Jarig

Is het werkelijk zo, dat de tijd ouder maakt? Nee, nee, dat is niet waar, de tijd gaat niet voorbij. Wijzelf zijn het, die door de tijd heen gaan.

- Delfino Hernández Hernández

“We vieren het op de Mexicaanse manier!”  werd er na de yogales geroepen door mijn - ondertussen mag ik wel zeggen - vriendinnen. “Dan neem ik de taart mee” heb ik nog dapper geroepen, maar dat werd vrolijk weg gewuifd. Dus begonnen we op mijn verjaardag zoals ik graag wilde met een yogales op het dak. Er was een klein briesje en er waren wat wolkjes zodat het niet te warm was, en er was die ochtend een scherp beeld van Popo. Rondom de vulkaan is het vaak mistig en vooral als er zoals nu een laagje sneeuw op ligt. Dus dat uitzicht was genieten. Na de yogales kwamen de lekkernijen tevoorschijn (zie ook ons fotoalbum) en hebben we nog ruim twee uur gepraat, gelachen en gesnoept. Ik kreeg natuurlijk verjaardagscadeautjes en ik had voor mijn vriendinnen ook iets kleins meegebracht. Het wordt mijn eerste verjaardag in México en nu al eentje om te herinneren. Met lief en kindjes vieren we mijn verjaardag donderdag met onze voetjes in het witte zandstrand van tropisch eiland Holbox!

Nog twee maanden en een week en dat zit Anthe’s schooljaar erop. (de andere twee hebben drie weken langer les) Anthe heeft de vierde klas gedaan en dat is hier in México de eerste klas van Preparatoria. Dat zoiets betekent als voorbereiding op de universiteit. Onze kinderen zitten op een Amerikaanse school en dat betekent dat de helft van de lessen in het Engels zijn. Uiteraard de andere helft in Spaans. Anthe gaat haar laatste twee schooljaren IB richting volgen. Dat is een internationale scholing die je vrijwel in alle landen kunt volgen.  En dat is handig, want in Breda zit ook zo’n school. De meiden hebben net weer een bimester afgerond met examens. Alle drie hebben ze een gemiddelde voor hun bimester die boven een acht ligt. En elke keer na een bimester gaat de school weer bellen of de kinderen ondertussen al eens staan ingeschreven bij SEP. En dat zijn ze, ook nu het laatste bimester gestart is, nog steeds niet. Hun (goede) cijfers zijn dus nog steeds niet geregistreerd. En ze krijgen over twee maanden dus geen officieel rapport mee naar huis. En daar kan ik een lichte hoofdpijn van krijgen… Al die energie en moeite die de meiden serieus in hun schoolwerk steken wordt nu niet gezien,  niet gewaardeerd. Ik heb een half jaar geleden een paar keer het kantoor van SEP bezocht. Erg officieel allemaal en ze werken precies volgens hun uitbundige veelheid aan regeltjes. Ik kwam er niet doorheen. Meneer Belangrijk van Mark’s werk nam het stokje van me over, vanaf half november. Toen deed meneer Belangrijk even niets, want het was volgens hem bijna Kerstvakantie. In januari herinnerden wij hem aan SEP, maar toen moest meneer Belangrijk eerst netwerken en dat kost tijd. Nu is het bijna april en heeft meneer Belangrijk een collega aangespoord om dit te regelen. Ik ontvang een e-mail of ik alle belangrijke papieren wil inleveren die ik twee maanden geleden al aan Mark heb meegegeven. Ondertussen belt de school me elke twee maanden hoe het staat met de inschrijving. Ik schaam me er gewoon voor om te antwoorden. Ik beloof steeds dat ze op de hoogte gehouden zullen worden door meneer Belangrijk, die natuurlijk nog nooit iets van zich heeft laten horen… Af en toe word ik weer op school uitgenodigd, steeds door een hogere rang. Dan neem ik mijn stapel papieren weer mee. Ze bellen op school naar belangrijke instanties en schrijven mooie officiële brieven naar SEP , maar meneer Belangrijk doet er niets mee. Zoals gezegd eindigt het schooljaar over twee maanden, de komende twee weken is de school gesloten. De inschrijving van het nieuwe schooljaar is al gestart. Bij die gedachte zakt mijn broek op mijn hielen…..

Romantisch Parijs?

Als er vrede heerst in de geest, is men altijd gelukkig, ook al zijn de externe condities niet ideaal.

- Dalai Lama

Op sommige plekken viel meer dan vijftig centimeter sneeuw. Vooral het noorden en westen van Frankrijk ging gebukt onder zware sneeuwval en vrieskou.  Mark was in Parijs en tijdens zijn eerste nacht was de stad omgetoverd in een maagdelijk witte stad. Hoe meer romantisch kan Parijs zijn? Er was meteen een crisisteam bijeengeroepen om de „veiligheid en voortgang in het land te verzekeren”. In delen van Frankrijk was een winterchaos ontstaan. Ongeveer 70.000 huishoudens kwamen twee dagen zonder stroom te zitten doordat door sneeuwval de elektriciteit uitviel. En de volgende avond van Mark’s verblijf was Parijs opnieuw getroffen door hevige sneeuwval.  Op de snelweg Parijs – Lille zaten 2500 automobilisten vast in de sneeuw! Stations in de Franse hoofdstad bleven open om gestrande reizigers onderdak te bieden. Ook waren er honderden slaapplaatsen ingericht in sportzalen. En juist die geïmproviseerde slaapplaatsen raakten een gevoelige snaar - een vervelende herinnering aan deze romantische stad. Mark had namelijk precies een jaar geleden bijna onder een brug aan de Seine moeten slapen… Hij bezocht dezelfde beurs als dit jaar. Toen hij ’s avonds laat bij zijn hotel aankwam hadden ze zijn kamer vergeven aan een ander! En vanwege de vele bezoekers die dagen aan de beurs was er op dat tijdstip nergens meer een hotelkamer te vinden. Na veel leuren langs hotels mocht hij bij God’s gratie voor dertig euro op een stoel slapen in een hotellobby… Weinig romantisch meer aan eigenlijk, aan Parijs. Alhoewel? De eerste nacht waarin Mark nauwelijks kon slapen door de jetlag werd hij ook nog eens wakker gehouden door dansende muizen onder zijn bed.  Stel je voor: een ijskoude winternacht in hartje Parijs, wit besneeuwde straten en een gure wind. Zo’n nacht waarin zelfs de straatmuizen naar binnen gevlucht zijn om te overleven. Het had een romantische scene uit een Disney tekenfilm kunnen zijn!

Benito Juárez, Aquiles en zijn zus Carmen Serdán, Lázaro Cárdenas of José María Morelos. Wie kent deze namen? Ik ken ze alleen van straatnamen hier in Puebla. In México zijn het echter buitengewoon belangrijke namen. Het zijn namelijk hun volkshelden. Een volksheld is natuurlijk een held van het Méxicaanse volk, maar ook een strijder tegen de heersende macht, een rebel die mogelijk een revolutie ontketende. Hun vaak zwaar geromantiseerde heldendaden hebben in de ogen van velen, republiek México mede gevormd of van de ondergang gered. Onze Nederlandse kinderen worden hier op school gevoed met lange rijtjes van zulke belangrijke namen. Méxicaanse geschiedenis staat hoog in het vaandel. Ze zijn verschrikkelijk trots op hun presidenten en volkshelden. En van jongs af aan leren de kinderen hier de namen én de jaartallen erbij. Zelfs Maren van acht jaar werkt al minstens twee maanden aan een project over Méxicaanse helden. Bij schilderles moet ze een held schilderen, bij Engelse les leren ze over de helden, bij Spaanse les moeten ze zelf de bijbehorende informatie erbij zoeken en dit alles wordt afgerond met examens. Onze kinderen krijgen dus geen wereldgeschiedenis op school en zeker geen Europese geschiedenis. Ze weten straks alle jaartallen en namen van de laatste 300 jaar van México! Deze week is de verjaardag van Benito Juárez. Reden voor een vrije dag. Benito is klaarblijkelijk een zeer belangrijk man, want ook de internationale luchthaven is naar hem vernoemd en in elke stad is er zeker één straat of plein naar hem vernoemd. Wie is deze man? Hij was veertien jaar lang president van México. (1858 – 1872) Hij wordt vaak beschouwd als México's grootste en meest geliefde leider. Hij was een Zapoteekse indiaan en Amerika's eerste president van volledig indiaanse origine. Benito was toegewijd aan democratie, gelijke rechten en tegen de grote macht die de Rooms-Katholieke kerk toentertijd in México had. Benito werd geboren in de deelstaat Oaxaca. Zijn ouders waren gestorven voor zijn vierde verjaardag. Hij werkte in maïsvelden en als herder tot op zijn twaalfde, toen hij naar de stad Oaxaca liep om onderwezen te worden. Op dat moment was hij analfabeet en sprak hij alleen Zapoteeks. Een monnik ontfermde zich over hem en zorgde dat Benito naar school kon en later rechten kon studeren. Benito is een man om trots op te zijn, want hij wist twee oorlogen te winnen. Daarom staat hij ook op het bankbiljet van 20 peso en is zijn verjaardag hier een nationale feestdag. Grappig weetje is dat hij de kortste leider ooit was, 1 meter 37!

Wonderen

From wonder into wonder existence opens.

- Lao Tzu

De zeven wereldwonderen…  Ze worden vaak vluchtig genoemd, maar niemand weet precies welke het zijn. Ik ook niet. Maar klinkt het niet waanzinnig romantisch en tegelijkertijd imposant en stoer? En dan is er ook nog eens verwarring over deze wereldwonderen, omdat er op 07-07-07  internetverkiezingen zijn geweest en er nu ook gesproken wordt over de nieuwe wereldwonderen. Ruim 100 miljoen mensen hebben toentertijd op internet of via sms gestemd. Nog nooit in de geschiedenis hebben zoveel mensen deelgenomen aan een wereldwijd besluit. Wij gaan over twee weken één van de zeven wereldwonderen bezoeken. Chichén Itzá was een belangrijke stad van de Maya´s, gelegen op het schiereiland Yucatán in México. In deze stad staat onder andere de Piramide van Kukulcán , deze tempel fungeert als kalender. De 18 niveaus van de piramide komen overeen met de 18 maanden waaruit de Maya kalender bestond. Het totale aantal vlakken op de zijkanten van de piramide aangebracht is 52. Dit was het aantal jaren in een soort Maya-eeuw. De watervoorziening in Chichén Itzá was een groot probleem. Men was vooral aangewezen op onderaardse bronnen. Die waren gevormd door het instorten van stukken kalksteen. Een van deze bronnen is de Heilige Cenote. Deze bron heeft een diameter van 60 meter en is 35 meter diep. In verschillende cenote’s  in de buurt van Chichén Itzá kun je tegenwoordig zwemmen! De Maya´s brachten echter in de Heilige Cenote offers aan de regengod Chaac. In dit vrij karige en droge gebied was het verzekeren van regelmatige regens een belangrijke wens van een ieder. Deze offers bestonden uit kinderen en jong volwassenen die onder andere met goud in de bron geworpen werden. Er zijn in de Heilige Cenote meer dan honderd mensen gevonden. Chichén Itzá ligt vlakbij de rand van de oude, grote krater van Chicxulub. Deze krater is gevormd door de meteorietinslag die volgens de algemeen geaccepteerde theorie een eind maakte aan het bestaan van de dinosauriërs. Heel indrukwekkend allemaal. In willekeurige volgorde zijn de overige zes wereldwonderen trouwens: Christ Redeemer in Brazilië, de Chinese Muur, Machu Picchu in Perú, Petra in Jordanië, het Colloseum in Rome en de Taj Mahal in India. Hiervan hebben wij Machu Picchu met ook onze eigen ogen mogen aanschouwen! Eén van de zeven wereldwonderen van de natuur is  bovendien het Amazone-oerwoud waar wij dezelfde zomer van 2011 doorheen gereisd hebben.

Deze maand een jaar geleden vertrok Mark voor de eerste keer in z’n uppie naar México om te gaan werken. Een nieuwe baan tegemoet bij zijn oude werkgever. En ook een ongezellige hotelkamer tegemoet niet ver van de fabriek. En vooral een groot tijdsverschil tegemoet.  Elke ochtend voor dag en dauw lag hij wakker in bed. Meestal tijd voor Skype met ons. Daarna baantjes zwemmen in het zwembad, want het was nog te vroeg voor het ontbijt. Elke maand drie weken in México en een week in Breda. Vier keer moest hij zo afscheid nemen van ons, een lange vliegreis maken en weer naar die lege hotelkamer vertrekken. En nu is er alweer een jaar voorbij. We zijn hem ondertussen gevolgd. De hotelkamer is verruild voor een heerlijk groot huis met een tropische tuin. En we reizen veel. Zijn verblijfsvisum is zelfs alweer verlopen en nog niet vernieuwd, dus reist Mark naar Parijs met een brief in zijn koffer. Een officiële brief waarin staat dat hij terug mag keren naar México. Ons leven is hier aardig gesetteld. We hebben leuke mensen om ons heen, fijne sporten en een sociaal leven opgebouwd. In de weekends hebben we regelmatig verjaardagsfeestjes en af en toe een etentje uit of thuis. Over een paar maandjes gaan we kort naar Breda, omdat we dat de meiden beloofd hadden. De week dat we terugvliegen naar México zijn we hier alweer een jaar. De verblijfsvergunningen van de meiden en mij zijn precies op de dag van aankomst terug  in México verlopen. Laten we hopen dat ze een keer snel genoeg zijn met hun papierwerk om dit te regelen….

Het begon met het opvouwen van de lakens. Anthe en ik stonden samen in de patio te vouwen en toen viel het ons op dat er zoveel stof (of as?) van de schone lakens afkwam. De volgende ochtend belde Mark heel vroeg vanuit de auto dat we onze mobiele telefoons opgeladen mee de deur uit moesten nemen, want vulkaan Popocatepetl was erg actief. Mark zag uitwasemingen van stoom en uitstoot van gas en hoeveelheden as en gruis. Inderdaad toen we later vertrokken genoot ik van het woeste uitzicht. Toen ik eenmaal mijn fotocamera in de auto had liggen was de stoomwolk echter helemaal over de stad gaan hangen en was er helaas geen spectaculaire  foto meer mogelijk. Later hoorde ik op school dat er de nacht ervoor ook werkelijk oranje licht was te zien uit de krater. De activiteit van Popo zagen we terug op de auto, ons wasgoed en op ons Mexicaans tafelzeil op de tuintafel. Overal lag een grijs laagje stof op. Het belangrijkste is echter dat het vulkanische alert niveau in fase 2 blijft en dat hij af en toe wat stoom uitstoot. Dan neemt de druk niet absurd toe en zal hij niet uitbarsten. 

Dagjes uit

Travel is the only thing that you buy and  that makes you richer.

- Casa di yoga

Een heleboel gebroken bruin getint glas op de grond naast de auto. Inden gillend naast de auto dat er ingebroken is. Het kapotte zijraam. En het ongeloof. En ook weer geen ongeloof, want ik heb ze zélf gezien. De inbrekers. Ik ga drie keer per week naar het park en parkeer altijd op hetzelfde plekje langs de weg.  Deze keer waren we met Mark’s auto en toen ik in het park hardliep zag ik een man dicht langs onze auto lopen. Een andere vent keerde heel rap zijn zilverkleurige Jeep en de man met het witte T-shirt sprong de auto in en ze reden weg. Ik voelde meteen nattigheid alhoewel ik nog niet onze kapotte autoruit had gezien.  Ik probeerde het nummerbord van de Jeep te zien, maar er zat een soort dijkje tussen het park en de weg en ik kon het nummerbord niet zien. Ik dacht wel op dat moment dat als we straks na het hardlopen zien dat er ingebroken is dan heb ik de dieven en hun auto gezien. En er wás dus ingebroken. Mark’s sporttrui, mijn bril en zijn mobiele telefoon waren gestolen. Het gekke is dat ze best wel een bedrag aan contant geld hebben laten liggen en ook een dure GPS lag er nog… Toen we later op weg waren, met twee auto’s, naar de garage zag ik – hoe is het mogelijk!! – de zilverkleurige Jeep met die twee bewuste mannen erin rijden. Ik draaide mijn raampje open en seinde naar Mark voor mij dat ze naast hem stonden voor het stoplicht. Mark zag mijn gebaren niet. Op datzelfde moment kregen de dieven het door, ik zag ze naar Mark’s gebroken ruit kijken. Mijn zus was ondertussen uitgestapt en naar Mark’s auto gerend  en riep door het gebroken raam dat de dieven naast hem stonden. De dieven probeerden een paar keer uit ons zicht te komen door langs de weg te parkeren. Maar ze werden zo zenuwachtig dat ze uiteindelijk achteruit reden op de driebaansweg om bij een stoplicht te keren en te vluchten. Inden en Maren moesten achterin de auto huilen van de spanning. Mark probeerde de Jeep nog te vinden, maar dat lukte niet meer. Misschien maar beter ook, want waar loopt zo’n confrontatie op uit? Ik hoop dat ze in hun broek gescheten hebben van angst toen ze door hadden dat wij ze herkend hadden. Wij hadden natuurlijk hun kenteken kunnen noteren en naar de politie kunnen gaan.  Dat hebben we echter niet gedaan, omdat je er weinig mee opschiet. Mijn yogajuf was een paar weken terug wél naar de politie gegaan met hun beveiligingsfilmpje toen er in haar weekendhuis ingebroken was. Toen ze het weekend erop terug kwam was haar gehele inboedel kort en klein geslagen. Uit wraak….

In een drukke, grote straat in Puebla zien we ineens het bord met Agua Azul langs de weg staan. Eenmaal langs de kassa komen we in een tropisch paradijsje: overal grote palmbomen, overal zwembaden met prachtig lichtblauw water en hoge glijbanen en overal roze ligbedjes en parasols. Maar ook overal de geur van zwavel, want het is warm water dat uit een natuurlijke bron komt.  De kinderen verdwijnen naar hoge duikplanken en kort daarna beginnen de golven in het golfzwembad. Tot het eind van de middag verblijven we hier in dit zonnige, afgelegen groene paradijsje. (zie ons fotoalbum) De volgende dag gaan we er weer op uit, want het is de laatste vakantiedag van mijn zus. We rijden naar de piramide van Cholula, de grootste van Amerika. Hier hebben in de tijd drie verschillende indianenstammen hun ceremonies gehouden. We praten over bijna 3000 jaar geleden. Volgens sommige bronnen is het zelfs de oudste woonplek van Mexico! Cholula stond toen vooral bekend om zijn handel en religieuze ceremonies. Er is een groot plein in de piramide (het zijn eigenlijk zeven piramides) te vinden met drie altaren waar offerceremonies gehouden werden. Nog niet zo lang geleden is er acht kilometer gangen onder de piramide gevonden die nu voor een deel geopend zijn. Cortés was onder de indruk toen ze Cholula innamen. De Spanjaarden vonden het echter teveel werk om alle piramides in Cholula af te breken en dus hebben ze hun kerken er bovenop gebouwd. Zo ook op deze enorme piramide die nu met aarde en groen begroeid is. (zie ons fotoalbum) Na cultuur volgde natuurlijk shoppen…. Onder aan de piramide is een enorme markt met zelfgemaakte Mexicaanse souvenirs. We kochten allemaal sieraden, want het kost uiteindelijk bijna niks hier….

Zucht naar zingeving, de trend van 2013… Ik word zo blij en gelukkig van magazines zoals de Nederlandse Happinez – ook al zijn die bladen erg commercieel. De foto’s en tekeningen zijn prachtig en telkens weer voor mij een inspiratie voor mijn fotografie. Ik hoop ooit nog eens een geweldige Happinez-foto te maken tijdens één van onze reizen… Zingeving zoek ik in mijn dagelijkse yogasessie die altijd gevolgd wordt door een meditatie met prachtige (Spaanse) woorden. Vandaag was het volle maan en dus deden we vele maangroeten in plaats van zonnegroeten. In de avond hadden we een klankschalenconcert wat bijdraagt aan harmonie en balans in je lichaam en geest. Vooraf natuurlijk weer veel maangroeten en omdat we met zoveel mensen waren mochten sommigen buiten hun asana’s doen en daar was ik er één van. Vlak voordat de zon onderging met een zacht briesje om ons heen deden we onze maangroeten. Asana's moeten altijd vroeg in de morgen worden uitgevoerd. Als dit niet mogelijk is, zou de beste tijd 's avonds zijn, rond zonsondergang. Daar ter plekke gingen mijn gedachten uit naar  mooie foto’s van yoga-oefeningen op de rotsen bij een azuurblauwe zee of op een verlaten strand bij een opkomende zon. Waarschijnlijk getriggerd door dat zwoele briesje en de heerlijke temperatuur in combinatie met de reisvoorbereidingen van onze eilandvakantie deze maand.