Botswana

Wat je op dit ogenblik ziet en hoort is slechts een droom.
-Don Miguel Ruiz

We hebben een prachtige dag gehad in het Nxai Pans National Park waar we onze eerste olifant gespot hebben! In het park hebben we de indrukwekkende zoutpannen bezocht waar we ook de eerste struisvogel tegenkwamen. De zoutpannen zijn nog best gevaarlijk, omdat je de tracks van andere auto´s moet volgen anders raak je verdwaald. Het park was alleen met 4WD bereikbaar, zo´n 30 km over rulle zandwegen en daarna in het park was je helemaal op jezelf. Dat gaf mij een beetje een onbehaaglijk gevoel...vinden we de uitgang voor zonsondergang? Dat was heel goed gelukt vroeg in de middag en daarna reden we helemaal alleen – zelfs de ingang was onbemand – naar Makgadikgadi Pans. En die ervaring vergeten we nooit meer. De zon ging al een beetje onder en we reden door het gele hoge gras, het was warm en het licht was warm geel. En daar zagen we ze...zebra´s. Eerst een paar, toen tientallen en het hield niet over. Honderden liepen er om de auto heen! Een écht “Out of Africa” gevoel.

Botswana heeft ons hart gestolen. Het licht is hier prachtig, de zonsopgang en ondergang werkelijk adembenemend... De natuur en de dieren zijn bijzonder en maken veel indruk. De mensen zijn zo vriendelijk in Afrika. Iedereen staat voor je klaar en een gesprek (hoe kort ook) zal nooit beginnen zonder eerst te vragen hoe het met je gaat. Als we de weg vragen bij de benzinepomp rijdt er iemand een stukje voor. We voelen ons helemaal niet onveilig. De campings waar we kamperen worden ´s nachts bewaakt. Op de camping in Francistown zat de bewaker ´s nachts tegen een boom met een klein radiootje – vlak naast onze auto. De rust en de ruimte in dit land zijn enorm, en miljoenen sterren aan de hemel, miljoenen... Eigenlijk heeft Botswana teveel te bieden voor de paar weken dat wij hier zijn.

We moeten dus keuzes maken en dat doen we ook, nu we in Maun zijn. We zijn in het enorme gebied dat Okavanga Delta heet. Een gebied dat in vier delen opgedeeld kan worden. We hebben te weinig tijd en budget (je kunt ook met vliegtuigjes naar luxe lodges in de Delta vliegen!) om alle vier delen te zien. Vanaf de volgende camping in Popa Falls gaan we een deel ontdekken met een mokoro (boot uit een boomstam) over de rivier waar krokodillen en nijlpaarden zijn. En voor nu hadden we besloten om een deel met onze truck over land te doen. Het is heel spannend, want de gate is alleen met 4WD te bereiken en eenmaal in het park moet je je weg vinden via GPS coordinaten of kompas.... Er wordt zelfs geadviseerd om in konvooi te rijden.

Ons bezoek aan Moremi Wildlife was park was dan ook één groot AVONTUUR! In elke zin van het woord. We zagen prachtige dieren en ook veel. (zie ons fotoalbum) Bij een waterplaats zagen we een groep zebra´s water drinken, terwijl er een nijlpaard aan het dobberen was en een groep herten rustig stond te grazen. Verderop zagen we een grote groep giraffen die om onze auto liepen en af en toe wat graasden of dronken. In het water verderop waren nijlpaarden hard aan het splashen in het water, en een groep bavianen zat op wat boomstronken. Nog wat verderop hadden we een angstige ervaring... Er stond een kudde olifanten met baby´s van de bomen te eten en wij filmden een stukje. En toen...had papa-olifant er genoeg van – hij trompetterde een paar keer , wapperde met zijn grote oren en kwam recht op onze auto af lopen! Om precies te zijn, op Anthe´s raam. Anthe fotografeerde gewoon door, terwijl ik riep dat alle ramen dicht moesten. Mark startte de motor om weg te rijden. Inden was aan het filmen en moest van de schrik huilen. Mark reed voorzichtig weg en verderop moesten we even bij komen van dit avontuur. Later hebben we Inden´s filmpje terug gezien: de paniek in de auto, het getrompetter en een huilende Inden die van paniek alleen nog haar voeten filmt.. Haha!

Tot dat moment in Moremi vroegen Mark en ik ons nog steeds af waarom er geadviseerd wordt in konvooi te rijden, daar kwamen we kort daarna achter... We waren al een paar keer door flink diep water gereden, maar nu bleef het olielampje branden. Misschien toch wel handig als er andere mensen of auto´s in de buurt zouden zijn. Toen we op een plek kwamen met rul zand waar slecht door te komen was en een andere auto vast stond kwamen we een konvooi tegen van vijf auto´s. Deze Zuid-Afrikaners stonden op dezelfde camping als wij en boden ons aan om aan te sluiten bij hun konvooi. Een verstandig idee! Nadat we zes slapende leeuwen gespot hadden (die dezelfde ochtend een buffel te pakken hadden gehad) en we door wat water reden hoorde ik wat flappen bij ons achterwiel. Voordat ik het door had, zag ik de band nog in het water liggen terwijl wij verder reden op de velg! Het hele konvooi stopte en de mannen hebben gezamelijk ons reservewiel erop gezet en de band opgepompt, want die band was vrijwel leeg. Meteen besloten we dat we dezelfde weg terug gingen als we gekomen waren (we konden de terugweg al een tijdje niet vinden...), want de zonsondergang stond er aan te komen en we moesten nog een paar uur rijden! We hebben flink doorgereden en nog geweldig veel dieren gezien in het mooie licht van de zonsondergang – nijlpaarden met jong, giraffen en nog twee kuddes olifanten en ontelbaar veel hertensoorten. Precies vijf minuutjes voordat de gate zou sluiten stonden we buiten. In het donker zijn we in konvooi, de voorste met schijnwerpers op het dak de laatste 90 km naar de camping gereden.

Maun, 9 augustus 2009