2010

Je kunt je leven op twee manieren leven. Een is alsof er geen wonderen bestaan. De andere alsof alles een wonder is.
Albert Einstein

Winterse kou… Ons gezin is er dol op, eigenlijk vooral op sneeuw en ijs! (zie ons fotoalbum) In Massachusetts genóten we van de extreme kou en de enorme pakken sneeuw die er elke winter vielen. En dan was het landschap voor maandenlang wit. We hebben daar vaak met de toen-nog-kleine meisjes gesleed op het landgoed, maar ook met de snowtube van stoere, grote hellingen. In Spanje viel er vanaf eind december altijd een flink pak sneeuw in de bergen ten noorden van Madrid en daar hebben we prachtig gewandeld en gesleed. Op de dag van Maren´s kinderfeestje vorig jaar was er in de stad zó veel sneeuw gevallen dat luchthaven Barajas gesloten werd en alle Madrilenen de auto langs de kant van de weg zetten om verder te lopen. Zo´n winter had de afgelopen elf jaar niet meer plaats gevonden – hoe bijzonder! En onze eerste winter terug in Nederland is koud, heel koud! Toen ik klein was waren winters ook altijd koud, daarom voelt het voor mij zo nostalgisch. Heerlijk.

Mark zou 10 januari voor de tweede keer de halve marathon van Egmond meelopen waar hij hard voor getraind had. Hij zou met zijn vader en twee broers meedoen, maar zijn vader en jongste broer trokken zich al vrij snel na de inschrijving terug. Mark keek er naar uit en heeft in de Kerstvakantie nog een keer met zijn broer Frank gelopen als proef voor de halve marathon. Maar hoe dichterbij de dag naderde hoe slechter de weersvoorspellingen werden. Mark kreeg er steeds meer zin in - ondanks dat er voor de tweede keer in 37 jaar een alternatieve route uitgezet was: heen én terug over het strand vanwege de sneeuw en gladheid in het duinreservaat. Twee dagen vooraf belde ook Frank op dat hij erg tegen de hardloopwedstrijd opzag vanwege de aangepaste route over het strand. Maar Mark zag zichzelf nog steeds met een besneeuwd lichaam en ijspegels aan zijn neus tegen de Noordoosterwind in beuken…! Er zouden om de twee kilometer verwarmde tenten staan om je op te kunnen warmen. Maar helaas heeft de organisatie de middag ervoor de wedstrijd afgeblazen omdat er niet voldoende ambulances ter plekke konden zijn onder deze extreme weersomstandigheden. Een teleurstelling, maar Mark liet zich niet kisten en heeft die dag zelf een halve marathon gelopen rond het Mastbos. Bikkel!


Wij zijn het nieuwe jaar gestart met rijden in onze Madrileense auto - die meteen de eerste week van januari naar de garage moest vanwege een defekte radiateur! Mark en ik hadden vorig jaar besloten dat we privé niet meer in de lease-auto wilden rijden vanwege de hoge bijdrage per maand. Onze Volvo uit Madrid hadden we afgelopen zomer mee naar Breda laten verhuizen en na wat administratie, technische keuringen en reparaties kreeg hij een Nederlands kenteken zodat we er daadwerkelijk in mochten rijden. We hadden het oude beestje wat opgelapt met nieuwe matten, nieuwe ventilator, nieuwe batterij in de centrale ontgrendeling, een nieuwe distributieriem en nieuwe veren in de achterklep. Vanaf dit jaar rijden we dus in deze prima auto. Ons voornemen is zoveel mogelijk alles op de fiets te doen en dat kan in de praktijk soms wat tegenvallen. Zoals de keer dat ik met een zieke poes in mijn rieten mand op de fiets door de sneeuw naar de dierenarts ploeterde, of ik met zoveel mogelijk wekelijkse boodschappen in mijn slagersmand en de rest in een grote tas aan mijn stuur naar huis glibberde door de sneeuw. Uiteraard zijn dit uitzonderingen omdat de auto die week onverwachts bij de garage stond en het guur weer was. Normaliter staat onze auto voor de deur voor wekelijkse boodschappen, verre ritten buiten Breda of noodgevallen. We doen echt ons best: dit is onze bescheiden bijdrage aan het milieu, aan onze fitheid en vanzelfsprekend aan onze eigen portemonnee!


Nu we alle drie de aannemers gesproken hebben en ze de komende weken aan hun offertes gaan werken zullen wij geduld moeten hebben. Het is allemaal heel spannend nu we alle bouwdetails uitgebreid met ze besproken hebben en blijkt dat al onze wensen uitgevoerd kunnen worden. De enige twijfel die bestaat is of de originele granieten dorpel in z´n geheel eruit gehaald kan worden om opnieuw gebruikt te kunnen worden bij de openslaande tuindeuren. Binnen drie weken, vóór onze vakantie naar Tsjechië, weten we wat de prijs zal worden van de nieuwe eetkamer en het klompenhok! In de tussentijd wordt als voorbereiding voor Mark´s nieuwe werkkamer deze maand een raam op zolder gemaakt en zal ik daar alles wit gaan schilderen. Als Mark zijn meubels eenmaal naar zijn nieuwe plekje heeft verhuisd gaat hij beginnen met de sloop van de oude serre… Als onze tijdlijn een beetje klopt zou de aannemer half maart kunnen starten!