Stormachtig

Kom maar binnen
Het is hier warm en buiten is het koud
Geef je jas maar
We hebben vast wel iets waar je van houdt
Ga maar zitten
Eet en vier gezellig met ons mee
Er is genoeg voor iedereen
- Marco Borsato

Tijdens de afgelopen Kerstvakantie van het vorige jaar hadden we veel aanloop en hadden we veel gasten die bleven eten. Tijdens beide witte Kerstdagen dat jaar werd bij ons thuis de tafel uitgebreid gedekt en tafelden we lang na met familie. Tussen de feestdagen door hadden we ook eters, vaak uit het buitenland, en ook daar wilde ik iets speciaals voorschotelen. Nu moet je weten dat ik koken niet leuk vind en het daarom ook niet heel goed kan. Ik vind het zelfs al een uitdaging om recepten te vinden die enigszins makkelijk uitvoerbaar zijn. Gelukkig kreeg ik van alle kanten hulpvaardige tips! Het waren twee heel gezellige (maar drukke) weken in december en januari. Dit jaar willen we het anders doen. Daarom brengen we alle dagen tussen Kerst en Oud&Nieuw door in een huisje in Wassenaar. We kunnen elke dag zwemmen in het befaamde Tikibad, elke middag een bezoek aan Duinrell brengen en ik hoop op een winkeldag in Den Haag en lange strandwandelingen. We nemen boeken en spelletjes mee, telefoon en mail laten we lekker thuis. Dit jaar hebben we natuurlijk ook al wat gezellige decemberetentjes gehad, maar lekker buiten de deur. Ik geniet altijd meer van het gezelschap dan van het diner, maar ik probeer daar wel verandering in te brengen. Zeker omdat ik tijdens zo’n avondje van mijn dieet afwijk en dus extra van de (zoete) smaak moet genieten! De volgende dag ben ik namelijk gewoon weer op regime met zo min mogelijk geraffineerder suikers en tarwe.

Die nacht ging het flink te keer buiten. Het was stormachtig en flinke windstoten beukten tegen de achterkant van ons huis aan. Ik denk dat die storm bij mij dat jagende gevoel aangewakkerd heeft dat ik die hele volgende dag voelde. Toen ik wakker werd zag ik dat de tuindeur tegen de kruiwagen open gewaaid was. De nieuw geschilderde deur had een flinke deuk opgelopen en de verf was beschadigd. Later bleek dat een dergelijk begin van de dag zou de trend zetten voor de rest van mijn onstuimige dag. Op de markt vergat ik een deel van mijn broden in mijn fietsmand te laden dat ik natuurlijk pas thuis opmerkte! En ’s middags ging ik bij de HEMA onze kerstkaartjes ophalen en mijn fotodagboek voor school. Toen ik alles betaald had stopte ik het in mijn tas en sjeesde verder naar het schoolplein. Aan het eind van de middag haalde ik postzegels voor de kerstkaartjes erbij die binnenkort verstuurd moesten worden. Of het kwam door het opgejaagde gevoel of het effect van de prednison dat weet ik niet, maar in mijn onrust liep ik het postkantoor uit zónder mijn postzegelboekjes. In de loop van de avond kwam ik erachter dat ik de postzegels nergens kon vinden en bij het schrijven van de kerstenveloppen bleek ik maar de helft van de kerstkaartjes opgehaald te hebben bij de HEMA. Wat was ik ongelofelijk opgejaagd en verward! De volgende dag kon ik dus weer hetzelfde rondje maken om al mijn vergeten spulletjes op te halen!

Hoe eenzaam kun je sterven? De oude dame, waar wij jaren geleden ons huis van gekocht hadden, had aanzien en egard. Ze had altijd gewerkt als juriste en in haar tijd had ze heel goed doorgeleerd - zéker voor een meisje. Ze kwam uit een zeer welgestelde Maastrichtse familie met een dienstmeid in huis en een bel voor het eten. Haar echtgenoot was octrooigemachtigde, dus samen hadden ze het best ver geschopt. Haar man André is al jaren geleden overleden, wij hebben hem nooit gekend. Ze redde zich prima met een vast bakkertje die alle boodschapjes langsbracht, een kledingzaak die haar een middag ontvingen voor de nieuwe collectie en andere vaste winkeliers die aan de deur kwamen. Toen Puck slechter ter been werd verhuisde ze naar een penthouse in het centrum van de stad - met een lift. Ik kwam zo nu en dan even aanwaaien om te zien hoe het met haar ging. Altijd stonden er luxe bonbonnetjes op tafel. Regelmatig had ze cadeautjes voor onze meiden klaar staan. Ze heeft ons in de tijd van de verkoop erg gematst door een periode de hypotheek door te betalen terwijl we een sleutelovereenkomst hadden. Wij klusten er flink op los en zij betaalde de vaste lasten. Wij moesten al genoeg betalen, vond Puck. Toen eenmaal de overdracht bij de notaris was kreeg ik van haar een chique gouden broche en Mark een koperen deurklopper. Haar eigen deurklopper had ze namelijk meegenomen. Die kwam uit haar ouderlijk huis in Maastricht en daar had ze veel herinneringen aan.

Puck kon niet geweldig met haar drie kinderen opschieten en ze had volgens mij twee goede vrienden. Onze buurman Janus, die elke dag de krant bij haar kwam halen en de oude Maastrichtse advocaat Max Moszkowicz. Onlangs hield een onbekende vrouw mij aan op de fiets en zij vertelde me dat Puck helemaal alleen overleden was. Haar zoon had haar penthouse verkocht waar ze het niet mee eens was en een paar dagen na haar verhuizing naar een bejaardentehuis is ze in de badkamer gestorven. De politie heeft haar na vier dagen gevonden… Ze was geen makkelijke vrouw, ze kwam heel erg voor haar mening uit en stond op haar strepen. Ze liet haar gevoelige kanten niet makkelijk zien. Een keer toen ik een foto meenam van de grote, oude beukenboom voor ons huis - helemaal in herfstkleuren – zag ik tranen in haar ogen… Ze heeft niemand van haar laatste problemen met de kinderen verteld, te trots. Na haar overlijden zijn er geen rouwkaarten verstuurd door de kinderen, niemand was welkom op haar afscheid. Er stonden welgeteld drie namen in het condeolanceregister. Haar stilzwijgende heengaan heeft me aangegrepen. Haar hart is werkelijk gebroken van verdriet… Ze heeft geen plekje op het crematorium gekregen, dus heb ik een roos voor haar bij de urn van haar man neergelegd. En een kaarsje aangestoken ter nagedachtenis aan haar. Er wordt echt heus ergens door iemand aan haar gedacht…

Als je een eigen bedrijfje start (zoals ik) dan komen daar veel dingen bij kijken. Heel leuke dingen zijn natuurlijk de creatieve dingen zoals een zinnenprikkelende naam verzinnen, ontwerp van een huisstijl met een boeiend logo en aansprekende kleuren. In mijn geval hoort daar ook het uitzoeken van portretten, reisfoto’s, huwelijksfoto’s en portretten van kinderen bij. Maar ook een stukje schrijven om mezelf te introduceren aan de bezoekers. Tot zover de leuke dingen. Maar er horen ook zakelijke kanten bij. Ik heb me laatst laten registreren bij de Kamer van Koophandel, de belastingdienst en ik heb een zakelijke rekening geopend. Ook heb ik een opdracht gegeven voor het bouwen van mijn website, een echte investering dus! Ik praat met andere zelfstandigen en krijg tips. En natuurlijk kon dit alles niet deftig starten door het een beetje te vieren met manlief en kinders: een gemeende proost (met kinderbubbels in champagneglazen) op de toekomst van mijn bedrijf Bijzonder Licht!