Deze week staat in het teken van hét afscheidsfeest van Anthe en Inden. Ze hebben allebei hun klasgenootjes uitgenodigd en nog wat vriendinnetjes daarbuiten. Al met al komen er meer dan 40 kinderen dansen op de zwart-wit disco in onze tuin! Mark is maandag vertrokken naar Rusland, naar één van de zes fabrieken waar hij straks mee gaat werken in zijn nieuwe baan. En omdat morgen ook nog vrienden uit Nederland met hun zonen Jochem en Gijs een weekend komen logeren komt er nog best wat bij kijken voor mij.
Mark´s broer was afgelopen weekend met zijn zoon Dani bij ons te logeren en toen hebben we hippe, Spaanse discomuziek gekocht en een CD van Kate Perry. Een CD van Miley Cyrus hebben we geleend van Anthe´s vriendinnetje en van dat alles met wat Beyoncé en Mama Mia hebben we twee compilaties gemaakt voor het feest. Ook hebben de broers alle drank ingekocht zodat ik niet met al die flessen hoef te slepen. Mark en ik hebben zondag voorbereidingen getroffen zodat we een filmpje kunnen afspelen bij de dansvloer op een gespannen wit doek aan de muur. En er komt vandaag een vriendin helpen met alles opruimen en klaarzetten, een andere vriendin maakt voor vrijdag hapjes voor de kinderen klaar. Ook heb ik van alle kanten plastic bekers geleend, zodat de kinderen verkoeling kunnen halen aan de bar. Zelfs het weer doet een duit in het zakje, want het wordt morgen 29 graden zonder wolkjes…
Op het schoolplein wordt er door moeders stiekem boven een A4tje gefluisterd, dat gauw opgevouwen wordt als ik per ongeluk die kant op kijk. Gisteren waren Anthe en Inden met hun vriendinnen bij ons thuis een dansje aan het oefenen die ze met z´n allen op de dansvloer gaan uitvoeren. In de pauzes op het schoolplein wordt dit nogmaals flink geoefend. En ik hoor op het plein af en toe iets over geheimzinnige dansoptredens... Inden vindt het superspannend en is zenuwachtig. Ik heb zo´n vermoeden dat de meiden verrast zullen worden vrijdag - en Mark en ik dus ook! Dat geeft een heel warm gevoel en tegelijkertijd ook een heel angstig gevoel, namelijk het gevoel van een naderend afscheid…
Zo hebben we afgelopen weekend onze vrienden weer gezien die afgelopen winter naar Praag zijn verhuisd. We hadden ze vorige week gezien aan de Algarve in Portugal en nu met een gezamenlijke paella-lunch met vrienden op de tennisclub. Het was een heel gezellige reünie, maar twee andere stellen van deze groep (waaronder Mark en ik) gaan deze zomer ook weg uit Madrid. Jammer is dat… Het leuke is dan wel dat je elkaar overal op de wereld weer tegenkomt. Zo zie ik in juli mijn Madrileense vriendinnen - die nu in Hongkong en Australië wonen - weer in Nederland. Dat wordt ook een geweldige reünie! En toch…afscheid nemen en weerzien…heel intens.
donderdag 28 mei 2009
dinsdag 19 mei 2009
Algarve
De camping in Fuseta – in het Zuiden van Portugal – is heel uniek gelegen. Aan de ene kant begint een natuurpark met strandjes en eilandjes en aan de andere kant ligt een haventje met veel vissersbootjes en een veerpont. En vandaag hebben we de pont genomen naar een klein onbewoond eiland. Nadat de veerboot aangelegd had liepen we zo`n 100 meter naar de andere kant van het eilandje en daar zagen we een prachtig wit strand met een azuurblauwe, knalheldere zee! (zie ons fotoalbum) Inden vond direkt een mooie witte zeester toen ze haar voet in het zand zette. Geweldig! Ook leggen zeeschildpadden ´s nachts eieren op dit strand. We hebben vandaag nog tien zeesterretjes gevonden en nog wat krabbetjes en mooie schelpen. Zeepaardjes zwemmen hier ook, maar die hebben we helaas niet gezien. Anthe heeft, als enige, gezwommen in zee. Helaas stond Maren vanmiddag met haar voetje in een zee-egel... Gelukkig had ze maar drie afgebroken naaldjes in haar voet die verdwenen toen ze met haar voet in een emmer zeewater had geweekt.
Met het boemeltreintje reden we vanmorgen naar Olhâo, een plaatsje tien kilometer verderop, waar elke zaterdagochtend een markt gehouden wordt aan de haven. Wij vinden het altijd heel leuk om over zo´n lokale markt te lopen. Pijlstaartroggen, garnalen, zalm, sardientjes, inktvissen en zelfs de gevaarlijke, grote lampjesvis uit de film Nemo lag er! In de haven zagen we een veerpont naar Ilhâ Armona liggen die tien minuutjes later zou vertrekken. Volgens de mevrouw van de kaartverkoop zijn er ook restaurantjes op dit eiland en zo togen wij vol verwachting naar dit eiland. En het overtrof al onze verwachtingen! We voelden ons alsof we in de film Mama Mia terecht gekomen waren: witte huisjes met roze bebloemde klimop langs de muren, één straatje die van de aanlegsteiger naar het strand liep en zelfs de wapperende was hing aan de waslijn. Het strand aan de andere kant van het eiland was heel idyllisch met een eilandje ervoor gelegen waar schelpdiertjes gevangen werden door lokale vissersmannen. (zie ons fotoalbum) We aten lunch met uitzicht op zee en de duinen in een restaurantje van een Belgisch stel die al 20 jaar op dit eiland wonen en er twee zonen hebben gekregen. Hoe romantisch… De versgevangen conquilhas (lokale kleine schelpdiertjes) smaakten er onovertroffen, zelfs Maren genoot ervan.
Na nóg een heerlijke dag op het strand van het onbewoond eilandje doorgebracht te hebben zijn we eind van de middag naar Praia de Faro gereden. We hadden een borrelafspraak aan het Portugese strand met Madrileense vrienden die nu in Praag wonen. De wereld is zo klein! Maren en Olivia hadden vijf minuutjes nodig om het ijs te breken en hebben daarna heerlijk samen op het strand gespeeld. (zie ons fotoalbum) Uiteraard ging de tijd veel te snel… Gelukkig zien we elkaar zondag nog een keer in Madrid.
Op de terugweg naar Madrid hebben we in de auto veel meegezongen met Leonard Cohen, Mama Mia en vooral Beyoncé... Ik ga namelijk vanavond naar haar live concert in Madrid. Tijdens onze laatste vakantie in Andalusia was ik vermoedelijk op de terugweg mijn lievelingsvest vergeten bij een wegrestaurant. Dit vest wilde ik eigenlijk meenemen naar Afrika en ik baalde er zo van dat ik het kwijt was. Nu reden we dezelfde route naar huis… “Zullen we het proberen?” En ongelofelijk, maar mijn vest lag daar, haha! Wat een geluksvogel ben ik! Morgen komen Mark´s broer Ramon en ons neefje Dani aan op Barajas, ze komen gezellig een paar dagen bij ons logeren.
Met het boemeltreintje reden we vanmorgen naar Olhâo, een plaatsje tien kilometer verderop, waar elke zaterdagochtend een markt gehouden wordt aan de haven. Wij vinden het altijd heel leuk om over zo´n lokale markt te lopen. Pijlstaartroggen, garnalen, zalm, sardientjes, inktvissen en zelfs de gevaarlijke, grote lampjesvis uit de film Nemo lag er! In de haven zagen we een veerpont naar Ilhâ Armona liggen die tien minuutjes later zou vertrekken. Volgens de mevrouw van de kaartverkoop zijn er ook restaurantjes op dit eiland en zo togen wij vol verwachting naar dit eiland. En het overtrof al onze verwachtingen! We voelden ons alsof we in de film Mama Mia terecht gekomen waren: witte huisjes met roze bebloemde klimop langs de muren, één straatje die van de aanlegsteiger naar het strand liep en zelfs de wapperende was hing aan de waslijn. Het strand aan de andere kant van het eiland was heel idyllisch met een eilandje ervoor gelegen waar schelpdiertjes gevangen werden door lokale vissersmannen. (zie ons fotoalbum) We aten lunch met uitzicht op zee en de duinen in een restaurantje van een Belgisch stel die al 20 jaar op dit eiland wonen en er twee zonen hebben gekregen. Hoe romantisch… De versgevangen conquilhas (lokale kleine schelpdiertjes) smaakten er onovertroffen, zelfs Maren genoot ervan.
Na nóg een heerlijke dag op het strand van het onbewoond eilandje doorgebracht te hebben zijn we eind van de middag naar Praia de Faro gereden. We hadden een borrelafspraak aan het Portugese strand met Madrileense vrienden die nu in Praag wonen. De wereld is zo klein! Maren en Olivia hadden vijf minuutjes nodig om het ijs te breken en hebben daarna heerlijk samen op het strand gespeeld. (zie ons fotoalbum) Uiteraard ging de tijd veel te snel… Gelukkig zien we elkaar zondag nog een keer in Madrid.
Op de terugweg naar Madrid hebben we in de auto veel meegezongen met Leonard Cohen, Mama Mia en vooral Beyoncé... Ik ga namelijk vanavond naar haar live concert in Madrid. Tijdens onze laatste vakantie in Andalusia was ik vermoedelijk op de terugweg mijn lievelingsvest vergeten bij een wegrestaurant. Dit vest wilde ik eigenlijk meenemen naar Afrika en ik baalde er zo van dat ik het kwijt was. Nu reden we dezelfde route naar huis… “Zullen we het proberen?” En ongelofelijk, maar mijn vest lag daar, haha! Wat een geluksvogel ben ik! Morgen komen Mark´s broer Ramon en ons neefje Dani aan op Barajas, ze komen gezellig een paar dagen bij ons logeren.
zondag 10 mei 2009
Hace sol
De zon schijnt… Het leven ziet er veel zonniger uit als de zon schijnt, en dat doet de zon afgelopen week volop! Vorig weekend zijn we met z´n allen de bergen ingereden om een antiekmarkt te bezoeken en twee kasten te kopen. Op de terugweg namen we de toeristische route en wat is het dan genieten van het Spaanse berglandschap in het lentezonnetje. De bergen zal ik zeker missen als we weer in Nederland wonen. Elke ochtend als ik de gordijnen in Maren´s kamer openschuif werp ik eerst een blik op de bergen. Afgelopen weekend is bijna de laatste sneeuw gesmolten… Dat vind ik het mooist…sneeuw op de bergtoppen. Elke keer als in naar de supermarkt rijd heb ik een fantastisch uitzicht op de bergen, daar kan ik echt van genieten. Misschien moet ik er maar een foto van maken?
De voorbereidingen voor de verhuizing zijn begonnen. Het verhuisbedrijf is gekozen en de dagen dat ze komen inpakken en met de vrachtwagen vol spulletjes naar Nederland rijden zijn bevestigd. Ook mijn oude Volvo gaat mee op transport! Ik heb al uitgezocht welke stappen ik moet ondernemen voordat ik er in Nederland weer mee mag rijden en dat zijn er veel - met veel papierwerk… Anthe en Inden geven een groot afscheidsfeest voor hun hele klas, we organiseren een disco-avond in de tuin in zwart-wit kleding! De uitnodigingen hebben ze al uitgedeeld, er komen die avond 42 kinderen dansen en daarna komen hun ouders gezellig voor een borrel. Onze kater Woester heeft deze week de nodige vaccinaties gekregen zodat hij mee kan met ons in het vliegtuig. Gelukkig gaan we nog één keer vanuit Madrid met onze auto met aanhanger op vakantie. We vertrekken woensdagochtend vroeg richting de Algarve, een klein weekje
zon, strand en de hangmat! Daarna zal Mark zich gaan opmaken voor zijn nieuwe baan waar hij 1 juni mee begint.
Mark is afgelopen vrijdag 40 jaar geworden. Hij kreeg ´s ochtends kadootjes van ons op het grote bed en werd de hele dag verblijd met telefonische felicitaties! Hij kwam wat vroeger van zijn werk naar huis om op het deck zelfgebakken appeltaart met slagroom te eten. (zie ons fotoalbum) En daarna zijn we op een terrasje tapas gaan eten, het was de hele week al rond de 30 graden… ´s Avonds zijn Mark en ik saampjes naar de première van de film Last chance, Harvey geweest in de stad. Het was zo druk en gezellig in de stad dat het wel een zaterdagmiddag leek! We hebben nog een Häagen-Dazs ijsje gegeten en zijn toen richting huis gegaan. Een speciale en toch rustige verjaardag voor Mark, precies zoals hij wilde.
Gisteren was het Koninginnedagfeest op de Nederlandse school. (zie ons fotoalbum) Een hele dag op het schoolplein en in de afgezette straat met ouderwetse kinderspelen en verkoop van poffertjes, appeltaart, broodjes haring of frikadel en bitterballen. Een kraam met verkoop van Hollandse boodschappen en halverwege de middag begon de vrijmarkt waar wij heel veel speelgoed hebben verkocht. Binnen een uurtje hadden we € 145 opbrengst! Anthe maakte vlechtjes voor in het haar. Na een uur vrijmarkt stak er een wind op die er voor zorgde dat alle pluisjes uit de berkenbomen door de straat waaiden. Veel mensen reageerden daar op met tranende en jeukende ogen en veel hoesten. Mark en ik ook, en toen hebben we alles ingepakt om naar huis te gaan. Het was een echt Hollandse, gezellige dag waarop we vele bekenden gesproken hebben en weer nieuwe afspraken gemaakt zijn. We hebben zelfs nog een prijsje gewonnen in de loterij!
To see a world in a grain of sand,
And a heaven in a wild flower,
Hold infinity in the palm of your hand,
And eternity in an hour.
- William Blake
De voorbereidingen voor de verhuizing zijn begonnen. Het verhuisbedrijf is gekozen en de dagen dat ze komen inpakken en met de vrachtwagen vol spulletjes naar Nederland rijden zijn bevestigd. Ook mijn oude Volvo gaat mee op transport! Ik heb al uitgezocht welke stappen ik moet ondernemen voordat ik er in Nederland weer mee mag rijden en dat zijn er veel - met veel papierwerk… Anthe en Inden geven een groot afscheidsfeest voor hun hele klas, we organiseren een disco-avond in de tuin in zwart-wit kleding! De uitnodigingen hebben ze al uitgedeeld, er komen die avond 42 kinderen dansen en daarna komen hun ouders gezellig voor een borrel. Onze kater Woester heeft deze week de nodige vaccinaties gekregen zodat hij mee kan met ons in het vliegtuig. Gelukkig gaan we nog één keer vanuit Madrid met onze auto met aanhanger op vakantie. We vertrekken woensdagochtend vroeg richting de Algarve, een klein weekje
zon, strand en de hangmat! Daarna zal Mark zich gaan opmaken voor zijn nieuwe baan waar hij 1 juni mee begint.
Mark is afgelopen vrijdag 40 jaar geworden. Hij kreeg ´s ochtends kadootjes van ons op het grote bed en werd de hele dag verblijd met telefonische felicitaties! Hij kwam wat vroeger van zijn werk naar huis om op het deck zelfgebakken appeltaart met slagroom te eten. (zie ons fotoalbum) En daarna zijn we op een terrasje tapas gaan eten, het was de hele week al rond de 30 graden… ´s Avonds zijn Mark en ik saampjes naar de première van de film Last chance, Harvey geweest in de stad. Het was zo druk en gezellig in de stad dat het wel een zaterdagmiddag leek! We hebben nog een Häagen-Dazs ijsje gegeten en zijn toen richting huis gegaan. Een speciale en toch rustige verjaardag voor Mark, precies zoals hij wilde.
Gisteren was het Koninginnedagfeest op de Nederlandse school. (zie ons fotoalbum) Een hele dag op het schoolplein en in de afgezette straat met ouderwetse kinderspelen en verkoop van poffertjes, appeltaart, broodjes haring of frikadel en bitterballen. Een kraam met verkoop van Hollandse boodschappen en halverwege de middag begon de vrijmarkt waar wij heel veel speelgoed hebben verkocht. Binnen een uurtje hadden we € 145 opbrengst! Anthe maakte vlechtjes voor in het haar. Na een uur vrijmarkt stak er een wind op die er voor zorgde dat alle pluisjes uit de berkenbomen door de straat waaiden. Veel mensen reageerden daar op met tranende en jeukende ogen en veel hoesten. Mark en ik ook, en toen hebben we alles ingepakt om naar huis te gaan. Het was een echt Hollandse, gezellige dag waarop we vele bekenden gesproken hebben en weer nieuwe afspraken gemaakt zijn. We hebben zelfs nog een prijsje gewonnen in de loterij!
To see a world in a grain of sand,
And a heaven in a wild flower,
Hold infinity in the palm of your hand,
And eternity in an hour.
- William Blake
Abonneren op:
Posts (Atom)
