Daughter & friends at prom night

BIJNA ZOMER
‘Prom has all the elements of a popular story. It reeks of all-Americanness, tension, drama. It has romance. Pretty dresses. Dancing. Limos. High school. Coming of age.’ 

- Adora Svitak

Ik vond dat we maar boften. Voor het weekend hadden we twee middagen waarin het weer als een dolle tekeer ging. Donderdagmiddag werd ik toch ondanks de waarschuwingen verrast. Onze dochter had examen tijdens de onweersbuien dus in plaats van de fiets pakken zette ik haar af met m’n autootje. De bui startte op het moment dat zij bij school de auto uitstapte. Ik dacht even in een kwartiertje op en neer te rijden, maar dat ging niet. Ik zag geen hand voor ogen. Hevige plensbui met onweer. Ik moest ook nog eens omrijden vanwege een wegafzetting. Ik wist niet waar ik reed, zag de zijkanten van de weg niet meer. Mijn ruitenwissers stonden op de hoogste stand. Voor me reed niemand zodat ik ook geen lampen had om me op te oriënteren. Het was zo beangstigend dat de tranen in mijn ogen sprongen. Ik durfde ook niet zomaar te stoppen op de weg. Langzaam reed ik door totdat ik in de verte stoplichten zag. Eindelijk een richtpunt. Onderweg probeerde ik steeds te bepalen welke kant de harde wind op stond. Ik had thuis namelijk de tuindeuren open laten staan, de zolderramen stonden ook wijd open… Liters regenwater waren de achterkamer ingestroomd. Het vloerkleed was doorweekt, de houten vloer stond voor een groot deel blank. Deuren gauw dicht gedaan, dweilen en toen naar zolder gerend. Helaas ook ons bedmatras doorweekt en de wekkerradio werkte niet meer zo nat was hij geworden. Vrijdagmiddag wéér stortbuien. Daarom boften we zaterdagavond zo. In de openlucht, tussen de bomen en onder de sterren genoten we van een uitstekend concert. Met een picknicktas, vrienden en wat kouds te drinken zaten we in het Amsterdamse Bostheater. In het prachtige decor van het Amsterdamse bos. We zagen de zon ondergaan tijdens het feestelijk concert van Rowwen Hèze. We dansten onder de sterrenhemel. Dit concert was meerdere malen verplaatst vanaf zaterdag 16 mei 2020 tot nu. Deze avond mocht de band van Jack Poels eindelijk weer optreden. Het publiek mocht eindelijk weer feesten. Hun muziek verbroederde, we zongen al hun hits dansend en arm in arm mee tot we moe en voldaan het bos verlieten. We boften dat het deze avond zulk mooi weer was. 

De volgende ochtend was, na twee overgeslagen jaren, eindelijk de grootste vrijmarkt van Breda in ons dorp weer terug. Mijn zus vertrok voor dag en dauw vanuit Friesland om vroeg op koopjes te jagen. De één z’n rommel is een ander z’n rijkdom. Wij sloten wat later ook aan. Onze drie meiden nog wat later ook. Onder een stralende zon slenterden we langs de volle kraampjes. Het was beredruk. We genoten en boften maar weer eens een keer met het zonnige weer. Meteen na het weekend was het onstuimige plensweer helaas weer terug. Halverwege de week had ons jongste kuikentje haar laatste centraal examen. Het was koud en grijs weer. Ze verzamelde pal na het examen met haar vriendinnen bij één van die meiden thuis. Samen galajurken passen, make-up en elkaars haar in model manoeuvreren. Nog een hapje eten samen en toen kwamen mijn lief en ik ze ophalen met onze antieke Volkswagenbus. Natuurlijk eerst even een fotoshoot met mijn camera in de grote tuin. Nog twee vriendinnen oppikken op weg naar school en toen zat de kampeerbus vol. In de straat voor school waar in de aula het galafeest gehouden werd was het aanschuiven in de rij ludieke auto’s. De leerlingen waren namelijk uitgedaagd om op een zo bijzonder mogelijke manier hun opwachting te maken aan de schoolpoort. Prachtige oldtimers, veel stoere Defenders, een Tesla waarvan de deuren als vleugels openden en waar van onder de motorkap nóg een jongen in kostuum te voorschijn kwam, een heuse stretch limousine, een vrachtwagen zonder oplegger en natuurlijk cabriolets. Overal mooie jonge meiden met glimmende galajurken. Tussendoor een huurscooter of, zoals het vriendje van onze dochter, een groepje jongemannen in mooi kostuum op een step. Het zag er allemaal prachtig uit. Dat het koud was en soms een klein beetje miezerde mocht helemaal niet baten. De examenkandidaten waren opgewarmd van opwinding. Veel trotse ouders langs de weg klappend en juichend, er werd veel geclaxonneerd en een examenkandidaat zong zelfs luid door een megafoon bovenop een auto. De stemming zat er goed in. De chique bekleedde gasten werden op een rode loper onthaald door een heuse fotograaf en een glas champagne. Het feest kon losbarsten, binnen was een DJ en een optreden van een zanger. Het thema was Zuid-Amerika. De zomer was voor hen begonnen.

Our daughter - in the front row - making her exam....

EEKHOORNTJE
“There’s not much of a point to going out, but you can’t always stay in.” 

- A.D. Aliwat

Ons ingedutte sociale en culturele leven dat, zoals bij de meeste mensen, wat jaren op een zeer laag pitje stond is opeens weer springlevend. Onze agenda is plots weer gevuld met vooruitgeschoven concerten, theatervoorstellingen, etentjes met vrienden, familiebezoek en ook weer gewoon gezellige gezinsuitjes, of uitjes alleen met m’n wederhelft. Zo had ik heel lang terug een voordeeluitje geboekt in de stad Roermond. Gelegen bij national park Meinweg waar we al eens een weekend met ons gezin doorbrachten en natuurlijk de bekende outlet. De stad Roermond verraste mij enorm. Allereerst omdat het aan de Roer en de Maas bleek te liggen - ik wist dat niet! - en het als eerste Limburgse stad zich aansloot bij de Hanze. We schrijven nu 13e eeuw. De Hanzesteden kenden niet alleen een groeiende welvaart maar de rijkdom leidde ook tot imposante nieuwe bouwwerken, sierlijke koopmanshuizen, indrukwekkende handelskantoren en imposante stadsmuren. De historie overrompelde me. Ik had een hotel in het centrum geboekt dus op een zonnige zaterdag slenterden wij voor een lunch door het stadshart. Leuke pleinen vol terrassen, live muziek, twee oude kerken (of basilieken?) en mooie eeuwenoude pandjes. Een Middeleeuwse brug en een gezellige kade aan de Maas vol levendigheid. Uiteraard wandelden we ook naar de outlet. De tijd dat ‘met je innerlijk bezig zijn’ automatisch betekende dat het niet uitmaakte wat je droeg, is gelukkig voorbij. Via je kleding straal je uit wat je voelt en hoe je wilt dat mensen je zien. En ook dat je om schoonheid en liefde geeft. Door de crisis kocht ik de laatste jaren eigenlijk alleen het noodzakelijke. Er was immers geen urgentie om in nieuwe kleding te investeren. We kwamen nauwelijks buiten de deur. Het enige, naast werk en studie, dat ik had waren eigenlijk mijn yogalessen in de studio en zo nu en dan een lange wandeling. 

Mijn doel om te shoppen was dan ook nieuwe yogashirts. En oja, voor de zomer een wit overhemd. Op het lijstje van mijn lief stond een zwembroek, T-shirts en een nieuwe spijkerbroek. Als iedereen een aantal heel mooie kledingstukken zou hebben en het daarbij houdt, zou er niet zo’n groot klimaatprobleem zijn. Geen impulsaankopen in de outlet dus… We slaagden. In de avond volgde een lekker etentje samen op een terras, een wandeling langs de Maas en nog wat te drinken op een terrasje aldaar. De volgende, warme ochtend na het ontbijt wilden we weer langs de rivieren en de bootjes wandelen. Ik had echter de avond ervoor een lichte zomerbroek in een etalage van een boetiekje gezien wat ik nog heel even wilde checken. En daar ging het mis met mijn goede intentie… De broek zat heerlijk en was precies wat ik hoopte. Stel dat kleding iets zegt over je persoonlijkheid, dat je kledingkast je innerlijk weerspiegelt, dan wil je toch het liefst dat het iets móóis over je zegt? De eigenaresse van de boetiek had oog voor stijl en toegegeven, ze was goed in verkoop. Ondanks dat ik bedachtzaam de boetiek instapte paste ik nog één kledingstuk dat ook in de etalage hing, een jumpsuit. Ik bleef maar dralen voor de spiegel. Het staat heel mooi, maar heb ik het nódig? Tuurlijk heb ik het nodig! De volgende dag hadden we een theatervoorstelling van Guido Weijers. Het weekend erna een concert van Rowwen Hèze. Ook volgende maand een theatershow van Dolf Jansen, een vriendinnenlunch, een muziekfestival en een concert van Ed Sheeran in Amsterdam. Nog zoveel leuke momenten om de jumpsuit te dragen. Ik liet me overhalen, ik legde hem op de kruk met aankopen. De meeste mensen verzamelen spullen zoals een eekhoorn beukennootjes verzamelt – altijd op zoek naar meer. We kopen omdat we iets nodig hebben (of iets denken nodig te hebben), omdat het ons heel even een geluksgevoel geeft of om erbij te horen. We verzamelen in de loop van ons leven vaak zoveel kleding, dat we vaak alweer vergeten zijn wát we precies in ons holletje hebben gesleept. Zo’n argeloos eekhoorntje wil ik natuurlijk niet zijn. Ik zal mijn bij elkaar geraapte, oude kleding binnenkort bij een kledingketen inleveren. Je kunt daar alle textiel inleveren, zelfs kapotte kleding. Het wordt vervolgens als tweedehands verkocht, hergebruikt om andere producten van te maken of gerecycled. Daar vergoelijkte ik mijn aankopen mee. Daarnaast loont het om te investeren in goede kwaliteit, want een spijkerbroek of blouse van goede stof gaat een stuk langer mee. Is het tóch versleten, dan levert het ook beter basismateriaal op voor recycling. Mijn nieuwe jumpsuit maakte me de volgende avond al heel blij op de zakelijke bijeenkomst van een groot accountancy kantoor dat subsidie-adviezen verstrekt aan het bedrijf waar mijn wederhelft werkt. Een staaltje relatiebeheer. Ik had de juiste outfit gekozen, voelde me fijn tussen de zakenlui. Een kop thee vooraf met heerlijke Franse macarons, een speech van het bedrijf, een amusante conference over geluk van Guido Weijers en een borrel met lekkere hapjes achteraf. Hoe heerlijk!

Celebrating B-day of my love last weekend!

WENDBAAR
“Not everyone who takes extra paper during exams writes extra sense.” 

- Ernest Agyemang Yeboah

Het eerste examen is al gemaakt. Het centraal examen op middelbare scholen is weer begonnen. Stressvolle tijd. Eigenlijk stonden de laatste twee jaar van ons jongste kuikentje in het teken van deze centrale examens. Met de focus op het resultaat, het felbegeerde papiertje. De toegangsticket tot de universiteit. Onze jongste dochter heeft afgelopen jaar een flink tekort aan ijzergehalte in haar bloed gehad. Ze was zo moe dat ze na schooltijd eerst op de bank in slaap viel. Wanneer ze in de avond moest trainen voor volleybal lag ze na het eten ook nog een uurtje op haar bed om uit te rusten. De huisarts belde met de bloeduitslag. De dokter was ervan geschrokken en had meteen contact opgenomen met een kinderarts in het ziekenhuis. Daar werd ons kind doorgezaagd met een honderdtal vragen en dat leidde tot de conclusie dat het ijzertekort langzaam ontstaan was door haar vegetarische dieet. Van haar dertiende tot bijna haar zeventiende at ze geen vlees en vis. Op die groeileeftijd is dat eigenlijk niet gezond zonder voldoende voedingssupplementen. De kinderarts (bovendien zelf vegetarisch) adviseerde dochterlief weer vlees te gaan eten. Uiteraard kreeg ze hoge concentraties ijzer toegediend. Bezoekjes aan een diëtiste hoorden er ook bij. We zagen zienderogen de kleur weer in haar gezicht ontstaan. Energie stroomde terug. Overdag slapen was niet meer nodig. Haar cijfers van tussentijdse schoolonderzoeken schoten omhoog. Haar gemoed werd beter en ze kreeg zelfvertrouwen in het behalen van haar VWO diploma. Na de examenstunt,  tijdens de stilte voor de storm (tijd om te studeren voor alle acht examens) kreeg ze een zware griep met keelpijn en koorts. Dat ondermijnde haar vertrouwen weer even. Haar strakke leerschema viel in duigen. Nu zit ze er weer volop in. Ze is erg gedisciplineerd. Het is een spannende tijd voor ons allemaal. Veel zon. Is het soms jaarlijks prachtig weer rondom de centraal examens? Ze had vanwege de laatste twee jaar corona ook nog een keuze voor haar examens. Er is extra uitgebreid met een derde tijdvak voor herkansingen. Ze mocht haar examens verspreiden over de eerste twee tijdvakken. Dat heeft ze uiteindelijk niet gedaan. Haar examens zijn nu prima verspreid in het eerste tijdvak en bovendien heeft ze een examenreis met negen meiden geboekt…anders kwamen ze knel te zitten in de tijd. Ze willen thuis zijn op de dag van de uitslag natuurlijk!  Daarnaast mogen alle examenleerlingen dit schooljaar twee vakken herkansen in plaats van één. De allerlaatste aanpassing is de duimregel dat ze over één eindcijfer haar duim mag leggen dat geen kernvak is zoals Nederlands, Engels of wiskunde. Het eindcijfer van het weggestreepte vak telt dus niet mee bij het bepalen van de uitslag, maar blijft wel zichtbaar op de cijferlijst. Wegstrepen kan natuurlijk alleen als ze hierdoor alsnog kan slagen. Dat lijken heel veel voordelen, maar de afgelopen twee eenzame examenjaren met saaie online lessen waarbij ze zich helemaal niet betrokken voelde zijn bepaald geen feestje geweest. Onze dochter heeft ook het gevoel dat niet alle examenstof behandeld is, er was veel lesuitval. Ze heeft veel nadelen aan online lessen ondervonden. Naast het sociale aspect dat ze geen leeftijdsgenoten meer kon ontmoeten op school wat juist op die leeftijd zo gezond is zag ze haar vriendinnen ook sporadisch. 

Gelukkig kon ze haar vriendje wel blijven zien. Deze week hebben ze hun eerste jubileum gevierd - zonder een afspraakje - want…allebei met hun neus diep in de boeken. Ze gaan een klein weekje samen kamperen deze zomer - dat feestje halen ze wel in. Kinderen die in coronatijd opgroeien hebben ondervonden dat mensen hun beloften soms uit overmacht moeten verbreken. Dat plannen doorkruist worden. Dat alles op het laatste moment geannuleerd kan worden. Dat inzicht is iets moois waar corona voor gezorgd heeft. Doorkruiste plannen betrekken ze niet op zichzelf, ze zien het niet als een groot onrecht. Ze beschouwen het als onderdeel van het leven. Maak plannen en leg je erbij neer als het anders loopt. Hoe veerkrachtig! Wees creatief en zoek een weg om het obstakel dat zich opeens aandient. Wees wendbaar als het leven daar om vraagt. Wendbaar en veerkrachtig zijn gouden kwaliteiten. Dat nemen de tieners van nu mee in hun rugzakje. In een verzorgde samenleving als de onze - en bij het uitblijven van persoonlijke drama’s - is dat niet per se een kwaliteit die bij jonge mensen wordt aangeboord. De dingen gingen toch vaak zoals we ze hadden bedacht. Hoe vaak haalden wij als ouders ook niet nog de kastanjes voor ze uit het vuur? Daarmee zagen we misschien over het hoofd dat onze kinderen zich op die manier weinig bekwamen in het opvangen van tegenslagen. Ze ontwikkelden op die manier nauwelijks weerbaarheid voor als er later in hun leven dingen misgaan of tegenvallen. Deze generatie tieners heeft nu een levensles cadeau gekregen. Zonder dat het een mooi verpakt cadeau was, want het was heel zwaar. Jongste heeft haar toekomst uitgestippeld in Maastricht. Ze start met de studie Biomedische Wetenschappen. Ze zoekt een studentenkamer, weliswaar op een laag pitje, want haar zus die nu in Maastricht woont behaalt haar Master en verlaat de stad. Zusterlief laat dus een kamer voor haar achter. Wat een rust levert dat op. Thuis in Breda wordt de wacht gewisseld. Nog geen leeg nest voor ons. Ons jongste kuikentje mag nog even bikkelen voor haar examens….daarna naar het Griekse Kos om te genieten!

Back in Amsterdam to celebrate Koningsdag!

WHAT YOU STUDY
“It does not matter where you go and what you study, what matters most is what you share with yourself and the world.” 

- Santos Kalwar

Het boszand is superdroog en rul. Ik ruik de zanderige droogte. Naast het zandpad komen de vele felgroene stengels van de nieuwe bosvarens uit de grond. Op een zonnig plekje zijn de bladeren van de varens zelfs al tevoorschijn gepiept. We rennen dicht langs een lange naaldboom waar een specht met z’n snavel aan het hakken is. Je hoort de boomstam trillen en veren. Normaliter loop ik zondags in het Mastbos. Soms loopt mijn lief mee, vaak fietst hij mee. Op zondagochtend zijn er meestal al jonge gezinnen aan het wandelen. Elke woensdagochtend loop ik in m’n uppie langs de weilanden aan de rand van het bos. Deze woensdagochtend gaat mijn lief mee. Daarna gaat hij naar kantoor. We lopen dus extra vroeg in het bos. Op een doordeweekse dag. Een heel andere beleving. Er is vrijwel niemand, nóg meer natuurgevoel. Een orkest aan vogelzang. Na het douchen kruip ik fris achter de computer. ’s Morgens, als je een nacht lekker hebt geslapen, is de hippocampus in je brein lekker fris en opgeruimd. De hippocampus is de ‘inbox’ van je hersenen, het gebiedje waar informatie binnenkomt en dat zorgt dat je nieuwe dingen kunt leren. Je neemt in de ochtend nieuwe informatie extra goed op. Hét moment om te leren dus. Ik heb alleen op dit moment geen examens om te leren. Ik heb wel veel schrijfopdrachten af te maken: de geleerde informatie uit de colleges en studieboeken toepassen in een casus. Ik heb twee maanden terug mijn eerste scriptie over een mevrouw die met de gevolgen van een hersenbloeding kampt, ingeleverd. Onlangs kreeg ik hem terug met het bericht dat ik geslaagd was voor deze moduleopdracht. Ik was ondertussen al aan een tweede scriptie begonnen dus zat best wel te wachten op feedback van de eerste. Kan ik na zoveel jaren nog steeds een goede scriptie schrijven? Zit ik op de juiste weg qua opbouw, schrijfstijl en literatuurverwijzingen? Dat blijkt dus gelukkig zo te zijn. 

Het begin van mijn tweede scriptie heb ik even opzij moeten leggen. Ondertussen was ik namelijk aan een nieuw studievak begonnen. Colleges in Rotterdam. Heel fijn qua reistijd. Ook een heerlijk interessant onderwerp. Innovaties in de zorg. En reken maar dat die er zijn! De groei van de groep ouderen is explosief. De babyboomers en de mens wordt steeds ouder. Over twintig jaar is er niet voldoende zorg meer voor alle senioren. Niet in deze vorm althans, onbetaalbaar. De zorg is achter de schermen al flink aan het  nadenken en innoveren. Denk aan robotten voor eenzame ouderen die al uitgetest worden en heel goed bevallen bij de oudjes. Camera’s, pratende klokken en horloges, slimme agenda’s en een digitaal matras voor bedlegerige mensen of dwaaldetectie voor mensen met dementie met een gps tracker. Heel veel contact met artsen en huisarts gaat al via beeldbellen of een ‘app op je telefoon. De pandemie heeft deze ontwikkelingen ook nog eens erg versneld. De wachtkamers van de huisartsen zijn bijna leeg. Ook monitoren van bloedsuikers, bloeddruk enzo doen mensen zelf thuis of op hun werk. De uitkomsten worden via hun mobieltje gecommuniceerd. Eigen regie. Vroeger ging je naar een arts, nu bewegen de artsen digitaal om de patiënt heen. Het verloop onder zorgpersoneel is heel groot. Zorgpersoneel van nu wil graag menselijk contact hebben, daar hebben ze ooit het vak voor gekozen. Het zorgpersoneel van de toekomst zal juist digitaal goed geschoold moeten zijn om alle data die uit de computers rolt goed te interpreteren. Een heel ander vak! Tijdens een TED talk van een inspirerende man die jarenlang bij de Erasmus aan innovatie-onderzoek deed vertelde dat het in de nabije toekomst zo kan gaan dat de ambulance al aan je deur staat en jij zelf nog niet eens weet dat je een hartaanval gáát krijgen. Na het verkwikkende rondje hardlopen in het bos rond ik mijn module, een adviesrapport over mijn innovatie, af. Mijn innovatie, bedacht voor ouderen met dementie die zelfstandig wonen en last hebben van nachtelijke onrust (symptoom van gevorderde dementie) en daardoor overdag meer risico op valgevaar en verlies van initiatief hebben. Met een frisse kijk lees ik het nogmaals kritisch door en leg ik het opzij. De rest van de dag heb ik aandacht voor mijn tweede scriptie over een kindje met schrijfproblemen. Ik mag zelf binnenkort een schrijftest bij een jongetje afnemen. Ik vind eigenlijk alle onderwerpen in de ergotherapie interessant. Ik leer zoveel uit de colleges die goddank weer fysiek zijn - in Utrecht of Rotterdam. Als je leert, sla je de nieuwe informatie eerst op in je kortetermijngeheugen. Tijdens je slaap verplaatst je brein de inhoud van je kortetermijngeheugen naar je langetermijngeheugen, zodat je bij het wakker worden weer ‘ruimte vrij hebt’ voor nieuwe informatie. Heel vroeger werd er nog wel eens geadviseerd een studieboek onder je kussen te leggen voordat je gaat slapen, waardoor je ’s morgens een examen heel goed zou kunnen maken. Helaas een fabeltje, zó simpel is het ook weer niet. Toch is slapen voor je hersenen ongelofelijk belangrijk. Slaap betekent veel meer dan ‘niet wakker zijn’. Het is als het ware een complete reset voor je lichaam en je geest. Terwijl je slaapt krijgt je lichaam (dus ook je brein) de kans om te herstellen. Slapen kan ik gelukkig prima. Mijn studie gaat tot nu toe heel goed. Misschien is het één het gevolg van het ander?