Vriendinnen

Wij ervaren steeds meer van buiten en steeds minder van binnen.
Paul van den Bergh

Mijn lieve Madrileense vriendinnen…. Twee vriendinnetjes van mij die in Madrid wonen misten mij en vroegen of het een leuk idee was om mij op te zoeken. En of dat een goed idee was! Ze kwamen op een vrijdagochtend aan en vanaf het moment dat we elkaar omhelsten in de ontvangsthal tot het moment dat ik ze twee dagen later weer achterliet in de vertrekhal stonden onze mondjes niet stil. We hebben uren gekwekt met een pot thee en zelfgebakken taartjes in een trendy café, toen iedereen kwam om te lunchen zijn we maar eens opgestapt om verderop weer neer te ploffen op een ander trendy plekje om wat te eten en weer bij te praten en te lachen. We hebben ook nog even wat leuke winkels aangedaan en toen moesten we aan de friet en frikadellen om op tijd in de bios te zijn. We hebben gezwijmeld en gehuild bij Dear John, waarna we naar huis zijn gegaan. De volgende dag was het bijna hetzelfde verhaal: na een uitgebreid ontbijt thuis gingen we winkelen en aten we HEMA hotdogs en worsten. Door al dat winkelen moesten we wéér rennen naar de bioscoop om Er komt een vrouw bij de dokter te beleven. Wat een indrukwekkende film! Thuis bij de open haard hebben we nagepraat met een fles wijn en er een serieuze, maar gezellige avond van gemaakt. (zie ons fotoalbum) De dagen zijn omgevlogen. Ze hadden werkelijk op het nippertje het (gelukkig!) vertraagde vliegtuig gehaald. Ik kon namelijk de weg niet meer vinden door wegomleidingen en ben terug gereden om Mark op te halen. Mijn held is toen op volle snelheid naar Eindhoven gestoven en heeft mijn vriendinnen daar veilig afgezet. Daarna kreeg ik dit hartverwarmende bericht: Mark is onze grote held (na alle dingen die hij vrijdag van je had overgenomen, de lift naar de bioscoop en de zelfgemaakte groentesoep, ook nog onze redding vanmorgen). Want tja, wij als drie kippen zonder kop, wij hadden het echt niet meer gered vanmorgen.... Wij zijn ´m dan ook eeuwig dankbaar dat hij ons heeft weggebracht.

Slecht karma? Een CV die het niet deed op een waterkoude zondag vanwege een druppende douche, een afwasmachine die op dezelfde dag ermee stopte vanwege een stukje kippenbot dat vastgelopen was in de motor. Een lampje dat kapot sprong in de afzuigkap en een collega van Mark die een paar dagen later pardoes in onze greppel reed met zijn auto! Zijn voorwielen hingen boven de slotgracht in onze tuin en de achterkant van zijn auto wipte omhoog. Er moest een takelwagen aan te pas komen om de auto er uit te takelen! Mark wilde de wastafel ontstoppen en zette daarbij de afvoerplug ongeveer in de fik. De mooie glanzende dop werd een gehavende, half-zwarte dop die we moeten vervangen. Mijn knie blijkt niet met fysiotherapie te kunnen genezen, maar zal moeten worden geopereerd. En dan ter afsluiting van die rampzalige week misten mijn vriendinnen op een haar na hun toestel naar Madrid… Waarna Anthe nog even door een punaise reed met haar fietsband. Vroeger plakte de fietsenmaker voor twee gulden vijftig je band, maar tegenwoordig gooien ze er meteen een nieuwe binnen- én buitenband omheen waar je gewoon veertig euro voor moet betalen! Heb ik iets over mezelf afgeroepen? Hopelijk is het domme pech, en stopt het heel gauw!

De zolder is erg mooi geworden. Ik heb alle schuine plafonds wit geschilderd en de kozijnen van twee glas-in-lood ramen gebroken wit. De muur waar de ramen inzitten heb ik grijs gemaakt en het ziet er zo smaakvol uit! Ik zou daar zelf wel een bureau hebben willen staan: wat een mooie lichte werkruimte is dat geworden. Anthe is er ook heel blij mee, want de toegang naar haar kamer is nu ook veel lichter en opgeruimder geworden. Als ik door al die mooie woontijdschriften blader krijg ik zo’n zin om alles mooi in te richten. Vooral de nieuwe, grote eetkamer lijkt me super om te doen, maar ook de zolder wanneer het witgoed verplaatst is naar de nieuwe bijkeuken. Zelfs onze oude keuken gaat erop vooruit, omdat die ellendige kattenbak en kattenkrabpaal ook naar de bijkeuken gaan. De antieke keukentegels kunnen we na Pasen ophalen. We krijgen overal ruimte in huis, én licht! Nu de laatste week de zon weer vaker naar binnen heeft geschenen kan ik zo blij worden in huis, heerlijk.

Het is gebeurd. Zaterdagochtend vroeg kwamen de bereidwillige slopers, en gesloopt hebben ze! Het was goed weer om buiten te werken en alles verliep voorspoedig. Het dak van de serre ging er snel af. Er zijn een paar ruiten gesneuveld, maar anderen gingen in hun geheel eruit. Het zwaarste was misschien wel de tegelvloer en de fundering wegslopen met een zware sloophamer. (zie ons fotoalbum) Alhoewel het wachten bij het milieustation met een volgeladen aanhangwagen en daarna het afval scheiden ook best tegenviel als je dat drie keer achter elkaar moest doen! Maar het is allemaal gelukt, ondanks wat kleine verwondingen... We zijn Tom, Ramon en Mark’s ouders dankbaar, want zonder hen hadden we het niet gekund. Deze week rond ik het project af door nog wat puin in zakken te scheppen en het achter in de auto naar het milieustation te brengen. En dan kan de aannemer in april beginnen met alles af te graven voor een nieuwe fundering.

Naast slopen en bouwen spelen dans, optreden en kunst ook een rol in ons leven. Anthe had laatst een dansoptreden met alle eersteklassers van haar school en ze was gekozen voor een hoofdrol in haar stuk. Maren is naar een atelier geweest en heeft een eigen kunstwerk gegoten. (zie ons fotoalbum) En Inden heeft geoefend voor een dansfilm die dit weekend op DVD opgenomen wordt en volgend weekend heeft ze twee optredens in de stad met Alice in Wonderland. Thuis dansen ze alle drie elke avond het dak eraf op de liedjes van Mika. Het zijn meiden die met alle plezier de sterren van de hemel dansen!

Keuze

Het mooist is de stilte tussen wat is geweest en wat moet komen.
- Henny Vrienten -

Tijdens onze skivakantie in het Reuzengebergte vorige maand heb ik op de tweede dag mijn knie verdraaid tijdens het sleeën bij ons pension. Ik heb al die dagen pijn gehad, vooral ´s nachts, maar ik ging gewoon door. Uiteraard heb ik niet kunnen skiën, maar ik heb evengoed genoten van de sneeuw, mijn boek en de ambiance. Anderhalve week na het ongelukje had ik nog steeds ´s nachts pijn en ben ik toch maar naar de huisarts geweest. Ik heb mijn knieband verrekt en kreeg zware pijnstillers voor ´s nachts. Verder kreeg ik het advies om rust te houden wat niet makkelijk was, want Mark was meteen voor ruim een week naar The States vertrokken! Deze week ga ik toch maar naar de fysiotherapeut, want het gaat echt niet goed met mijn knie… Daar in Tsjechië viel me op dat onze vrienden nog vaak Spaanse uitdrukkingen gebruiken tegen hun kinderen. Wij gebruiken ons Spaans bijzonder weinig, behalve Mark die het voor zijn werk nog wel gebruikt en Anthe heeft sinds deze maand weer Spaanse les op school. Laatst hebben we maar eens wat Spaans opgehaald, want het zakt diep weg als je het nauwelijks nog gebruikt. Een andere taal spreken is heel goed voor je brein. Meerdere talen spreken maakt je creatiever, vergroot het leervermogen en vertraagt het effect van dementie op de hersenen. Dat zijn toch positieve dingen?

Nu we zes maanden in Nederland wonen komt bij mij het besef dat een serieuze baan (al zou ik het willen) voor mij bijna niet mogelijk is nu Mark zoveel reist voor zijn werk. Wij hebben geen familie in de buurt die als vangnet kan dienen als één van de meisjes ziek zou zijn, als de school studiedagen heeft of nu de schoolvakanties meer uit elkaar liggen. Ik besef dat het thuis veel rust geeft dat ik er altijd ben en dat ze na schooltijd lekker thuis terecht kunnen met hun verhalen. Onderzoek aan 12.000 moeders van 5-jarigen toont aan dat kinderen van werkende moeders vaker langer dan twee uur achter de PC of TV zitten en vaker per auto naar school gebracht worden. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Wij gaan altijd op de fiets naar school, daar doen we twintig minuten over. En als Maren in het voorjaar zelf mee gaat fietsen waarschijnlijk langer! Als moeders meer dan twintig uur per week werken blijkt dat kinderen minder fruit eten en meer snacks versnaperen tussen de maaltijden door. Zulke resultaten vind ik natuurlijk altijd leuk om te lezen! Dat bevestigt weer eens dat we goede keuze hebben gemaakt. Ik realiseer me dat wij destijds door ons vertrek naar The States (waardoor ik mijn baan moest opzeggen) een keuze hebben gemaakt waar we nog steeds naar leven. Wij hebben gekozen voor Mark´s carrière en voor een stabiele thuissituatie voor de kinderen en voor Mark. Hij weet dat thuis alles op rolletjes loopt wanneer hij in het buitenland is. Tot de zomer zal ik vooral druk met de verbouwing zijn, maar in september ga ik eens naar de invulling van mijn dagen kijken. Sowieso wil ik een fotocursus volgen naast schilderles en yoga, maar misschien kies ik nog wel voor nog een andere zinvolle invulling?

Op een zonnige zaterdag heb ik met mijn zus in Amsterdam afgesproken om mijn moeder samen te gedenken. We gaan naar de kerk De Papegaai in de drukke Kalverstraat en branden daar allebei een kaarsje voor haar. Een mooi moment op een vredig stil plekje net buiten de winkelende drukte van de Kalverstraat. Daarna lopen we naar Hotel Americain waar we uren zullen genieten van elkaars gezelschap en de verrukkelijkste hapjes van de High Tea! Inge en ik hebben daar ooit met mijn moeder haar vijftigste verjaardag gevierd en daarom vonden we dit een mooie plek om herinneringen op te halen. Daarna hebben we een bezoek gebracht aan mijn moeder´s oudste zus en onze nicht. En daar kwamen de fotoboeken op tafel en werden herinneringen opgehaald aan mijn moeder en natuurlijk opa en oma! En wat vinden we achter in een familiealbum…de origineel getypte brief met de handtekening van koningin Wilhelmina waarin staat dat mijn opa in Londen zijn kruis opgespeld kreeg! Veel oude verhalen werden opgehaald, maar we hoorden ook nieuwe feitjes over onze familie die we niet eerder gehoord hadden. ´s Nachts reden Inge en ik moe maar tevreden weer terug naar huis, we vonden het allebei een mooie familiedag vol oude herinneringen maar ook een dag waarop we weer nieuwe familieherinneringen hebben gemaakt!

De laatste zondag in februari dat het enorm hard stormde en regende in Europa, en Limburg en Brabant er ook een staartje van mee kregen, sloegen onze kachels niet aan. Mark was dat weekend in Ohio en toen ik hem eindelijk ´s middags (vanwege het tijdsverschil) aan de telefoon had nam ik alle knopjes van de CV-ketel met hem door. Zijn advies was om een loodgieter te bellen. Aan het eind van de middag kwam de man langs, toen we alle vier verkleumd onder een kleed met warme chocomel en warme popcorn al wat uurtjes The Sound of Music zaten te kijken. De man ontdekte dat de douchekop in het bad drupte waardoor de ketel steeds warm water aanmaakte in plaats van de kachels opwarmde. Zoiets stoms: een druppende douchekop omdat de kraan niet goed dichtgedraaid was! En waarom? Ons jongste poesje had die ochtend heel stout op het putje in het bad gepoept en dat had ik schoongemaakt en afgespoeld met heet water. Kennelijk had ik de knop niet goed dichtgedraaid… Duur poepje, haha! Na het avondeten bleek de afwasmachine vol water te staan en na het draaien van een nieuwe cyclus nog steeds. Nu wassen we al een week met de hand af. Wat een rampzalige zondag!

Gelukkig gaan de voorbereidingen voor de nieuwe aanbouw niet zo rampzalig. Nadat we niets meer hoorden van de bouwvergunning en de architect na mijn navraag liet weten dat het nog weken kon duren, heeft Mark een eigengereid telefoontje vanuit The States naar de architect gemaakt. Meteen daarna moest ik op mijn fiets met de laatste brief van de gemeente en de publicatie in de krant naar het kantoor van de architect! Deze heeft wat rond gebeld met mensen bij de gemeente en uiteindelijk liet hij mij weten dat de gemeente toevallig (?!) voornemens was de volgende dag onze vergunning te verlenen. Gelukkig maar, want die dezelfde week kwam ook de aannemer van onze keuze om alles nogmaals gedetailleerd door te nemen en een datum te prikken voor de start – meteen na Pasen gaat de bouw beginnen. De aannemer schat in dat we tot juli met de bouw bezig zijn. Als voorbereiding sloopt Mark met zijn vriend Tom en broer Ramon binnenkort de serre eraf, en komt deze week nog een installateur en loodgieter langs om de puntjes op de i te zetten. De glazenier is ondertussen weer een paar keer langs geweest om het patroon van het glas-in-lood aan te passen aan onze wensen en de juiste kleur roze te vinden wat nog niet makkelijk is.

Volgende week ga ik me met andere dingen bezig houden, want mijn twee vriendinnen uit Madrid vliegen vrijdag naar Eindhoven om een weekend met mij door te brengen! We gaan lekker lunchen, winkelen, eten, een bioscoopje pakken en vooral…héél veel kletsen en goede gesprekken voeren!