Tráfico

Zonder moeilijkheden zou het leven zijn als een riviertje zonder stenen en bochten – ongeveer zo interessant als een blok beton.
– Benjamin Hoff -

Ik hikte er al een tijdje tegenop: een bezoekje brengen aan het kantoor van Tráfico in Madrid. Omdat mijn Volvo mee gaat naar Nederland moet ik hem hier in Spanje uitschrijven uit de wegenbelasting en daar heb je véél papieren en geduld voor nodig. Allereerst begint het met een enorm lange rij op straat waar je achteraan mag sluiten. Eenmaal binnen moest ik een keuze maken naar welke verdieping ik zou gaan, alle afdelingen werden genoemd – maar niet de mijne! Toen maar een gokje gewaagd en naar de derde verdieping gegaan waar ik steeds van het kastje naar de muur werd gestuurd. Uiteindelijk kwam ik er op de eerste verdieping achter dat ik naar een ander gebouw moest! Daar begon hetzelfde verhaal, alleen de rijen voor alle loketten waren nu wat langer. Ik gokte op de rij van de kassa, want ik had tenslotte al een formulier van Internet gedownload die Mark ondertekend had – de auto staat namelijk op zijn naam. Gelukkig had hij wat extra lege formulieren ondertekend, want ik bleek er twee nodig te hebben… Ook stond mijn kenteken niet ingevuld op die papieren. Shoot!, de auto stond bij school geparkeerd! Wat nu?

Toch mijn kenteken tussen de paperassen gevonden, leges betaald om weer bij de volgende 25 loketten in de rij te mogen wachten. Eenmaal aan de beurt bij een niet zo vrolijke bediende bleek ik Mark´s DNI-pasje te moeten laten zien… Ik had óveral copietjes van mee, ook van zijn DNI maar niet het origineel! Gelukkig wel een authorisatie-formulier (ook gedownload) en die werd bij God´s gratie geaccepteerd. Ondertussen stond de chef er al bij en werd mij verteld dat ik een tijdelijk kentekenbewijs moest aanvragen op een andere afdeling… Ik probeerde ze duidelijk te maken dat ik niet met mijn auto naar Nederland zou rijden, maar dat mijn auto op transport ging - geregeld door het verhuisbedrijf. Uiteindelijk maakte de chef een handgebaar van laat-maar-zitten-ik-geef-het-op en heeft de bediende de papieren voor mij in orde gemaakt. Wat was ik blij dat ik buiten stond met de juiste stempels op mijn papieren! Je moet namelijk weten dat ik eerder deze week naar Tráfico zou gaan, maar toen ik mijn stapel papieren doornam merkte ik dat ik dit jaar vergeten was mijn auto te laten keuren! Dat heb ik dus eerst nog vooraf gedaan en gelukkig werd mijn oude Volvo in één keer goedgekeurd. Nu rijd ik dus de komende dagen illegaal door Madrid, laten we maar hopen dat dát goed gaat!

Het was die donderdagmiddag 38 graden en Maren had wat vriendinnetjes en een vriendje uitgenodigd om te skeeleren en fietsen vlakbij school. Een klein afscheid om op Maren´s manier haar periode in Spanje af te sluiten. Ik had een koelbox gevuld met flesjes water en pakjes appelsap bij me en wat lekkere dingetjes om te snoepen. De kindjes speelden met elkaar en er waren wat ouders meegekomen, heel gemoedelijk allemaal. Maren kreeg afscheidskadootjes en ik heb ijsjes gehaald om wat af te koelen. Een leuke middag waarop ik wat kiekjes gemaakt heb voor Maren als herinnering aan haar basisschooltijd in Madrid! Zondagochtend vroeg werd ik zelf nogmaals verrast met een afscheid, namelijk door de peutergroep die ik lang geleden opgericht heb. De moeders hadden van alles mee om lekker te ontbijten, ze konden zo aanschuiven op ons deck! Mark en de meiden gingen naar de speeltuin en het zwembad, zij zaten in het complot, en ik had een heerlijke ochtend…

De eindejaarsmusical vond plaats op een warme maandagavond in een theater in Madrid. We moesten allemaal vroeg aanwezig zijn voor de generale repetitie met de juiste kleding aan. Van ons gezin had alleen Mark geen rol in de musical - hij kon rustig in de zaal achterover leunen en wat foto´s maken... Tijdens de generale was ik mijn tekst even kwijt, Anthe kon me niet helpen op het podium en de souffleur zat geloof ik even op een andere bladzijde, haha! Voor de zekerheid heb ik toen mijn tekst maar op een landkaart geplakt die ik moest vasthouden… De musical was geweldig, alles ging goed en onze meisjes hebben het alledrie heel goed gedaan. (zie ons fotoalbum) Het was voor ons heel speciaal, omdat het een afscheid was van school en voor Anthe in het bijzonder, want zij en haar klas hadden de hoofdrol als schoolverlaters. Bij het laatste afscheidslied moest ik wel even wat wegslikken…

Het stapelt zich allemaal op: de vele malen afscheid en het besef hier lieve mensen achter te laten die we in een korte tijd om ons heen verzameld hebben, de warmte en zwoele nachten van de afgelopen tijd waardoor we alle vijf heel moe zijn, de re-immigratie die voorbereid moet worden en waar veel bij komt kijken en het eind van het schooljaar die traditioneel altijd met veel activiteiten wordt afgesloten. We gaan moe naar bed en staan moe weer op… En toch is iedere dag van deze laatste schoolweek gevuld met leuke momenten. We tellen af naar de dag van ons vertrek, nog één hele week….

Tranquilidad

Verwaarloos kleine daden niet. Zelfs kleine druppels zullen uiteindelijk een groot vat vullen. -Boeddha-

Afgelopen week dacht ik een lunch te hebben met wat vriendinnen van me…en toen werd ik enorm verrast! Ik kwam het terras op lopen en schrok me een hoedje...een lange tafel met al mijn vriendinnen. Ik werd verrast met een afscheidslunch met veel vriendinnen via school, maar ook vriendinnen buiten school. Tijdens het etentje kreeg ik een fotoboek aangeboden met allemaal foto´s van iedereen met lieve teksten erbij én foto´s van mijn Madrileense vriendinnen die nu naar Hongkong, Australië en Nederland verhuisd zijn! Echt een heel mooie herinnering aan mijn Spaanse periode… slik…

Later tijdens de lunch kreeg ik een grote doos gevuld met Spaans servies, een taartschaal met schoteltjes en een waterkan. (Ik had ooit eens tegen een vriendinnetje gezegd dat dat een wens van me was…) Tijdens de tweede toespraak aan tafel kwam er een telefoontje van een vriendin - die eerder weg ging - met de waarschuwing dat de politie buiten stond te bekeuren. Een luid gilletje en alle vrouwen vlogen van tafel en renden het terras af! Wat een commotie, haha! Iedereen stond op de stoep geparkeerd, ik zelf stond op een rotonde geparkeerd – dat heeft ons allemaal een bekeuring gescheeld. De politieman stond met open mond naar al die vrouwen te kijken die hun auto insprongen zonder hem aan te kijken. Toen heeft hij maar de enige auto (niet van ons) die nog op de stoep stond weg laten slepen, de boef!

Afgelopen woensdag zijn we naar Nederland gevlogen om bij de Open Dag van het Stedelijk Gymnasium te zijn. Anthe heeft voor het eerst door het schoolgebouw gelopen en ze heeft haar klasgenoten en mentor met hulpmentor ontmoet. Ze zit toevallig in de klas bij Felix - uit haar oude klas op de Montessorischool - dat valt weer mee! Nu gaat ze de tweede week van september voor het eerst naar school, drie dagen op kennismakingskamp! Inden en Maren zijn op de Montessorischool geweest. Dat voelde echt als thuiskomen: de stilte in het gebouw (onze Spaanse school is écht heel luidruchtig!), de groetende moeders van vroeger op het plein en hun gegroeide kinderen! Maren komt bij juf Hanneke in de onderbouw waar Anthe en Inden ook in de klas zaten. Dat vinden Mark en ik erg fijn, ons derde spruitje bij dezelfde juf. En Inden komt bij haar twee beste vriendinnen in de bovenbouw, helemaal goed natuurlijk. De meiden hebben in Breda hun vriendinnetjes weer gezien en logeerpartijtjes gehad en Maren heeft bij haar beste vriend Sebas gelogeerd (wij allemaal trouwens) en veel tijd met hem doorgebracht. We hebben daar Mark´s 40e en Anthe´s 11e verjaardag nogmaals gevierd met taart en kadootjes. Ook zijn de kinderen met opa en oma Rippens naar het Speelbos geweest.

Mark en ik hebben veel tijd in ons huis doorgebracht. We hebben de tuin aangepakt en vooral in de achtertuin was het een oerwoud, het onkruid groeide tot aan je oksels… Binnen hebben we muren geschilderd in nieuwe kleurtjes en het voelde goed om in ons vertrouwde huis lekker aan de slag te zijn. We hebben wat maten opgenomen om te kijken of de nieuwe meubels uit Spanje passen en we hebben wat aannemers gesproken om op zolder nieuwe ramen te plaatsen. In de keuken wordt een deuropening dicht gemaakt en in een andere keukenmuur wordt een nieuwe opening gemaakt. We hebben voor een nieuwe indeling gekozen: de zitkamer komt in de voorkamer en de eetkamer in de achterkamer – naast de opening naar de keuken dus. Als onze spulletjes met de verhuiswagen in Breda aankomen zijn de veranderingen klaar. Leuk!

Toen we zaterdagavond aan kwamen op Barajas leek het alsof er een föhn aanstond: het was die dag tegen de 40 graden geweest! En ondanks het klussen in ons huis in Breda voelde het in Madrid als een thuiskomen… Zondag hebben we bijna niks gedaan, alleen in het zwembad gezwommen, geluierd in de hangstoel en op ons deck gezeten. Anthe had eind van de middag een verrassingsfeestje van haar oude groep 8, heel gezellig. De aftrap voor deze week, want Maren heeft een klein afscheidje door met haar vriendinnen te skeeleren bij school en Anthe heeft vrijdag weer een verjaardagsfeest van haar klas, een disco bij het zwembad. Mark en ik hebben drie (afscheids)etentjes deze week, en ik nog een lunch - over volgende week nog maar niet te spreken! Uiteraard gaan de dagelijkse bezigheden gewoon door, naast het opruimen en voorbereiden op de verhuizing. Ik had het nooit gedacht, maar ik kan nu wel een beetje naar de daadwerkelijke verhuizing uitkijken…. Rust en een mooie vakantie in het verschiet!

Risa

Don´t cry because it is over
Smile because it happened

De laatste weken hier in Madrid zijn bizar. Ze zijn propvol gevuld met afscheid, en afscheid nemen is niet fijn en niet makkelijk. Toch is ieder afscheid ook weer heel leuk en gezellig. Ik had vorige week een afspraak met een vriendinnetje in het Museo del Prado: een heerlijke wandeling door het museum, een lunch en een snel afscheid op straat door te zeggen dat het vooral geen afscheid is. Zo heeft Mark zaterdagavond een afscheid gehad met zijn vriendengroep hier. Een groep van zeven man is gezellig gaan eten met elkaar. Ruud van Nistelrooij schoof nog kort aan, hij kent één van Mark´s vrienden. We hebben nog heel wat afspraken staan voor etentjes en zélfs nog een barbecue op de avond dat onze spullen al ingepakt zijn in verhuisdozen!

Anthe is vorige week elf jaar geworden. Onze kleine, grote meid! Midden in het feestgedruis van haar klas met afscheidsfeesten en komende verjaardagsfeesten, klassenfeesten en verrassingsfeesten hebben we Anthe´s verjaardag heel sober gevierd. Uiteraard kadootjes op het grote bed (zie ons fotoalbum), een traktatie op school en ´s middags een verjaardagstaart met slingers op het deck. En dat was voldoende voor deze keer. Voor de volgende verjaardag - die van Inden - hebben we wat olifanten, giraffen en zebra´s uitgenodigd om taart te komen eten bij de tent, in Afrika!

Afgelopen weekend heeft Anthe het Engels examen voor Cambridge gedaan, haar tweede en tevens laatste examen via deze school in Madrid. Het toeval wil dat haar nieuwe Middelbare school in Breda ook het Engels programma van Cambridge aanbiedt. Anthe krijgt hiervoor een paar uur extra Engels per week en zal daarbij om de twee jaar een officieel Cambridge examen doen. We zijn blij dat ze dat kan voortzetten. Ze heeft morgen een Open Dag op het Stedelijk Gymnasium waarbij ze ook met haar nieuwe klas zal kennismaken. Speciaal daarvoor vliegen we morgen voor een paar dagen naar Breda. We combineren dat meteen met de (her)inschrijving van Inden en Maren op de Montessorischool. Anthe en Inden zien hun vriendinnen weer en we gaan onze tuin bijhouden. Ook ga ik beginnen met het latexen van wat muren in ons huis. Een kleine voorbereiding op onze terugkomst dus…

Alledrie de meiden zijn volop bezig met de voorbereidingen op de musical, de afsluiting van het schooljaar. Uiteraard hebben de zeven kinderen van groep 8 (waaronder Anthe!) een hoofdrol, maar alle klassen doen mee in de musical. Zelfs ík heb een klein rolletje op het podium als de moeder van Anthe… De liederen, teksten en dansjes worden regelmatig en goed geoefend met de juffen. En alle kinderen hebben een kledingsadvies mee naar huis gekregen. Anthe speelt zichzelf op het podium, Inden is een rijke pija (tuttebel) met veel geld en Maren een rockstar. Vorig jaar heb ik veel stress gehad om op tijd voor de musical terug te vliegen naar Madrid, dus dit jaar blijven we dicht in de buurt van het theater, haha! Het zwembad in onze urbanización gaat bijna open, dus we gaan lekker hangen in en rondom het water.

Disco

De tuin vulde zich langzaam met kinderen die allemaal in zwart-wit gekleed waren. (zie ons fotoalbum) De muziek stond aan en toen iedereen er was en er wat gedanst werd mochten de meiden de grote kadotassen openmaken. Alle genodigden hadden geld bij elkaar gelegd en een strandkledingsetje voor Anthe en Inden gekocht inclusief slippers, strandtas en zonneklep. Op het witte hemdje hebben alle kinderen hun naam en lieve tekstjes geschreven. Daarnaast kregen ze ieder een digitale fotolijst die gevuld was met foto´s van iedereen. Heel persoonlijk, en onvergetelijke afscheidskado´s! (slik)

De drie hoogtepunten van de avond waren de limbo-danswedstrijd die de kinderen geweldig vonden en telkens opnieuw wilden doen, de ballondans waarbij de jongens een meisje ten dans moesten vragen (waar op school al een week over gesproken werd) en ze dicht bij elkaar moesten dansen om de ballon tussen hen in te houden. En het derde hoogtepunt (waar ik zelf erg van genoot) was de dans van Hannah Montana waarbij zo´n twintig meiden dezelfde danspasjes uitvoerden. Eén liedje was niet genoeg, het liedje mocht eindeloos herhaald worden…haha!

De borrel voor de ouders die op het discofeest volgde was erg gezellig en werd druk bezocht. Veel ouders kwamen samen en de meesten bleven ook lang hangen. Overal zaten en stonden mensen gezellig te praten en te borrelen en de vuurkorf stond aan. Het was een warme, zwoele avond en vanuit onze tuin is een mooi uitzicht op de lichtjes van Madrid. Ik kreeg zoveel complimenten over de gemoedelijke sfeer in de tuin en de mooie ligging dat ik helemaal een spijtig gevoel kreeg dat dit onze afscheidsborrel was en dat we dus weggaan over een paar weken!

De twee dagen na het feest hebben we gezellig doorgebracht met onze logées: Petra, Tom, Jochem en Gijs. Op zaterdag deden we een picknick bij rivier Manzanares waar de kids lekker konden klauteren en in het water spartelen. Ook hebben de mannen en jongens onder ons een kersenpit-ver-spuug-wedstrijd gehouden. (zie ons fotoalbum) En op zondag zijn we met z´n allen met de metro naar plaza Santa Ana geweest om op het terras van het allerbeste tapas-restaurant te eten - gevolgd door een bezoek aan Plaza Mayor. De meisjes hebben zich dit weekend goed vermaakt met Jochem en Gijs, vooral in de tuin op de trampoline met de waterslang aan …

Ondertussen heeft Mark gisteren zijn eerste werkdag achter de rug in zijn nieuwe funktie. Het was een bloedhete dag gisteren…bijna 40 graden. En ondertussen is onze oudste dochter verjaard: Anthe is 11 jaar geworden vandaag!