Ir de marcha

Uitgaan… Zaterdagavond hadden we onze oppas ingeschakeld en ze bleef een nachtje slapen, dus we hoefden niet op de klok te kijken. We gingen met een ander Nederlands stel uit eten bij een bekend Thais restaurant in de stad. Wij konden toevallig voor de deur parkeren, maar het restaurant had ook een service om de auto voor jou te parkeren. Daarom stond de hele straat vol dubbel geparkeerde auto´s… Wat trouwens vrij normaal is in het centrum, dan schuif je je mobiel nummer onder je ruitenwisser of je zet de auto niet op de handrem. In het ene geval belt de bestuurder die eruit wil jou op en in het andere geval schuiven ze je auto een stukje vooruit… De sfeer in het restaurant was heel Thais met grote Boeddha-beelden, een watervalletje langs de trap, ramen waarachter een Thaise omgeving getoond werd via een filmpje, en de serveersters liepen in authentieke kleding. Het eten was ook prima, geloof ik… Ik heb de rare tik dat ik in gezelschap nauwelijks iets eet, en zeker niet van het eten geniet… Ik ben dan drukker met het gezelschap en het gesprek, dan met wat er op mijn bord ligt… Daar heeft Mark gelukkig geen last van! Het enige waar ik dan wel van kan genieten is het dessert, daar focus ik al mijn aandacht op. Haha! Na het eten zijn Mark en ik samen nog met de metro de uitgaanswijk Chueca ingegaan en daar zijn we beland in een leuk barretje. Uiteindelijk waren we tegen 3 uur ´s nachts weer thuis. Leuk om zo nu en dan eens saampjes Madrid in te gaan.

Woensdagochtend ging ik naar de verjaardag van Loes en aansluitend gingen we lunchen met een groepje vrouwen. We kozen voor een Orientaals restaurant in La Moraleja, vlakbij ons huis. En wie zaten er aan het tafeltje naast ons te lunchen? Rafael van der Vaart met zijn vrouw Sylvie. Na twee jaar in Madrid gewoond te hebben kom ik eíndelijk ook eens een bekende voetballer tegen, haha! Uiteraard heb ik zijn handtekening gekregen waarmee ik mijn voetballiefhebbende neefjes in Nederland blij gemaakt heb. Overigens zou ik hem zelf niet herkend hebben, hij is best klein van stuk, maar zijn vrouw wél. Zij is precies zoals ze in de bladen afgebeeld staat, die ik natuurlijk ook alleen bij de (beugel)tandarts lees, haha! Die avond ben ik ook nog naar de bioscoop geweest met weer een andere groep vrouwen… Mark gaat volgende week uit met wat mannen...

Voor het afgelopen weekend was noodweer voor Portugal en Spanje voorspeld; windstoten tot wel 130 km/uur en véél neerslag zou er vallen. Tijdens ons nachtelijk uitje hadden we daar gelukkig nog niks van gemerkt (ik droeg alleen een vest), maar toen we zondagochtend wakker werden regende het. Regen die later in de ochtend overging in natte sneeuw en daarna in dikke vlokken met doorsnee van wel twee centimeter! Het bleef sneeuwen tot halverwege de middag en uiteindelijk lag er een aardig pak sneeuw in Madrid. Inden en Maren hebben nog een tijdje in hun skipak buiten gespeeld met de slee… Ondertussen waren Mark en ik in de keuken een grote varkenspoot aan het voorbereiden om dunne plakjes Jamón Ibérico van te snijden. Deze poot lag al meer dan een jaar op Mark´s werk - ooit kado gedaan door een leverancier. En nu vond Mark het tijd om hem mee naar huis te nemen. Het is iets typisch Spaans en we wilden ooit nog wel eens zo´n ding in huis halen – je moet alles een keer geprobeerd hebben, nietwaar? Inden (vanaf haar vierde al vegetariër) en Anthe wilden het niet eten, maar wij drietjes hebben er heerlijk van gegeten. En zullen dat de komende weken ook blijven doen, zo´n groot ding is het!

De meeste andere prachtige dingen in het leven komen met z´n tweeën of drieën, bij dozijnen of honderden tegelijk. Rozen, sterren, zonsondergangen, regenbogen, broers en zusjes, tantes en neven, vrienden en kornuiten te over – maar slechts één moeder in de hele wereld. (Kate Douglas Wiggin)

Het is volgende week vier jaar geleden dat we mijn moeder plotseling moesten missen…