht van de meiden, althans…met het verwezenlijken ervan. De oude krultang - nog van mijn moeder, minstens twee decennia oud! – was goed opgewarmd. En de knalroze gespoten haarplukjes waren droog om gekruld te worden. En toen bleek de roze verf te smelten bij opwarming, want het geverfde haar werd bijna gefrituurd en kwam niet meer los van de krultang! De eerste keer gebeurde het bij Inden en Mark was zeker tien minuten bezig om Inden’s haar los te krijgen van de tang. Maar toen het eerste krulletje bij Maren na Inden’s toestand lukte, deed ik vol vertrouwen nóg een krulletje…en dat ging weer mis. Wéér tien minuten zweten voor Mark en Maren gilde het uit. Ten slotte gingen de meiden met roze plukjes in hun haar naar school, maar zonder de gewenste pijpenkrulletjes. (zie ons fotoalbum) De antieke krultang eindigde jammerlijk in de vuilnisbak. Ook de dag van het gezinsfeest ging er weer iets vreselijk fout. De rits van mijn Japanse jurk scheurde los! Tja, ooit voor € 8 in Madrid gekocht bij een Chinees winkeltje… Wat kun je verwachten? Anthe heeft mijn rits met naald en draad vast genaaid. De hele middag heb ik met het genaaide jurkje gefeest en ’s avonds ben ik er gewoon mee doorgegaan naar het volgende feest met Mark. Ach, je hebt iets hilarisch te vertellen en dat is altijd leutig met carnaval! ’s Nachts na thuiskomst heeft Mark mijn rits weer helemaal losgeknipt zodat ik mijn pyamaatje aan kon.
Op een maandagavond in maart hadden mijn vriendin en ik kaartjes voor een theatervoorstelling. Het toneelstuk Masterclass over het leven van Maria Callas - met Pia Douwes in de hoofdrol - ging die avond in première in het Chassé bij ons in Breda. We beseften allebei niet dat het om een première ging, maar ik had heel toevallig een mooi zijden jurkje aan, terwijl ik bijna nooit jurkjes draag. Mijn vriendin daarentegen had echter heel toevallig een spijkerbroek aan terwijl ze nooit spijkerbroeken draagt. Toen ze haar zoontje voor haar vertrek vroeg of ze speciaal genoeg gekleed was voor het theater vond hij van wel, tenslotte was het heel speciaal dat mama een spijkerbroek droeg! Een rode loper, fotografen, interviewers en veel bekende acteurs en andere bekende mensen waren aanwezig in de lounge. Ik bleef maar lachen die avond als er weer dames in avondjurken en andere prachtige creaties voorbij kwamen. Olga kon wel door de grond zakken! En ik, die nooit een jurkje draagt, ...haha, ik voelde me zó op m'n plek! De voorstelling was indrukwekkend, Pia Douwes is een professional. En mijn vriendin? Zij heeft zich voorgenomen nooooit meer een spijkerbroek naar het theater te dragen. Haha!
Praag, we kwamen er aan op de luchthaven terwijl er een schitterend zonnetje scheen en ook de meeste dagen erna bleef het zonnetje stug schijnen. We hebben de dag na onze aankomst met mijn vriendin die daar woont en haar dochter door het mooie Praag gelopen. De meeste bezienswaardigheden hebben we gezien zoals de Hradçany burcht, de Karelsbrug, het Oude Stadsplein met straattheater, de Joodse wijk en de begraafplaats. De klok met de twaalf apostelen hebben we vanuit de toren bekeken terwijl hij twaalf keer sloeg en later op de dag hebben we nogmaals gekeken tussen alle toeschouwers op het plein. (zie ons fotoalbum) We hebben een lentemarkt bezocht, het befaamde zoete deegrolletje geproefd en ’s avonds lekker gegeten in een hip restaurant. De volgende ochtend pikten we Mark en onze vrienden op van het vliegveld en reden we met drie gezinnen naar het Isergebergte, naar skigebied Jested. Alle kinderen hebben iedere ochtend genoten van skilessen en elke middag hebben Anthe en Inden geskied met onze vrienden. (zie ons fotoalbum) Ze hebben zelfs een avond geskied op de verlichte piste!
Ik keek tijdens onze sneeuwvakantie erg uit naar het eten van een Germknödel voor lunch, omdat ik daar vorig jaar zo van genoten had. Toen ik iets besteld had wat qua naam er erg op leek, bleek het een bord goulash te zijn met klef brood erbij en… slagroom! Mijn teleurstelling was groot toen later bleek dat mijn zoete gerecht niet meer geserveerd werd op de piste. Ik was na een jaar de naam van het gerecht een beetje vergeten en noemde het eerst noedel, maar volgens Anthe was het knoedel en al snel bleek het knödel te zijn - en dan was het speciaal de germknödel waar ik zo verzot op was. Na mijn teleurstelling in het restaurant hebben ze ons in het B&B verwend met kleine knödels als toetje die later op de avond tot kneutels werden verbasterd! We hebben tranen met tuiten gelachen om de versprekingen van het zoete gerecht en vooral om mijn enorme teleurstelling toen ik een bord met goulash-vlees in jus kreeg voorgeschoteld met een toefje slagroom erop. Ik had namelijk aan de ober gevraagd of deze knödel met slagroom geserveerd werd…haha! (Later bleek trouwens dat het gewoonlijk toch ook wel met slagroom geserveerd werd.)
Ik durfde deze vakantie niet te skiën, omdat ik helaas nog steeds geen diepte zie. (Mijn medicijnen zijn nog steeds niet aangeslagen…en het laat naar bed gaan en alcohol heeft ook niet echt meegewerkt natuurlijk.) Maar Mark en ik hebben op de laatste dag met Maren een mooie afdaling gemaakt met sleetjes toen we met een gondeltje naar boven waren gegaan. Daar knalde ik op een afgebroken boomstammetje die ik ergens snel in een ooghoek wel had waargenomen, maar niet scherp genoeg….met een grote zwart-blauwe plek op mijn bil als gevolg… Het was dus wel een juiste beslissing om niet op skies de berg af te suizen. Een paar dagen veel lol en plezier met onze vrienden die we nog uit Madrid kennen, goede gesprekken en lekker eten op een mooi plekje in het Isergebergte hebben voor veel ontspanning gezorgd - uitgerust zijn we niet – maar we kijken wel terug op heel leuke dagen met mooie herinneringen!
dinsdag 1 maart 2011
Klusjes
Look to your health; and if you have it, praise God, and value it next to a good conscience; for health is the second blessing that we mortals are capable of; a blessing that money cannot buy.
- Izaak Walton
Het bezoek aan de neuroloog was best spannend, omdat er veel uitslagen te bespreken waren. Hoe zou mijn toekomst eruit zien? Zou ik een operatie moeten ondergaan, aan zware medicijnen zoals prednison moeten en zou de ziekte zich verder kunnen uitbreiden naar andere delen van mijn lichaam? De scans en de bloeduitslagen zouden alle antwoorden geven. En die waren 100 % meegevallen! Ik hoef gelukkig geen operatie te ondergaan om mijn thymus te laten verwijderen, want mijn thymus is heel klein en verschrompeld zoals het hoort. De neuroloog probeert de prednison-tabletten zo lang mogelijk uit te stellen. Ik moet komende tijd om de twee weken mijn hoeveelheid medicijnen verhogen totdat ik een verbetering zie van mijn klachten. Deze medicijnen zal ik voor de rest van mijn leven slikken en daarom zal ik nooit meer een grapefruit mogen eten – die twee bijten elkaar. De slechte invloed van een sigaret, alcohol en cafeïne zijn ook aangetoond, maar dat is voor mij gelukkig geen enkel probleem. Ik drink al jaren geen zwarte thee meer en koffie heb ik nooit gedronken. Ik moet echter wel een concessie doen wat betreft geraffineerde suikers. Aangetoond is dat deze ook een slechte invloed hebben op het verloop van mijn ziekte, maar ik kan écht niet zonder koekjes, gebak of chocola! Omdat de hoeveelheid antilichamen in mijn bloed laag is verwacht de neuroloog niet dat de ziekte zich uitbreidt naar de rest van mijn lichaam. Allemaal goed nieuws dus. Al duurde het even voordat deze uitkomst doordrong tot mij. Ik had me vlak voor het gesprek toch meer zitten verdiepen in mijn ziekte en uren op internet zitten lezen. En dat waren over het algemeen geen vrolijke berichten. Daarom besef ik nu heel goed, nu het nieuws ingedaald is, dat ik geluk gehad heb met de mate waarin deze ziekte zich bij mij gemanifesteerd heeft. En dat gaf mij de eerste dagen na de uitslag vleugeltjes!
Klusjes in de zin van renoveren en opknappen van je huis liggen altijd te wachten. Ik ben een klusvrouw mag ik best zeggen na onze grote verbouwing. En laatst heb ik samen met Mark in het nieuwe huis van mijn zus geklust. De meiden gingen uit logeren op plaatsen door het hele land; in Breda, Leusden en Emmeloord. En wij logeerden in Marknesse om onze tijd zo optimaal mogelijk te gebruiken. De eerste dag klusten we tot de nieuwe dag aanbrak en zondagochtend vroeg weer uit de veren voor nieuwe klussen! Ik heb eigenlijk alleen geschilderd in haar huis en Mark heeft zijn repertoire aan klussen weer uitgebreid: hij heeft geholpen met behangen en met een laminaatvloer leggen. Het was na al dat klussen heerlijk om thuis je kluskleren weer uit te trekken in een huis waar alles schoon en klaar is. Wij hebben thuis recent de oude grespa rioolpijpen laten vervangen tot aan de openbare weg. Drie mannen hebben een dag lang alles uitgegraven en daarna een dag lang alle pijpen vervangen en de grond weer dichtgegooid, inclusief de bestrating opnieuw aangelegd. Overigens konden ze een paar dagen later weer terug komen, want door de regen was het pad verschrikkelijk verzakt! De volgende klus ligt ook alweer te wachten. We gaan samen met de nieuwe buurman voor en achter in de tuin een nieuwe schutting neerzetten. En dat zou ik heel graag in het voorjaar doen, zodat ik straks als het zonnetje gaat schijnen lekker mijn boterhammetje aan de tuintafel kan opeten – zónder dat de bouwvakkers van de buren op mijn bordje staan te kijken!
Bijna hadden we onze spulletjes weer op kunnen pakken. Mark had laatst een aanbieding gekregen om directeur te worden van een fabriek waar zo’n 700 man werkt. Deze fabriek staat echter…in Mexico! Mark en ik hadden samen besloten dat dit niet het juiste tijdstip was voor ons, maar vooral voor de meiden, om alles weer op te pakken om ergens anders nogmaals onze draai te vinden. Mark had het aanbod afgewezen en daarna vertelden we de meiden op een zaterdagochtend tijdens het ontbijt dat we bijna naar Mexico hadden kunnen verhuizen. En tot onze grote verbazing waren ze alledrie enthousiast om te gaan! Nu ze zo lekker gesetteld zijn op school, ons huis helemaal klaar is en alles lekker loopt gaan we dat niet veranderen. Wel droom ik er stiekem van om later, als de meiden alle drie op kamers wonen, met Mark nogmaals in het buitenland te gaan wonen voor zijn werk…
De eerste basisschool in Breda heeft zijn toezegging gedaan om een eendjesrace te doen. Natuurlijk was dat de school die ik als eerste benaderde, de school die ik het beste ken, namelijk de Montessorischool. Er staan wat meer lijntjes uit, dus wie weet doen er binnenkort meer basisscholen mee. Omdat deze landelijke actie als eerste in Breda loopt moet ik alle benodigde formulieren, draaiboeken, brochures, brieven en informatiemap standaardiseren. Leuk! Ondertussen heb ik meer activiteiten dan alleen fondsen te werven via basisscholen. Ik ben ook in gesprek met het bestuur van de Bredase Singelloop, een groot jaarlijks hardloopevenement waar 80.000 toeschouwers op afkomen, waar we graag waterflesjes willen verkopen met het logo van het Nederlandse Rode Kruis. Uiteraard zijn er meer evenementen waar flesjes water verkocht kunnen worden zoals Koninginnedagmarkt of braderieën. In het voorjaar wordt een groot (uitverkocht!) gala in Breda georganiseerd ten bate van een nieuwe ambulance voor Het Rode Kruis in Breda en omstreken. De waterflesjes krijgen een prominente plek op de tafels en de burgemeester neemt in de weken voorafgaand aan het gala de eerste waterfles in ontvangst - wat natuurlijk weer een persberichtje oplevert in de lokale krant. Ook maak ik deel van het management en wordt er van mij verwacht dat ik mijn bijdrage ga leveren tijdens de MT-vergaderingen.
Maar eerst wordt Breda aankomend weekend tijdelijk omgedoopt tot ut Kielegat. We hebben vele carnavalswinkels afgestroopt om goed te slagen voor de details van onze outfits. We hebben er weer zin in. Mark misschien iets minder..? Anthe loopt met haar vriendinnen wat feesten af in het weekend, op de basisschool is het feest, grote optocht in de stad en ons gezin gaat zaterdagmiddag naar een groot feest. En daarna gaan we lekker uitrusten in Tsjechië. Ik stap maandag met de meiden op het vliegtuig naar mijn vriendin in Praag en woensdag komt Mark ook, daarna vertrekken we met drie gezinnen naar het Reuzengebergte. Een uurtje rijden en we zitten in de sneeuw! De meiden gaan op skiles en Mark en ik kunnen hopelijk achterover leunend in een luie stoel genieten van onze vrienden en een voorjaarszonnetje in de verblindende sneeuw!
- Izaak Walton
Het bezoek aan de neuroloog was best spannend, omdat er veel uitslagen te bespreken waren. Hoe zou mijn toekomst eruit zien? Zou ik een operatie moeten ondergaan, aan zware medicijnen zoals prednison moeten en zou de ziekte zich verder kunnen uitbreiden naar andere delen van mijn lichaam? De scans en de bloeduitslagen zouden alle antwoorden geven. En die waren 100 % meegevallen! Ik hoef gelukkig geen operatie te ondergaan om mijn thymus te laten verwijderen, want mijn thymus is heel klein en verschrompeld zoals het hoort. De neuroloog probeert de prednison-tabletten zo lang mogelijk uit te stellen. Ik moet komende tijd om de twee weken mijn hoeveelheid medicijnen verhogen totdat ik een verbetering zie van mijn klachten. Deze medicijnen zal ik voor de rest van mijn leven slikken en daarom zal ik nooit meer een grapefruit mogen eten – die twee bijten elkaar. De slechte invloed van een sigaret, alcohol en cafeïne zijn ook aangetoond, maar dat is voor mij gelukkig geen enkel probleem. Ik drink al jaren geen zwarte thee meer en koffie heb ik nooit gedronken. Ik moet echter wel een concessie doen wat betreft geraffineerde suikers. Aangetoond is dat deze ook een slechte invloed hebben op het verloop van mijn ziekte, maar ik kan écht niet zonder koekjes, gebak of chocola! Omdat de hoeveelheid antilichamen in mijn bloed laag is verwacht de neuroloog niet dat de ziekte zich uitbreidt naar de rest van mijn lichaam. Allemaal goed nieuws dus. Al duurde het even voordat deze uitkomst doordrong tot mij. Ik had me vlak voor het gesprek toch meer zitten verdiepen in mijn ziekte en uren op internet zitten lezen. En dat waren over het algemeen geen vrolijke berichten. Daarom besef ik nu heel goed, nu het nieuws ingedaald is, dat ik geluk gehad heb met de mate waarin deze ziekte zich bij mij gemanifesteerd heeft. En dat gaf mij de eerste dagen na de uitslag vleugeltjes!
Klusjes in de zin van renoveren en opknappen van je huis liggen altijd te wachten. Ik ben een klusvrouw mag ik best zeggen na onze grote verbouwing. En laatst heb ik samen met Mark in het nieuwe huis van mijn zus geklust. De meiden gingen uit logeren op plaatsen door het hele land; in Breda, Leusden en Emmeloord. En wij logeerden in Marknesse om onze tijd zo optimaal mogelijk te gebruiken. De eerste dag klusten we tot de nieuwe dag aanbrak en zondagochtend vroeg weer uit de veren voor nieuwe klussen! Ik heb eigenlijk alleen geschilderd in haar huis en Mark heeft zijn repertoire aan klussen weer uitgebreid: hij heeft geholpen met behangen en met een laminaatvloer leggen. Het was na al dat klussen heerlijk om thuis je kluskleren weer uit te trekken in een huis waar alles schoon en klaar is. Wij hebben thuis recent de oude grespa rioolpijpen laten vervangen tot aan de openbare weg. Drie mannen hebben een dag lang alles uitgegraven en daarna een dag lang alle pijpen vervangen en de grond weer dichtgegooid, inclusief de bestrating opnieuw aangelegd. Overigens konden ze een paar dagen later weer terug komen, want door de regen was het pad verschrikkelijk verzakt! De volgende klus ligt ook alweer te wachten. We gaan samen met de nieuwe buurman voor en achter in de tuin een nieuwe schutting neerzetten. En dat zou ik heel graag in het voorjaar doen, zodat ik straks als het zonnetje gaat schijnen lekker mijn boterhammetje aan de tuintafel kan opeten – zónder dat de bouwvakkers van de buren op mijn bordje staan te kijken!
Bijna hadden we onze spulletjes weer op kunnen pakken. Mark had laatst een aanbieding gekregen om directeur te worden van een fabriek waar zo’n 700 man werkt. Deze fabriek staat echter…in Mexico! Mark en ik hadden samen besloten dat dit niet het juiste tijdstip was voor ons, maar vooral voor de meiden, om alles weer op te pakken om ergens anders nogmaals onze draai te vinden. Mark had het aanbod afgewezen en daarna vertelden we de meiden op een zaterdagochtend tijdens het ontbijt dat we bijna naar Mexico hadden kunnen verhuizen. En tot onze grote verbazing waren ze alledrie enthousiast om te gaan! Nu ze zo lekker gesetteld zijn op school, ons huis helemaal klaar is en alles lekker loopt gaan we dat niet veranderen. Wel droom ik er stiekem van om later, als de meiden alle drie op kamers wonen, met Mark nogmaals in het buitenland te gaan wonen voor zijn werk…
De eerste basisschool in Breda heeft zijn toezegging gedaan om een eendjesrace te doen. Natuurlijk was dat de school die ik als eerste benaderde, de school die ik het beste ken, namelijk de Montessorischool. Er staan wat meer lijntjes uit, dus wie weet doen er binnenkort meer basisscholen mee. Omdat deze landelijke actie als eerste in Breda loopt moet ik alle benodigde formulieren, draaiboeken, brochures, brieven en informatiemap standaardiseren. Leuk! Ondertussen heb ik meer activiteiten dan alleen fondsen te werven via basisscholen. Ik ben ook in gesprek met het bestuur van de Bredase Singelloop, een groot jaarlijks hardloopevenement waar 80.000 toeschouwers op afkomen, waar we graag waterflesjes willen verkopen met het logo van het Nederlandse Rode Kruis. Uiteraard zijn er meer evenementen waar flesjes water verkocht kunnen worden zoals Koninginnedagmarkt of braderieën. In het voorjaar wordt een groot (uitverkocht!) gala in Breda georganiseerd ten bate van een nieuwe ambulance voor Het Rode Kruis in Breda en omstreken. De waterflesjes krijgen een prominente plek op de tafels en de burgemeester neemt in de weken voorafgaand aan het gala de eerste waterfles in ontvangst - wat natuurlijk weer een persberichtje oplevert in de lokale krant. Ook maak ik deel van het management en wordt er van mij verwacht dat ik mijn bijdrage ga leveren tijdens de MT-vergaderingen.
Maar eerst wordt Breda aankomend weekend tijdelijk omgedoopt tot ut Kielegat. We hebben vele carnavalswinkels afgestroopt om goed te slagen voor de details van onze outfits. We hebben er weer zin in. Mark misschien iets minder..? Anthe loopt met haar vriendinnen wat feesten af in het weekend, op de basisschool is het feest, grote optocht in de stad en ons gezin gaat zaterdagmiddag naar een groot feest. En daarna gaan we lekker uitrusten in Tsjechië. Ik stap maandag met de meiden op het vliegtuig naar mijn vriendin in Praag en woensdag komt Mark ook, daarna vertrekken we met drie gezinnen naar het Reuzengebergte. Een uurtje rijden en we zitten in de sneeuw! De meiden gaan op skiles en Mark en ik kunnen hopelijk achterover leunend in een luie stoel genieten van onze vrienden en een voorjaarszonnetje in de verblindende sneeuw!
Abonneren op:
Posts (Atom)
