Jungle vol verrassingen

Clouds come floating into my life, no longer to carry rain or usher storm, but to add color to my sunset sky.
- Rabindranath Tagore

De artsen hadden het al zo vaak gezegd. Het was alleen nog zo moeilijk om te accepteren. Om daadwerkelijk afscheid te nemen. Om écht onder ogen te zien dat het nooit meer kan. Maar pijn betekent ‘ho’… Vorige week was het moment gekomen dat het door de pijn echt niet meer ging. Tijdens het hardlopen van een rondje van zeven kilometer nam hij de beslissing. Dit was zijn laatste rondje door het Mastbos. Mijn lief is gestopt met hardlopen. Hij loopt al vanaf dat hij een tiener was. Zijn knie gaf het aan. Al jaren geleden zei de orthopeed dat hij beter kon gaan golfen of zwemmen. Die orthopeed had namelijk zelf ook O-benen en herkende zijn hardlopersklachten. Mijn lief heeft zich twee keer laten opereren aan zijn knie. Hij liep de laatste paar maanden hard met een brace om zijn knie. Snelheid zat er voor hem niet meer in. Hij liep tenslotte naast mij. Grote afstanden zaten er daarom ook niet meer in. Op z’n veertigste heeft hij ongetraind de marathon van Amsterdam gelopen. Voortaan zal hij in de sportschool trainen. Roeien. Natuurlijk niet zo leuk en ontspannen als in het bos. Ik loop voortaan alleen in het weekend. Op woensdagavond train ik al jaren met een trainingsgroep op de atletiekbaan. Dan doen we intervaltraining om sneller te worden. Of steigerung wat korte versnellingsloopjes zijn. Je geeft vanuit stilstand langzaam gas tot je na ongeveer 80 meter op topsnelheid bent. Deze loopvorm is een prima opwarming, maar ik heb er een hekel aan. Ik loop nooit zo hard dat ik niet meer kan praten. Ik hijg ook nooit. Ik merk wel dat ik steeds sneller herstel. Ik ren de dubbele afstand van twee jaar geleden. Toen liep ik vijf kilometer en nu tien. Er zit progressie in. We hebben sinds dit jaar een nieuwe trainer. Hij vindt het belangrijk dat we ook buikspieren trainen. Elke woensdagavond liggen we op de koude (vaak natte) grond te planken. Het leukste van hardlopen vind ik dat ik buiten in het Mastbos loop. Een parcours door het bos vind ik heerlijk in alle seizoenen. Het licht is altijd anders. Op het laatste rondje met mijn lief werden we getrakteerd op twee herten die voor ons overstaken. Hoe lief! De atletiekbaan ligt pal naast het bos. Zodra het iets langer licht wordt in de avond gaan we weer in het bos trainen. Daar kijk ik naar uit. Lekker de natuur in. Groen ontspant. Ik vind op de baan trainen sowieso niet leuk. Het hoort erbij. Nog even een paar weken volhouden en dan wordt het weer genieten.

De Maya beschaving boeit mij enorm. Die belangstelling is natuurlijk begonnen toen we in 2012 naar Mexico verhuisden en daar met onze auto rondreizen gingen maken. We hebben zoveel imposante Maya tempels gezien. Eén van de zeven wereldwonderen Chitzén Itzá aan de kust, maar ook de wereldbekende tempels in Palenque midden in de jungle. Ook tempels over de grens zoals in Guatemala en Belize. In Belize lag Maya stad Caracol zó gevaarlijk afgelegen dat we in colonne met politie moesten rijden. Of de tempels van Yaxchilán op een verzengend heet eilandje in het regenwoud waar we met bootjes naartoe moesten. De piramide waar, door de Spanjaarden, heel respectloos een imposante basiliek opgebouwd is stond nog geen half uurtje van ons huis. We kwamen er een paar keer per jaar. Nu is er onlangs met moderne technieken zoals lasers en drones, een nieuwe gigantische Maya stad ontdekt! Eeuwenlang zaten de bouwwerken verborgen onder de Guatemalteekse jungle. Zo intrigerend! “Dit is de grootste archeologische vondst in honderd jaar”, jubelen onderzoekers. De ontdekking plaatst alles wat we al wisten over de Maya’s in een nieuw perspectief. Er zijn maar liefst 60.000 onbetreden bouwwerken ontdekt! Zo is er een verborgen netwerk van huizen, piramides, wegen, irrigatiekanalen en terrassen aan het licht gekomen. Het einde van de Maya beschaving is nog altijd een mysterie dat veel mensen fascineert, mij ook. Deze gigantische vondst zou het raadsel kunnen ontrafelen. Archeologen concluderen dat het Maya rijk zich zou kunnen meten met het Oude Egypte en China. Men gaat nu uit van mogelijk vijftien miljoen inwoners. Bovendien blijkt dat veel Maya indianen in moerasachtige gebieden woonden die als onbewoonbaar werden geacht. De Maya beschaving heeft dus letterlijk bergen verzet! Mij intrigeert het plotseling verdwijnen van dit volk en al hun weelde. Hopelijk gaat deze ontdekking antwoorden vinden. Mijn lief en ik staan over twee weken weer bovenop de beroemde piramide op steenworp afstand van ons oude huis. In het warme Mexicaanse zonnetje. De reden van onze reis is dat we de bruiloft van mijn beste Mexicaanse vriendin gaan bijwonen, op een oude Spaanse haciënda. Ik heb zo’n zin om terug te gaan!