Met groot bed op weg naar Tibet?

'The impulse to travel is one of the hopeful symptoms of life.'
- Agnes Reppler

Ik dweil met een doekje al het zand op van de vloer van onze hippie bus. Ik voel de zon op mijn spijkerbroek branden terwijl ik voorover gebogen sta. Ik heb net de raampjes gelapt. De dag ervoor zijn we naar de Kaapse Bossen geweest. In het nationaal park Utrechtse Heuvelrug. Terwijl Maren met een vriendin boven op de heuvel een boomhut bouwt staan wij onderaan de zandheuvel geparkeerd met de bus. We halen de kasten leeg. Verschillende zakken met tentstokken en tentdoek tillen we naar buiten. Spannend. In de eerste zak vinden we een oranje gestreept windscherm. De stokken vinden we veel later in een zak met meerdere tentstokken die we niet allemaal kunnen duiden. We openen ook een splinternieuw-uitziende tentzak met de naam ‘free time bus tent’ erop. Met veel creatief denken is het ons gelukt de grijze voortent op te zetten met een deur en ramen met gordijntjes. Hoe zit de tent aan de hippie bus bevestigd? We vinden op internet hoe dit mooie systeem werkt. Je rijdt de zijkant van je camper tegen de achterkant van de tent aan. Dan open je de rits en heb je een voortent. Zo kun je makkelijk met de camper boodschappen doen of een markt bezoeken. De voortent blijft zelfstandig staan. Heel handig als je lang op één plek blijft vertoeven. Dat zijn wij deze zomer echter niet van plan. We willen rondtrekken. We vouwen alles weer netjes op. We pakken een andere tas uit. Die tas maakt mij wildnieuwsgierig. We vinden namelijk de bruine, originele luifel die met een rubber direct aan de hippie bus bevestigt wordt. Gaaf! En…we vinden ook de oranje zijwanden die aan de luifel bevestigd kunnen worden. Zelfs één wandje met een raam erin. Wat geweldig! De vorige eigenaar heeft een mooi vloerkleed erbij gedaan die op maat gesneden is. Zelfs een uitsnede voor de wielen. Een opstapje om in de bus te stappen vinden we ook. En twee houten stoppers om voor de wielen te leggen zodat de bus niet weg kan rijden tijdens het kamperen.

We hebben ook wat extra, losse gordijntjes gevonden. Die blijken voor de voorruiten te hangen als je kampeert. Ook extra gordijnen voor de zijramen. Voor privacy. Alles past precies op de ophangsysteempjes. Netjes! Op YouTube vind ik filmpjes van ons type camper uit 1975. Veel inspiratie vind ik daar! Bijvoorbeeld om voor het achterruit een extra lang gordijn te hangen zodat je met de achterklep open kunt slapen. Het bed achter het lange gordijn. Een zeebries die zachtjes binnen waait… Dat lijkt me heerlijk slapen! Ook vind ik filmpjes die het uitgeklapte bed laten zien. Ik zie prachtige uitschuifsystemen om een lang bed te maken. Het ziet er ingenieus uit. Volgens Mark moeten wij onze bank echter niet uitklappen, maar dubbelklappen. We hebben het geprobeerd en er op gelegen. Het matras is helaas te kort voor Mark. Op deze zonnige maandagochtend, terwijl de gordijntjes aan de waslijn wapperen, durf ik het aan. Ik sta in mijn eentje te sjorren aan de houten achterbank. En hoera! Ik trek de bank naar voren uit. Dus tóch! We hebben ineens een halve meter méér matras! We hebben er samen op gelegen. Ik kan helemaal gestrekt in bed liggen. Ik word steeds enthousiaster over onze hippie bus. Alles valt mee: alle bekleding is nieuw, de matrassen hadden we nieuw laten maken in México en de gordijntjes ga ik van nieuwe stof maken. Sommige zijn na het wassen doorkijkgordijntjes geworden. Tot op de naad versleten. Het laatste aspect dat mij zo blij maakt met de hippie bus gebeurde vorige week. Ik ontmoet bij de juwelier een man uit Turkije. Ik vertel hem dat ik dertig jaar geleden in zijn land was en de mensen zó gastvrij vond. De zee zo mooi blauw. Het eten zo lekker. Als hij ’s middags terug komt om het gekochte horloge op te halen zegt hij dat ik na dertig jaar écht eens terug moet gaan naar zijn land. Ik vraag hem of dat met de auto kan. Ik denk aan onze hippie bus. Hij blijkt ook een camper gekocht te hebben en gaat daarmee naar zijn thuisland en reist daarna door naar Tibet. Ik ben wild enthousiast. Deze trektocht naar Tibetaanse kloosters en tempels komt op mijn ultieme wensenlijstje! De man is net zo blij. Hij roept enthousiast “Ik hou van jou!” Later blijkt dat ik de eerste ben die een klant heeft geholpen die deze vier woorden uit de grond van zijn hart heeft geroepen. De impuls tot reizen raakt kennelijk je hart.