Tragiek

It’s beginning to look a lot like Christmas, ev’rywhere you go
- Dionne Warwick

Sneeuw….. Alles is maagdelijk wit om ons heen. (zie ons fotoalbum) Het is gewoon zonde om door de onaangeraakte sneeuw te lopen. Overal branden kleine lichtjes achter de ramen en in het schijn van een lantaarnpaal zie je de vlokken neerdalen. Het is bijna Kerstmis…

Extra tragisch is dan dit verhaal… Toen we door Afrika reisden in 2009 hadden we een Landrover Defender met daktenten gehuurd via Mike uit Kaapstad. De dag van onze aankomst heeft een werknemer van Mike die auto vanuit Kaapstad naar Johannesburg gereden. Dat is zo’n acht uur rijden. Zo werkt die branche, altijd auto’s brengen en halen naar huurders. Ik heb nog met Mike in de clinch gelegen omdat we die dag veel langer moesten wachten dan afgesproken. Hij heeft die dag uiteindelijk vergoed. We hadden onze tijd in Afrika wekelijks contact met Mike, want er was telkens iets onheilspellends met de auto. Ook de reserveband die vreselijk oud en versleten was en waar we op moesten rijden - omdat we een band verloren waren in een riviertje in Botswana - hadden we moeten vervangen zonder dat vergoed te krijgen. Onze laatste vakantiedag hebben we Mike in levende lijve ontmoet, hij kwam de Defender ophalen van de airport van Johannesburg om terug naar Kaapstad te rijden.

We hebben nog maanden na thuiskomst met Mike gesteggeld over de onkosten van de reserveband, zelfs afgelopen september nog zijn belofte gekregen dat hij die band zou vergoeden. Ondanks dat had ik vrienden van ons die in Johannesburg wonen Mike geadviseerd voor de huur van stoere auto’s. Zij hebben ook via hem een avontuurlijke reis gemaakt en hebben er nog één gepland staan met een auto van Mike. En nu kreeg ik onlangs het tragische nieuws dat Mike een paar weken geleden verongelukt is. Hij is met één van zijn 4WD’s tegen een dikke boom aangereden toen hij op weg was naar Malawi om een auto naar een huurder te brengen. Hij wilde die trip niet maken, maar niemand van zijn medewerkers was beschikbaar. Hij heeft zijn vrouw Travis en drie kleine kindjes achter gelaten. Zo ook zijn bedrijf die hij graag verkocht had, omdat hij de druk niet meer aankon na een zware val van een paard. Hij wilde zich gaan concentreren op zijn gezondheid en zijn jonge gezin. Heel triest. Travis schreef me laatst goed te passen op Mark sinds zij en haar drie kinderen echt reddeloos zijn zonder hun papa, haar soulmate. Ik was blij toen Mark op die bizarre vrijdagavond met sneeuwstormen - na een lange reis uit Korea met vertraging, na uren wachten op zijn koffer op Schiphol en uiteindelijk zónder bagage naar huis gereden - veilig thuis aangekomen was.

Nu 2011 voor de deur staat kreeg ik weer zin om wat voorbereidingen vast te leggen voor onze reis naar Peru in de zomer van 2011. Vooral ons bezoek aan Inca-stad Machu Picchu moet flinke tijd vooraf geboekt worden. Er wordt geadviseerd om je trekking vijf tot zes maanden vooraf te boeken. Er worden per dag 500 personen toegelaten waarvan 200 toeristen zijn en 300 mensen die de trekking begeleiden zoals dragers, gidsen en koks. De bezoekers zijn beperkt per dag, omdat het verval van de ruïnes begint in te treden en ze veel voorzichtiger zijn geworden met het achterlaten van afval en schade aan de ruïnes. Ik heb foto’s en referenties van lodges en hotels bekeken in de buurt van Machu Picchu om zelfstandig erheen te gaan. Trouwens heel moeilijk kiezen als je geen bekend gevoel hebt bij een land, laat staan als je nog nooit een voet gezet hebt op dat werelddeel! Uiteindelijk moeten we gaan kiezen tussen een korte trekking van twee dagen (de klassieke trekking van vier dagen over het oude Inca-pad is niet uitvoerbaar voor Maren) en een bezoek van een dag aan de oude Inca-stad. Daarnaast wil ik ook een andere hoge berg beklimmen, de Huayna Picchu, die schitterend uitzicht biedt van bovenaf op het Inca-rijk. Voor deze wandeling moet je je inschrijven op een lijst, heel vroeg in de ochtend. Op deze berg worden maar 400 mensen per dag toegelaten. Ook de binnenlandse vlucht wil ik een dezer dagen gaan boeken én onze reis door de jungle van het Amazone regenwoud. Ik heb een Nederlands stel gevonden in Peru die mooie reizen organiseert door het ongerepte Amazone-gebied waarbij je met een grote kano een paar dagen over de rivier reist, in eco-lodges overnacht en op ontdekkingstocht gaat met houten vlotten. Op zoek naar verschillende soorten apen, prachtige vogels, ocelots, luipaarden of kaaimannen. We gaan beslissingen nemen en dat is best spannend…

Onze eerste vakantiedag van de Kerstvakantie begint dit jaar op eerste Kerstdag. Mark heeft van zijn werk, net als de meiden, twee weken vrij gekregen om met het gezin door te brengen en dat betekent dat we pas 10 januari weer vroeg uit de veren moeten! Ook dit jaar hebben we weer aanloop uit het buitenland: Maren’s vriendin Eva uit Engeland komt langs, onze vrienden uit Tsjechiē komen weer en er komen een drietal bezoekjes uit Spanje. Anthe’s vriendin uit Madrid komt ook logeren. Ondanks dat we deze vakantie heel rustig aan wilden doen is de agenda toch aardig dicht getimmerd geraakt, omdat alles tussen Kerst en Oudejaarsdag plaatsvindt. Maar elk weerzien is weer reuze gezellig en speciaal, zeker nu we iedereen mogen ontvangen in onze sfeervolle, ruime achterkamer! Onze tweede vakantieweek wordt veel rustiger sinds dan veel scholen weer begonnen zijn. Dan wordt onze Maren zes jaar en we gaan een dagje naar Amsterdam, Inden’s Amerikaanse paspoort moet weer verlengd worden. Er is alweer vijf jaar verstreken…

En dan hebben we tijdens de Kerstvakantie nóg twee lieve logeetjes. Twee logeetjes die heel blij en tevreden zijn met alles wat ze te eten krijgen. Die lekker knorren van plezier en hard piepen van blijdschap als je weer thuis komt. Namelijk twee cavia’ s! Mark en ik hebben heel lang cavia’s als huisdieren gehad. Het zijn zulke ontvankelijke, lieve en sociale diertjes en natuurlijk makkelijk te verzorgen. Laatst hoorde ik van mijn yogaleraar, die net terug is uit Peru, dat daar als ultieme lekkernij cavia op het menu staat…!

Ik kom net van school terug gefietst en daar zingt tot Kerstmis iedere ochtend een kinderkerstkoor. Met natte ogen heb ik staan luisteren, en er zong vandaag niet eens één van onze kinderen mee…

Liefdevolle, warme Kerstdagen en veel vreugde en geluk voor 2011!

December

Wanneer een mens zich oprecht met een ander verhoudt, wordt dat gewaardeerd.
- Dalai Lama

Ik ben toch al naar een flink aantal concerten geweest in mijn leven. Oók van heel grote internationale artiesten zoals Diana Ross, Prince, Spandau Ballet, Whitney Houston, Beyonce en Il Divo – de laatste twee zelfs in Madrid - maar dit laatste concert was heel bijzonder. We hebben enorm genoten van de muziek van Sir Elton John. Hij trad op in Brussel en wij waren via Mark´s werk uitgenodigd. We zaten op de 11e rij voor het podium - ik heb nog nooit zó dichtbij het podium gezeten - en bij zijn laatste liedjes stond ik zelfs aan het podium! Ik kon hem recht in zijn ogen kijken, al droeg hij natuurlijk een gekleurd zonnebrilletje. (maar ik zag tóch een dikke, vette knipoog hoor!) Hij kwam ook langs om handtekeningen uit te delen. Uiteraard had ik geen papiertje in mijn zak, ik had zelfs geen fototoestel bij me…. Wel Mark´s telefoontje waar ik een foto mee maakte, maar ik snapte niet hoe je er meerdere kon maken…. Maar de beelden staan in mijn herinneringen gegrift. Wat kan die man piano spelen en wat een kracht in zijn stemgeluid ondanks zijn leeftijd. Sommige liedjes werden begeleid door percussionist Ray Cooper, dat maakte het allemaal extra ritmisch en spannend. Het bijbehorende diner voorafgaand aan het concert was eigenlijk net zo indrukwekkend. Het waren ongeveer twaalf gangen met allemaal creatief opgemaakte bordjes of verrassende bordjes ónder de bordjes. De toetjes waren verrukkelijk, ik kon het niet laten een bonbon mee in de bus te nemen! Ik zat aan tafel naast twee dames van Artsen zonder Grenzen. Eén van de twee kwam uit Rwanda waar mijn vriendin Mirjam nu woont en waar wij graag naartoe willen vliegen… Ik heb die avond genoten van elk afzonderlijk aspect.

Mark had al heel lang zijn zinnen erop gezet. Veel vrienden van ons hadden er al één aangeschaft en Mark was er al geruime tijd erg van gecharmeerd. En ineens, op een zaterdag dat het heel hard sneeuwde was hij in zijn uppie gaan kijken in de winkel en toen hij thuis kwam was hij ervan overtuigd: hij wilde perse diezelfde dag een iMac kopen! Dus togen wij samen op het eind van die zaterdag door de sneeuw naar de stad. Om terug door het donker te fietsen met een enorme doos aan het stuur waar onze nieuwe PC in zat. Eenmaal thuis heeft hij er van alles op geïnstalleerd zoals Office, maar voornamelijk veel muziek. Wat is dat toch wat mannen hebben met nieuwe apparaten? En wat ik niet heb? Ik geniet voornamelijk van de muziek op de PC, omdat de computer in de achterkamer staat. Maar net zoals vorige keer - toen we van een groot naar een klein scherm gingen - moest ik nu weer wennen om van een klein naar een groot scherm te gaan en alle andere veranderingen die daarmee gepaard gaan zoals het bewerken van mijn foto´s. Maar toegegeven…er zitten leuke foefjes op zoals vegen met je vingers en alle icoontjes springen zo leuk omhoog. En deze computer is supersnel, vooral het opstarten in 10 tellen…dat heb ik nog nooit meegemaakt. Mark vindt het een uitdaging om bij elke muziek-CD het juiste plaatje erbij te zoeken, zo blij als een kind is hij met dit nieuwe apparaat. Nu hoopt hij op uitbreiding van leuke gadgets zoals twee Bose-boxjes of een afstandsbediening…

Pakjesavond viel dit jaar op zondagavond en dat vonden we eigenlijk jammer omdat je dan dat relaxte gevoel mist. Tenslotte moet iedereen de volgende dag vroeg op om naar school te gaan of te reizen. En zo vonden wij onverwachts alle Sint-kadootjes in de huiskamer toen we op zondagochtend uit bed kwamen. (zie ons fotoalbum) We hebben wat kadootjes uitgepakt voor het ontbijt en het grote restant erna. Wat een heerlijke ochtend met al die verrassingen en Sint-lekkernijen. De middag was ook zo fijn omdat we deze dag tot een pyamadag gebombardeerd hadden en de meiden de hele middag met hun nieuwe kadootjes aan de gang konden. Openhaard aan, brandende kaarsjes en veel spelletjes natuurlijk terwijl de sneeuw langzaam wegsmolt buiten…een heerlijke Pakjesdag dit jaar!

En nu glijdt het ene feest vloeiend over in het andere feest. Op de radio worden Kerstliedjes gedraaid, de pleinen worden versierd met grote verlichtte kerstbomen, de etalages worden in Kerstsfeer gebracht, het Sint-papier wordt verwisseld voor glimmend Kerstpapier, Kerstreceptjes worden uitgewisseld en in de Adventkalenders worden iedere dag deurtjes geopend. We tellen af naar het Kerstfeest. De Kerstkaartjes naar onze vrienden in het buitenland zijn reeds gepost. De sneeuw blijft gelukkig nog liggen buiten. In onze voortuin branden iedere avond de decemberlichtjes in de toverhazelaar. In ons dorp komt een heuse ijsbaan op het plein. Wat een winters tafereeltje levert dat op. Jammer dat Mark aankomend weekend voor een week naar China en Korea en vertrekt.….

Muizen

Verwaarloos kleine daden niet. Zelfs kleine druppels zullen uiteindelijk een groot vat vullen.
- Boeddha

We hebben muizen en dan bedoel ik helaas geen marsepeinen muizen en kikkers die je dezer dagen in je schoen vindt. Onze kelderkast is bijna helemaal leeg gegeten door knagende muizen die heel veel keuteltjes achterlaten. Mark heeft een tijdje geleden alle gaten en kieren in de kelder dicht gemaakt met cement, maar dat mocht niet baten: een paar dagen later keek ik een muis recht in zijn (of haar) ogen. Nog steeds werd onze voorraad aangevallen en dat kon echt niet door één muis opgegeten worden… En dus heb ik onder groot protest van Inden toch muizengif aangeschaft en alle eetbare voorraad verplaatst naar de bijkeuken. De kelder was helemaal opgeschoond van keutels, aangevreten verpakkingen - en ook meteen van boodschappen met verlopen data. Maar na een klein weekje lag alles weer onder de keutels. Nu heeft Mark op zijn knieën met een zaklamp werkelijk alle kieren opgespoord en dicht gestopt in de helemaal leeg gehaalde kelder. Alleen glazen potten en flessen hebben we terug gezet. Zelfs een pak chocolademelk hadden ze open geknaagd en uit gedronken… (Niet verbazingwekkend na zoveel zakken chips leeg gegeten te hebben!) Nu hoorden we ze laatst in onze slaapkamer knagen, aan de buitenkant weliswaar..maar toch. En dat met twee katten in huis waarvan één iedere dag wel een muis vangt..in de tuin. Van anderen hoor ik verhalen dat ze muizen door hun huiskamer zien rennen. Dat hebben wij heel lang geleden ook gehad toen Mark in zijn studententijd met zijn neef samenwoonde in Ouderkerk. Ze woonden in een huis van begin 1900, gelegen aan de Amstel. We hadden daar toentertijd twee cavia´s en ´s avonds aten de muizen gewoon mee uit het bakje met hardvoer. Ook in de keuken vond ik daar overal keuteltjes, zelfs in de broodrooster! Hopelijk horen wij na onze maatregelen binnenkort geen dansende muizen meer.

Is het niet bijzonder dat een land met 16 miljoen inwoners gezamenlijk een heel oud geheim bewaard? Dat we met z´n allen de oude traditie van Sint Nicolaas in ere houden? Dat we bij aankomst van deze heiligman de stad helemaal afzetten voor autoverkeer? Ik ben me steeds meer bewust dat het wel een heel mooi stukje cultuur is van het Hollandse volk. Ik geniet enorm van deze sfeervolle weken voor Pakjesavond. De muziek in de winkels, de Pieten in het winkelcentrum, de kleurplaten, de zelfgebakken pepernoten thuis en op school, de versierde warenhuizen en de versierde school. Ik heb geholpen met de raamschilderingen op school en heb pepernoten gebakken in Maren´s klas. Ik heb me deze weken ook gewaagd aan kadootjes online kopen. Het is heel efficiënt dat geef ik toe, maar je moet wel goed opletten wat je aanklikt. Ik heb zelf bijvoorbeeld twee boeken gekocht bij V&D met de verkeerde titel. Die kun je dan wel weer in de winkel terugbrengen, dat wel. Doordeweeks kijken we naar het Sinterklaasjournaal en de meiden zetten graag hun laarzen. Dan zingen we met z´n allen het hele repertoire aan Sint-klassiekers voor de openhaard. Maren had laatst zelfs een sleutel van het Pietenhuis tussen de pepernoten gevonden in haar schoen. We gaan er helemaal in mee. Laatst hebben we een bezoek aan de Sint gebracht in het dorp van mijn zus met een klein haventje. (zie ons fotoalbum) Het hele spektakel was heel kneuterig, Sint sprak met een Fries accent en na de optocht liep bijna het hele dorp mee naar het georganiseerde Sintfeest in de plaatselijke disco.

Met een koffer gevuld met pepernoten, banketstaven, gevulde speculaas, rookworsten, hagelslag en Nederlandse boeken vertrokken Inden en ik zaterdagochtend naar Budapest. We werden opgehaald door onze lieve vriendinnen Myrza en Bloem. Het had die nacht voor het eerst dit jaar flink gesneeuwd in Hongarije dus we liepen heel romantisch door het besneeuwde centrum van Budapest met een gezellige Kerstmarkt en overal Kerstversiering. We hebben met elkaar genoten van Hongaarse zoete taartjes, Italiaanse hapjes, de prachtige basiliek van Szent István, het uitzicht over de Donau met zijn vele oude bruggen en van alle mensen met de meest bonte mutsen en handschoenen. Hun sfeervolle huis lag in de steile heuvels van het deel Buda – wat een mooi uitzicht op de besneeuwde wereld! (zie ons fotoalbum) Inden en Bloem hebben die middag gesleed en bubbelden daarna samen in de jacuzzi. De volgende dag was net zo heerlijk. We zijn toen met z´n viertjes naar de Szechenyi-baden geweest waar we als theezakjes gehangen hebben in het warme, heilzame water uit geneeskrachtige warmwaterbronnen. Aan het eind van die middag ging het sneeuwen terwijl we buiten dobberden, heel speciaal. De laatste dag ging Inden met Bloem mee naar de internationale school en gingen Myrza en ik nogmaals de stad in. We bezochten de grootste synagoge van Europa (één na grootste van de wereld), struinden over de Kerstmarkt en lunchten bij een Italiaan die alle pasta vers voor je bereidt terwijl je wacht. De dagen waren te kort of we hadden nog teveel te bepraten - we hadden er makkelijk nog een paar dagen aan kunnen plakken. Het was onvergetelijk en door de sneeuw was het decor bijna magisch…

En nu is de laatste maand van het jaar aangebroken, de temperatuur is flink gedaald en Nederland is wit…wat een winters gevoel! De gezelligste maand van het jaar barst voor ons vanavond los met een concert van Elton John in Brussel, voorafgegaan door een chique diner, geregeld via Mark´s werk. En wie weet…wie weet…brengt de Sint ons deze week nog een zak voor groot en klein?