‘When you can’t control what’s happening, challenge yourself to control how you respond to what’s happening. That’s where your power is.’
- Unknown
Almost magical… Nu mijn yoga lessen weer online zijn zit ik deze ochtend voor de gesloten terrasdeuren in de achterkamer. Er ligt een grote oranje pompoen op de tuintafel. Het waterbadje voor de vogels heeft een dun laagje ijs. Ik zit op mijn blok met mijn benen onder mij gevouwen. Buiten hipt een vogeltje voorbij met een knalrode buik. Het roodborstje loopt nog geen halve meter bij me vandaan. Salvador, ons katertje ziet het ook en gaat raar piepen met z’n bekje open. De les begint met mooie muziek en een introductie van mijn yogajuf. Ze benoemt de rare tijd waarin we leven. Stay connected to the energy is haar boodschap. Dan zie ik opeens een klein vogeltje met een knalgeel buikje op de tuintafel heen en weer wippen. Het koolmeesje is waarschijnlijk op het vogelvoer in de boom afgekomen. Salvador heeft niks meer door. Hij heeft zich helemaal tegen mijn been aan gevlijd. Ontspannen op zijn rug. Hij kijkt geïnteresseerd naar de iPad waar mijn juf tegen ons praat. Ze zegt letterlijk ‘It’s magical…’ en als ik om me heen kijk voel ik hetzelfde. De rust. De stilte. De diertjes buiten. Het diertje binnen. De harmonie. De mooie muziek. Ik ben in dít moment. Natuurlijk weet ik dat in Amerika de wereld op dit moment op z’n kop staat. Ik volg het bloedstollende nieuws op de voet. Corona is nog steeds niet uit ons leven weg te denken. Op dit moment op mijn blok geldt echter alleen deze magische energie. Geen angst. Geen zorgen. Geen spanning. Geen onzekerheid. Alleen verbinding met mezelf en de energie. Aandacht voor mijn ademhaling. Aandacht naar binnen gericht. Innerlijke kalmte. Yoga maakt mij sterker en meer flexibel. Op alle niveaus. David Swenson, een Amerikaanse vriend van mijn yogaleraar, verwoordt het zo "Als ik mijn yoga practice doe, creëer ik een 'prana-bubbel', een filter voor mezelf, dat ervoor zorgt dat ik vanuit meer kalmte en helderheid kan reageren op de uitdagingen die het leven ons voor de voeten gooit." Yoga betekent ook letterlijk verbinding. Yoga bepaalt hoe goed het me lukt om mijn hoofd koel te houden. Yogas chitta vritti nirodha; het opheffen van het heen en weer schieten van je gedachten. Het houdt me helder en kalm. De laatste weken was ik juist wat meer lessen in de yogaschool gaan volgen. Ik heb tenslotte zeeën van tijd nu we geen sociaal leven mogen hebben. In de avond een lesje en zelfs op zaterdagochtend. Toch merk ik hier op m’n yogamatje thuis in de achterkamer dat ik dit in m’n uppie ook heel erg fijn vind. Ik voel me evengoed verbonden met mijn yogajuf en klasje. Ik voel me zo in harmonie hier in ons warme huis, en tuin in prachtige herfstkleuren. Een prima plek om te mediteren. Almost magical…
Niet weten wat de volgende dag brengt. We leven nog steeds in onzekere tijden. Juist dan is het belangrijk te blijven bewegen. Elke dag naar buiten voor een flinke dosis daglicht en relativering. Net als tijdens de eerste coronagolf heb ik mijn cliënten nauwelijks nog in mijn auto dus fiets ik weer zoveel mogelijk naar hun huizen. Frisse lucht. Diep ademhalen. Ik vind het heerlijk. En gezond. Lachen is ook heel gezond. Om weer even te lachen, een goed gesprek te hebben en mijn vriendinnen te koesteren spreek ik recentelijk weer een beetje af met vriendinnen tijdens een wandeling. Op een doordeweekse zonnige middag spreek ik met een yogavriendinnetje af om langs de rivier de Mark te wandelen. Het is ook de fietsroute naar België. We lopen uiteraard wat verder van elkaar vandaan en dat is met andere wandelaars, die dat ook doen, prima te doen. De moderne elektrische fietsers die geen snelheid willen verminderen fietsbellen er echter luid op los. Om onze gezellige middag af te sluiten halen we op een charmant oud marktpleintje, met veel bankjes onder de herfstkleurige bomen, een verse gemberthee en een chai latte. Het is fijn nagenieten zo! We spreken af dit vaker te doen. Afgelopen zaterdagochtend spreek ik ook met een andere vriendin af om in het Mastbos te wandelen. Ik neem een thermoskan met kruidenthee mee, twee bekertjes en wat chocolade. Wij liepen hier samen ook altijd wekelijks hard met onze hardloopgroep. Hoe heerlijk om nu in het herfstbos met het glanzen van de zon op de bladeren flink te wandelen. Als we mensen zien opstappen van een picknicktafel nemen wij plaats. Zo praten we nog een lange tijd buiten in het mooie, oude bos met al die herfstbladeren op de bodem van het bos. Pal in de zon. Het is wel druk. Brabanders trekken dit weekend massaal de natuur in. Het is eigenlijk te druk. Thuis zie ik de waarschuwing met code rood: Het is te druk, ga naar een andere locatie. Ik schrik. Ik heb er tenslotte zelf ook aan mee gewerkt. Het Mastbos is een geliefde plek met dit mooie weer. ‘Blijf zelf altijd goed uitkijken. Is het lastig om afstand te bewaren, ga dan ergens anders heen', laat de boswachter online weten. Mijn vriendin en ik waren die ochtend vermoedelijk nog op tijd. De boswachters hadden de drukte al verwacht en maakten zich de afgelopen week klaar om de natuur te beschermen en iedereen op de paden te houden - ver weg van het wild. Volgende keer een rustiger bos of heide in de buurt op zoeken. Er is tenslotte keus genoeg.
