Verandering

Blijf het wonder zien in dingen, laat dat talent niet verslijten.
- Redmond O’Hanlon

Kun je jezelf veranderen? We doen allemaal heel graag of het wel zo is. Ik hoor wel eens mensen zeggen dat ze heel erg veranderd zijn. Mensen kunnen dingen leren in het leven en ervaringen maken je soms anders. Ook wil het leven de scherpe kantjes van onze persoonlijkheid nog wel eens afslijten. Maar ik heb onhebbelijkheden die heel slecht slijten, ook al wil ik dat graag! Ik heb in mijn leven veel moeite om oprecht met reisdata om te gaan. We hebben al zoveel meegemaakt door dit gebrek van mij. Een dag te vroeg op een gereserveerde camping aankomen in Portugal of juist denken een dag langer te kunnen blijven staan in Frankrijk. Ik heb eens een dag te vroeg op de luchthaven in Eindhoven gestaan om terug naar Madrid te vliegen waar onze drie meiden diezelfde avond een rol hadden in de schoolmusical. We hebben ook wel eens een schoonmaakteam voor de deur van ons gehuurde huisje in Duitsland gehad waar we kennelijk die ochtend hadden moeten vertrekken. En ondanks dat ik me zeer bewust ben van mijn mankement heb ik toch weer verkeerd geboekt. Ik heb goed naar de kalender gekeken bij het boeken van onze vluchten naar Peru en heb Mark nog gebeld om de data te checken vóórdat ik de knop van kopen indrukte. En nu, maanden later, blijkt dat ik geen vier weken geboekt heb maar vijf weken! Voor de reis is het uiteraard geen enkel probleem alleen Mark’s vakantiedagen zijn een uitdaging. Dus hebben we heel creatief Mark’s vrije dagen voor 2011 opnieuw ingedeeld en gaat pechvogel Mark in maart iets korter dan wij naar de sneeuw in Tsjechië en heeft hij nog drie dagen gewerkt in de laatste week van de Kerstvakantie. Zal ik ooit veranderen? Kan ik leren in alle ernst met reisdata om te gaan? Gedachten en gedrag zijn eenheid, de combinatie maakt wie je bent. Ik wéét van mijn manco, nu mijn gedrag nog aanpakken…

Een van de laatste dagen van de Kerstvakantie zijn we naar Amsterdam getogen met als reden Inden’s paspoort. Inden is in The States geboren en toen we indertijd naar Nederland vlogen om iedereen met onze newborn te laten kennismaken was een Amerikaans paspoort het snelst aangevraagd. Namelijk gewoon op het postkantoor, terwijl een Nederlands paspoort maanden van te voren op het consulaat in Boston aangevraagd had moeten worden. Tot onze Afrika-reis reisde Inden met haar Amerikaanse paspoort. Maar voor Afrikaanse landen moest zij visa aanvragen en wij niet. Een Nederlands paspoort was dus snel aangevraagd en nu is ze een kind met twee nationaliteiten. Haar Amerikaanse paspoort verliep in de Kerstvakantie dus een goede reden om naar onze hoofdstad af te reizen. Mark en ik moesten daar op Amerikaans grondgebied de consul verklaren (raise your right hand, please) dat alles naar waarheid was ingevuld. Daarna lekker lunchen en even naar de uitverkoop in de Bijenkorf en daar hoort ondertussen een ijsje van bakkerij van der Linde bij! Die middag hebben we genoten van 3D film Rapunzel in het Tuschinski theater. Daar kwam een herinnering boven drijven van heel lang geleden. Ik zat met mijn zus op een zonnig terrasje op het Rembrandtplein en we zagen steeds een limousine langs rijden, …een première! Dus stonden wij even later nieuwsgierig te kijken bij de rode loper hoe bekende acteurs en actrices poseerden voor paparazzifotografen. De week erna bladerde ik in zo’n roddeltijdschrift om het resultaat te bekijken en tot mijn grote verbazing zag ik mezelf op de eerste pagina staan - op de achtergrond van één van die foto’s! Onze meiden wilden dat graag wel eens zien, maar dat geroemde tijdschrift ligt ergens op zolder in één van de verhuisdozen…

Ovenplaten vol met zandkoekjes in alle vormen hebben we gebakken in twee ovens tegelijk. Daarna de uitdaging om iedereen zijn eigen portie gebakken koekjes klaar te leggen zodat alle kindjes hun eigen koekjes konden versieren met glitters, snoepjes, icing en geschreven letters. Al Maren’s genodigden kregen een mooi stoffen zakje mee naar huis, gevuld met de meest mooie eetbare creaties! Maren heeft genoten van alle aandacht (ik mag naast Maren zitten, nee nu ik!), de kadootjes, de taart en de koekjes. (zie ons fotoalbum) Als je zes jaar wordt geniet je intens van het aftellen naar je verjaardag, je verheugen op het zingen in bed en je verkneukelen over de kadootjes die je misschien gaat krijgen. En dat waren er heel veel dit jaar!

Op de aller-allerlaatste dag van de Kerstvakantie (terwijl Mark de halve marathon liep!) zou ik twee onderdelen van onze Peru-reis boeken die we na veel wikken en wegen uitgekozen hadden. Pas toen kwam ik erachter dat er twee paspoorten van ons niet meer zes maanden geldig zijn vanaf onze vertrekdatum. Dus eerst moeten we de nieuw aangevraagde paspoorten ophalen voordat we de reserveringen officieel vast kunnen leggen. De paspoortnummers worden namelijk gecheckt door officiële Peruaanse instanties… Maar de keuzes zijn gemaakt, de kogel is door de kerk. We gaan als afsluiting een 8-daagse jungletour maken door het ongerepte Amazonegebied voordat we vanuit Lima weer terug vliegen naar huis. Ik twijfel vreselijk over de keuze van de jungletour: een dure tour met overnachtingen in exclusieve lodges of een flink goedkopere tour waarin we een paar nachten kamperen in tenten en een paar nachten slapen in lodges. Nemen we een risico met zo’n groot prijsverschil? Je hoort wel eens van louche operators die er met je geld vandoor gaan of hun afspraken niet nakomen… Maar goed, wij houden van avontuur en van kamperen dus logisch dat we voor de kampeerversie gaan, toch? We hebben ook zelf een tripje samengesteld voor ons bezoek aan Machu Picchu: we gaan een stukje Incapad lopen, dus niet de volle vier dagen, én we verblijven een extra dag in het dorp vlakbij het oude Incarijk. De meeste bezoekers nemen meteen na het bezoek aan Machu Picchu de trein terug. Wij plakken er een extra nachtje aan vast zodat we daar de Huayna Picchu kunnen beklimmen, een waterval in de Andes-jungle kunnen bekijken en in de warmwaterbronnen kunnen dobberen.

Zo eenvoudig het was om Inden’s Amerikaanse paspoort te regelen in Amsterdam, zo onhandig is het om voor Anthe en mij een paspoort te regelen in het stadskantoor van Breda. Je begint al met een wachttijd van een uur vanwege de drukte. Eenmaal aan de balie bleken we een schriftelijke toestemming van Mark nodig te hebben die natuurlijk op reis was. Ik heb toch niet voor niets een uur in de rij gestaan!, riep ik uit. En toen mocht Mark zijn toestemming á la minute faxen naar het stadskantoor met zijn legitimatie erbij. Een heel stel ambtenaren heeft ernaar gekeken en toen werd het goedgekeurd en konden we door de regen weer naar huis fietsen. Volgende week mogen we fijn weer terug om ons document persoonlijk op te halen. Ondertussen is Inden’s paspoort over de post al gearriveerd…