Verzonken schatten

Het is zo heet hier...een verzengende hitte... ’s Nachts koelt het maar nauwelijks af. We leven van poolparty naar poolparty om de afwisseling er een beetje in te houden: iedere keer een ander zwembad met andere kinderen om mee te zwemmen. Anthe en Inden gaan om de dag een ochtend schilderen bij Beatriz wat ze heel erg leuk vinden. En ook zo’n schilderweek wordt weer afgesloten met een poolparty! Mijn eigen ochtenden zijn snel gevuld met Maren, een boodschapje of een bezoekje. En zo volgen de dagen zich achter elkaar op totdat we volgend weekend vertrekken naar de kust van Portugal.

Toen ik Anthe en Inden vorige week op een ochtend van een logeerpartijtje ophaalde, had ik mijn auto langs de weg geparkeerd. Ik maakte Maren’s autoriem vast om weg te rijden en terwijl ik met mijn hoofd in de auto bezig was werd mijn openstaande autodeur geramd door een langsrijdende auto. Ongelofelijk! De bestuurder reed gewoon door! De werklui aan de overkant van de straat wier aandacht getrokken was door de enorme klap stonden mij aan te kijken en ik moest snel beslissen wat te doen. Ik onthield de eerste cijfers van de nummerplaat toen ik de auto nakeek en bekeek toen de schade aan mijn autodeur. Ik besloot de man achterna te rijden om hem aan te spreken. Ik had alleen blikschade, maar voor hetzelfde geld had hij mij aangereden! Ik sprong in mijn auto en stoof weg. De meiden huilend op de achterbank, ze waren bang voor de situatie. Ik was heel boos!

Een paar rotondes verder zag ik de bewuste auto langs de kant staan en parkeerde mijn auto erachter en stapte boos op de man af. Het was een oude man en hij was een beetje verbouwereerd door wat er allemaal gebeurd was. Ik heb van de situatie gebruik gemaakt en zijn gegevens genoteerd en hem mijn schadeformulier laten tekenen. Als laatste vroeg ik naar zijn schade en ik schrok toen ik naar de zijkant van zijn auto keek. Zijn mooie Audi was van voor naar achter beschadigd en gedeukt en zijn zijspiegel lag eraf... Mijn autodeur is wat verbogen, maar kon nog wel dicht. (daarna niet meer open, maar ja..) Thuis heb ik mijn verzekering gebeld en zij gaan op zoek naar de verzekering van de tegenpartij, want die was ik in alle consternatie vergeten te vragen...

Onze badmeester heeft een heel sportief gebruind lichaam met een strak getraind wasbordje, en dat wéét hij ook: hij draagt een ieniemienie rood zwembroekje en hij staat regelmatig als een soort Adonis met zijn gezicht naar de zon gericht.... Tot grote hilariteit van mij en de meiden doet Mark hem af en toe na in een Adonis-adoreert-de-zon-standje! Laatst vertelde deze badmeester mij dat je buiten zijn aanwezigheid ook mag zwemmen, maar dan moet je wel over het zwembadhekje klimmen. Nu was het zaterdagavond laat zoooo warm dat Mark mij voorstelde om over het hekje te klimmen... Hij dacht dat ik het tóch niet zou doen, maar tot zijn verrassing trok ik mijn badpak aan. Dus liepen wij in het donker naar het zwembad, klommen heel stout over het hekje en doken het verlaten zwembad in. Heel leuk en het water was heerlijk! In het licht van de volle maan en de vele sterren doken we steeds het water in en oefenden koppeltje duiken achterover. Wat een heerlijke verkoeling op zo’n zwoele zomeravond!

Zondagmiddag zijn we met vrienden naar de prachtige tentoonstelling “Verzonken Schatten van Egypte” geweest. Meer dan anderhalf miljoen bezoekers hebben deze tentoonstelling al bezocht in Bonn, Berlijn en Parijs. En nu dus in Madrid...!
Meer dan tweeduizend jaar geleden droomde een koning van een stad die zijn naam zou dragen. Zijn droom werd werkelijkheid en het werd een stad die vol stond met kolossale beelden. Maar de zee verzwolg de prachtige stad. Eeuwen later heeft een Franse archeoloog de droom van Alexander de Grote opnieuw aan het licht gebracht: de stad Alexandrië. De tentoonstelling bestaat uit 500 stukken die tonen hoe de prachtige haven van Alexandrië en de steden Heraclion en Canopo, die eveneens door de zee verzwolgen werden, er in werkelijkheid uitzagen.

Wij waren onder de indruk van de enorme beelden, oude sieraden en dagelijkse gebruiksvoorwerpen en vooral van de manier waarop alles weer boven water is gehaald. Daarna zijn we lekker met z’n allen op een terrasje wat kouds gaan drinken. En nog wat later zijn we met z’n allen wat gaan eten om het weekend af te sluiten. Mark moet nog drie dagen werken en dan begint zijn welverdiende vakantie!

El ancho mar

Een week aan zee. El ancho mar, de wijde zee... We hebben genoten van de azuurblauwe kleur, de hoge golven en de mooie visjes onder water. Het enige dat we hier missen in Madrid is de zee. Daarom vieren we zo nu en dan vakantie aan zee. Deze vakantieweek aan de Costa Brava was heel speciaal, want die brachten we door met onze neefjes en nicht die ook op de camping stonden. Gezellig!

We brachten bijna iedere middag aan het strand door. Er was op loopafstand van de camping een strand en we zijn ook twee keer naar een kleine baai geweest waar we met een steile trap naar beneden moesten klimmen...práchtig helder water om te snorkelen en véél vissen! Ook hebben we enorm genoten van de hoge golven. Niets is zo leuk als met een opblaasbare band of bootje in de golven te deinen of te spelen in de golven! (zie foto’s in ons album)

Mark was alleen de weekends op de camping, tussendoor vloog hij naar Madrid om te werken. De dag dat we hem ophaalden van de luchthaven gingen we naar Barcelona. Vorige zomer hadden we La Rambla bezocht en Gaudí’s La Sagrada Família en dit jaar hebben we Parc Guëll met beelden van Gaudí bezocht en ’s avonds in het donker La Font Mágica, gelegen op de heuvel Montjuïc. Vooral de magische fontein had veel indruk gemaakt: het water danste op de muziek en het laatste nummer van Freddie Mercury - uiteraard het liedje “Barcelona” - riep een écht Barcelona-gevoel op met een prachtig uitzicht op deze stad.

De camping daarentegen gaf ons een écht Hollands gevoel: veel Nederlanders en bij het restaurant waren Nederlandse snacks en Nasi Goreng met saté te bestellen, bij de supermarkt Nederlandse boodschapjes en bij het bakkertje Nederlands brood. Uiteraard zijn we op de terugweg naar huis even boodschappen gaan doen en hebben we de auto tot de nok volgeladen met brood, krentenbollen, koek, mayonaise, ontbijtkoek, Chicken Tonight, pindasaus, Fristi, pindakaas, drop, Unox-knakworsten, paprikachips en pannenkoekenmeel. De komende maanden kunnen we lekker Hollands snoepen en eten! Hahaha!

Mark vloog het eerste weekend op zondagavond terug naar Madrid, althans...dat was de bedoeling! Zijn broer bracht hem naar het vliegveld, maar door de enorme file had Mark het laatste vliegtuig naar Madrid gemist... Hij had een nieuw vliegticket naar Madrid voor de volgende ochtend gekocht en is een plekje gaan zoeken om te slapen. Hij SMSte naar mij op de camping:”Ben nu op zoek naar een kartonnen doos om in te slapen.” Och, helemaal ontheemd! Hij had een plekje op een bankje gevonden, maar daar was hij weg gestuurd – de terminal ging sluiten. Toen was hij ergens op de grond gaan liggen slapen. Een paar uur later kwam hij erachter dat er nog een vlucht eerder vertrok dan die van 8 uur en heeft hij zijn vlucht vervroegd naar 6 uur. Eenmaal thuis is hij eerst gaan slapen in zijn eigen bedje – wat een heerlijk gevoel moet dat zijn geweest! – en daarna is hij naar zijn werk vertrokken... Wat een bikkel!

Op de camping hebben de meiden genoten van het knutselen iedere ochtend en het spelen met hun neefjes en nicht. Maren kon het geweldig goed met Noud vinden. Het waren net Jip & Janneke of Ot & Sien. Zo lief! En de oudste meiden hadden leesboeken uitgewisseld met Jenna (net als hun moeders trouwens!) en hadden samen in de hangmat gelezen. Maar ze hebben vooral mooie herinneringen aan het samen in de golven spelen op het strand of verstoppertje op de camping!