Algarve

De camping in Fuseta – in het Zuiden van Portugal – is heel uniek gelegen. Aan de ene kant begint een natuurpark met strandjes en eilandjes en aan de andere kant ligt een haventje met veel vissersbootjes en een veerpont. En vandaag hebben we de pont genomen naar een klein onbewoond eiland. Nadat de veerboot aangelegd had liepen we zo`n 100 meter naar de andere kant van het eilandje en daar zagen we een prachtig wit strand met een azuurblauwe, knalheldere zee! (zie ons fotoalbum) Inden vond direkt een mooie witte zeester toen ze haar voet in het zand zette. Geweldig! Ook leggen zeeschildpadden ´s nachts eieren op dit strand. We hebben vandaag nog tien zeesterretjes gevonden en nog wat krabbetjes en mooie schelpen. Zeepaardjes zwemmen hier ook, maar die hebben we helaas niet gezien. Anthe heeft, als enige, gezwommen in zee. Helaas stond Maren vanmiddag met haar voetje in een zee-egel... Gelukkig had ze maar drie afgebroken naaldjes in haar voet die verdwenen toen ze met haar voet in een emmer zeewater had geweekt.

Met het boemeltreintje reden we vanmorgen naar Olhâo, een plaatsje tien kilometer verderop, waar elke zaterdagochtend een markt gehouden wordt aan de haven. Wij vinden het altijd heel leuk om over zo´n lokale markt te lopen. Pijlstaartroggen, garnalen, zalm, sardientjes, inktvissen en zelfs de gevaarlijke, grote lampjesvis uit de film Nemo lag er! In de haven zagen we een veerpont naar Ilhâ Armona liggen die tien minuutjes later zou vertrekken. Volgens de mevrouw van de kaartverkoop zijn er ook restaurantjes op dit eiland en zo togen wij vol verwachting naar dit eiland. En het overtrof al onze verwachtingen! We voelden ons alsof we in de film Mama Mia terecht gekomen waren: witte huisjes met roze bebloemde klimop langs de muren, één straatje die van de aanlegsteiger naar het strand liep en zelfs de wapperende was hing aan de waslijn. Het strand aan de andere kant van het eiland was heel idyllisch met een eilandje ervoor gelegen waar schelpdiertjes gevangen werden door lokale vissersmannen. (zie ons fotoalbum) We aten lunch met uitzicht op zee en de duinen in een restaurantje van een Belgisch stel die al 20 jaar op dit eiland wonen en er twee zonen hebben gekregen. Hoe romantisch… De versgevangen conquilhas (lokale kleine schelpdiertjes) smaakten er onovertroffen, zelfs Maren genoot ervan.

Na nóg een heerlijke dag op het strand van het onbewoond eilandje doorgebracht te hebben zijn we eind van de middag naar Praia de Faro gereden. We hadden een borrelafspraak aan het Portugese strand met Madrileense vrienden die nu in Praag wonen. De wereld is zo klein! Maren en Olivia hadden vijf minuutjes nodig om het ijs te breken en hebben daarna heerlijk samen op het strand gespeeld. (zie ons fotoalbum) Uiteraard ging de tijd veel te snel… Gelukkig zien we elkaar zondag nog een keer in Madrid.

Op de terugweg naar Madrid hebben we in de auto veel meegezongen met Leonard Cohen, Mama Mia en vooral Beyoncé... Ik ga namelijk vanavond naar haar live concert in Madrid. Tijdens onze laatste vakantie in Andalusia was ik vermoedelijk op de terugweg mijn lievelingsvest vergeten bij een wegrestaurant. Dit vest wilde ik eigenlijk meenemen naar Afrika en ik baalde er zo van dat ik het kwijt was. Nu reden we dezelfde route naar huis… “Zullen we het proberen?” En ongelofelijk, maar mijn vest lag daar, haha! Wat een geluksvogel ben ik! Morgen komen Mark´s broer Ramon en ons neefje Dani aan op Barajas, ze komen gezellig een paar dagen bij ons logeren.