Travel
is the only thing that you buy and that
makes you richer.
- Casa di yoga
Een heleboel gebroken bruin getint glas op de
grond naast de auto. Inden gillend naast de auto dat er ingebroken is. Het
kapotte zijraam. En het ongeloof. En ook weer geen ongeloof, want ik heb ze zélf gezien. De inbrekers. Ik ga drie keer per week naar het park en
parkeer altijd op hetzelfde plekje langs de weg. Deze keer waren we met Mark’s auto en toen ik
in het park hardliep zag ik een man dicht langs onze auto lopen. Een andere
vent keerde heel rap zijn zilverkleurige Jeep en de man met het witte T-shirt
sprong de auto in en ze reden weg. Ik voelde meteen nattigheid alhoewel ik nog niet
onze kapotte autoruit had gezien. Ik
probeerde het nummerbord van de Jeep te zien, maar er zat een soort dijkje
tussen het park en de weg en ik kon het nummerbord niet zien. Ik dacht wel op
dat moment dat als we straks na het hardlopen zien dat er ingebroken is dan heb
ik de dieven en hun auto gezien. En er wás dus ingebroken.
Mark’s sporttrui, mijn bril en zijn mobiele telefoon waren gestolen. Het gekke
is dat ze best wel een bedrag aan contant geld hebben laten liggen en ook een
dure GPS lag er nog… Toen we later op weg waren, met twee auto’s, naar de
garage zag ik – hoe is het mogelijk!! – de zilverkleurige Jeep met die twee
bewuste mannen erin rijden. Ik draaide mijn raampje open en seinde naar Mark
voor mij dat ze naast hem stonden voor het stoplicht. Mark zag mijn gebaren
niet. Op datzelfde moment kregen de dieven het door, ik zag ze naar Mark’s
gebroken ruit kijken. Mijn zus was ondertussen uitgestapt en naar Mark’s auto
gerend en riep door het gebroken raam
dat de dieven naast hem stonden. De dieven probeerden een paar keer uit ons
zicht te komen door langs de weg te parkeren. Maar ze werden zo zenuwachtig dat
ze uiteindelijk achteruit reden op de driebaansweg om bij een stoplicht te
keren en te vluchten. Inden en Maren moesten achterin de auto huilen van de
spanning. Mark probeerde de Jeep nog te vinden, maar dat lukte niet meer.
Misschien maar beter ook, want waar loopt zo’n confrontatie op uit? Ik hoop dat
ze in hun broek gescheten hebben van angst toen ze door hadden dat wij ze
herkend hadden. Wij hadden natuurlijk hun kenteken kunnen noteren en naar de
politie kunnen gaan. Dat hebben we
echter niet gedaan, omdat je er weinig mee opschiet. Mijn yogajuf was een paar
weken terug wél naar de politie gegaan
met hun beveiligingsfilmpje toen er in haar weekendhuis ingebroken was. Toen ze
het weekend erop terug kwam was haar gehele inboedel kort en klein geslagen.
Uit wraak….
In een drukke, grote straat in Puebla zien we
ineens het bord met Agua Azul langs
de weg staan. Eenmaal langs de kassa komen we in een tropisch paradijsje: overal
grote palmbomen, overal zwembaden met prachtig lichtblauw water en hoge
glijbanen en overal roze ligbedjes en parasols. Maar ook overal de geur van
zwavel, want het is warm water dat uit een natuurlijke bron komt. De kinderen verdwijnen naar hoge duikplanken
en kort daarna beginnen de golven in het golfzwembad. Tot het eind van de
middag verblijven we hier in dit zonnige, afgelegen groene paradijsje. (zie ons
fotoalbum) De volgende dag gaan we er weer op uit, want het is de laatste
vakantiedag van mijn zus. We rijden naar de piramide van Cholula, de grootste
van Amerika. Hier hebben in de tijd drie verschillende indianenstammen hun
ceremonies gehouden. We praten over bijna 3000 jaar geleden. Volgens sommige
bronnen is het zelfs de oudste woonplek van Mexico! Cholula stond toen vooral
bekend om zijn handel en religieuze ceremonies. Er is een groot plein in de
piramide (het zijn eigenlijk zeven piramides) te vinden met drie altaren waar offerceremonies
gehouden werden. Nog niet zo lang geleden is er acht kilometer gangen onder de
piramide gevonden die nu voor een deel geopend zijn. Cortés was onder de indruk toen ze Cholula innamen. De Spanjaarden vonden
het echter teveel werk om alle piramides in Cholula af te breken en dus hebben
ze hun kerken er bovenop gebouwd. Zo ook op deze enorme piramide die nu met
aarde en groen begroeid is. (zie ons fotoalbum) Na cultuur volgde natuurlijk shoppen….
Onder aan de piramide is een enorme markt met zelfgemaakte Mexicaanse
souvenirs. We kochten allemaal sieraden, want het kost uiteindelijk bijna niks
hier….
Zucht naar zingeving, de trend van 2013… Ik
word zo blij en gelukkig van magazines zoals de Nederlandse Happinez – ook al
zijn die bladen erg commercieel. De foto’s en tekeningen zijn prachtig en
telkens weer voor mij een inspiratie voor mijn fotografie. Ik hoop ooit nog
eens een geweldige Happinez-foto te maken tijdens één van onze reizen… Zingeving zoek ik in mijn dagelijkse yogasessie die
altijd gevolgd wordt door een meditatie met prachtige (Spaanse) woorden. Vandaag
was het volle maan en dus deden we vele maangroeten in plaats van zonnegroeten.
In de avond hadden we een klankschalenconcert wat bijdraagt aan harmonie en
balans in je lichaam en geest. Vooraf natuurlijk weer veel maangroeten en omdat
we met zoveel mensen waren mochten sommigen buiten hun asana’s doen en daar was
ik er één van. Vlak voordat de zon onderging met een
zacht briesje om ons heen deden we onze maangroeten. Asana's moeten altijd vroeg in de morgen
worden uitgevoerd. Als dit niet mogelijk is, zou de beste tijd 's avonds zijn,
rond zonsondergang. Daar ter plekke gingen mijn gedachten
uit naar mooie foto’s van
yoga-oefeningen op de rotsen bij een azuurblauwe zee of op een verlaten strand
bij een opkomende zon. Waarschijnlijk getriggerd door dat zwoele briesje en de
heerlijke temperatuur in combinatie met de reisvoorbereidingen van onze eilandvakantie
deze maand.
