Pijn in mijn buik

Loslaten, betekent tijdelijk het houvast verliezen. Niet loslaten betekent voor altijd het houvast verliezen.
- Sören Kierkegaard

“Mama, ik zat ook nog op een banaan vandaag zoals in de vakantie”, zei ze door de telefoon. “Maar het was een kleintje, ze noemen het hier een hotdog, en hij hing achter een waterscooter.” Onze jongste dochter van negen jaar logeert ergens aan een meer: we weten niet waar en we weten niet bij wie. Ik kon er die nacht slecht van slapen en voelde me heel onrustig. Dit avontuur begon de dag ervoor op het schoolplein. Maren wilde een nachtje bij vriendinnetje Antonella logeren. Ik had Antonella’s moeder nog nooit ontmoet, want haar chauffeur brengt de kinderen dagelijks naar school. Ik had moeder Issa vooraf laten weten dat ik haar eerst wilde ontmoeten en haar huisadres wilde hebben voordat Maren een nachtje bij hun thuis mocht komen slapen. Ze zou vrijdagmiddag om twee uur op school komen. Ik heb met haar chauffeur, haar muchacha en de kinderen zo’n twintig minuten staan wachten voordat ik de chauffeur vertelde dat ik eigenlijk op hete kolen zat, want ik moest óók nog twee dochters ophalen van andere scholen. “Ze komt er aan, ze is verdwaald, ze is nog nooit op school geweest!” kreeg ik te horen. Ik stuurde Maren’s zussen ondertussen berichtjes dat ik later op hun school kwam vanwege dit voorval. En eindelijk kwam daar een heel klein vrouwtje aan rennen op verschrikkelijk hoge hakken, een spijkerbroek met heel veel scheuren, geblondeerde strengen in haar haar en een zonnebril op. Ze was wat druk, maar beloofde me dat het allemaal veilig en goed was bij haar thuis. Haar schoonvader en zwager woonden er ook. Ik wist niet wat ik ervan moest denken. Ze liet me ooit een keer weten dat ze een opleiding volgde voor yogajuf, maar dat plaatje vond ik niet passen bij haar voorkomen. Ze had haar woonadres al geapp’t beloofde ze op het plein. Dat kon ik pas thuis controleren, ik geloofde haar maar op haar woord. Maren wilde erg graag bij Anto logeren, Anto had al twee keer bij ons gelogeerd, dus ik liet het maar begaan. Op zaterdagochtend kon ik moeder Issa niet bereiken, het geluid van haar telefoon deed het niet. App’en kon wel. Ze liet me weten dat Maren mee wilde naar een rancho van vrienden, een uur rijden van Puebla. Ik sprak met Maren via een ander telefoonnummer van haar (!) en Maren klonk niet heel enthousiast dus ik blies dat feestje af. Ik zou Maren binnen een kwartiertje ophalen. Maar vlakbij hun huis werd ik nogmaals gebeld door moeder Issa dat Maren wél graag meewilde. Met een beetje tegenzin ben ik weer huiswaarts gekeerd. Er werd tussen neus en lippen door vermeld dat ze wellicht bleven logeren bij die vrienden op de rancho. En dat gebeurde dus. Moeder Issa belde zaterdagavond heel kort van de rancho – haar batterij was bijna leeg – dat ze pas zondag weer thuis kwamen. Ik kreeg Maren kort aan de lijn en ze vertelde het waterscooterverhaal. Ik kon moeder Issa telefonisch niet meer bereiken en ik zou zondag horen hoe laat ze weer thuis waren. Ik heb die nacht slecht geslapen. Eindelijk werd ik zondagochtend laat gebeld dat ze bijna in Puebla waren en dat we Maren konden ophalen. Razendsnel reden Mark en ik naar hun huis. Maren stond daar keimoe met donkere wallen onder haar ogen, verwilderd haar, met een groot gat in haar maillot, een schaafwond op haar arm en een flinke kras onder haar oog te wachten. Ze heeft het verschrikkelijk leuk gehad: het huis stond aan een meer, er was een zwembad bij, ook pasgeboren geitjes en een paard waar ze op gezeten hebben. Dit was voorlopig even de laatste keer dat onze kleinste ergens gelogeerd heeft, ik heb er mijn buik van vol.

Leverstenen. Ze veroorzaken niet echt duidelijke symptomen. Je moet meer denken aan vermoeidheid, gewichtstoename, spijsverteringsklachten, hoog cholesterol en zo. Vage klachten. Je lever draagt zorg voor ontgifting van je lichaam. Je lever is het tweede knapste orgaan, naast de hersenen, van het gehele menselijk lichaam. Het doodt schadelijke ziektekiemen en maakt chemische stoffen onschadelijk. Leverstenen kunnen dan ook ontstaan door te weinig water drinken, overmatig gebruik van geneesmiddelen, te weinig lichaamsbeweging en teveel stress en natuurlijk door overmatig gebruik van alcohol, drugs of roken. In mijn persoonlijke geval denk ik aan te weinig water drinken en gebruik van medicijnen. Een milde leverreiniging is dus op zijn plaats. Ik heb voor ons vertrek naar México een bekende homeopathische en bioresonantie arts bezocht. Ik kreeg van hem zelfgemaakte bioresonantie korreltjes mee waarop hij virtuele geluidsfrequenties heeft gezet. Deze helpen de steentjes te vergruizen of helpen ze weer op te lossen in de galstroom. Veel mensen combineren deze resonantiekuur met de zogenaamde “heet water kuur”. Je drinkt dan ongeveer drie weken een liter zelfgemaakte verse gemberthee per dag. Gember heeft een kalmerende en rustgevende smaak met een beetje pit waardoor je alert en kalm blijft. De thee maak je door een theelepel geraspte verse gember twintig minuten te koken in 1200 milliliter water. De liter gemberthee die overblijft schenk je in een thermoskan om gedurende de dag warm leeg te drinken. Dit zet de lever heel sterk aan tot beter doorstromen. Op deze manier raak je binnen enkele weken alle leverstenen kwijt. Ook galstenen kunnen op deze manier geheel opgeruimd worden. Toen ik tijdens mijn zwangerschappen extreem misselijk was nam ik ook dagelijks gemberpoeder tot me op aanraden van de acupuncturist. Ik ben een week geleden begonnen met de gemberthee en korreltjes en ik heb nog geen groen steentje of gruis gevonden, maar ik merk wel dat ik bijwerkingen van mijn oude medicijnen in mijn lijf waarneem. Ik heb weer onrustige benen van mijn bloedverdunners en weer de onrust van de prednison. Ik vertelde over deze kuur in mijn yoga les en sinds vrijdag is dus mijn hele groep gestart met deze alternatieve kuur, inclusief mijn juf Susana. Alle oude culturen en beschavingen kenden de noodzaak de lever schoon te houden. Er zijn veel bruikbare zuiveringsformules op basis van planten en kruiden voor handen die doorgegeven worden van generatie op generatie of door traditionele healers. Ook hier in México. Geen nieuws onder zon dus. Ik ben heel benieuwd wat zij gaan ervaren!