Agua

Het water valt de laatste dagen met bakken uit de lucht! Zo nu en dan slagregens met onweer en windhosen. Maar het water is zo welkom! De water-reservoirs zijn maar karig gevuld dit jaar en in Barcelona gelden al boetes; als je je tuin besproeit (€ 40) of je zwembad vult met leidingwater (€ 3000). Helaas ondervinden we wel wat last van de regenslag, naast files onderweg en de rieten zonwering die weggewaaid is van ons deck, is mijn tuinkas nu al drie keer weggewaaid. Ik geef het op: ik zaai binnenkort alles wel in de koude grond. Dan maar wat later in het jaar verse tomaatjes, paprika’s en prei...

Ik heb weer iets overwonnen in Spanje, ik heb namelijk mijn auto laten keuren. Een vrouw op schilderles vertelde me van de week dat ze een boete had gekregen omdat ze haar autopapieren niet in orde had. Ik heb meteen alles gecheckt en bij mij bleek het ook niet in orde. Ik had mijn verzekeringsbetalingsbewijs van dit jaar niet in de auto liggen en mijn auto bleek ITV gekeurd te moeten worden. De volgende ochtend meteen stappen ondernomen en naar een keuringsstation gereden. Dat op zich was al een onderneming: het keuringsstation vinden, snappen hoe het systeem werkt en de autolampencontrole in het Spaans! Haha! Mijn auto werd trouwens afgekeurd, de voorbanden waren versleten. Dus dezelfde dag nieuwe autobanden eronder laten zetten en de volgende dag weer terug naar het keuringsstation. Nu heb ik mijn felbegeerde nieuwe keuringssticker op mijn raam zitten!

Sinds Maren op school zit maakt ze grote sprongen in haar Spaans! Ze heeft een Nederlandse juf en een Spaanse juf en voornamelijk Spaanstalige kindjes in de klas. Ze brabbelt thuis de hele dag Spaans en iets wat op Spaans lijkt. Alle kleuren kent ze nu in het Spaans en woorden als klei (plastalina), eet smakelijk! (¡buen aproveche!) en afblijven! (¡no se toca!). Laatst zaten we in de auto en toen speelden de drie meiden een spelletje met alle kleuren in het Spaans, Maren deed niets onder voor haar grote zussen hoor!

Afgelopen week tijdens mijn schilderles gebeurde er toch iets raars... Er kwam een Nederlandse man ‘toevallig’ langsrijden door de straat en verkocht vanuit de achterbak van zijn auto prachtige pannen- en messensets. Hij vertelde dat hij een verkoop had gehad in een hotel vlakbij en deze sets nog over had. Hij ging nu naar Zwitserland en wilde geen belasting betalen over de grens... Heel vaag verhaal, maar prachtige spullen! We moesten allemaal erg lachen, want de meesten van ons stonden met ons schilderschort aan op straat. “¡Qué día!” en “¡Qué manaña!” werden regelmatig uitgeroepen, hahaha! Uiteindelijk wilden we toch allemaal wel zo’n set (met flinke korting), dus zijn we gezamelijk en giechelend in een auto gestapt om te pinnen in de buurt en bij terugkomst de sets over te hevelen naar onze auto’s. Via Internet opgezocht dat de pannensets eigenlijk € 1445 kosten en wij hebben slechts € 200 betaald! Misschien van de vrachtwagen afgevallen??

Op Mark’s werk is de werkstress in de loop van de tijd weer opgelopen. De produktie is de laatste weken te laag en de kwaliteit is ook niet goed. Het produktiepersoneel doet niet echt z’n best om dit te verbeteren en Mark heeft af en toe het idee dat hij alles zelf moet doen - zelf de ideëen moet aandragen om het proces te verbeteren. Er heeft laatst een fabriek van Owens Corning in Europa in de brand gestaan en Mark is gevraagd om de produktie voor hun klanten over te nemen, ook dat lukt helaas niet optimaal... Gelukkig heeft hij zondag lekker afleiding: hij gaat met een groepje mannen naar een voetbalwedstrijd van Real Madrid!

Ondertussen heb ik mijn eerste les achter de rug van flamenco. Het was heel leuk: mooie Spaanse muziek en een leuke Spaanse juf. Maar die pasjes! De eerste pasjes vond ik goed te doen, maar toen begon ze alles achter elkaar te plakken en de armen moeten ook bewegen. Oef, alles tegelijk! Maar ik ben niet de enige die wat moeite heeft om haar heupen zwierig te bewegen en in de spiegel alles te blijven volgen. Ik blijf de cursus tot de zomer volgen en heb zélfs een lange flamencorok besteld!