Witsnuitneusbeertjes

Houd de tijd in de gaten; die vormt een waardevol geschenk waarmee je zorgvuldig moet omgaan.
- Daphne Rose Kingma

Na een autorit van bijna twee uur door grillige bergen kwamen we aan in het eeuwenoude dorpje Tepotzlán. Deze zondag wilden we weer eens de deur uit om op zoek te gaan naar het echte México. Tepotzlán is beroemd om de tempel Tepozteco uit de twaalfde eeuw die door de Azteken is gebouwd op een zeer bijzondere plek. Namelijk op een steile berg klif van vierhonderd meter hoog. Het dorp ligt in een vallei helemaal omgeven door hoge bergen en op één van die steile kliffen pronkt een witte piramide. Prachtig gezicht vanuit het dorp! De tien meter hoge tempel is echter niet bewonderenswaardig , maar zijn ligging daarentegen is subliem. (zie ons fotoalbum) Hij is door de Azteken destijds gebouwd om de god Tepoztécatl te eren die verantwoordelijk is voor de oogst en vruchtbaarheid. De klimtocht erheen duurt een uur en is heftig. We waren door de schrijvers van reisgids Lonely PLanet al gewaarschuwd: je kunt de tocht van 2,5 kilometer alleen ondernemen als je enigszins getraind bent en goede, stevige schoenen draagt. En daar, bleek later, was geen woord van gelogen. Wat een klimtocht! Door een bergspleet stap je van steen naar steen. Soms is er een stukje een natuurlijke trap gelegd, maar het grootste stuk is flink stijgen door grote rotsblokken te trotseren. Goed voor de bovenbeen en kuitspieren! (merkte ik de dagen erna) Na een uur waren we op de top van de ruige berg, daar is een plateau. En konden we deze spirituele plek bekijken. Het uitzicht was mooi. Er was een groepje coati’s (witsnuitneusbeertjes of Braziliaanse aardvarkens) aanwezig. Eenmaal terug op weg naar beneden vielen ons de vele marktkraampjes in het dorp op met veel zelfgemaakte producten. Van organische honing en essentiële oliën tot kaarsen en bevederde dromenvangers. Het mooie dorp is erg hippie-achtig, spiritueel en creatief. Een mekka voor de New Agers die geloven dat dit gebied een creatieve energie heeft. Een aangename sfeer. Het dorp is volgens de legende de geboorteplaats van de slangengod Quetzalcóatl. De oudere mensen spreken nog de Náhuatl-taal en de jonge generaties leren het hier op school. We hadden lunch in een groene jungle-tuin vol met prachtige vlinders. En later genoten we van nieve, soort sorbetijs waar dit dorp beroemd om is. We voelden ons een dag op vakantie. Puebla is ons al zo vertrouwd, dit was weer eens een dagje in het échte México!

“We zijn heel blij om jullie mooie huis tijdelijk te gaan huren” schrijft de nieuwe huurster in een mail aan mij. En daar zijn wij oprecht ook heel erg blij mee. Ons huis uit 1934 is uiteraard een oudje van 80 jaar en kraakt aan alle kanten. Dat heeft natuurlijk zijn charme en geeft niks zolang het maar bewoond wordt. Helaas was ons huis sinds september vijf maanden onbewoond. En dat vindt geen enkel huis leuk. Het was bij de oplevering van de vorige huurders spic en span opgeleverd. Helaas niet door de mensen zelf, maar door het schoonmaakbedrijf dat ingehuurd was. Ik was er in november nog heel kort even geweest en alles zag er mooi blinkend en schoon uit. De voor- en achtertuin werd eens per maand bijgehouden door de zoon van vrienden. Maar in januari kwamen er potentiele huurders kijken en toen bleek toch wel dat de tijd iets met een huis doet. Enkele voorbeelden zijn het porselein van de WC-potten dat niet meer blinkend wit was, maar bruin aangeslagen omdat het water afgesloten was. Niemand trok zo nu en dan een plons vers water er doorheen. Er waren mugjes en vliegen binnengekomen die dood in de vensterbanken neergevallen waren. Er was zelfs een tuindeur die op een geheimzinnige manier niet meer op slot kon! Dat slot bleek later ontzet te zijn doordat de deur door de wind waarschijnlijk keihard dicht geslagen was. Ook waren de sleutels van de inbouwkasten op mysterieuze wijze verdwenen. De vorige bewoners weten natuurlijk nergens van en dat eindigt dan in een vervelende situatie. De potentiele huurders van januari werden onze huurders per februari en hebben ondertussen een weekend flink geboend in ons huis en hun meubeltjes overgebracht. Ik kreeg een bericht van ze dat alles weer blinkend is in huis. En dat geeft een heerlijk gevoel. Er woont nu een jong gezinnetje met een dochtertje van anderhalf jaar en twee poezen. Ze zullen de verwarming lekker aanzetten en de lichten aan doen in de avond. Er wordt weer geleefd in ons huis. De huurders zijn op zoek naar een koophuis in Breda en kennen onze stad nog niet. Ze trekken er anderhalf jaar voor uit en dat past perfect in ons plaatje. Wij zullen in de zomer van 2015 terug keren naar ons huis. En natúúrlijk zullen we dan één en ander op moeten knappen en wat beschadigingen weg moeten werken, maar dat weegt niet op tegen het feit dat er nu met liefde en toewijding gewoond wordt in ons huis.