¡Qué un finde!

Mark was laatst vanuit zijn werk op weg naar huis toen hij mij belde vanuit de auto. Ik had al gegeten met de meiden en wilde lekker in bad gaan en daarna in pyama voor de TV hangen. Mark stelde voor om even te wachten zodat hij ook thuis was, hij was ook moe en had ook zin in een bad. En toen...BOEM! “Anja, ik heb net een ongeluk gehad!” en toen legde hij de telefoon neer. Met Mark was alles gelukkig goed, alleen veel blikschade aan onze auto. Later hoorde ik van Mark dat iemand probeerde in te voegen en Mark niet meer kon remmen door het natte wegdek. Hij reed 60 km/uur en het was rustig op zijn weghelft. Die man probeerde in te voegen vanuit een zijweg aan de andere kant van de weg. Mark was onschuldig. De politie moest gebeld worden, want er waren drie auto’s bij betrokken. En Mark had geen schadeformulier in zijn auto... Een collega van Mark was gekomen om hem te helpen met alle communicatie en heeft hem vervolgens veilig thuis gebracht. Onze auto moest weggesleept worden... Daar ging Mark’s rustige avondje voor de buis!

Afgelopen woensdag gingen Anthe en Inden op schoolkamp, een volle bus kinderen werd uitgezwaaid door papa’s en mama’s. Traantjes welden tijdens het zwaaien bij mij op...maar volgens de andere moeders heb ik ieder jaar zo’n “Anja-moment”. Haha! Het is toch best spannend wanneer je meiden voor een paar dagen op kamp gaan naar een onbekende plek? De laatste schoolkampdag ging Maren ook met een grote reisbus naar dezelfde plek voor een schoolreisje met alle kleintjes van school. Mark en ik hebben haar samen uitgezwaaid, ons kleinste meisje was zo vrolijk en had zo’n zin! Daarna heb ik Mark meegenomen naar het café om de hoek van de school waar ik regelmatig een kop thee drink met andere ouders van school. Leuk voor hem om eens te zien welk Spaans café wij als Nederlanders geconfisceerd hebben!

Donderdagavond kwamen Mark’s broer Ramon en ons neefje Dani bij ons logeren. Vrijdag zijn we naar de bergen gereden om lekker met ze te lunchen en bij te praten in Pedraza, een prachtig gelegen typisch Spaans plaatsje. (zie ons fotoalbum) En eind van de middag mochten we de meiden ophalen van hun avontuur. Ze hadden het geweldig gehad, waren moe van alle indrukken, het pyamafeest en de disco. Maren had ook een leuke dag gehad en had met Ana op een ezeltje gezeten. En zóóó moe dat ze voor het avondeten al in slaap viel! Ik ben diezelfde avond vertrokken voor een Ladiesnight in Madrid met acht vrouwen. Dat was zo goed bevallen dat we gaan proberen iedere maand zo’n Ladiesnight te organiseren.

De rest van het weekend hebben we door Madrid gedoold om de highlights aan onze gasten te laten zien. En de broertjes zijn zaterdagavond samen naar het Casino geweest, waar ze tot vroeg in de ochtend flink hebben zitten zweten - maar waar vandaan Ramon met bijna € 2000 winst naar huis ging! Dat hebben we zondag met de kinderen in het Parque de Attracíones gevierd en aansluitend een etentje in een hippe tapasbar in het centrum - die uiteindelijk druk bezocht bleek te worden door veel ‘bilcornuiten’.. Hahaha! Ondertussen had Anthe een feestje van een oudklasgenootje die nu op een Spaanse Middelbare School zit. Zij woont in een prachtig pand in de stad met een antieke hal met plavuizen, een mooie houten trap, glas-in-lood ramen en een ouderwetse lift met een koperen hek en openslaande deurtjes. Prachtig! Ramon heeft meteen meegemaakt hoe het is om door de stad te rijden en niet precies te weten welke kant je op moet. De Tom-Tom liet ons telkens weer in de steek...

Toen we dachten dat we écht alles uit dit weekend gehaald hadden wat er in zat, belde zondagmiddag een vriend van ons dat hij kaarten voor Atletico Madrid tegen Sevilla kon kopen. En daar hadden de broertjes wel zin in. Wát een weekend!

Ruudje!

Mijn eerste keer... Mijn eerste ervaring in een voetbalstadion, en wat voor één! Het enorme Santiago Bernabéu-stadion in Madrid. Gisteravond ben ik met Mark en vrienden van ons naar de Champions League wedstrijd van Koninklijk Madrid tegen Bate Borisov geweest. Via verschillende roltrappen kwamen we boven in het stadion terecht en moesten we via een héél steil trappetje in ons vak naar beneden om naar onze stoelen te lopen. We zaten recht boven het doel en de man met de grote trommel zat een vak onder ons. Hoe sfeervol!

Helaas startte de wedstrijd in mineur met een minuut stilte, omdat een paar uur voor de wedstrijd een UEFA-waarnemer plotseling overleden was tijdens een ommetje - vlakbij het stadion. Er speelden dit keer drie Nederlanders mee: Arjen Robben, Rafael van der Vaart en Ruud van Nistelrooij - en later viel Royston Drenthe ook nog in voor de dribbelkoning.
Leuk was het om te zien dat de Madrilenen allemaal zonnepitjes meenamen naar het stadion om op te kauwen en het schilletje uit te spugen. Niet alleen de grond lag helemaal bezaaid met schilletjes, Annemarie ook! Ik had er spijt van dat ik ons verrekijkertje niet mee had genomen om de voetbalvrouwen te spotten, maar Sylvie van der Vaart hebben we tóch gezien.

Toen Ruud van Nistelrooij zijn doelpunt scoorde riep Mark heel hard boven het doel: RUUDJE! RUUDJE! En Ruud keek dus om naar boven, uiteraard wij allemaal zwaaien terwijl we ons afvroegen..zou hij het écht gehoord hebben? Maar na de wedstrijd draaide Ruud zich om naar ons en begon te zwaaien - en wij viertjes zwaaiden uiteraard enthousiast weer terug. Maar als je weet dat er zo’n 80.000 supporters in het stadion passen en vrijwel alle stoelen bezet waren, twijfelden we nog steeds en keken elkaar vragend aan. Overtuigd waren we pas toen Ruud nog één keer opkeek en voor de laatste maal zwaaide...naar ons!

La muralla

De stadsmuur van Ávila is wat de stad zo bijzonder maakt. Ruim 2500 meter lang, ooit gebouwd in de 11e eeuw door moslims en christenen samen. Ávila staat al heel lang op ons lijstje om te bezoeken. De stad ligt op 1117 meter boven zeespiegel. De route er naar toe leidt door het Guadarama-gebergte waarvan het hoogtste punt boven de 1500 meter ligt. De laatste weekends waren weer gevuld met veel verjaardagspartijtjes voor de kinderen, dus hadden we afgelopen zondag gereserveerd voor een leuke dagtrip met ons gezin. In Ávila was het zo’n 10 graden kouder dan in Madrid vanwege haar hoge ligging... Die ligging zorgt voor lange, strenge winters en een korte, koele zomer. We hebben een heel stuk over de muur gewandeld en de Gotische kathedraal bezocht waarvan het oudste deel uit 1160 stamt. Er zijn veel kloosters gelegen binnen en buiten de stadsmuur, maar die hebben we dit keer niet bezocht. Wél hebben we in een stadstuin gelunched en wat door de straten gestruind van deze stad die sinds 1985 op de erfgoedlijst van UNESCO prijkt...

Anthe wilde dit schooljaar graag weer sporten. Helaas geen judo wat ik vorig jaar voor haar - maar uiteindelijk ook voor de hele school - opgezet had. Ze wilde graag een nieuwe sport en haar keuze viel op tennis. Nu we al wat langer in Spanje wonen heeft ze niet meer de zekerheid van Nederlandse kinderen om zich heen nodig, dus togen we naar de dichtstbijzijnde tennisclub in La Moraleja. Anthe mocht meteen van Pedro een proeftest doen om haar niveau te bepalen, maar ze liep op teenslippers! Dus eerst even thuis haar gympen aangetrokken, en met een geleend racket van de club heeft Anthe tien minuten gespeeld met Pedro. Haar eerste keer, dus ze werd ingedeeld als beginner. Zodra hij drie of vier kinderen had zou Pedro ons bellen wanneer de lessen konden starten. Pedro heeft dit weekend gebeld: Anthe start aanstaande donderdag al met haar eerste tennisles. Ze heeft er zin in!

Na iedere schoolvakantie worden ook op onze school in Madrid alle kinderen door een groepje luizenmoeders gecontroleerd op luizen. Na de zomervakantie mocht ik invallen en heb ik in heel wat kinderharen mogen wroeten, maar geen luis of neetjes gezien. Toen onze kinderen ruim anderhalf jaar geleden op deze school kwamen hadden we onze luizencapes van de Montessorischool in Breda meegenomen en dat vond de school zo’n mooi systeem dat nu alle klassen ‘onze’ luizencapes gebruiken! Maar ja, zo’n cape dekt niet alles... Vorige week kregen we een vriendinnetje van Anthe te logeren. De volgende dag belde haar vader met het nieuws dat het meisje luizen had. Groot luizenalarm dus! Eerst onze meisjes, Mark en mezelf gecontroleerd, maar wij waren gelukkig schoon. En toen moest ik uit voorzorg alle dekbedden, hoofdkussens, bankstelkussens, plaids en luchtbed van onze logé luchtdicht gaan verpakken en voor een week opbergen. Daarna de wasmachine gevuld met alle beddengoed en gedragen kleding van die dag. Ik was er een hele avond zoet mee! En we moeten ook nog twee weken lang iedere dag onze haren controleren met de luizenkam...

Bij de Madrileense voetbalclub Real Madrid spelen op het ogenblik vijf Nederlandse spelers. Mark is twee keer naar een wedstrijd van deze club geweest. Zelf houd ik niet van voetbal en kijk er nooit naar op TV, maar onder het mom dat je alles eens moet proberen in je leven, gaan Mark en ik woensdag met vrienden naar het Bernabéu-stadion voor een voetbalwedstrijd van Real Madrid. Dat zal een ervaring worden, haha!

Vuelta al cole

Terug naar school... Anthe, Inden en Maren hebben hun eerste schoolweek erop zitten. Maandag was er alleen maar een welkomstborrel op het schoolplein om alle nieuwe gezinnen en juffen welkom te heten. En dinsdag was de eerste schooldag. Anthe heeft drie nieuwe jongens in haar klas erbij en Inden een nieuw Nederlands meisje, Bloem. Ze is er blij mee, want ze ging met een groepje Spaans-talige meiden over naar groep 5. Inden’s ene vriendin is namelijk deze zomer naar Australië verhuisd en de andere doet een jaar over. En nu zit Inden dus naast Bloem. En in Maren’s klas zijn uiteraard veel nieuwe 3-jarige peuters, ze vindt het weer leuk op school.

Vannacht heeft het voor het eerst sinds maanden weer eens geregend, het regende zelfs vanmorgen nog zachtjes... Maar vandaag vierden we Inden’s verjaardagspartijtje! Gelukkig was het zonnetje nog sterk, dus zij overwon! In onze straat stond een file: allemaal minivan’s die de weg blokkeerden om kinderen af te zetten bij Inden’s feestje – een goed begin... Inden had een heerlijke verjaardag waarvan het taart eten nog in onze huiskamer plaatsvond, maar het kadootjes uitpakken, kleien, trampoline springen en pizza eten uiteraard buiten plaatsvond. (zie ons fotoalbum) Afsluitend was er een gezellige borrel voor de ouders, en toen zat het er weer op.

Nu alle Nederlandse gezinnen weer terug zijn in Madrid en de mannen weer aan het werk, beginnen de eerste verhuizingen zich alweer aan te melden... Waarvan twee van mijn vriendinnen hier; zij gaan in de Kerstvakantie weer verder verhuizen. Nicole gaat naar Hongkong en Annemarie gaat naar Praag. Ik hoorde het van allebei in de laatste week van de schoolvakantie. Ik vind dit toch écht een nadeel van het expatwereldje; iedereen trekt na verloop van tijd weer verder of gaat terug naar Nederland. Het gebeurt hier continu om je heen, maar als het je vriendinnen betreft dan is het toch vervelend. Túúrlijk beloof je brieven te schrijven, te bellen of te MSNen, maar in de praktijk houdt niet iedereen dat vol. Maar iedere nieuwe vriendschap zou een vriendschap voor eeuwig kunnen betekenen...en bovendien kun je ook genieten van de maanden of jaren die je samen beleeft op een vreemde plek... Gelukkig pakken de kinderen het elke keer weer goed op, kinderen zijn zo flexibel blijkt keer op keer.

Toch voelde de eerste schoolweek nog niet écht. Alle Spaanse scholen zijn nog gesloten, de gezinnen in onze wijk zijn vrijwel allemaal nog op vakantie. En het zwembad is nog iedere dag open. Zwemles, sport en cursussen beginnen pas per oktober. En de eerste dagen op school zijn nog een feestje met een nieuw klaslokaal, nieuwe juf, nieuwe klasgenoten en nieuwe schoolspulletjes. In Maren’s klas houden ze na de lunch een siësta, de rolluiken gaan dicht en de kinderen gaan liggen op matjes. Sommigen kinderen slapen, maar onze Maren niet hoor.... Ze zei afgelopen week dat ze bij de grote kinderen hoort en daarom niet hoefde te slapen!

Voor Anthe ben ik op zoek naar tennisles in de buurt en Anthe en Inden gaan samen op tekenles dit najaar. Voor Anthe heb ik ook een typecursus besteld in Nederland - die door haar lieve tante Debora steeds opgestuurd zal worden naar Madrid. Mijn nieuwe cursus Spaans op de Universidad Popular start per oktober, elke dinsdag en donderdag. En mijn flamencoles en schildercursus beginnen dan ook weer. Deze maand starten we dus langzaam op om in oktober op volle toeren mee te draaien!