No man will make a great leader who wants to do it all himself or get all the credit for doing it.
- Andrew Carnegie
Wanneer ik aan mijn middelste zwangerschap terugdenk is het eerste dat me te binnen schiet de enorme zomerhitte in de staat Massachusetts waar wij destijds woonden. Ik zocht de laatste weken van de zwangerschap dagelijks verkoeling in the mall. We schrijven augustus 2000. Oudste dochter was net twee jaar oud en ik nam haar mee naar van die speeltuintjes in het winkelcentrum. Zij kon lekker spelen met andere kindjes en ik kwam even bij op een bankje. Daar werd het lekker koel gehouden met airconditioning. Wildvreemde Amerikanen wilden mijn enorme buik aanraken en sommigen wilden voorspellen of het een meisje of een jongen zou worden. Ik droeg mijn buik helemaal naar voren. Van achter was nauwelijks iets te zien. Zelfs mijn taille was er enigszins nog. Zo’n buik nodigde mensen kennelijk uit om een voorspelling te doen. Wij dachten trouwens zelf aan een jongetje, want ze kon écht heel hard schoppen. Ook hadden mijn lief en ik met een closetrol op mijn buik samen provisorisch, maar heel nieuwsgierig, de hartslag gemeten. Het zou een zoon worden. We waren dus ook súperverbaasd toen de gynaecoloog in de operatiekamer ‘It’s a girl!’ riep. Een mooi, lief gaaf baby’tje van ruim vier kilo. Dat is inmiddels twintig jaar geleden. Dochterlief heeft een Amerikaans paspoort die we om de vijf jaar verlengden op de Amerikaanse ambassade op het Museumplein in Amsterdam. We maakten er drie keer een winters uitje van voor het hele gezin! In de Kerstvakantie. Een rondvaart over de grachten of schaatsen op het Museumplein, High Tea in het Americain Hotel, winkelen, dineren en sowieso áltijd een slagroomijsje bij banketbakker van der Linden! De Amerikaanse ambassade is niet lang geleden weer geopend met beperkte toegang in verband met covid. Ik stelde een afspraak om haar paspoort weer te vernieuwen steeds uit vanwege de gesloten restaurants en cafeetjes. Dochterlief en haar papa gaan deze maand tóch maar met z’n tweetjes op een vroege ochtend naar de ambassade. Een geldig paspoort is wellicht iets belangrijker dan een gezellig dagje uit met ons gezin…
Intussen heeft kindlief een stemgerechtigde leeftijd bereikt. In Amerika zijn de verkiezingen al een tijdje officieel van start gegaan. Kiezen tussen de republikeinse presidentskandidaat Trump of de democraat Biden. De echte verkiezingsdag is natuurlijk vandaag, 3 november. Voor die tijd kon er dus al gestemd worden. Het Amerikaanse kiessysteem is vrij complex en de regels zijn per staat ook nog eens verschillend. Terwijl sommige staten enkel toestaan dat je op de verkiezingsdag zelf je stem uitbrengt, kan het in andere staten weken van tevoren. Veel republikeinen vertrouwen het stemmen per post niet en gaan daarom liever op de verkiezingsdag zelf naar het stembureau. Dat sentiment wordt ook aangewakkerd door Trump. Democraten vinden het juist onveilig vanwege covid om met z’n allen in de rij te gaan staan. Zij brengen daarom liever per post hun stem uit. Tja. Het uiterlijk van een politicus speelt een rol bij de verkiezingscampagne, maar ook de toon van zijn stem. Voornamelijk de dingen die hij zegt en hóe hij het zegt ook. Vooral zijn beloften en of die aansluiten bij de behoeften van de kiezer, geven de doorslag. Trump zijn boodschap is eenvoudiger, laat zich brengen in oneliners en speelt in op simpele emoties. Amerikanen die leven in armoede kunnen hier wat mee. Het linkse, democratische gedachtegoed heeft hogere normen en waarden. Zoals het redden van het klimaat. Onze Amerikaanse dochter heeft haar voting ballot in onze oude woonplaats Rochdale aangevraagd. Dat ging best makkelijk eigenlijk met allerlei ingevulde en ingescande formulieren. Haar social security number maakte het best eenvoudig. Samen met ons, via een Whatsapp call, heeft ze vorige week op haar kamer in Middelburg haar keuze gemaakt op het belangrijke velletje papier. Haar keuze kan tenslotte nét het verschil maken. Een doemscenario is dat morgen, de dag na de verkiezingen, lijkt alsof Trump overtuigend heeft gewonnen, omdat zijn kiezers lijfelijk naar de stembus zijn gaan. Biden zal hem hopelijk inhalen met laat binnengekomen stemmen per post. Trump waarschuwt al dat de uitkomst nog weken op zich kan laten wachten. ‘De derde november zal komen en gaan en we zullen niets weten. Je krijgt een chaotische puinhoop in ons land. De hele wereld en ons land zullen wachten en wachten’, aldus de president. Dan is het óók nog maar de vraag of de president die uitslag zal accepteren…
