Madrid

Er kan je niets gebeuren.
Het gaat zoals het gaat.
Leonard Cohen

De verbouwing gaat zoals het gaat, er kan je niets gebeuren. Maar als je er niet met je neus bovenop zit gaat het fout. Zo zagen Mark en ik een keer in het weekend dat de nieuwe zijmuur tot aan het dak gemetseld was. Maar hoe zou dat dan zitten boven de openslaande deuren? Werkman Piet had ons niet gerustgesteld met zijn antwoord dat het boven de deuren afgetimmerd zou worden. Dus hebben we datzelfde weekend een ongeruste e-mail naar de aannemer gestuurd. Dat er toch echt wel steentjes boven de deuren moesten komen en geen aftimmering. Er werd meteen een latei besteld. En zo werden er lagen steentjes weggehakt om de latei te plaatsen zodat er boven de deuren gemetseld kon worden. Als je dus niet oplet…! Zo ook het zijraam van het klompenhok alias bijkeuken. Ik vroeg aan Piet of er boven dat zijraam misschien ook een latei zou komen… Oeps, zijraam..?!? Ook daar werden weer steentjes weggehakt om het vergeten kozijn te plaatsen. Zo was het plan van de aannemer om standaard raamdorpelsteentjes onder de kozijnen te plaatsen, maar die vinden wij niet helemaal niet mooi! Gelukkig hebben we dit vóór de bestelling bij de aannemer kunnen aangeven zodat er nu raamdorpels van natuursteen worden geplaatst. Pfff, je moet er echt met je neus bovenop zitten! Nu Mark de laatste weken veel in het buitenland zat voelde ik de verantwoordelijkheid om alles te controleren – met mijn énorm technisch en ruimtelijk inzicht. Dat werd dus veel bouwfoto´s mailen naar Mark.

Op Bevrijdingsdag hadden we een bijzondere afspraak in de dierentuin te Kerkrade. (zie ons fotoalbum) Namelijk met vrienden van ons die we nog kennen uit Madrid, maar die sinds we ze kennen ook in Australië gewoond hebben en nu in Johannesburg wonen. Vanwege een overlijden in de familie waren ze deze week naar Nederland gevlogen en zo kon het onaangename met het aangename verenigd worden. Vorige zomer hebben we ze voor het laatst gezien in de dierentuin in Amersfoort – toen woonden ze nog in Perth. Dat was toen een unieke, onvergetelijke hereniging met vrienden uit Australië, Hongkong en Madrid! Ook deze dag was weer heel speciaal en vol aandacht voor elkaar. De meiden klikten allemaal meteen als vanouds, en Amei en ik hebben ons van terras naar terras verplaatst en al die tijd bleven we maar praten… Het leek wel of we iets in te halen hadden, haha! Tenslotte weten we niet wanneer en wáár we elkaar op de aardkloot weer zullen treffen. Veel lieve foto´s gemaakt als herinnering, en vanaf nu communiceren we weer via e-mail en Skype.

Oude, Engelse bloemetjes-serviezen zijn hartstikke in! Je ziet het in trendy woonmagazines, in antiekzaakjes en hippe trendy cafeetjes. Zo vierden we Mark´s verjaardag in het trendy café Stilleven - waar mijn vriendinnen en ik wel vaker komen. (zie ons fotoalbum) Alles is er te koop: de meubels in het café, de prullaria in de kasten, het Engelse bloemetjes-servies en zelfs de gevulde potten in de tuin. Er liggen overal woonmagazines en interieurboeken en het komt geregeld voor dat mensen vertrekken met het serviesgoed waar ze net van hebben gegeten. Ik heb een zwak voor serviezen. Tijdens onze reizen ben ik altijd op zoek naar mooi serviesgoed op rommelmarkten of in kleine winkeltjes. In Madrid heb ik eens geweldig mijn slag geslagen op El Rastro, de vlooienmarkt op zondagochtend. In kisten vol oud servies mocht je graaien naar alles wat je mooi vond! Het huis van overleden buurman Rinus zou binnenkort worden leeg gehaald door de Kringloop. Ik dacht er al dagen aan, maar wist niet hoe ik het netjes moest vragen. Of ik naar Rinus zijn servies mocht komen kijken… Maar toen ik zag dat zijn kleinzoon aan het opruimen was trok ik de stoute schoenen aan. Het antwoord was dat ik alles mocht meenemen wat ik mooi vond, alles! Dus heb ik gesnuffeld in Rinus zijn kasten en zeker een krat vol met Engels bloemetjes-servies meegenomen. Zelfs een compleet servies met soepterrine, aardappel-, vlees- en groenteschalen. Ik heb Rinus zijn kleinzoon bedankt met een taart en en mijn nieuwe aanwinst staat nu te schitteren in onze servieskast!

Het schoolplein in Madrid was het verzamelpunt. Iedere dag zag ik de meiden daar en hevelden we koffertjes over. Ze hebben bij veel van hun vriendinnen gelogeerd, een dag in hun oude klas doorgebracht en we hebben een ochtend bij ZARA gewinkeld voor een nieuwe zomer-outfit. We leefden een stukje van ons oude leven in Madrid. Ik heb zelf ook bij mijn vriendinnen gelogeerd, veel vriendinnenbezoekjes afgelegd om te zien en te horen hoe het met ze gaat. Het duizelde me van alle nieuwtjes en plannen! De laatste dag was San Isidro in Spanje en heb ik met Mirjam tijd in de stad doorgebracht. We hebben daar veel gefotografeerd, ik was er op een haar na ´gezakkenrold` en we hebben samen tapas gegeten for old times sake. ´s Avonds heb ik een feestje van een vriendin bijgewoond waar ik op de valreep nog een glas rode wijn over mijn kleding kreeg… De dagen gingen als een wervelwind voorbij, maar voor de meiden heeft het een onuitwisbare indruk achtergelaten. Het was hartverwarmend hoe we allemaal onthaald werden op het schoolpleintje – we voelden ons heel welkom terug in Madrid.

De keuken die we onverwachts gekocht hadden op Tweede Paasdag zou pas eind augustus geplaatst kunnen worden vanwege de bouwvak. Ik had flink aangedrongen bij de verkoper dat wij gelukkiger zouden zijn als de keuken vóór de bouwvak geplaatst zou worden. Nu had ik kennelijk zó hard doorgedramd dat de keuken zelfs in juni geplaatst zal worden, volgende maand! Ons plan was dat Mark het keukenblok er zelf uit zou slopen, net zoals de granieten vloer. En omdat de aannemer tijd nodig heeft om een nieuwe vloer te storten, die nieuwe vloer moet drogen en er vloerverwarming opkomt én een tegelvloer, hadden we niet veel tijd meer om alles voor te bereiden. Onvoorzien moest Mark het weekend dat ik met de kinderen nog in Madrid verbleef de keuken gaan slopen! Met de hulp van zijn jongste broer heeft hij in één dag het keukenblok eruit gesloopt en de granietvloer er uit geramd met een sloophamer. Dus toen ik terugkwam uit het mondaine Madrid moest ik thuis op een gasstelletje koken en stond de koelkast in de huiskamer, en dat zal voorlopig nog even zo blijven.