Adiós

Deze week staat in het teken van hét afscheidsfeest van Anthe en Inden. Ze hebben allebei hun klasgenootjes uitgenodigd en nog wat vriendinnetjes daarbuiten. Al met al komen er meer dan 40 kinderen dansen op de zwart-wit disco in onze tuin! Mark is maandag vertrokken naar Rusland, naar één van de zes fabrieken waar hij straks mee gaat werken in zijn nieuwe baan. En omdat morgen ook nog vrienden uit Nederland met hun zonen Jochem en Gijs een weekend komen logeren komt er nog best wat bij kijken voor mij.

Mark´s broer was afgelopen weekend met zijn zoon Dani bij ons te logeren en toen hebben we hippe, Spaanse discomuziek gekocht en een CD van Kate Perry. Een CD van Miley Cyrus hebben we geleend van Anthe´s vriendinnetje en van dat alles met wat Beyoncé en Mama Mia hebben we twee compilaties gemaakt voor het feest. Ook hebben de broers alle drank ingekocht zodat ik niet met al die flessen hoef te slepen. Mark en ik hebben zondag voorbereidingen getroffen zodat we een filmpje kunnen afspelen bij de dansvloer op een gespannen wit doek aan de muur. En er komt vandaag een vriendin helpen met alles opruimen en klaarzetten, een andere vriendin maakt voor vrijdag hapjes voor de kinderen klaar. Ook heb ik van alle kanten plastic bekers geleend, zodat de kinderen verkoeling kunnen halen aan de bar. Zelfs het weer doet een duit in het zakje, want het wordt morgen 29 graden zonder wolkjes…

Op het schoolplein wordt er door moeders stiekem boven een A4tje gefluisterd, dat gauw opgevouwen wordt als ik per ongeluk die kant op kijk. Gisteren waren Anthe en Inden met hun vriendinnen bij ons thuis een dansje aan het oefenen die ze met z´n allen op de dansvloer gaan uitvoeren. In de pauzes op het schoolplein wordt dit nogmaals flink geoefend. En ik hoor op het plein af en toe iets over geheimzinnige dansoptredens... Inden vindt het superspannend en is zenuwachtig. Ik heb zo´n vermoeden dat de meiden verrast zullen worden vrijdag - en Mark en ik dus ook! Dat geeft een heel warm gevoel en tegelijkertijd ook een heel angstig gevoel, namelijk het gevoel van een naderend afscheid…

Zo hebben we afgelopen weekend onze vrienden weer gezien die afgelopen winter naar Praag zijn verhuisd. We hadden ze vorige week gezien aan de Algarve in Portugal en nu met een gezamenlijke paella-lunch met vrienden op de tennisclub. Het was een heel gezellige reünie, maar twee andere stellen van deze groep (waaronder Mark en ik) gaan deze zomer ook weg uit Madrid. Jammer is dat… Het leuke is dan wel dat je elkaar overal op de wereld weer tegenkomt. Zo zie ik in juli mijn Madrileense vriendinnen - die nu in Hongkong en Australië wonen - weer in Nederland. Dat wordt ook een geweldige reünie! En toch…afscheid nemen en weerzien…heel intens.