Keuze

Het mooist is de stilte tussen wat is geweest en wat moet komen.
- Henny Vrienten -

Tijdens onze skivakantie in het Reuzengebergte vorige maand heb ik op de tweede dag mijn knie verdraaid tijdens het sleeën bij ons pension. Ik heb al die dagen pijn gehad, vooral ´s nachts, maar ik ging gewoon door. Uiteraard heb ik niet kunnen skiën, maar ik heb evengoed genoten van de sneeuw, mijn boek en de ambiance. Anderhalve week na het ongelukje had ik nog steeds ´s nachts pijn en ben ik toch maar naar de huisarts geweest. Ik heb mijn knieband verrekt en kreeg zware pijnstillers voor ´s nachts. Verder kreeg ik het advies om rust te houden wat niet makkelijk was, want Mark was meteen voor ruim een week naar The States vertrokken! Deze week ga ik toch maar naar de fysiotherapeut, want het gaat echt niet goed met mijn knie… Daar in Tsjechië viel me op dat onze vrienden nog vaak Spaanse uitdrukkingen gebruiken tegen hun kinderen. Wij gebruiken ons Spaans bijzonder weinig, behalve Mark die het voor zijn werk nog wel gebruikt en Anthe heeft sinds deze maand weer Spaanse les op school. Laatst hebben we maar eens wat Spaans opgehaald, want het zakt diep weg als je het nauwelijks nog gebruikt. Een andere taal spreken is heel goed voor je brein. Meerdere talen spreken maakt je creatiever, vergroot het leervermogen en vertraagt het effect van dementie op de hersenen. Dat zijn toch positieve dingen?

Nu we zes maanden in Nederland wonen komt bij mij het besef dat een serieuze baan (al zou ik het willen) voor mij bijna niet mogelijk is nu Mark zoveel reist voor zijn werk. Wij hebben geen familie in de buurt die als vangnet kan dienen als één van de meisjes ziek zou zijn, als de school studiedagen heeft of nu de schoolvakanties meer uit elkaar liggen. Ik besef dat het thuis veel rust geeft dat ik er altijd ben en dat ze na schooltijd lekker thuis terecht kunnen met hun verhalen. Onderzoek aan 12.000 moeders van 5-jarigen toont aan dat kinderen van werkende moeders vaker langer dan twee uur achter de PC of TV zitten en vaker per auto naar school gebracht worden. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Wij gaan altijd op de fiets naar school, daar doen we twintig minuten over. En als Maren in het voorjaar zelf mee gaat fietsen waarschijnlijk langer! Als moeders meer dan twintig uur per week werken blijkt dat kinderen minder fruit eten en meer snacks versnaperen tussen de maaltijden door. Zulke resultaten vind ik natuurlijk altijd leuk om te lezen! Dat bevestigt weer eens dat we goede keuze hebben gemaakt. Ik realiseer me dat wij destijds door ons vertrek naar The States (waardoor ik mijn baan moest opzeggen) een keuze hebben gemaakt waar we nog steeds naar leven. Wij hebben gekozen voor Mark´s carrière en voor een stabiele thuissituatie voor de kinderen en voor Mark. Hij weet dat thuis alles op rolletjes loopt wanneer hij in het buitenland is. Tot de zomer zal ik vooral druk met de verbouwing zijn, maar in september ga ik eens naar de invulling van mijn dagen kijken. Sowieso wil ik een fotocursus volgen naast schilderles en yoga, maar misschien kies ik nog wel voor nog een andere zinvolle invulling?

Op een zonnige zaterdag heb ik met mijn zus in Amsterdam afgesproken om mijn moeder samen te gedenken. We gaan naar de kerk De Papegaai in de drukke Kalverstraat en branden daar allebei een kaarsje voor haar. Een mooi moment op een vredig stil plekje net buiten de winkelende drukte van de Kalverstraat. Daarna lopen we naar Hotel Americain waar we uren zullen genieten van elkaars gezelschap en de verrukkelijkste hapjes van de High Tea! Inge en ik hebben daar ooit met mijn moeder haar vijftigste verjaardag gevierd en daarom vonden we dit een mooie plek om herinneringen op te halen. Daarna hebben we een bezoek gebracht aan mijn moeder´s oudste zus en onze nicht. En daar kwamen de fotoboeken op tafel en werden herinneringen opgehaald aan mijn moeder en natuurlijk opa en oma! En wat vinden we achter in een familiealbum…de origineel getypte brief met de handtekening van koningin Wilhelmina waarin staat dat mijn opa in Londen zijn kruis opgespeld kreeg! Veel oude verhalen werden opgehaald, maar we hoorden ook nieuwe feitjes over onze familie die we niet eerder gehoord hadden. ´s Nachts reden Inge en ik moe maar tevreden weer terug naar huis, we vonden het allebei een mooie familiedag vol oude herinneringen maar ook een dag waarop we weer nieuwe familieherinneringen hebben gemaakt!

De laatste zondag in februari dat het enorm hard stormde en regende in Europa, en Limburg en Brabant er ook een staartje van mee kregen, sloegen onze kachels niet aan. Mark was dat weekend in Ohio en toen ik hem eindelijk ´s middags (vanwege het tijdsverschil) aan de telefoon had nam ik alle knopjes van de CV-ketel met hem door. Zijn advies was om een loodgieter te bellen. Aan het eind van de middag kwam de man langs, toen we alle vier verkleumd onder een kleed met warme chocomel en warme popcorn al wat uurtjes The Sound of Music zaten te kijken. De man ontdekte dat de douchekop in het bad drupte waardoor de ketel steeds warm water aanmaakte in plaats van de kachels opwarmde. Zoiets stoms: een druppende douchekop omdat de kraan niet goed dichtgedraaid was! En waarom? Ons jongste poesje had die ochtend heel stout op het putje in het bad gepoept en dat had ik schoongemaakt en afgespoeld met heet water. Kennelijk had ik de knop niet goed dichtgedraaid… Duur poepje, haha! Na het avondeten bleek de afwasmachine vol water te staan en na het draaien van een nieuwe cyclus nog steeds. Nu wassen we al een week met de hand af. Wat een rampzalige zondag!

Gelukkig gaan de voorbereidingen voor de nieuwe aanbouw niet zo rampzalig. Nadat we niets meer hoorden van de bouwvergunning en de architect na mijn navraag liet weten dat het nog weken kon duren, heeft Mark een eigengereid telefoontje vanuit The States naar de architect gemaakt. Meteen daarna moest ik op mijn fiets met de laatste brief van de gemeente en de publicatie in de krant naar het kantoor van de architect! Deze heeft wat rond gebeld met mensen bij de gemeente en uiteindelijk liet hij mij weten dat de gemeente toevallig (?!) voornemens was de volgende dag onze vergunning te verlenen. Gelukkig maar, want die dezelfde week kwam ook de aannemer van onze keuze om alles nogmaals gedetailleerd door te nemen en een datum te prikken voor de start – meteen na Pasen gaat de bouw beginnen. De aannemer schat in dat we tot juli met de bouw bezig zijn. Als voorbereiding sloopt Mark met zijn vriend Tom en broer Ramon binnenkort de serre eraf, en komt deze week nog een installateur en loodgieter langs om de puntjes op de i te zetten. De glazenier is ondertussen weer een paar keer langs geweest om het patroon van het glas-in-lood aan te passen aan onze wensen en de juiste kleur roze te vinden wat nog niet makkelijk is.

Volgende week ga ik me met andere dingen bezig houden, want mijn twee vriendinnen uit Madrid vliegen vrijdag naar Eindhoven om een weekend met mij door te brengen! We gaan lekker lunchen, winkelen, eten, een bioscoopje pakken en vooral…héél veel kletsen en goede gesprekken voeren!