Happy New Year!

REISMOMENTEN
The spirit of Christmas is the spirit of love and of generosity and of goodness. It illuminates the picture window of the soul, and we look out upon the world's busy life and become more interested in people than in things. 

- Thomas S. Monson

In de aanloop naar de Kerstdagen had ik nooit kunnen verwachten dat ik het zo ontspannen zou beleven. Ik was bang om me ziek te voelen, moe te voelen of pijn te voelen. Dat het eten me niet zou smaken of dat ik veel niet eens zou kúnnen eten. Hoe heerlijk was het dat ik me onverwachts goed voelde. Ik liet me niet door angst van de wijs brengen. Hoe voelde ik me nu? Ik voelde me goed. Opgelucht. Ontspannen. Weliswaar de pijn onderdrukt door pijnstillers but who cares?  Zo konden we onze Kersttradities op een ouderwetse manier uitvoeren. Na een lang en uitgebreid ontbijt aan een mooi gedekte tafel, samen cadeautjes onder de boom uitpakken. Heel simpel een fijne tijd met elkaar doorbrengen. Dansen met elkaar. Zelfs een gelukkig gevoel. Rotterdam leek heel ver weg. Een groot gedeelte van de dag deelden wij, de meiden, onze nieuwe hobby. Diamond painting. Gezamenlijk aan de grote eettafel met Kerstmuziek op de achtergrond en openhaard aan. Een schaaltje Kerstchocolaatjes op tafel. Zo plakten we ieder gekleurde kraaltjes volgens een patroon op een kaart of een schilderijtje. Een heel mindful bezigheid, net zoals puzzelen, waar je heerlijk van ontspant. Onderwijl werden er verhalen gedeeld en luisterden we naar elkaar. Mijn lief zat ontspannen bij zijn vier vrouwen aan tafel met een tijdschrift. Beiden Kerstdagen - de periode die van nature zo geschikt is om naar binnen te keren - hadden we zo voldoende tijd en ruimte voor onszelf. Het Kerstdiner was net zo ontspannen. We genoten van de gerechten - door mijn lief klaargemaakt - die we juist zo graag eten met Kerstmis. We reflecteerden op jaren die achter ons lagen door ieders mooiste en slechtste reismomenten te delen. We deelden wensen waar we nog zo graag naartoe willen reizen. We fantaseerden over de reis die we komende zomer koppelen aan de verhuizing van oudste dochter naar Singapore. We keken bewust terug op uitdagingen en geluksmomenten. Tijd nemen om te voelen wat je los mag laten, omdat het je niet meer dient. Ook hadden we ons verheugd op de nieuwe release van Avatar. Jarenlang op gewacht en tweede Kerstdag togen we dan naar Antwerpen voor de lange film. Ik had me niet vast willen leggen. Ik hield de datum omzichtig open want wie weet hoe ik me dan zou voelen? Iedereen had er begrip voor. We stonden er een momentje bewust bij stil dat we dit tóch konden doen met elkaar. Zo trots op onze meiden, nu jong volwassenen, die op een zachte manier leren om stil te staan bij wat wel kan, waar wel ruimte voor is.

Merry Christmas !

AANVAARDING
Hij leerde dingen waarvan hij nooit gedacht had dat hij ze door de liefde zou leren: hoop, angst en aanvaarding.

- Paulo Coelho

In het nu leven. Een levensles die ik de laatste maanden, weken en dagen probeer te leren. In het nu zijn. Wat voel ik nu? Wat voel ik lijfelijk? Hoe gaat het nu eigenlijk met me? Ik vind het moeilijk. Ik merk dat ik me vaak genoeg zorgen maak over morgen. Hoe meer ervaringen ik opstapel in mijn behandelingsproces hoe moeilijker het is om in het nu aanwezig te blijven. Ik vind het best moeilijk om rust te ervaren en ruimte te voelen in het hier en nu. Puur omdat ik gewoonweg vaak bang ben voor wat me nog te wachten staat. Wat voel ik nú? Dat is alleen wat telt. Aan het eind van de zomer had ik een klein knus huisje gehuurd vlakbij het Noord-Hollandse strand. Ik had de reservering uiteindelijk willen cancelen omdat de gereserveerde datum ons plots heel slecht uit kwam. Helaas kon dat niet - ookal was de datum nog wekenlang niet in zicht. Ik schoof het daarom maar zo ver mogelijk vooruit. Volgens de rigide voorwaarden moest de overnachting namelijk ook nog in dit jaar vallen. Ik had de reservering verzet naar het laatste weekend voor Kerstmis en er verder niet meer bij stil gestaan. Deze week kwam het weekendje plots in zicht in m’n agenda. ‘We zullen zien hoe ik me die dag voel. Geen druk, we kunnen het weekendje ook laten zitten’ klonk het als een mantra in mijn hoofd. ‘We bekijken het op de dag zelf, op de ochtend zelfs of op de zaterdagmiddag.’ Aanvaarding wanneer het niet lukt. Na drie beroerde dagen knapte ik zaterdagochtend wonderbaarlijk weer op. Hoe voel ik me nu vroeg ik me die bewuste zaterdagmiddag af. Eigenlijk prima. Dus stopten we spontaan onze nachtkleding en een toilettas in een weekendtas. Mijn lief vulde een boodschappentas met ingrediënten voor een lekkere avondmaaltijd en een ontbijtje.  Handschoenen, muts en shawl op de achterbank van de auto en we vertrokken saampjes naar Noord-Holland. Prachtige witte omgeving onderweg. Schaatsende mensen langs weilanden. Bij aankomst eind van de middag geweldig warm oranje avondlicht boven de kust. Het sfeervol ingerichte huisje warmde niet snel genoeg op dus kregen we een upgrade naar een huisje met twee slaapkamers, een grotere badkamer en een keuken. Iets minder knus maar wel praktisch met een koelkast, grote eettafel en een televisie. Mijn lief kookte iets lekkers, daarna kropen we tegen elkaar aan voor de TV. Na een hele stille, donkere nacht in de duinen was het uitzicht de volgende ochtend wondermooi winters wit. Een groep gansen vloog over. Rustig op gestaan, een ontbijtje achter het grote raam met zicht op de bevroren natuur. Heerlijk. We maakten een kleine ochtendwandeling met krakende voetstappen door het koude bos. Sleeënde kinderen op een duinpan. In de auto warmden we weer op, op weg naar een strandpaviljoen in Camperduin. Auto lekker dichtbij geparkeerd. Een lange strandwandeling zat er vandaag niet in vanwege mijn conditie, maar wel een lunch achter het raam van het paviljoen. Zicht op het winterkoude strand. Op de terugweg in de auto heb ik lekker mijn ogen dichtgedaan. Zo’n weekendje was onverwachts een groot cadeau, omdat we dit met alle aandacht in het nu hadden besloten. 

Guardian angel in our tree - gift of a friend

KERSTGEVOEL
It's true, Christmas can feel like a lot of work, particularly for mothers. But when you look back on all the Christmases in your life, you'll find you've created family traditions and lasting memories. Those memories, good and bad, are really what help to keep a family together over the long haul. 

- Caroline Kennedy

 

Het is zo’n beetje half december. In de ochtend is buiten alles wit van bevroren rijp. Elke huiskamer heeft inmiddels een boom met lichtjes die warmte en gezelligheid uitstralen. Elk ziekenhuis trouwens ook, op elke verdieping en elke afdeling.  Ook wij hebben afgelopen zaterdag een grote boom uitgezocht op de boerderij waar we intussen al vele jaren komen voor een verse naaldboom. We waren net op tijd, de meeste bomen waren al uitverkocht. Gelukkig was alles al in huis - eigenlijk op de zolder in de garage - voor een mooie sfeervolle versiering inclusief ouderwetse kaarslampjes. Dit jaar staat mijn hoofd helemaal niet naar Kerstversiering. Ik had ook niet geweten waar ik de tijd vandaan had moeten halen. Mijn dagen zijn snel gevuld. Twee van onze meiden hebben de boom zaterdagavond opgetuigd zoals we dat al jaren doen. Kerstliedjes vulden de achterkamer. Ik zat op een stoel ernaast aanwijzingen te geven waar misschien nog een glimmende bal gehangen kon worden. Hoe de kralenkettingen stijlvol over de takken gedrapeerd mochten worden. Welke kleuren ballen er absoluut niet in mochten en mijn lief had de eer de glazen piek op de punt te zetten. Het verliep allemaal heel harmonieus - helaas voor het eerst met een incompleet gezin. Het kerstpakket die mijn lief mee naar huis bracht staat er nu onder want we wachten met uitpakken totdat jongste dochter vandaag ook thuis is. Dat hebben we beloofd. Ik had niet verder gedacht over cadeaulijstjes dan Pakjesavond dus nu de boom er staat met alleen een megapakket eronder moest ik in actie komen. Mijn lief en ik zijn spontaan zondagmiddag naar de winkels gegaan om ongedwongen zélf passende cadeautjes te vinden. Geen wensenlijstjes. Dat ging verrassend probleemloos en vlug.  Niet nodig om online iets te bestellen. Een grote rol cadeaupapier erbij gekocht. Thuis hebben we voldoende linten en gift tags om alles luxueus in te pakken. Die energie kan ik nog wel kunnen vinden nu alles in huis is. 

Nergens tijd voor hebben. Alle weekdagen naar Rotterdam. Korte dagen. Ik probeer zo vaak mogelijk thuis een yogales in de ochtend te volgen, maar helaas vallen die ook nog wel eens in het water. De laatste dagen van de week voel ik me zwakjes, bleek en energieloos. Om alles huilen. Huilen om emotie op TV, huilen om berichtjes van vriendinnen omdat ik ze mis, huilen omdat ik zo moe ben, huilen om een TV reclame, huilen omdat ik bang ben wat er nog komen gaat, huilen omdat muziek me zo raakt of huilen om hartverwarmende woorden tijdens de yogales. In het weekend raap ik me zelf weer op, stroomt de energie weer in m’n lijf terug terug en zie ik alles om me heen gelukkig veel luchthartiger. Onze meiden zullen de hele Kerstvakantie thuis bij ons zijn. Mijn lief is vrij van werk. Gezellig voor de televisie in Kerstpyjama samen zoete Kerstfilms kijken, iedereen helpt mee in huis om het gezellig te maken. Koken, boodschappen doen, een wandelingetje in het bos, vuur in de openhaard, een bioscoopfilm als het lukt. Kaarsjes aansteken, tafel mooi dekken, thee drinken en er gewoon zijn voor elkaar.

Sharing emotions…

COMFORTABELE STOELEN
Accept the things to which fate binds you, and love the people with whom fate brings you together, but do so with all your heart. 

- Marcus Aurelius

De afgelopen dagen bleven slaapkamerdeuren heimelijk gesloten. Er werd goed in de gaten gehouden wie waar boven was. Mijn wasrek met drogend wasgoed werd van slaapkamer naar slaapkamer geschoven, want iedereen had kennelijk veel ruimte nodig in de privacy van haar slaapkamer. Kartonnen dozen werden uit de papierbak opzij gelegd. Sinterklaas was weer even in het land en zoals elk jaar vierden wij dat met getrokken lootjes, surprises, gedichten en veel geheimzinnigheid. Ondanks dat twee dochters in een andere stad wonen kwamen ze tóch thuis knutselen en ondertussen proberen te achterhalen wie nou wie getrokken heeft. Sinterklaas is een sfeermaker in ons huishouden. Ookal hebben wij veel Sinterklaasfeesten in het buitenland gevierd - of misschien juist daarom - we genieten immens van de seizoensgebonden feestelijkheden. We genieten van de typische Sinterklaaslekkernijen, het sfeervol gekleurde pakpapier met tekeningetjes van Sinterklaas en ingepakte cadeautjes. Het is het feest van overvloed en dankbaarheid. In ons hart weten we weer: het is wel donker, maar we zijn verbonden met elkaar. De meiden kwamen allemaal gezellig naar huis. We aten een oud-Hollands maaltje, de openhaard verwarmde de huiskamer, Sinterklaasliedjes uit de box en we herhaalden nog maar een keer aan tafel wie in voorgaande jaren wie had getrokken en welke surprises daarbij hoorden. Tijdens deze donkere dagen geven we elkaar aandacht met kleine geschenken, om te laten zien hoe dankbaar we zijn voor ons leven en voor elkaar. We zoeken naar kleine, passende cadeautjes, schrijven lyrische (ook een enkele emotionele) gedichten en serveren gerechten om samen op te eten. Tevens lachten we heel wat af. Oók de Pakjesavond van dit jaar. Ik voelde me het hele weekend al goed, snoepte een beetje mee van de Hollandse zoetigheden. Ik genoot vooral van de aanwezigheid van de meisjes, de koude buiten en de warmte binnen. Als je geeft met aandacht verwarm je niet één hart, maar twee. 

December is vaak een drukkere maand. Bij ons werden op de verjaardag van Sinterklaas ook nog tussendoor de zonnepanelen geplaatst op het platte dak van de aanbouw en op de garage. Ze zouden die vrieskoude ochtend al vroeg beginnen dus ik deed mijn online yogales maar een keer in de voorkamer. Zij werkten tenslotte alleen maar aan de achterkant van het huis. Ik wilde mijn les er niet voor overslaan. Toch lekker ontspannen, mediteren en bewegen. De werkmannen stonden uiteindelijk niet voor m’n les maar aan het eind van m’n les aan de deur. Ze moesten meteen omstebeurt van ons toilet gebruik maken. Gedurende hun werkdag nog meermalen… Na mijn yogales kregen ze hun hun eerste kop koffie door mij geserveerd. Aardige lui hoor, zij kunnen er tenslotte ook niks aan doen, maar ik heb altijd moeite met aanwezigheid van werkmannen in m’n buurt. Een persoonlijke, minimale stressfactor. Eind van de dag was het werk netjes gedaan. Kleine dingen die je kunt doen om stress te verlichten in deze hectische decemberdagen is meubels op een nieuwe plek zetten… Dat klinkt natuurlijk als jezelf alleen maar meer werk op de hals halen. Het schijnt je echter lucht en ruimte in je hoofd te geven – je maakt letterlijk ruimte voor nieuwe dingen door het oude weg te gooien. Je brein komt in een soort reflectieve staat wanneer je actief bezig bent met ruimte maken. Dat komt me goed uit. Afgelopen zomer in juli hadden we maar liefst acht nieuwe eetkamerstoelen aangeschaft. Best luxe fauteuils voor ons doen. We keken er enorm naar uit. Vijf volle maanden hebben we er op moeten wachten. We bivakkeerden tussentijds op oude stoeltjes en op een ongemakkelijk zittend - zelf getimmerd door mijn lief - bankje van steigerhout. Halverwege deze week worden ze ein-de-lijk gebracht! Heerlijke timing om deze donkere dagen wat langer na het avondeten intiem te blijven napraten in comfortabele stoelen. Lang thee drinken in de middag aan de grote tafel. Keuvelen over wat ons deze dagen allemaal bezig houdt en hoe ieder voor zich dit ervaart op het moment.