Suiker

Wat is het verschil tussen geraffineerde en ongeraffineerde suiker? Ongeraffineerde suiker is suiker in zijn natuurlijke vorm, het is nog niet ‘schoongemaakt’ in de fabriek. Suiker wordt schoongemaakt om het wit van kleur te maken, met een neutrale smaak en lange houdbaarheid. Door het raffineren worden allerlei stoffen uit suiker gehaald die je lichaam nodig heeft om suiker goed te verwerken. Witte suiker bevat dus geen ‘goede’ stoffen meer.

Ongeraffineerde suiker bevat allerlei vezels, mineralen, enzymen en vitaminen. Deze stoffen heeft je lichaam nodig om suiker goed te verteren. Al deze ‘goede’ stoffen worden tijdens het raffineren eruit gehaald, waardoor je lichaam ze uit z’n eigen reserves moet halen. Die stoffen had je lichaam eigenlijk opgeslagen voor onder meer een goed werkend immuunsysteem. Door het eten van geraffineerde suikers en granen moet je lichaam die stoffen echter gebruiken voor het verwerken ervan. Hierdoor kan je immuunsysteem verzwakt raken. Ik wil proberen mijn immuunsysteem zo optimaal mogelijk te laten werken en wil dus geen storende factoren. Bovendien brengt de onttrekking van deze stoffen uit het lichaam allerlei andere processen in je lichaam door de war, zoals je hormoonhuishouding. Al met al voor mij voldoende om te beslissen dat ik zoveel mogelijk ongeraffineerde suiker en koolhydraten wil gebruiken in mijn voeding. En dus heb ik na lange tijd maar weer eens een bezoek gebracht aan de biologische winkel . Nu Maren geen voedselallergie meer heeft kom ik er veel te weinig. Ik heb koekjes, chocola, pasta en een alternatief voor M&M’s gekocht die allemaal gemaakt zijn van volkoren granen en ruwe rietsuiker, ongeraffineerd dus. Nu kijken of mijn vermoeidheid minder wil worden…

Het begon allemaal heel dramatisch. Vooraf was elk detail van onze outfits voor carnaval goed uitgedacht en alles was compleet. Maar op de vroege ochtend van het feest op school ging er iets mis met de haardracht van de meiden, althans…met het verwezenlijken ervan. De oude krultang - nog van mijn moeder, minstens twee decennia oud! – was goed opgewarmd. En de knalroze gespoten haarplukjes waren droog om gekruld te worden. En toen bleek de roze verf te smelten bij opwarming, want het geverfde haar werd bijna gefrituurd en kwam niet meer los van de krultang! De eerste keer gebeurde het bij Inden en Mark was zeker tien minuten bezig om Inden’s haar los te krijgen van de tang. Maar toen het eerste krulletje bij Maren na Inden’s toestand lukte, deed ik vol vertrouwen nóg een krulletje…en dat ging weer mis. Wéér tien minuten zweten voor Mark en Maren gilde het uit. Ten slotte gingen de meiden met roze plukjes in hun haar naar school, maar zonder de gewenste pijpenkrulletjes. (zie ons fotoalbum) De antieke krultang eindigde jammerlijk in de vuilnisbak. Ook de dag van het gezinsfeest ging er weer iets vreselijk fout. De rits van mijn Japanse jurk scheurde los! Tja, ooit voor € 8 in Madrid gekocht bij een Chinees winkeltje… Wat kun je verwachten? Anthe heeft mijn rits met naald en draad vast genaaid. De hele middag heb ik met het genaaide jurkje gefeest en ’s avonds ben ik er gewoon mee doorgegaan naar het volgende feest met Mark. Ach, je hebt iets hilarisch te vertellen en dat is altijd leutig met carnaval! ’s Nachts na thuiskomst heeft Mark mijn rits weer helemaal losgeknipt zodat ik mijn pyamaatje aan kon.

Op een maandagavond in maart hadden mijn vriendin en ik kaartjes voor een theatervoorstelling. Het toneelstuk Masterclass over het leven van Maria Callas - met Pia Douwes in de hoofdrol - ging die avond in première in het Chassé bij ons in Breda. We beseften allebei niet dat het om een première ging, maar ik had heel toevallig een mooi zijden jurkje aan, terwijl ik bijna nooit jurkjes draag. Mijn vriendin daarentegen had echter heel toevallig een spijkerbroek aan terwijl ze nooit spijkerbroeken draagt. Toen ze haar zoontje voor haar vertrek vroeg of ze speciaal genoeg gekleed was voor het theater vond hij van wel, tenslotte was het heel speciaal dat mama een spijkerbroek droeg! Een rode loper, fotografen, interviewers en veel bekende acteurs en andere bekende mensen waren aanwezig in de lounge. Ik bleef maar lachen die avond als er weer dames in avondjurken en andere prachtige creaties voorbij kwamen. Olga kon wel door de grond zakken! En ik, die nooit een jurkje draagt, ...haha, ik voelde me zó op m'n plek! De voorstelling was indrukwekkend, Pia Douwes is een professional. En mijn vriendin? Zij heeft zich voorgenomen nooooit meer een spijkerbroek naar het theater te dragen. Haha!

Praag, we kwamen er aan op de luchthaven terwijl er een schitterend zonnetje scheen en ook de meeste dagen erna bleef het zonnetje stug schijnen. We hebben de dag na onze aankomst met mijn vriendin die daar woont en haar dochter door het mooie Praag gelopen. De meeste bezienswaardigheden hebben we gezien zoals de Hradçany burcht, de Karelsbrug, het Oude Stadsplein met straattheater, de Joodse wijk en de begraafplaats. De klok met de twaalf apostelen hebben we vanuit de toren bekeken terwijl hij twaalf keer sloeg en later op de dag hebben we nogmaals gekeken tussen alle toeschouwers op het plein. (zie ons fotoalbum) We hebben een lentemarkt bezocht, het befaamde zoete deegrolletje geproefd en ’s avonds lekker gegeten in een hip restaurant. De volgende ochtend pikten we Mark en onze vrienden op van het vliegveld en reden we met drie gezinnen naar het Isergebergte, naar skigebied Jested. Alle kinderen hebben iedere ochtend genoten van skilessen en elke middag hebben Anthe en Inden geskied met onze vrienden. (zie ons fotoalbum) Ze hebben zelfs een avond geskied op de verlichte piste!

Ik keek tijdens onze sneeuwvakantie erg uit naar het eten van een Germknödel voor lunch, omdat ik daar vorig jaar zo van genoten had. Toen ik iets besteld had wat qua naam er erg op leek, bleek het een bord goulash te zijn met klef brood erbij en… slagroom! Mijn teleurstelling was groot toen later bleek dat mijn zoete gerecht niet meer geserveerd werd op de piste. Ik was na een jaar de naam van het gerecht een beetje vergeten en noemde het eerst noedel, maar volgens Anthe was het knoedel en al snel bleek het knödel te zijn - en dan was het speciaal de germknödel waar ik zo verzot op was. Na mijn teleurstelling in het restaurant hebben ze ons in het B&B verwend met kleine knödels als toetje die later op de avond tot kneutels werden verbasterd! We hebben tranen met tuiten gelachen om de versprekingen van het zoete gerecht en vooral om mijn enorme teleurstelling toen ik een bord met goulash-vlees in jus kreeg voorgeschoteld met een toefje slagroom erop. Ik had namelijk aan de ober gevraagd of deze knödel met slagroom geserveerd werd…haha! (Later bleek trouwens dat het gewoonlijk toch ook wel met slagroom geserveerd werd.)

Ik durfde deze vakantie niet te skiën, omdat ik helaas nog steeds geen diepte zie. (Mijn medicijnen zijn nog steeds niet aangeslagen…en het laat naar bed gaan en alcohol heeft ook niet echt meegewerkt natuurlijk.) Maar Mark en ik hebben op de laatste dag met Maren een mooie afdaling gemaakt met sleetjes toen we met een gondeltje naar boven waren gegaan. Daar knalde ik op een afgebroken boomstammetje die ik ergens snel in een ooghoek wel had waargenomen, maar niet scherp genoeg….met een grote zwart-blauwe plek op mijn bil als gevolg… Het was dus wel een juiste beslissing om niet op skies de berg af te suizen. Een paar dagen veel lol en plezier met onze vrienden die we nog uit Madrid kennen, goede gesprekken en lekker eten op een mooi plekje in het Isergebergte hebben voor veel ontspanning gezorgd - uitgerust zijn we niet – maar we kijken wel terug op heel leuke dagen met mooie herinneringen!