Met groot bed op weg naar Tibet?

'The impulse to travel is one of the hopeful symptoms of life.'
- Agnes Reppler

Ik dweil met een doekje al het zand op van de vloer van onze hippie bus. Ik voel de zon op mijn spijkerbroek branden terwijl ik voorover gebogen sta. Ik heb net de raampjes gelapt. De dag ervoor zijn we naar de Kaapse Bossen geweest. In het nationaal park Utrechtse Heuvelrug. Terwijl Maren met een vriendin boven op de heuvel een boomhut bouwt staan wij onderaan de zandheuvel geparkeerd met de bus. We halen de kasten leeg. Verschillende zakken met tentstokken en tentdoek tillen we naar buiten. Spannend. In de eerste zak vinden we een oranje gestreept windscherm. De stokken vinden we veel later in een zak met meerdere tentstokken die we niet allemaal kunnen duiden. We openen ook een splinternieuw-uitziende tentzak met de naam ‘free time bus tent’ erop. Met veel creatief denken is het ons gelukt de grijze voortent op te zetten met een deur en ramen met gordijntjes. Hoe zit de tent aan de hippie bus bevestigd? We vinden op internet hoe dit mooie systeem werkt. Je rijdt de zijkant van je camper tegen de achterkant van de tent aan. Dan open je de rits en heb je een voortent. Zo kun je makkelijk met de camper boodschappen doen of een markt bezoeken. De voortent blijft zelfstandig staan. Heel handig als je lang op één plek blijft vertoeven. Dat zijn wij deze zomer echter niet van plan. We willen rondtrekken. We vouwen alles weer netjes op. We pakken een andere tas uit. Die tas maakt mij wildnieuwsgierig. We vinden namelijk de bruine, originele luifel die met een rubber direct aan de hippie bus bevestigt wordt. Gaaf! En…we vinden ook de oranje zijwanden die aan de luifel bevestigd kunnen worden. Zelfs één wandje met een raam erin. Wat geweldig! De vorige eigenaar heeft een mooi vloerkleed erbij gedaan die op maat gesneden is. Zelfs een uitsnede voor de wielen. Een opstapje om in de bus te stappen vinden we ook. En twee houten stoppers om voor de wielen te leggen zodat de bus niet weg kan rijden tijdens het kamperen.

We hebben ook wat extra, losse gordijntjes gevonden. Die blijken voor de voorruiten te hangen als je kampeert. Ook extra gordijnen voor de zijramen. Voor privacy. Alles past precies op de ophangsysteempjes. Netjes! Op YouTube vind ik filmpjes van ons type camper uit 1975. Veel inspiratie vind ik daar! Bijvoorbeeld om voor het achterruit een extra lang gordijn te hangen zodat je met de achterklep open kunt slapen. Het bed achter het lange gordijn. Een zeebries die zachtjes binnen waait… Dat lijkt me heerlijk slapen! Ook vind ik filmpjes die het uitgeklapte bed laten zien. Ik zie prachtige uitschuifsystemen om een lang bed te maken. Het ziet er ingenieus uit. Volgens Mark moeten wij onze bank echter niet uitklappen, maar dubbelklappen. We hebben het geprobeerd en er op gelegen. Het matras is helaas te kort voor Mark. Op deze zonnige maandagochtend, terwijl de gordijntjes aan de waslijn wapperen, durf ik het aan. Ik sta in mijn eentje te sjorren aan de houten achterbank. En hoera! Ik trek de bank naar voren uit. Dus tóch! We hebben ineens een halve meter méér matras! We hebben er samen op gelegen. Ik kan helemaal gestrekt in bed liggen. Ik word steeds enthousiaster over onze hippie bus. Alles valt mee: alle bekleding is nieuw, de matrassen hadden we nieuw laten maken in México en de gordijntjes ga ik van nieuwe stof maken. Sommige zijn na het wassen doorkijkgordijntjes geworden. Tot op de naad versleten. Het laatste aspect dat mij zo blij maakt met de hippie bus gebeurde vorige week. Ik ontmoet bij de juwelier een man uit Turkije. Ik vertel hem dat ik dertig jaar geleden in zijn land was en de mensen zó gastvrij vond. De zee zo mooi blauw. Het eten zo lekker. Als hij ’s middags terug komt om het gekochte horloge op te halen zegt hij dat ik na dertig jaar écht eens terug moet gaan naar zijn land. Ik vraag hem of dat met de auto kan. Ik denk aan onze hippie bus. Hij blijkt ook een camper gekocht te hebben en gaat daarmee naar zijn thuisland en reist daarna door naar Tibet. Ik ben wild enthousiast. Deze trektocht naar Tibetaanse kloosters en tempels komt op mijn ultieme wensenlijstje! De man is net zo blij. Hij roept enthousiast “Ik hou van jou!” Later blijkt dat ik de eerste ben die een klant heeft geholpen die deze vier woorden uit de grond van zijn hart heeft geroepen. De impuls tot reizen raakt kennelijk je hart.

Verhalenverteller

Traveling – it leaves you speechless, then turns you into a storyteller.
– Ibn Battuta

“Tatarataaa! Verrassing!” Mark zit met Inden’s handen voor zijn ogen in onze hippie bus. Ik heb het interieur stiekem een beetje veranderd. We zijn dol op reizen. Rondtrekken van de ene plek naar de andere plek. Dat gaan we doen met onze grijsgelakte hippie bus. Ons symbool voor avontuur en vrijheid. Hij staat sinds een paar maanden voor de deur geparkeerd. Onder de kromme magnoliaboom. We pakken hem zo nu en dan om mee te rijden. De kampeerfunctie hebben we er eigenlijk uit gehaald. Het gasfornuisje, koelkast en spoelbakje hebben we verwijderd. Nu is het meer een luxe transportmiddel met grote stoelen, veel ramen (met gordijntjes), een tafel, veel voetruimte en een uitklapbare bedbank. We nemen dus een tentje mee voor de meiden als we gaan trekken. Opgeborgen in één van de vele kasten. Onder elke stoel en bank zit ook kastruimte. Vandaag gaan we naar een dagcamping om alles eens uit te proberen. Een leuke plek waar je van zonsopgang tot zonsondergang gratis mag kamperen. De vorige eigenaar van onze bus was heel precies met zijn spulletjes en heeft ons allerlei kistjes, dozen, tentdoeken en stokken achtergelaten. Op de dagcamping gaan we eens kijken wat we nu eigenlijk allemaal van hem hebben geërfd. Ik vermoed een luifel, een grondzeil, wat lampen en een windscherm. We zullen zien! Proefkamperen lijkt me dus wel handig. We zullen echter niet het enige gezin zijn die willen proefkamperen met hun kampeerauto. In de eerste drie maanden van dit jaar werden er namelijk 25% méér nieuwe kampeerauto’s verkocht. Een van de oorzaken van de plotselinge opkomst van kampeerwagens is dat mensen hun vakantieplannen aanpassen, door onder meer de vluchtelingen problematiek in populaire vakantielanden als Griekenland en Turkije. Ook is er minder animo voor stedentrips binnen Europa na de recente terroristische aanslagen in Parijs en Brussel. Mensen zoeken het dus weer in het oude vertrouwde kamperen. Net als wij. Ook al hebben wij andere beweegredenen. Er zijn in het eerste kwartaal welgeteld 356 nieuwe campers verkocht en 1482 nieuwe caravans. Dat vind ik veel! Met name jonge gezinnen kiezen voor geborgenheid en willen kamperen. Ook in andere Europese landen trekt de markt aan en blijkt kamperen mateloos populair.

Nu vind ik rondtrekken met een hippie bus tóch van een ander kaliber dan kamperen met een splinternieuwe of tweedehands camper. De meeste van deze gezinnen zullen naar populaire campings gaan met een groot zwembad of disco. Wij zoeken onderweg juist unieke plekjes en minicampings op. Of een nachtje in een bed&breakfast. Of misschien heel spannend…wild kamperen? Om de bus helemaal uniek te maken - naast het handgemaakte Mexicaanse interieur - heb ik als verrassing de schuifdeur bekleed met een fotocollage van onze reisfoto’s van over de hele wereld. Heel veel strandfoto’s genomen aan diverse zeeën en oceanen. Twee van de zeven wereldwonderen. Ook foto’s uit Zuid- en Midden-Amerika en uit Noord- en Zuidelijk Afrika zitten erbij. Opvallend veel momenten dat we op de rug van een paard zitten ook. Of op een kameel. Foto’s als een verhalenverteller op de binnenkant van de schuifdeur! Het ideetje was van Inden toen we onlangs met de bus een dagje op weg waren naar de Drunense duinen. Tijdens het rijden is de schuifdeur natuurlijk gesloten. Meestal staat de deur echter open en schuift hij dus uit het zicht. Ik heb de zware doos met alle CD’s vol digitale foto’s van zolder gehaald. Dat zijn twaalf jaar foto’s. Vanaf het moment dat ik zwanger was van Maren. Toen kocht Mark onze eerste digitale camera... Als een verrassing. Ik heb afgelopen weken een bloemlezing gemaakt van jaren aan rondreizen. Leuk om te doen, maar na een paar uur terug in de tijd reizen ook duizelingwekkend. Na het uitprinten van tientallen foto’s in diverse maten heb ik stiekem een proefcollage in de huiskamer gemaakt. Mark was een week in México. Vervolgens deze week alles op een zonnige ochtend op de schuifdeur geplakt. En afgewerkt met lak. Echt een plaatje! Mark was na thuiskomst verbaasd. Net zo’n ‘VT wonen-momentje’ op zondagavond: “Tatarataaaa! Ons nieuwe interieur!”

Hardloper

De mooiste dagen van de lente zijn die welke je er zelf aan toevoegt.
- Jan Vercammen

“Dit is écht een cadeautje” denk ik terwijl ik met mijn hoofd tussen mijn benen hang. Ik kijk op z’n kop uit op een bosmeertje. Ik hoor een specht met zijn snavel in de boom tikken. Andere vogels proberen het geluid te overstemmen. Het is een gewone doordeweekse vrijdagochtend en er is bijna niemand in het bos. Ik heb met twee mensen afgesproken een training in het Mastbos te doen. We doen samen een intervaltraining. En eerlijk is eerlijk: samen is het veel leuker. Helemaal in mijn uppie had ik deze training waarschijnlijk lekker overgeslagen. Sinds een aantal weken train ik bij een loopvereniging. In vijftien weken tijd leren we met gemak vijf kilometer hard te lopen. Hardlopen is de meest beoefende sport in Nederland. Iedereen weet dat een gezonde geest in een gezond lichaam huist. Het kost mij alleen soms wat moeite om van de bank af te komen! Naast mijn vele yoga lessen wilde ik ook wat aan mijn bloedwaarden gaan doen. Door cardio training. Mijn suiker is lang te hoog geweest en is nu weer prima in balans hoor, maar dat wil ik graag zo houden. Mijn cholesterol is veel te hoog. Weliswaar is het vooral mijn ‘goede’ cholesterol dat te hoog is maar ik wil het risico op hartaandoeningen verkleinen. Dat kan met hardlopen. Hardlopen vermindert ook overtollig vet en vermindert de kans op aderverkalking. Allemaal heel mooie effecten dus. Bovendien trainen we lekker in het Mastbos. Mijn loopgroep startte begin maart met een informatieavond die ik bijgewoond heb. De mensen op de bijeenkomst leken me leuke mensen. Dus train ik sinds dat moment twee avonden per week met trainer Peter. Ik loop ook één keer per week zelfstandig. Als huiswerk zeg maar.

De leuke mensen en het lekker buiten bewegen hebben mij over de streep getrokken. Tijdens mijn vier maanden training verandert twee keer het seizoen. De klok ging terug naar zomertijd. De blaadjes komen weer aan de bomen en de temperatuur stijgt. Heerlijk! Ik ben gestart met een ski hemd onder mijn sportkleding en een bodywarmer over mijn training jasje, en ik eindig hopelijk met een T-shirtje en een korte broek. Sinds deze week trainen we niet meer op de atletiekbaan, maar op de zandpaden in het bos. Op de achtergrond het geluid van vogel getjilp. Ik voel me geestelijk lekkerder in mijn vel. Door hard te lopen maakt je lichaam onder andere het stofje endorfine aan. Dat is een stof dat een euforisch gevoel geeft. Ook maakt je lijf het stofje fenyletylamine aan en dit stofje vermindert depressieve gevoelens. Allemaal leuk meegenomen, toch? De training die we doen met een professionele trainer is een interval training en daar heb ik eigenlijk niks mee. Ik kijk vooral uit naar het resultaat: straks in een flink tempo vijf kilometer kunnen hardlopen. In een gezond lijf. Hardlopen gaat namelijk ook het brozer worden van je botten tegen. De dichtheid van je botten neemt na je dertigste af, waardoor ze steeds brozer worden. Om sterk te worden en te blijven moeten je botten belast worden. Hardlopen dus! Ik beoefen yoga al vanaf mijn eerste zwangerschap zo’n negentien jaar geleden. Ik zou niet meer zonder yoga kunnen. Hoewel je het op het eerste gezicht misschien niet zou verwachten, hebben hardlopen en yoga veel met elkaar gemeen. Zo vermindert het allebei stress, worden je longen flink aan het werk gezet en kun je het doen waar en wanneer het jou uitkomt. Lekker toch?

Vaporetti

De sneeuw is weg en op de velden is weer gras te zien en loof op de bomen.
- Horatius

We gingen met z’n vijfjes naar de kerk. Op Eerste Paasdag gingen we vroeg naar de basiliek op het San Marco plein. Het vroege zonlicht scheen aarzelend op de verbleekte houten deuren. De Paasmis werd heel druk bezocht. Door de zijdeur schuifelden vele verschillende nationaliteiten samen met de Venetianen voetje voor voetje naar binnen. De kerk stond bomvol. De priester kwam met zijn gevolg vlak langs ons lopen. De kaarsen op het altaar flakkerden. De wierook vulde de lucht met zijn houten aroma. Er heerste een vredigheid. In een wereld vol angst en terreurdreiging kwamen wij hier allemaal samen om positieve energie te ervaren. De zang van het koor weerklonk prachtig door het hoge, gewelfde plafond. Het plafond dat helemaal bedekt was met glinsterende heiligbeelden en fresco’s trok een ieders aandacht. Het was veel goud dat er blonk. De vloeren bestonden uit prachtige motieven in verschillende kleuren mozaïek. Wat een weelde! Halverwege de mis in het Italiaans ontsnapten we naar buiten. We wandelden het hoekje om naar de kade om een vaporetto (watertaxi) te pakken. Naar het eiland Murano. Een klein eilandje niet ver van Venetië waar murano-glas vervaardigd wordt. We hadden een zonnige dag uitgekozen voor de vele boottochtjes over de populaire kanalen. Alles speelt zich hier op het water af. Alles dobbert op en neer. Alles is hier water, water en nog eens water. Vanaf de aquagroene zee konden we goed genieten van het fraaie aanblik van de eeuwenoude stad.

De oorspronkelijke reden van ons bezoek was mijn verjaardag op Tweede Paasdag. Naast het Italiaans zonnetje natuurlijk. Hoe heerlijk is het om je geboortedag met je gezin in Italië te vieren? Superlieve cadeautjes op het bed uitpakken, een uitgebreid buffetontbijt en een relaxte ochtend met een goed boek dat zich toevallig aan de Italiaanse kust afspeelt. Daarna de bus gepakt naar één van de vele eilanden waar Venetië uit bestaat. De heerlijkste gebakjes hebben we uitgekozen uit de vitrines van een pasticceria en die hebben we even later bij een trappetje aan één van de vele zeegroene kanalen opgegeten. Eind van de middag hebben we een rustig zonovergoten plein uitgezocht in de luwte van de toeristenstroom. Daar hebben we op een terrasje van een trattoria - in de laatste zonnestralen van die dag - onze laatste Italiaanse pizza verorberd. Het is heerlijk hier om gewoon te zitten en naar de Venetianen te kijken. De toeristen. In groepen of alleen. Vijf hele dagen hebben we in het lenteachtig Italië doorgebracht met bomen in bloei en een krachtig lentezonnetje. Een feestelijk moment als je zonder winterjas naar buiten kunt! We hebben genoten van het heerlijke eten, de zongerijpte aardbeien en tomaatjes, de vele romige ijsjes en de magie van de stad. Ook de vitaliteit van deze stad. Genoten van het onbekende. Het heldere daglicht. Een betoverende stad. Gekleurd door het licht van het water. Het dwalen door de stad. Je laten verrassen door mooie steegjes en pleintjes. Ciao Venezia! Grazie! We zijn voor het eerst sinds jaren weer op reis geweest ín Europa. Europa met z’n mooie culturele plekjes. Dit smaakt naar meer!

Venetië – 29 maart 2016