Kitten

Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering.
Salvador Dalí

Terug uit Afrika, maar iedere dag in gedachten nog even in Afrika…. We beseffen heel goed dat onze reis uniek was, omdat dit niet meer zal plaats vinden op deze manier. Qua timing was de reis uniek: de reis was een afsluiting van onze Spaanse periode. Praktisch was de reis uniek: Maren paste overdwars in de daktent met haar zussen, omdat ze nog klein is, maar dat zal binnenkort niet meer mogelijk zijn. Dus dan kunnen we niet meer met twee daktenten op reis. De lengte van onze reis was uniek: de meiden hadden maar liefst tien weken vrij deze zomer. En vanwege Mark´s nieuwe functie en onze verhuizing naar Nederland kon Mark zo lang vrij nemen. Een unieke reis dus qua reiservaring, maar ook qua timing en gelegenheid! Een herinnering voor het leven…

Ik heb een heel groot fotoalbum gemaakt als herinnering aan Afrika met een harde kaft en bijna honderd pagina´s. Er staan uiteraard veel foto´s in - vooral veel vergrotingen - maar ook de blogjes uit de vakantie, tekeningen en schilderingen die de meisjes in Afrika gemaakt hebben. Het wordt op dit moment gedrukt, we zijn zo nieuwsgierig naar het resultaat! Anthe en Inden hebben tijdens de vakantie zelf foto´s gemaakt met hun camera´s en mochten dus zelf een fotoboekje maken. En nu ga ik nog een compilatie maken van anderhalf uur film die we opgenomen hebben in Afrika – dit filmpje zal ons helpen onze herinneringen fris te houden! En daarna zal ik ter afsluiting nog een film maken van onze periode in Madrid. Over ons Madrileense leven dat alweer zo lang geleden lijkt…

De afgelopen week hebben we geprobeerd een routine te vinden voor het komende schooljaar. En dat was soms niet makkelijk. De kleinsten gingen vorige week voor het eerst naar school en dus moest er voldoende fruit, sap, brood en beleg in huis zijn. We moesten op tijd gaan eten anders konden ze niet op tijd naar bed en zouden ze niet op tijd hun bed uit kunnen komen. Er moest een wekker gezet worden (oef!), en hebben ze genoeg leuke schoolkleding en schoeisel om naar te school te gaan? De hele week stonden er veel fietsen rondom het huis, veel speelafspraakjes en dat gaf een warm we-zijn-weer-thuis-gevoel.

De eerste week hebben we kunnen oefenen, maar deze week is het serieus. Anthe gaat sinds deze week naar de Middelbare school. Ze heeft haar boeken gekaft vorige week, heeft een huissleutel gekregen, ze is een paar dagen op schoolkamp geweest en kwam heel moe thuis met een tikkeltje schorre stem en volop verhalen. Ze werd zondag thuis gebeld of ze mee wilde fietsen met een groepje van vier meiden en is vol goede moed maandagochtend vertrokken – uitgezwaaid door haar zussen, papa en mama. Kort daarna kreeg ik een SMSje van haar: ze had de eerste twee uur vrij en zat nu bij een vriendinnetje thuis. Dat komt helemaal goed met die meid!

Door het feit dat de indeling in ons huis een beetje veranderd is toen wij nog in Spanje woonden, hebben we het idee in een nieuw huis te wonen. Sowieso zijn alle muren opnieuw gekleurd, hebben we nieuwe gordijnen en hebben we nieuwe meubels uit Spanje meegenomen, maar er is ook iets wezenlijks veranderd in huis… We hebben namelijk afgelopen weekend een kitten in huis gekregen. Ze is een elf weken jonge silver tabby en haar naam is Etosha. Etosha betekent grote witte plek in een Afrikaanse taal en Etosha´s buikje is helemaal wit. Ons hele huis staat op z´n kop, want de meiden willen alles van haar volgen en Etosha wil alles van ons volgen. Bij álles wat ik doe heb ik een klein poezenlijfje om me heen. Ze gaat spinnend liggen op mijn toetsenbord, ze gaat mee strijken boven, ze ligt naast me op de bank als ik zit te lezen, ze zit in de vaatwasser als ik die wil vullen en ze ligt zelfs in mijn naaidoos als ik iets ga naaien! Wat een energie draagt zo´n kitten met zich mee – we hebben er veel plezier van.

We hebben haar aangeboden gekregen door kattenfokster Heidi waar Woester nog steeds logeert als wij op vakantie zijn. Woester heeft er laatst bijna zes weken vertoefd en kon het zo leuk vinden met deze kitten. Ze was al beloofd aan een andere mevrouw, maar Heidi heeft ons gevraagd of wij haar niet wilden. Ze waren zo´n leuk stel volgens haar: Woester en Etosha. Daar hoefden we niet lang over na te denken en afgelopen weekend hebben we haar opgehaald. Voor Woester is het thuis een ander verhaal; hij was niet zo enthousiast om haar weer te zien in zijn eigen domein. Maar ze dulden elkaar en staan saampjes tegen elkaar aan te wachten als ik het blikje met vlees open maak. En als Etosha dan eindelijk haar bordje leeg heeft, dan likt Woester het nog even helemaal schoon. Ik heb het gevoel dat ze het vast snel kunnen vinden samen.

Nu we weer in Breda gevestigd zijn en met beide voeten geland in het dagelijks leven, zal het reizen zéker niet stoppen maar wel minder worden. Ik zal geen blog meer bijhouden met avontuurlijke verhalen en foto´s van prachtige plekjes in het Zuiden van Europa en Afrika. Er is nu tenslotte geen nut meer om het thuisfront in Nederland op de hoogte te houden van ons wel en wee. Dus zal dit blog jammer genoeg het afsluitende blog zijn. De nieuwe foto´s van poesje Etosha worden voorlopig de laatst geplaatste foto´s op onze fotosite. We zijn namelijk weer thuis.