Conditie

A healthy attitude is contagious but don't wait to catch it from others. Be a carrier.
- Tom Stoppard

De vroege zonnestralen vallen prachtig tussen de bomen door. Voor het eerst hoor ik verschillende soorten vogels fluiten in het bos. Dat ik ze nu opmerk heb ik vast geleerd van YoYo onze gids in het Amazoneregenwoud. Hij hoorde elk geluid in de jungle en attendeerde ons erop. Hij wist ook het verschil tussen alle geluiden; welk fluitje hoort bij welke vogel. Ik registreer vogelgeluiden tijdens het hardlopen, maar ik heb uiteraard geen idee welke vogel er fluit. Binnenkort is de befaamde Singelloop en ik ga een afstand van vijf kilometer lopen. En eind van die zondagmiddag ga ik met ons gezin én met mijn zus met haar kinderen nogmaals de familieloop doen. Een prima conditie is gevraagd dus. De laatste keer dat ik hardliep was vóór onze reis naar Peru om mijn conditie op peil te houden voor het klimmen van het oude Incapad. Die laatste keer is twee maanden geleden, dus ik was benieuwd naar mijn gestel. In de bergen leek mijn conditie nergens op, maar dat had te maken met hoogteziekte. Het lopen ging nu heel goed, dus blijf ik tot de race twee keer per week hardlopen. Mark vond het maar niets dat ik op een vroege woensdagochtend helemaal in mijn uppie in dat grote dreigende bos liep. Maar hij zat die ochtend in het buitenland… Op het plein heb ik voor mijn gerustheid toch twee mensen ingelicht dat ik alleen ging hardlopen in het bos, stel….dat ik eind van de ochtend niet op het schoolplein zou opduiken…

Iedereen is zich bewust van de aarde waar we op leven en dat we daar heel zuinig mee om moeten gaan. Wij werden ons daar nog eens uitzonderlijk bewust van toen we door het Amazoneregenwoud reisden. Een vijfde van het regenwoud is al verdwenen. Afval scheiden is milieubewust zoals ook tegenwoordig plastic apart verzameld wordt. Er wordt in veel landen al flink op het gebruik van plastic tasjes gelet en mensen nemen steeds vaker een grote shopper of boodschappenkrat mee van huis. Zelfs in Spanje, waar al je boodschappen standaard in honderd witte plastic tasjes wordt gedaan, heeft die verandering zijn intrede gedaan. Wij scheiden thuis ook het plastic uit het vuil en dus fiets ik iedere week wel een keer met een enorm grote vuilniszak in mijn fietsmand naar school, om dat ding onderweg in zo’n lelijke oranje container te dumpen. Papier, glas, batterijen worden gescheiden en natuurlijk fruit-, groente- en tuinafval. Maar nu komt het verschrikkelijke nieuws… Al die jaren dat wij in dit huis wonen – dat betekent ruim drie jaar voordat we naar Spanje verhuisden en nu twee jaar erna – scheiden wij heel trouw ons vuil in een grote bruine container die we van de gemeente voor onze deur hebben staan. En héél kort geleden werd ik door de huisschilder erop gewezen dat wij ons vuil in die bruine container omgekeerd erin gooien! Het achterste gedeelte blijkt dus voor groenafval te zijn - en wij gebruikten dat deel dus voor huisvuil! Nooit hebben de vuilnismannen mij erop gewezen. Nooit een rode sticker, een boete of een tik op onze vingers. Ik blijf maar denken over hoe dat dan werkt, dat milieubewust inzamelen van afval. Ons huisvuil dat iedere week in de vuilniswagen aan de verkeerde kant terecht komt, in het groenafval, maakt dat dan helemaal geen verschil? Wordt alles sowieso in de vuilniswagen bij elkaar gegooid?? Heeft scheiding van ons afval dan eigenlijk wel zin?

Maren had zich er al weken (nee, maanden!) op verheugd, omdat ze een mooie witte jurk had gekregen die op een haakje in haar slaapkamer hing. En die mocht ze pas dragen op die ene belangrijke dag. Samen met haar witte sokjes met kant erbij én een nieuw wit vestje. Haar zussen hadden ook een nieuwe outfit gekregen - zelfs een krultang hebben we erbij aangeschaft. Er werd echt naar die dag uitgekeken. En uiteindelijk was de grote dag aangebroken. De zon had beloofd te schijnen. Mark stak zich voor de gelegenheid in een nieuw pak met bijpassende schoenen en zelfs een bijpassende riem…. En ikzelf had een zwart zwierig jurkje gekocht en heel speciaal…hakjes erbij. Die ochtend vertrok ik al vroeg en gehaast naar de kapper voor een mooi kapsel en Maren’s grote zussen gingen thuis met de hete krultang aan de slag. Terwijl papa aan tafel gebogen zat over zijn speech voor het bruidspaar begon Maren zich af te vragen hoe haar haar eigenlijk in de krul kwam. Had mama niet eens laten vallen dat ze óók naar de kapper mocht? Dus sprong papa in de auto en zette Maren bij de kapper af. Natuurlijk had mijn aardige kapster tijd voor dit mooie bruidsmeisje! En zo kwamen moeder en dochter samen thuis met mooie krullers en een prachtige bloem in ons haar. Maren genoot van alle complimenten en aandacht die dag. De klapper van haar dag was toch echt wel de grote bruidstaart. (zie ons fotoalbum) Buiten in de kasteeltuin stond een prachtige taart opgesteld met wel vier verdiepingen! Verlekkerd stond ze erbij toen eindelijk het bruidspaar (na een lange speech van papa) het eerste stukje aansneed. Na het voeren van het traditionele eerste stukje taart aan bruid en bruidegom kreeg Maren een stukje taart - mét een roos van roze marsepein… Geluksvogel, ze straalde!

Eén dag fotovakschool heb ik er op zitten en wat heb ik al veel geleerd. Voornamelijk heel veel techniek en dat is ook mijn grootste reden dat ik weer naar school ben gegaan. Helemaal enthousiast gemaakt door de juf kan ik er nu al naar uit kijken wat ik allemaal kan als ik eind 2012 mijn diploma ontvang. Een toekomstig volleerd fotograaf en wat weet ik nu eigenlijk nog luttel weinig…

Roeping

Iedereen moet zijn roeping volgen en niemand een andere dan de zijne.
- Bakongo

Hoe kom je er nu achter wat je roeping is? Wat is mijn roeping, of mijn levenslot? Dat zijn vragen waar je heel lang over na kunt denken. Maar simpeler is het als het zich gewoon aandient. Fotograferen is al decennia lang mijn hobby. Soms pak ik het weer eens wat serieuzer op door scholing te volgen. Toen ik in Massachusetts woonde heb ik een jaar avondschool gevolgd op een technische high school. Toentertijd nog met fotorolletjes en onze foto-opdrachten presenteerden we met dia’s voor de klas. Toen onze oudste geboren werd heb ik een cursus foto-ontwikkelen gedaan. Dat was nog analoog met fotorolletjes en ontwikkelvloeistof in een donkere kamer! Net terug uit Madrid heb ik getracht mijn digitale reisfoto’s te verkopen aan Shutterstock, maar dat liep stuk op toestemming van mijn modellen op de foto’s. Dat zijn vaak nietsvermoedende voorbijgangers in het buitenland en ik kon dus geen contractjes overhandigen aan Shutterstock. Ik had het fotowerk maar weer naast me neergelegd en ben me gaan richten op het werken als vrijwilliger. Maar toen voor de zomer wat betaalde foto-opdrachtjes binnen kwamen en vlak na de zomer nogmaals begon het toch weer te kriebelen. Na een intake-gesprek op de school voor fotografie werd besloten dat ik één cursus oversla en dus begin ik deze maand met een jaaropleiding. Ik heb onlangs via marktplaats.nl een grote flits gekocht voor het studiowerk en ik heb vooraf drie opdrachten gekregen van school die de leerstof aanvult. Ik krijg allerlei nieuwe vakken op school die fotografie raken zoals kunstgeschiedenis of spiritualiteit. En een nieuwe betaalde opdracht staat er alweer aan te komen!

In Lima vierden we haar verjaardag met een uitgebreide lunch in de Grote Oceaan, of Stille Oceaan. Inden is elf jaar geworden afgelopen zomer in Peru en dat wilde ze nog met haar vriendinnen van school vieren. Meteen een leuke reünie, want een aantal van haar vriendinnen is naar de middelbare school vertrokken dit schooljaar. Elf meiden kwamen die middag met hun zwemspulletjes aanwaaien en na een stuk taart vertrokken we opgestapeld in twee auto’s naar een zwemmeertje in de buurt. De weersvoorspellingen werden goed in de gaten gehouden de dagen ervoor, want het zou er om spannen of het droog zou blijven… Dat was waarschijnlijk ook de reden dat het zo stil was rond het meer en daar genoten we heel erg van. (zie ons fotoalbum) De meiden hebben gezwommen, spelletjes gedaan, kadootjes uitgepakt, bij gekletst en in de junglespeeltuin gespeeld. Het bleef gelukkig droog die middag. We hebben zelfs nog in de achtertuin gebarbecued met z’n allen! De laatste tien minuutjes voordat alle ouders zouden komen begon het te regenen. De dagen erna kondigde de herfst zich aan met herfststormen en enorme plensbuien… De buitenschilder heeft al drie keer zijn afspraak verzet – ondertussen heeft hij gelukkig wel de stellages in de tuin gelegd. Nu maar hopen dat hij begint voordat de herfst écht gaat beginnen!

Swingende heupen, wie heeft ze? Ik niet! Maar ik zou het wel heel leuk vinden om met groot gemak de salsa te kunnen dansen of de merengue. Aangezien de bruiloft van mijn zwager met zijn Peruaanse vriendin volgende week eindigt met een spetterend dansfeest - met een Zuid-Amerikaanse band! – zal ik toch een beetje mijn heupen moeten smeren. Vorige week was de vrijgezellenparty van de bruid en daar hoorde een salsaworkshop in Amsterdam bij. Leraar Luis uit Cuba kon absoluut fantastisch dansen en hij had een enorme drive, maar hij eindigde deze danssessie met zijn welgemeend advies aan mij om vooral veel lol te hebben in het dansen. (Met andere woorden: probeer het verder maar niet te perfectioneren, jij leert het toch nooit.) Salsa dansen is dus niet mijn roeping...hahaha! Nu wist ik natuurlijk al lang dat danspasjes uitvoeren niet mijn sterkste kant is. Ik heb ooit aerobics geprobeerd samen met mijn zus. Danspasjes uitvoeren zit niet ons bloed zullen we maar zeggen… We hebben gelachen totdat de tranen over onze wangen stroomden en we buikpijn hadden van het lachen. Iedereen stapte drie pasjes naar links…en wij stapten drie pasjes naar rechts! We draaiden steevast de verkeerde kant op en als we voor de spiegel dansen gaat het pas echt helemaal fout! Alle vriendinnen van de bruid komen uit Zuid- en Noord-Amerika en kunnen van geboorte al geweldig swingen. De salsa-uitvoering van deze middag was gefilmd en op YouTube gezet en toen ik het thuis aan de meiden liet zien kon ik wel door de grond zakken van ellende. Ik zag er wel heel onhandig en harkerig uit vergeleken bij de zwierende heupen van de andere dames! Thuis heb ik het filmpje heel stoer aan een vriendinnetje durven laten zien. Zij had wel eens erger gezien zei ze heel lief. Samen gaan we oefenen om die heupen van mij soepel en buigzaam te maken.