Een liefdevolle sfeer in je huis is de basis voor je leven.
- Dalai Lama
De wedstrijd was die zaterdagmiddag bijna afgelopen en haar team had verschrikkelijk verloren. Maar ondanks het grote verlies had Inden best goed gespeeld, maar kort voor het einde verloor ze haar evenwicht op het veld. Haar enkel werd dik. Papa keek naar de wedstrijd en was op het veld om haar mee naar huis te nemen. De nacht die daar op volgde werd ze wakker van de pijn. In het ziekenhuis konden ze die zondag op de foto’s niet goed zien wat er aan de hand was. Ze zwachtelden haar enkel in en zo bleef ze een dag thuis van school. Daarna toch maar dagelijks naar school met de auto en niet veel later had ze krukken geleend om door de school te huppen. Helaas gleed ze die week op onze trap uit door een jas op de trap en heeft ze juist meer pijn gekregen. Terug in het ziekenhuis besloot de arts dat haar groeischijven een flinke dreun hebben gekregen – groeischijven zijn van kraakbeen en niet te zien op een röntgenfoto. Ze gaat in het (knalroze!) gips. Dat voelt veel beter voor haar, nu zal haar enkel wel gaan genezen. De eerste keer in het ziekenhuis was papa bij haar en mama in Spanje. En deze keer was mama mee naar het ziekenhuis. Inden vindt het fijn dat we er allebei voor haar kunnen zijn. De eerste arts zei dat ze er op moest proberen te staan en de tweede arts (ander ziekenhuis) zei dat ze haar been zoveel mogelijk hoog moest houden. Zo vaak dat de blauwe plekken op haar voet en enkel boven het gips uit moeten zakken. Vreemd die verschillende medische adviezen …. Ondertussen miste ik het fietsen naar school en mijn vrijheid daarbij enorm (je kunt je auto nergens kwijt in de stad om even een boodschapje te doen) en daarom heb ik Inden afgelopen week achterop mijn fiets gezet met de krukken onder haar arm – en dat gaat prima!
Dit jaar is het weer genieten van de Sinterklaassfeer op school met vrolijk beschilderde ramen, in de stad met versierde etalages, op TV met dagelijks het Sinterklaas Journaal van Dieuwertje Blok en thuis met rondslingerende chocoladeletters, kilo’s pepernoten van het feest en marsepeinen varkentjes. Maren maakt bijna iedere dag tekeningen, kleurplaten of prikblokwerkjes om in haar laars te stoppen. Ik heb in haar klas geholpen met Pieten en Sinten maken van WCrollen en melkpakken. Met een kind in huis van Maren’s leeftijd is het volop genieten van deze tijd! Op de koelkast hangen de verlanglijstjes, in de WC hangt een aftelkalender met stickers en de openhaard is helemaal versierd met mooie knutsels waarvan we ieder jaar de mooiste bewaren. Het hoogtepunt tot nu toe is het bezoek aan de Sint in Marknesse. (zie ons fotoalbum) Elk jaar vieren we de verjaardag van ons neefje op de dag dat de Sint een bezoek aan Marknesse brengt. Heerlijk zo’n kneuterig ontvangst waar de Heiligman echt alle kinderen een hand kan geven en de Pieten alle kindjes van handenvol pepernoten voorziet. Ik merk aan onze kinderen dat ze drukker zijn dan anders (ja, óók de oudsten…wellicht door al die suikers!) en dan is het heerlijk om aan die drukte te ontsnappen met een yogales. En helemaal ultiem is het als de kapper na de yogales tijd blijkt te hebben om mijn haar te doen. Er was die ochtend niemand in de kapperszaak behalve ik. Wat een oase van rust en verwennerij!
In de brievenbus lag een briefje dat de postbode geprobeerd had een pakket te bezorgen, maar dat er niemand thuis was. Eigenlijk waren er op dat moment wel degelijk mensen in huis: Mark zat in zijn werkkamer in een conference call en Anthe en haar vriendin waren aan het kokkerellen met de muziek heel luid aan. De meiden hadden de deurklopper niet gehoord en Mark was niet in de mogelijkheid om de deur open te doen. We hadden al een vermoeden waar het pakket vandaan kwam, maar pas een paar dagen later lag het pakket daadwerkelijk in huis. Mark was die week naar Rusland vertrokken, dus we konden helaas niet samen de verrassing uit Perú openen. Ik heb in mijn uppie gecheckt of inderdaad ons Peruaans bedsprei erin zat toen de meiden in bed lagen. Er zat een aardig briefje van Simone tussen en een ontzettend schattig bruidspoppetje dat de vrouwen uit het dorp in de hoge Andes gemaakt hebben. Simone en Jolanda trouwen in december en hun gasten krijgen allemaal zo’n handgemaakt bruidspoppetje als herinnering mee naar huis. Voordat ik de doos opende kreeg ik een vleugje in mijn neus dat mij direct terug bracht naar de Andes. Het was heel kortstondig en vluchtig, want aan het kleed ruik ik helemaal niets! Ik heb stiekem het kleed op ons bed gelegd om de maat te checken – paste het eigenlijk wel op ons bed? Het bedsprei was zeker groot genoeg en zal ons komende jaren warm houden met de pure alpacawol waar het van geweven is. Na alles weer netjes opgevouwen terug in de doos gelegd te hebben pakten we na Mark’s thuiskomst (nogmaals) met z’n allen het pakket uit….
zondag 27 november 2011
dinsdag 15 november 2011
Verlies
Wie aan niets is gehecht, heeft geen verlies te vrezen.
- Lao-Tse
Vroeg in de ochtend, vlak nadat de scholen gestart waren, stond ik in de Albert Heijn geld te pinnen. Ik wilde wat contant geld in mijn portemonnee hebben, niet alleen pinpasjes. Ik had kort daarop namelijk een schoolborrel in een cafeetje en wilde wat briefgeld bij me hebben. Ik herinner me nog dat de automaat aangaf alleen een briefje van vijftig euro te hebben. Jammer, maar die breek ik wel bij de kassa als ik mijn boodschapjes afreken. Zoals altijd werden die paar boodschapjes waarvoor ik kwam er toch wat meer en dus rekende ik af met mijn pinpas. De volgende ochtend op de markt had ik mijn contant geld nodig en tot mijn grote schrik was het briefje van vijftig euro weg! Ik heb een klein Peruaans portemonneetje waarin alles heel krap opgevouwen tegen elkaar aan zit…. En dat briefje van vijftig euro is er bij het betalen in de Albert Heijn natuurlijk uitgevallen! Bij twee marktkoopmannen heb ik die ochtend mijn beklag gedaan en ik kreeg van hen nóg sterkere verhalen te horen. Eén vond er bijvoorbeeld ooit eens veertien briefjes van honderd gulden in een telefooncel. Na mijn kaas en fruit afgerekend te hebben (tegenwoordig kun je gelukkig op de markt ook pinnen) ben ik naar die bewuste Albert Heijn gefietst. Helaas hadden ze niets gevonden en geen van de klanten had vijftig euro afgegeven… Thuis deed ik mijn relaas, ik baalde er stevig van. Ik mocht er niet meer over klagen thuis. Maar van dat bedrag had ik toevallig wel een leuk kledingstukje kunnen kopen of met Mark lekker een hapje kunnen gaan eten! Maar wat zie ik een kleine week later op ons rekeningoverzicht?? Die kwijt gewaande vijftig euro is terug gestort op de rekening! Een paar minuten nadat ik gepind heb in die supermarkt is het weer terug gestort. Mijn enige verklaring is dat ik dat briefje heel dom heb laten liggen in de automaat en dat dit kennelijk geregistreerd wordt?
In juni 2012 vindt de Kika-run weer plaats in verschillende steden - een hardloopwedstrijd om geld op te halen voor Kinderen Kankervrij. Anthe en ik hebben ons voorgenomen die wedstrijd een afstand van tien kilometer te lopen. Dus pakten we op een zondag niet ons reguliere parcours van bijna vijf kilometer door het bos, maar startten we voor de deur om zo het bos in te lopen. De totale ronde was iets meer dan acht kilometer en dat was voor ons beiden de eerste keer van ons leven. Maar het ging heel goed. Ik was helemaal niet buiten adem toen we thuis kwamen, alhoewel mijn heupen wel een beetje beurs waren. Voorlopig blijven we dus deze afstand lopen. De eerste keer fietste Mark mee, want hij mag van de fysiotherapeut voorlopig niet hardlopen - vanwege de behandeling van zijn hielspoor. Maar Maren daarentegen…liep bijna vijf kilometer mee in het bos! Ze is heel enthousiast en niet te stoppen! Anthe is sinds een paar weken begonnen met atletiek en Maren wil na haar zevende verjaardag ook starten. Sportieve meiden!
Diep in een koude grot waar de kaarsjes bovenop wijnvaten stonden te branden, stonden twee bruidsparen klaar om getrouwd te worden. (zie ons fotoalbum) Al hun vrienden en familie dicht om hen heen in een cirkel. Ik vond het een heel speciale plek om te trouwen. Toen we eerder die dag in de wijnstreek Rioja aankwamen in Noord-Spanje ging de zon net onder en leken de wijnranken allemaal in brand te staan – prachtig oranje en rode kleuren! De bodega waar alle bruiloftsgasten logeerden was een unieke plaats, elke kamer keek uit op de glooiende rode wijnvelden. Het diner dat na de huwelijksplechtigheid plaatsvond – ook in een grot – was geweldig lekker. Ik heb nog nooit in mijn leven zulke zachte, smeuïge carpaccio gegeten…het smolt op je tong. En het chocoladetoetje was niet te versmaden! Na middernacht begon het dansfeest dat half buiten en half binnen plaatsvond. De Spanjaarden dansten op hun Spaanse salsaliedjes en wij Nederlanders op Engelstalige liedjes. Ik danste op allebei, want ik kan sinds mijn salsaworkshop een klein beetje salsa dansen…haha! Later die nacht vroeg ik het lied Danza Kuduro aan en voor het eerst die nacht stonden ALLE gasten op de dansvloer te dansen! Vroeg in de ochtend (je zag het al een beetje licht worden..) dansten we buiten onder de volle maan naast de palmbomen op het terras. Het was een grandioos bruiloftsfeest! Uiteraard heb ik die dagen ook geshopt in Bilbao en als “reisleidster” heb ik velen uit onze groep geholpen om een blok turrón (typisch Spaanse nougat dat alleen rond Kerstmis gegeten wordt) te kopen in een klein schattig winkeltje. Na de bruiloft heb ik met mijn vriendin het Guggenheim museum bezocht en we hebben deze dagen een paar keer tapas gegeten. Het was heerlijk daar in het Baskenland. Bilbao is een heel prettige stad om te vertoeven zonder drukte zoals in Madrid en het was iedere dag rond de 25 graden. Het bruidspaar stelde voor om het volgend jaar nog eens dunnetjes over te doen...ik ben voor!
Helaas heb ik thuis wel wat moeten missen. Inden had haar enkel verzwikt tijdens de voetbalwedstrijd en is met papa naar het ziekenhuis geweest voor foto’s. Haar enkel is nu ingetaped en ze kan moeilijk lopen. Maren genoot van de intocht van Sinterklaas. En de meiden mochten natuurlijk de eerste keer dit jaar hun laars weer zetten. Ze hadden ook alle drie een feest dit weekend, dus Mark kon zijn lol op als taxichauffeur. Alles was goed verlopen en toen ik zondag laat in de middag thuis gebracht werd stond de boerenkoolstamppot met worst en spekjes al klaar.
Op de website Por Eso! (zie leuke links! op deze site) staat een cadeautje afgebeeld dat aangeklikt kan worden. In dit Peruaanse filmpje zie je dat ze al ver gevorderd zijn met…ons bedsprei!
- Lao-Tse
Vroeg in de ochtend, vlak nadat de scholen gestart waren, stond ik in de Albert Heijn geld te pinnen. Ik wilde wat contant geld in mijn portemonnee hebben, niet alleen pinpasjes. Ik had kort daarop namelijk een schoolborrel in een cafeetje en wilde wat briefgeld bij me hebben. Ik herinner me nog dat de automaat aangaf alleen een briefje van vijftig euro te hebben. Jammer, maar die breek ik wel bij de kassa als ik mijn boodschapjes afreken. Zoals altijd werden die paar boodschapjes waarvoor ik kwam er toch wat meer en dus rekende ik af met mijn pinpas. De volgende ochtend op de markt had ik mijn contant geld nodig en tot mijn grote schrik was het briefje van vijftig euro weg! Ik heb een klein Peruaans portemonneetje waarin alles heel krap opgevouwen tegen elkaar aan zit…. En dat briefje van vijftig euro is er bij het betalen in de Albert Heijn natuurlijk uitgevallen! Bij twee marktkoopmannen heb ik die ochtend mijn beklag gedaan en ik kreeg van hen nóg sterkere verhalen te horen. Eén vond er bijvoorbeeld ooit eens veertien briefjes van honderd gulden in een telefooncel. Na mijn kaas en fruit afgerekend te hebben (tegenwoordig kun je gelukkig op de markt ook pinnen) ben ik naar die bewuste Albert Heijn gefietst. Helaas hadden ze niets gevonden en geen van de klanten had vijftig euro afgegeven… Thuis deed ik mijn relaas, ik baalde er stevig van. Ik mocht er niet meer over klagen thuis. Maar van dat bedrag had ik toevallig wel een leuk kledingstukje kunnen kopen of met Mark lekker een hapje kunnen gaan eten! Maar wat zie ik een kleine week later op ons rekeningoverzicht?? Die kwijt gewaande vijftig euro is terug gestort op de rekening! Een paar minuten nadat ik gepind heb in die supermarkt is het weer terug gestort. Mijn enige verklaring is dat ik dat briefje heel dom heb laten liggen in de automaat en dat dit kennelijk geregistreerd wordt?
In juni 2012 vindt de Kika-run weer plaats in verschillende steden - een hardloopwedstrijd om geld op te halen voor Kinderen Kankervrij. Anthe en ik hebben ons voorgenomen die wedstrijd een afstand van tien kilometer te lopen. Dus pakten we op een zondag niet ons reguliere parcours van bijna vijf kilometer door het bos, maar startten we voor de deur om zo het bos in te lopen. De totale ronde was iets meer dan acht kilometer en dat was voor ons beiden de eerste keer van ons leven. Maar het ging heel goed. Ik was helemaal niet buiten adem toen we thuis kwamen, alhoewel mijn heupen wel een beetje beurs waren. Voorlopig blijven we dus deze afstand lopen. De eerste keer fietste Mark mee, want hij mag van de fysiotherapeut voorlopig niet hardlopen - vanwege de behandeling van zijn hielspoor. Maar Maren daarentegen…liep bijna vijf kilometer mee in het bos! Ze is heel enthousiast en niet te stoppen! Anthe is sinds een paar weken begonnen met atletiek en Maren wil na haar zevende verjaardag ook starten. Sportieve meiden!
Diep in een koude grot waar de kaarsjes bovenop wijnvaten stonden te branden, stonden twee bruidsparen klaar om getrouwd te worden. (zie ons fotoalbum) Al hun vrienden en familie dicht om hen heen in een cirkel. Ik vond het een heel speciale plek om te trouwen. Toen we eerder die dag in de wijnstreek Rioja aankwamen in Noord-Spanje ging de zon net onder en leken de wijnranken allemaal in brand te staan – prachtig oranje en rode kleuren! De bodega waar alle bruiloftsgasten logeerden was een unieke plaats, elke kamer keek uit op de glooiende rode wijnvelden. Het diner dat na de huwelijksplechtigheid plaatsvond – ook in een grot – was geweldig lekker. Ik heb nog nooit in mijn leven zulke zachte, smeuïge carpaccio gegeten…het smolt op je tong. En het chocoladetoetje was niet te versmaden! Na middernacht begon het dansfeest dat half buiten en half binnen plaatsvond. De Spanjaarden dansten op hun Spaanse salsaliedjes en wij Nederlanders op Engelstalige liedjes. Ik danste op allebei, want ik kan sinds mijn salsaworkshop een klein beetje salsa dansen…haha! Later die nacht vroeg ik het lied Danza Kuduro aan en voor het eerst die nacht stonden ALLE gasten op de dansvloer te dansen! Vroeg in de ochtend (je zag het al een beetje licht worden..) dansten we buiten onder de volle maan naast de palmbomen op het terras. Het was een grandioos bruiloftsfeest! Uiteraard heb ik die dagen ook geshopt in Bilbao en als “reisleidster” heb ik velen uit onze groep geholpen om een blok turrón (typisch Spaanse nougat dat alleen rond Kerstmis gegeten wordt) te kopen in een klein schattig winkeltje. Na de bruiloft heb ik met mijn vriendin het Guggenheim museum bezocht en we hebben deze dagen een paar keer tapas gegeten. Het was heerlijk daar in het Baskenland. Bilbao is een heel prettige stad om te vertoeven zonder drukte zoals in Madrid en het was iedere dag rond de 25 graden. Het bruidspaar stelde voor om het volgend jaar nog eens dunnetjes over te doen...ik ben voor!
Helaas heb ik thuis wel wat moeten missen. Inden had haar enkel verzwikt tijdens de voetbalwedstrijd en is met papa naar het ziekenhuis geweest voor foto’s. Haar enkel is nu ingetaped en ze kan moeilijk lopen. Maren genoot van de intocht van Sinterklaas. En de meiden mochten natuurlijk de eerste keer dit jaar hun laars weer zetten. Ze hadden ook alle drie een feest dit weekend, dus Mark kon zijn lol op als taxichauffeur. Alles was goed verlopen en toen ik zondag laat in de middag thuis gebracht werd stond de boerenkoolstamppot met worst en spekjes al klaar.
Op de website Por Eso! (zie leuke links! op deze site) staat een cadeautje afgebeeld dat aangeklikt kan worden. In dit Peruaanse filmpje zie je dat ze al ver gevorderd zijn met…ons bedsprei!
dinsdag 1 november 2011
Vakantie
A vacation is having nothing to do and all day to do it in.
~Robert Orben
In het Herfstbos hebben we een afspraak met vrienden die we nog kennen uit Madrid. De zon schijnt op het veld, overal rennen en klimmen kinderen, ouders zitten aan lange picknicktafels. Ook wij hebben iets lekkers meegenomen naar het bos, twee versgebakken (nog warme) kruidkoeken. Mijn vriendin heeft een thermoskan warme chocomel mee en mijn andere vriendin heeft voor chocola en snoepjes gezorgd. Na een lange tijd op het veld maken we toch maar een wandeling, want tenslotte waren we daarom naar het speelbos gekomen. Daarna gaan we uitgebreid borrelen op een terras niet ver van het bos gelegen. Wat een heerlijke lange middag buiten in het herfstzonnetje. De kinderen hebben het goed naar hun zin in de speeltuin en wij ouders praten helemaal bij over ieders reilen en zeilen. Een andere vakantiedag rijd ik met de meiden naar Zeeland. Mijn vriendin en Inden’s vriendinnetje uit Boedapest zijn daar. Meiden gaan zwemmen in een tropisch zwembad en Myrza en ik maken samen een strandwandeling. We eindigen op een zonnig terras uit de wind – lekker genieten met warme chocomel met échte slagroom en een bonbon!
Nu de avonden langer en kouder worden en dus de openhaard weer vaker aangestoken wordt hebben we het brandhout weer aangevuld in het hok buiten. En meteen de tuin aangeharkt en de heg gesnoeid. Ook dit jaar hebben we weer kilo’s beukennootjes opgeveegd! Deze schoolvakantie had ik de meiden voorgesteld om minder tijd achter de computer door te brengen. Hoe brengen ze dan hun vrije dagen door? Wat deed ik zelf als meisje in de vakantie? Met dat idee in mijn achterhoofd reed ik naar de winkel en eenmaal bij de kassa stond de loopband vol met knutselspullen. Borduursetjes, gekleurd karton, olieverf, prikblok, heel veel kraaltjes, waterverf en schuimdieren die vol pailletjes geprikt moeten worden. Ik had al eerder koekjesdeeg en versierseltjes in huis gehaald. Met hun vriendinnetjes en met elkaar werd er dus flink geknutseld deze week. Natuurlijk hebben we ook een namiddag en avond gezwommen met ons gezin, dat hoort bij een schoolvakantie vinden wij. Maren zag haar twee Madrileense vriendinnen in een grote buitenspeeltuin in de bossen van Bergen-op-Zoom. Samen gegeten en vooral veel samen gespeeld terwijl de ouders een kop thee drinken op het terras. Voorafgaand aan dit bezoek werden er flink brieven heen en weer geschreven door de vriendinnen. Zo aandoenlijk hoe Maren haar best deed op haar handgeschreven brieven met tekening. Allicht worden deze brieven goed bewaard voor later…!
Volgende week ga ik een paar dagen naar Spanje! Niet naar Madrid wat heel logisch zou zijn, maar ik vlieg naar Bilbao - samen met een groep van 31 Nederlanders in dezelfde vlucht van Vueling. Ik ben namelijk uitgenodigd voor een Spaanse bruiloft door een Bredase vriendin. Ze trouwt daar tegelijkertijd met haar broer die daar woont. Ze trouwen op de mooie datum 11-11-11. De eerste dag slapen we in een B&B in het oude centrum van Bilbao en doen een tapas-tour. De volgende ochtend stappen we allemaal in een grote bus en rijden in een kleine twee uur naar de Rioja-wijnstreek. De plechtigheid, het diner en het feest vinden daar in een mooie bodega plaats waar alle gasten slapen. De volgende dag rijden we in de bus weer terug. Op die vrije dag wil ik graag shoppen bij ZARA in de stad en natuurlijk een bezoek brengen aan het befaamde aan zee gelegen Guggenheim museum. Na nog een nachtje in de stad vliegen we zondagmiddag gezamenlijk weer terug naar Amsterdam. Wat een feest zal dat worden! Ik heb al gehoord dat het Spaanse diner wel tot 1 am kan duren en dán pas begint het swingende dansfeest dat tot in de vroege uurtjes duurt… De plechtigheid vindt begin van de avond plaats in de wijnkelder van de bodega. Spaanse bruiloften spetteren van de feestelijkheden en uitbundigheid. Ik kijk er naar uit, maar eerst aankomend weekend de bijbehorende vrijgezellenparty!
Om professioneel over te komen als fotograaf is het belangrijk om mooie visitekaartjes te kunnen overhandigen. Nu ik in opleiding ben tot vakfotograaf ben ik begonnen met het ontwerpen van mijn huisstijl. Ik heb een webdesigner gevonden die mij gaat helpen met het ontwerp van mijn visitekaartjes en nieuwe website met een mooie domeinnaam. Deze nieuwe huisstijl moet herkenbaar worden. Ik heb dus een mooi logo nodig. Een vriendin wees mij erop dat ik dat logo zelf kan ontwerpen. Dus niet digitaal op de computer (zoals ik dacht)…nee, gewoon met een kwast op een stuk papier! Ik heb onlangs inspiratie opgedaan in mooie tijdschriften en heb mijn creativiteit de vrije loop gelaten. Het is niet makkelijk een definitieve keuze te maken. Het logo moet ook passen met de foto op de achterkant van het kaartje en bij wat ik uit wil dragen… Genoeg om over na te denken dus - naast mijn schoolopdrachten zoals een reportage over haardrachten en een nachtlevenserie.
~Robert Orben
In het Herfstbos hebben we een afspraak met vrienden die we nog kennen uit Madrid. De zon schijnt op het veld, overal rennen en klimmen kinderen, ouders zitten aan lange picknicktafels. Ook wij hebben iets lekkers meegenomen naar het bos, twee versgebakken (nog warme) kruidkoeken. Mijn vriendin heeft een thermoskan warme chocomel mee en mijn andere vriendin heeft voor chocola en snoepjes gezorgd. Na een lange tijd op het veld maken we toch maar een wandeling, want tenslotte waren we daarom naar het speelbos gekomen. Daarna gaan we uitgebreid borrelen op een terras niet ver van het bos gelegen. Wat een heerlijke lange middag buiten in het herfstzonnetje. De kinderen hebben het goed naar hun zin in de speeltuin en wij ouders praten helemaal bij over ieders reilen en zeilen. Een andere vakantiedag rijd ik met de meiden naar Zeeland. Mijn vriendin en Inden’s vriendinnetje uit Boedapest zijn daar. Meiden gaan zwemmen in een tropisch zwembad en Myrza en ik maken samen een strandwandeling. We eindigen op een zonnig terras uit de wind – lekker genieten met warme chocomel met échte slagroom en een bonbon!
Nu de avonden langer en kouder worden en dus de openhaard weer vaker aangestoken wordt hebben we het brandhout weer aangevuld in het hok buiten. En meteen de tuin aangeharkt en de heg gesnoeid. Ook dit jaar hebben we weer kilo’s beukennootjes opgeveegd! Deze schoolvakantie had ik de meiden voorgesteld om minder tijd achter de computer door te brengen. Hoe brengen ze dan hun vrije dagen door? Wat deed ik zelf als meisje in de vakantie? Met dat idee in mijn achterhoofd reed ik naar de winkel en eenmaal bij de kassa stond de loopband vol met knutselspullen. Borduursetjes, gekleurd karton, olieverf, prikblok, heel veel kraaltjes, waterverf en schuimdieren die vol pailletjes geprikt moeten worden. Ik had al eerder koekjesdeeg en versierseltjes in huis gehaald. Met hun vriendinnetjes en met elkaar werd er dus flink geknutseld deze week. Natuurlijk hebben we ook een namiddag en avond gezwommen met ons gezin, dat hoort bij een schoolvakantie vinden wij. Maren zag haar twee Madrileense vriendinnen in een grote buitenspeeltuin in de bossen van Bergen-op-Zoom. Samen gegeten en vooral veel samen gespeeld terwijl de ouders een kop thee drinken op het terras. Voorafgaand aan dit bezoek werden er flink brieven heen en weer geschreven door de vriendinnen. Zo aandoenlijk hoe Maren haar best deed op haar handgeschreven brieven met tekening. Allicht worden deze brieven goed bewaard voor later…!
Volgende week ga ik een paar dagen naar Spanje! Niet naar Madrid wat heel logisch zou zijn, maar ik vlieg naar Bilbao - samen met een groep van 31 Nederlanders in dezelfde vlucht van Vueling. Ik ben namelijk uitgenodigd voor een Spaanse bruiloft door een Bredase vriendin. Ze trouwt daar tegelijkertijd met haar broer die daar woont. Ze trouwen op de mooie datum 11-11-11. De eerste dag slapen we in een B&B in het oude centrum van Bilbao en doen een tapas-tour. De volgende ochtend stappen we allemaal in een grote bus en rijden in een kleine twee uur naar de Rioja-wijnstreek. De plechtigheid, het diner en het feest vinden daar in een mooie bodega plaats waar alle gasten slapen. De volgende dag rijden we in de bus weer terug. Op die vrije dag wil ik graag shoppen bij ZARA in de stad en natuurlijk een bezoek brengen aan het befaamde aan zee gelegen Guggenheim museum. Na nog een nachtje in de stad vliegen we zondagmiddag gezamenlijk weer terug naar Amsterdam. Wat een feest zal dat worden! Ik heb al gehoord dat het Spaanse diner wel tot 1 am kan duren en dán pas begint het swingende dansfeest dat tot in de vroege uurtjes duurt… De plechtigheid vindt begin van de avond plaats in de wijnkelder van de bodega. Spaanse bruiloften spetteren van de feestelijkheden en uitbundigheid. Ik kijk er naar uit, maar eerst aankomend weekend de bijbehorende vrijgezellenparty!
Om professioneel over te komen als fotograaf is het belangrijk om mooie visitekaartjes te kunnen overhandigen. Nu ik in opleiding ben tot vakfotograaf ben ik begonnen met het ontwerpen van mijn huisstijl. Ik heb een webdesigner gevonden die mij gaat helpen met het ontwerp van mijn visitekaartjes en nieuwe website met een mooie domeinnaam. Deze nieuwe huisstijl moet herkenbaar worden. Ik heb dus een mooi logo nodig. Een vriendin wees mij erop dat ik dat logo zelf kan ontwerpen. Dus niet digitaal op de computer (zoals ik dacht)…nee, gewoon met een kwast op een stuk papier! Ik heb onlangs inspiratie opgedaan in mooie tijdschriften en heb mijn creativiteit de vrije loop gelaten. Het is niet makkelijk een definitieve keuze te maken. Het logo moet ook passen met de foto op de achterkant van het kaartje en bij wat ik uit wil dragen… Genoeg om over na te denken dus - naast mijn schoolopdrachten zoals een reportage over haardrachten en een nachtlevenserie.
Abonneren op:
Posts (Atom)
