Why do all good things come to an end?
- Nelly Furtado –
Mark heeft een nieuwe baan aangeboden gekregen die hij niet kon weigeren. Zijn huidige Amerikaanse werkgever heeft geaccepteerd dat Mark zijn nieuwe functie vanuit ons huis in Breda mag uitvoeren. Uiteraard zal hij wekelijks moeten reizen, want onder zijn verantwoordelijkheid voor Inkoop vallen zes fabrieken in Europa. Maar het is alsof alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Anthe kan in september op het Stedelijk Gymnasium in Breda starten zoals ze zelf graag wilde, ons huis zal weer bewoond worden en de nieuwe kans voor Mark die ons weer terug naar Nederland brengt. Toen we het aan de meisjes vertelden in Extremadura juichte Inden met haar handen in de lucht, en bij thuiskomst op zondagavond belde ze meteen haar beste vriendinnetje uit Breda. Anthe zat te grijnzen van oor tot oor en kwam me later tijdens de wandeling vertellen dat ze heel blij was dat ze naar een Nederlandstalige school gaat. (met Spaans als keuzevak) Alleen Maren zei met een klein pruillipje: “ Dat vind ik echt niet leuk, mama!” En dat kunnen we allemaal goed begrijpen, want ze heeft geen herinneringen aan Breda. Ze is in Spanje voor het eerst naar school gegaan en heeft hier haar vriendinnetjes gevonden. Ze heeft zelfs drie van haar vier verjaardagen in Madrid gevierd! Toch denken wij dat zij zich als jongste het snelst weer zal aanpassen.
Voor mijn veertigste verjaardag kreeg ik van Mark een verwenpakket in een hotel in Nederland samen met mijn zus Inge. (zie ons fotoalbum) En het was heerlijk! We hebben weer veel gelachen samen (in onze badjassen met badstof slippertjes over de gang rennen en in de lift van het hotel!), ontzettend geluierd in de sauna, heerlijk gelunched en gedineerd, ons laten verwennen met een gezichtsbehandeling en een lichaamspakking en vooral veel gepraat. Helemaal goed natuurlijk, want ik zie en spreek mijn zus veel te weinig. Oók kreeg ik van mijn vriendin Olga een grote verrassing die ze aankondigde met hints als: een zonnebril mee, zakdoekjes mee, strakke spijkerbroek aantrekken… Op de verjaardagskaart die ze me op een zonnig terrasje gaf stond dat ik vals mocht zingen…(?) en lekker swingen… Ik werd steeds zenuwachtiger! Máár, wat bleek? Ze verraste me met een concert - Wit Licht - van Marco Borsato in Antwerpen! Eerst hebben we samen gegeten op een terrasje in Antwerpen en daarna vertrokken we naar het Sportpaleis. Op de heenweg zagen we al veel mensen in het wit gekleed wachtend bij de entree, maar wij kwamen pas een kwartier voor aanvang aanzetten – veel te lang gekletst natuurlijk. We hebben ons ´professioneel´ een weg naar voren gebaand en zodoende stonden we erg dicht bij het podium. (zie ons fotoalbum) We hebben genoten van zijn liedjes en zijn show. Weliswaar was ik de enige met een brandend vlammetje tijdens zijn ballads (tja….40 hè!), de rest hield heel modern een mobieltje omhoog. Hahaha!
En vandaag is het dan zover...ik ben 40 jaar geworden. Gisteravond waren Mark en ik met vrienden uit eten en toen feliciteerde hij mij ineens in het restaurant, het was 24.00 uur en ik was jarig! Haha, dat was even een confrontatie... Vanmorgen werd ik in alle talen wakker gezongen en na het uitpakken van de zelfgemaakte kadootjes aten we allevijf een ontbijt op het grote bed. We hebben mijn verjaardag gevierd met een lunch op een terras in El Pardo met een grote speeltuin erbij. En uiteraard kreeg ik vandaag veel telefoontjes van familie. En kaarten, e-mails en SMSjes uit Nederland, The States en Madrid. Incluis een heerlijk lange brief van een vriendin, een zelfgetekende kaart van mijn peetzoon Máxime en zelfs een thee-genietpakket van mijn schoonzus. ¡Gracias a todos! Ik heb me nog nooit zo jarig gevoeld als nu op mijn veertigste…!
Donderdagmiddag stond ik met Maren in de keuken drie appeltaarten te bakken, terwijl het buiten 27 graden was! Uiteraard een tarwe- en melkvrij appeltaartje voor Maren, één appeltaart werd opgedeeld tussen de schoolbibliotheek en schilderles en eentje was lekker voor onszelf. Ook ben ik met vriendin Mirjam ons feest aan het voorbereiden. Op 23 april geven we samen een cóctel in de Belvedère Lounge vlakbij Plaza Santa Ana in het centrum van Madrid. Al onze Madrileense vriendinnen zijn uitgenodigd, want wij vieren samen onze 40-jarige verjaardag met tapas en lekkere drankjes. We hebben mooie uitnodigingen verstuurd en er wordt een brownie-taart met kaarsjes geserveerd als laatste tapa… De andere zeven tapas gaan we maandag uitkiezen in het restaurant. Mijn vriendin die een jaar geleden naar Nederland is verhuisd komt speciaal bij mij logeren voor dit feest! We gaan het leven vieren en ik heb er nu al zo´n zin in!
zaterdag 28 maart 2009
dinsdag 17 maart 2009
Extremadura
Jesus gave me light
And I´m gonna let it shine
This little light of mine
I´m gonna let it shine
Every day, every day, every day
-Bruce Springsteen-
Mark heeft heel drukke tijden op de fabriek gehad en wilde er graag een weekend op uit om op te laden en te genieten van elkaar en het prachtige lenteweer. Dus had ik een Bed&Breakfast geboekt: een huis uit 1800 (of vroeger) in een heel klein dorpje in Extremadura. We vertrokken op vrijdagmiddag en bezochten onderweg het stadje Trujillo met ontzettend veel geschiedenis dat we terug zagen in oude kasteeltjes, baselieken en kerken. Het gezellige plein was gevuld met een Middeleeuwse markt. We hebben er rondgeslenterd, een kerktoren beklommen en een ijsje gegeten op het plein. Daarna reden we door naar onze eindbestemming in Salorino, vlakbij de Portugese grens. De volgende ochtend kregen we een boers ontbijt op het terras en hoorden we alleen maar pasgeboren lammetjes en vogeltjes om ons heen, terwijl we genoten van scharreleitjes, schapenkaas, zelfgebakken brood, zelfgemaakte jam en verse sinaasappelsap. Een goede start voor een lange wandeling van zo´n 13 kilometer door de dehesa. Een gebied met veel steeneiken en ontzettend veel roofvogels. We hebben bijvoorbeeld twee soorten gieren boven ons hoofd zien cirkelen, wat zijn die beesten groot!
De Extremadura is een vergeten gebied in Spanje waar nog veel armoede heerst en waar het lijkt of de tijd heeft stil gestaan. Nog geen vijfentwintig jaar geleden liepen de kinderen hier nog op blote voetjes naar school en was een groot deel van de bevolking analfabeet. Het is er tijdens de lange zomers snikheet en gortdroog. Er zijn dorpjes waar toeristen nog nagestaard worden. Geen streek bracht verhoudingsgewijs zoveel veroveraars voort als Extremadura, en ook in de jaren zestig vertrok één op de drie Extremeños naar Madrid of West-Europa, om de armoede te ontvluchten. De natuur is op weinig plekken zo puur als hier en daarom voelen de steenarend, de monniksgier, de vale gier, de zwarte ooievaar, de lynx en de visotter zich er de koning te rijk. Jaarlijks telt deze streek 15.000 ooievaarspaartjes - vroeger op weg naar Afrika - maar nu blijven ze gewoon het hele jaar! Er zijn maar weinig kerktorens in Extremadura waar geen ooievaarsnest op gebouwd is. (zie ons fotoalbum)
Na de lange natuurwandeling hebben we gepicknickt onder een steeneik vlakbij een meertje. Daarna hebben de meiden en ik geschilderd en is Mark onder de schildersessie uit gekomen door in slaap te vallen op het kleed…. Die avond aten we in de tuin van het oude huis met uitzicht op de heuvels, de schaapjes van de buurman en de ondergaande zon…. De volgende ochtend werden we getrakteerd op nog zo´n heerlijk landelijk ontbijt en moesten we mee om te kijken naar de gifgroene boomkikkertjes die zich verstopten in de kraan van de waterpomp. Toen Inden water ging pompen kwamen de kikkertjes te voorschijn! Ook kregen we nog een prachtige vogel te zien, de hop. Daarna vertrokken we op weg naar Mérida, een stad van vóór onze jaartelling. Unesco riep deze stad uit tot werelderfgoed vanwege de vele Romeinse monumenten. Naast de bruggen hebben we het Romeins theater en het amfitheater bezocht waarna we door het Museo Nacional de Arte Romano gelopen hebben met veel Romeinse beelden en prachtige mozaïk. Op het sfeervolle plein met een grote fontein en veel sinaasappelbomen en palmbomen hebben we gelunched voordat we aan de terugweg naar Madrid begonnen.
Het is heerlijk om zo´n weekendje er op uit trekken om van natuur en mooie stadjes te genieten, om met z´n vijfjes een paar dagen van elkaar te genieten en écht op te laden. Mark kan er weer een paar weken tegenaan tot Semana Santa, in april, wanneer we een weekje met de tent erop uit trekken. Maar eerst ga ik over twee nachtjes in Nederland van mijn verjaardagskado genieten!
And I´m gonna let it shine
This little light of mine
I´m gonna let it shine
Every day, every day, every day
-Bruce Springsteen-
Mark heeft heel drukke tijden op de fabriek gehad en wilde er graag een weekend op uit om op te laden en te genieten van elkaar en het prachtige lenteweer. Dus had ik een Bed&Breakfast geboekt: een huis uit 1800 (of vroeger) in een heel klein dorpje in Extremadura. We vertrokken op vrijdagmiddag en bezochten onderweg het stadje Trujillo met ontzettend veel geschiedenis dat we terug zagen in oude kasteeltjes, baselieken en kerken. Het gezellige plein was gevuld met een Middeleeuwse markt. We hebben er rondgeslenterd, een kerktoren beklommen en een ijsje gegeten op het plein. Daarna reden we door naar onze eindbestemming in Salorino, vlakbij de Portugese grens. De volgende ochtend kregen we een boers ontbijt op het terras en hoorden we alleen maar pasgeboren lammetjes en vogeltjes om ons heen, terwijl we genoten van scharreleitjes, schapenkaas, zelfgebakken brood, zelfgemaakte jam en verse sinaasappelsap. Een goede start voor een lange wandeling van zo´n 13 kilometer door de dehesa. Een gebied met veel steeneiken en ontzettend veel roofvogels. We hebben bijvoorbeeld twee soorten gieren boven ons hoofd zien cirkelen, wat zijn die beesten groot!
De Extremadura is een vergeten gebied in Spanje waar nog veel armoede heerst en waar het lijkt of de tijd heeft stil gestaan. Nog geen vijfentwintig jaar geleden liepen de kinderen hier nog op blote voetjes naar school en was een groot deel van de bevolking analfabeet. Het is er tijdens de lange zomers snikheet en gortdroog. Er zijn dorpjes waar toeristen nog nagestaard worden. Geen streek bracht verhoudingsgewijs zoveel veroveraars voort als Extremadura, en ook in de jaren zestig vertrok één op de drie Extremeños naar Madrid of West-Europa, om de armoede te ontvluchten. De natuur is op weinig plekken zo puur als hier en daarom voelen de steenarend, de monniksgier, de vale gier, de zwarte ooievaar, de lynx en de visotter zich er de koning te rijk. Jaarlijks telt deze streek 15.000 ooievaarspaartjes - vroeger op weg naar Afrika - maar nu blijven ze gewoon het hele jaar! Er zijn maar weinig kerktorens in Extremadura waar geen ooievaarsnest op gebouwd is. (zie ons fotoalbum)
Na de lange natuurwandeling hebben we gepicknickt onder een steeneik vlakbij een meertje. Daarna hebben de meiden en ik geschilderd en is Mark onder de schildersessie uit gekomen door in slaap te vallen op het kleed…. Die avond aten we in de tuin van het oude huis met uitzicht op de heuvels, de schaapjes van de buurman en de ondergaande zon…. De volgende ochtend werden we getrakteerd op nog zo´n heerlijk landelijk ontbijt en moesten we mee om te kijken naar de gifgroene boomkikkertjes die zich verstopten in de kraan van de waterpomp. Toen Inden water ging pompen kwamen de kikkertjes te voorschijn! Ook kregen we nog een prachtige vogel te zien, de hop. Daarna vertrokken we op weg naar Mérida, een stad van vóór onze jaartelling. Unesco riep deze stad uit tot werelderfgoed vanwege de vele Romeinse monumenten. Naast de bruggen hebben we het Romeins theater en het amfitheater bezocht waarna we door het Museo Nacional de Arte Romano gelopen hebben met veel Romeinse beelden en prachtige mozaïk. Op het sfeervolle plein met een grote fontein en veel sinaasappelbomen en palmbomen hebben we gelunched voordat we aan de terugweg naar Madrid begonnen.
Het is heerlijk om zo´n weekendje er op uit trekken om van natuur en mooie stadjes te genieten, om met z´n vijfjes een paar dagen van elkaar te genieten en écht op te laden. Mark kan er weer een paar weken tegenaan tot Semana Santa, in april, wanneer we een weekje met de tent erop uit trekken. Maar eerst ga ik over twee nachtjes in Nederland van mijn verjaardagskado genieten!
dinsdag 10 maart 2009
Inspiración
Inspiratie voor mijn eigen schilderijen… Vorige week heb ik veel inspiratie opgedaan tijdens drie tentoonstellingen die ik bezocht heb. Wat een cultureel weekje! Vorige week zondag zijn we met z´n vijfjes het centrum ingetrokken om de tentoonstelling La Sombra (de schaduw) te bezoeken. Hier waren veel werken van Nederlandse schilders te bewonderen omdat deze schilders een paar eeuwen geleden de schaduw in de schilderijen terug gebracht hebben. Er hingen werken van Carel Willink en Jan van Eyck tussen schilderijen van overbekende Spaanse schilders zoals Salvador Dalí en Pablo Picasso. Leuke tentoonstelling om met de meiden te bezoeken, omdat je bij elk schilderij de schaduw kunt opzoeken en bepalen waar dan de zon zou moeten hebben staan. Mark was erg gecharmeerd van het schilderij Mémoires d'un Saint van de Brusselse schilder René Magritte. Het was een leuke tentoonstelling voor ons allemaal.
In Madrid zijn sinds januari van dit jaar 105 beschilderde koeien in het centrum te vinden - de koeienparade - beschilderd met zowel lokale als buitenlandse ontwerpen. Er is ook een Nederlandse koe, gedoneerd door de Nederlandse ambassade in Madrid, uiteraard met tulpen! Enkele koeien zullen na de expositie geveild worden en de opbrengst daarvan gaat naar goede doelen. Wij hebben de laatste tijd al heel wat koeien zo kris-kras door Madrid gezien.(zie ons fotoalbum) Laatst hebben vijf jongens een koe mee naar huis genomen, maar helaas voor hen had een buurtbewoner dit gezien heb en heeft de jongens achtervolgd, ze zijn er met een boete vanaf gekomen. Tien jaar geleden is deze tentoonstelling gestart in Zürich door kunstenaar Walter Knapp om het winkelend publiek te vermaken. Door de jaren heen heeft de tentoonstelling al vele grote steden aangedaan en tot 21 maart zijn de koeien dus in Madrid te bewonderen!
Vorige week maandagochtend ben ik met een nieuwe moeder van het schoolplein de stad ingegaan om Museo La Reina Sofía te bezoeken. Maar allereerst heb ik haar meegenomen naar het café om de hoek bij school om haar te laten kennismaken met de gewoonte van veel ouders om daar eerst een kop koffie te drinken. Daarna zijn we de metro ingestapt naar het centrum. We hebben tot lunchtijd rondgeslenterd door het museum van moderne kunst. Weer veel werken van de bekende Spaanse schilders Picasso en Dalí gezien, maar ook bijvoorbeeld van de Amerikaan Mark Rothko. (waar ik op schilderles aandacht aan besteed had). Er was een tijdelijke tentoonstelling van Paul Thek en dat was heel grappig, want terwijl ik naar een geschilderde schommel sta te kijken waar kranten om de touwen heen gevouwen waren zag ik dat het een Nederlandstalige krant was. Hoe toevallig is het dan weer dat een Amerikaanse kunstenaar deze Hollandse krant gebruikte voor zijn kunst! Na het museum hebben we gelunched bij een nieuw tapas-restaurant op Plaza Santa Ana en daarna terug naar school gereisd om onze kindjes op te halen. Wat een heerlijke maandag!
Afgelopen zondag zijn we met vrienden naar de bergen geweest om te wandelen tussen de fruitbomen waarvan de bloesem net ging bloeien. (zie ons fotoalbum) Het was boven de 20 graden en de lucht was strakblauw, je róók de lente! Na de wandeling gingen we lunchen in een restaurant die tegen de berg was aangebouwd en waarachter allemaal grotten gelegen waren. Het diepgelegen restaurant werd sfeervol verwarmd met schalen gevuld met hete kooltjes. We zaten naast de opening naar de grotgangen waar bandieten tijdens de Franco-periode hun diamanten na de overval verstopten. Heel spannend allemaal! Na het heerlijke eten kregen we allemaal een kaarsje en gingen we de grot in om te dwalen. De kinderen vonden het prachtig! Daarna op een terrasje weer opgewarmd in het zonnetje, wat kan het leven toch goed zijn…
Vrijdag halen we de meisjes om 14 uur op van school en rijden we naar de Extremadura, vlakbij de Portugese grens. We gaan een lang weekend naar een B&B uit 1800 om te genieten van de vele bloesem in de vallei del Jerte. Ik pak ook vijf schildersdoeken in met schilderspullen. Het wordt voor Mark een weekend om weer helemaal op adem te komen, dat heeft hij even nodig met al die drukte op zijn werk. De temperatuur stijgt boven de 25 graden!
In Madrid zijn sinds januari van dit jaar 105 beschilderde koeien in het centrum te vinden - de koeienparade - beschilderd met zowel lokale als buitenlandse ontwerpen. Er is ook een Nederlandse koe, gedoneerd door de Nederlandse ambassade in Madrid, uiteraard met tulpen! Enkele koeien zullen na de expositie geveild worden en de opbrengst daarvan gaat naar goede doelen. Wij hebben de laatste tijd al heel wat koeien zo kris-kras door Madrid gezien.(zie ons fotoalbum) Laatst hebben vijf jongens een koe mee naar huis genomen, maar helaas voor hen had een buurtbewoner dit gezien heb en heeft de jongens achtervolgd, ze zijn er met een boete vanaf gekomen. Tien jaar geleden is deze tentoonstelling gestart in Zürich door kunstenaar Walter Knapp om het winkelend publiek te vermaken. Door de jaren heen heeft de tentoonstelling al vele grote steden aangedaan en tot 21 maart zijn de koeien dus in Madrid te bewonderen!
Vorige week maandagochtend ben ik met een nieuwe moeder van het schoolplein de stad ingegaan om Museo La Reina Sofía te bezoeken. Maar allereerst heb ik haar meegenomen naar het café om de hoek bij school om haar te laten kennismaken met de gewoonte van veel ouders om daar eerst een kop koffie te drinken. Daarna zijn we de metro ingestapt naar het centrum. We hebben tot lunchtijd rondgeslenterd door het museum van moderne kunst. Weer veel werken van de bekende Spaanse schilders Picasso en Dalí gezien, maar ook bijvoorbeeld van de Amerikaan Mark Rothko. (waar ik op schilderles aandacht aan besteed had). Er was een tijdelijke tentoonstelling van Paul Thek en dat was heel grappig, want terwijl ik naar een geschilderde schommel sta te kijken waar kranten om de touwen heen gevouwen waren zag ik dat het een Nederlandstalige krant was. Hoe toevallig is het dan weer dat een Amerikaanse kunstenaar deze Hollandse krant gebruikte voor zijn kunst! Na het museum hebben we gelunched bij een nieuw tapas-restaurant op Plaza Santa Ana en daarna terug naar school gereisd om onze kindjes op te halen. Wat een heerlijke maandag!
Afgelopen zondag zijn we met vrienden naar de bergen geweest om te wandelen tussen de fruitbomen waarvan de bloesem net ging bloeien. (zie ons fotoalbum) Het was boven de 20 graden en de lucht was strakblauw, je róók de lente! Na de wandeling gingen we lunchen in een restaurant die tegen de berg was aangebouwd en waarachter allemaal grotten gelegen waren. Het diepgelegen restaurant werd sfeervol verwarmd met schalen gevuld met hete kooltjes. We zaten naast de opening naar de grotgangen waar bandieten tijdens de Franco-periode hun diamanten na de overval verstopten. Heel spannend allemaal! Na het heerlijke eten kregen we allemaal een kaarsje en gingen we de grot in om te dwalen. De kinderen vonden het prachtig! Daarna op een terrasje weer opgewarmd in het zonnetje, wat kan het leven toch goed zijn…
Vrijdag halen we de meisjes om 14 uur op van school en rijden we naar de Extremadura, vlakbij de Portugese grens. We gaan een lang weekend naar een B&B uit 1800 om te genieten van de vele bloesem in de vallei del Jerte. Ik pak ook vijf schildersdoeken in met schilderspullen. Het wordt voor Mark een weekend om weer helemaal op adem te komen, dat heeft hij even nodig met al die drukte op zijn werk. De temperatuur stijgt boven de 25 graden!
zondag 1 maart 2009
Cuarenta
“Je wilt toch niet dat ik een surprise-party voor je organiseer, toch? Wat wil je eigenlijk hebben voor je verjaardag..?” “Nee lieverd, dat hoeft allemaal niet en ik heb een geweldig idee voor mijn verjaardagskado...” Deze maand word ik veertig jaar. Mijn verjaardagskado is dat ik het vier met mijn zus - anderhalve dag lang - in een verwen-spa-hotel in de bossen van Nederland… Anderhalve dag tijd om ongestoord bij te kletsen, diepere gesprekken te voeren, ons te laten verwennen door verschillende veelbelovende behandelingen, samen dineren, een avond doorbrengen op onze hotelkamer met chocolade pindarotsjes en nieuwe tijdschriften en ´s ochtends een uitgebreid ontbijtbuffet en weer tot rust komen in de sauna, jacuzzi en het stoombad. Als ik hier niet van ga stralen, haha!! Aansluitend ga ik samen met mijn vriendin Olga uit eten in Breda om samen onze 40e verjaardag te vieren en de volgende ochtend vlieg ik weer terug naar Madrid.
Tijdens de Carnavalsvakantie gingen Mark´s voorbereidingen voor de bouw van de nieuwe glasoven gewoon door. Geen vrije dagen voor hem om er lekker op uit te trekken met dit mooie voorjaarsweer.(integendeel…hij maakte lange dagen en soms zelfs nachten!) Dus ging ik tijdens de vakantie met onze meiden met een groepje van school naar rivier Manzanares in natuurpark Pedriza, zo´n veertig kilometer buiten Madrid. Picknickmanden en kleden mee en we hadden een heerlijke middag aan het water. (zie ons fotoalbum) De kinderen waren aan het klimmen, sjouwen en met water aan het spelen. Er waren ook twee jongens mee en dat jongens iets wilder zijn en méér durven dan meisjes werd meerdere keren bevestigd: Tijmen verloor het doosje met zelfgebakken muffins in de rivier, Youp plaste staand in het water, Tijmen is twee keer zijn schoen verloren in de snelle stroming (gelukkig met onze visnetten weer gevangen!), Youp viel voorover in het water en was van top tot teen kletsnat en vervolgens liep Tijmen pardoes het diepe water in! Hun moeders hadden hier al ervaring mee en hadden uiteraard veel reservekleding mee, maar ik keek mijn ogen uit…en heb wat afgelachen! Met zonverbrande gezichtjes kwamen we ´s middags weer thuis.
Vandaag, zondag, gaan we weer met z´n vijfjes met de metro de stad in, dit keer om naar een tijdelijke tentoonstelling van het museum Thyssen-Bornemisza te gaan. Dit museum bestaat uit alleen maar privébezit van baron Hans-Heinrich Thyssen-Bornemisza, geboren in 1922 in Scheveningen. Zeven eeuwen Europese schilderkunst verzameld onder één dak, waarvan een deel van bekende Nederlandse schilders… En tot 17 mei hebben ze een tijdelijke tentoonstelling La Sombra, de schaduw, die op mijn lijstje stond om te bezoeken. Schilderijen van grote namen waarin schaduw een rol speelt worden tentoongesteld. Even wat cultuur opsnuiven!
Aankomende week is een spannende week voor Anthe en haar klasgenootjes, want net zoals in Nederland wordt de uitslag van de CITO-toets deze week bekend gemaakt. Ze krijgt haar schooladvies voor de Middelbare school. Daarnaast heeft ze vorige week haar type-examen gedaan en ook daarvan krijgt ze aankomende week de uitslag.
Tijdens de Carnavalsvakantie gingen Mark´s voorbereidingen voor de bouw van de nieuwe glasoven gewoon door. Geen vrije dagen voor hem om er lekker op uit te trekken met dit mooie voorjaarsweer.(integendeel…hij maakte lange dagen en soms zelfs nachten!) Dus ging ik tijdens de vakantie met onze meiden met een groepje van school naar rivier Manzanares in natuurpark Pedriza, zo´n veertig kilometer buiten Madrid. Picknickmanden en kleden mee en we hadden een heerlijke middag aan het water. (zie ons fotoalbum) De kinderen waren aan het klimmen, sjouwen en met water aan het spelen. Er waren ook twee jongens mee en dat jongens iets wilder zijn en méér durven dan meisjes werd meerdere keren bevestigd: Tijmen verloor het doosje met zelfgebakken muffins in de rivier, Youp plaste staand in het water, Tijmen is twee keer zijn schoen verloren in de snelle stroming (gelukkig met onze visnetten weer gevangen!), Youp viel voorover in het water en was van top tot teen kletsnat en vervolgens liep Tijmen pardoes het diepe water in! Hun moeders hadden hier al ervaring mee en hadden uiteraard veel reservekleding mee, maar ik keek mijn ogen uit…en heb wat afgelachen! Met zonverbrande gezichtjes kwamen we ´s middags weer thuis.
Vandaag, zondag, gaan we weer met z´n vijfjes met de metro de stad in, dit keer om naar een tijdelijke tentoonstelling van het museum Thyssen-Bornemisza te gaan. Dit museum bestaat uit alleen maar privébezit van baron Hans-Heinrich Thyssen-Bornemisza, geboren in 1922 in Scheveningen. Zeven eeuwen Europese schilderkunst verzameld onder één dak, waarvan een deel van bekende Nederlandse schilders… En tot 17 mei hebben ze een tijdelijke tentoonstelling La Sombra, de schaduw, die op mijn lijstje stond om te bezoeken. Schilderijen van grote namen waarin schaduw een rol speelt worden tentoongesteld. Even wat cultuur opsnuiven!
Aankomende week is een spannende week voor Anthe en haar klasgenootjes, want net zoals in Nederland wordt de uitslag van de CITO-toets deze week bekend gemaakt. Ze krijgt haar schooladvies voor de Middelbare school. Daarnaast heeft ze vorige week haar type-examen gedaan en ook daarvan krijgt ze aankomende week de uitslag.
Abonneren op:
Posts (Atom)
