Apulco

Terwijl je loopt, eet en reist, wees waar je bent. Anders zul je het merendeel van je leven missen. 

- Boeddha

Boswandelingen, kampvuur, felgroene kikkertjes met zuignapjes, kletterende watervallen, sprookjesachtige vuurvliegjes, zwemmen in de rivier, salamanders en picknicks. We zijn een lang weekend in de bergen, zo’n twee uur rijden van Puebla. We hebben een lieflijke cabaña gehuurd met een klein zoldertje waar de meiden slapen. Drie dagen in de natuur zonder WiFi, TV en nauwelijks telefoonverbinding. Dat betekent spelletjes doen met elkaar, boeken (uit)lezen, verhalen schrijven, voetballen, (elkaar leren) tekenen, wandelingen maken en gezellig buiten eten.

De meiden waren vrijdag vrij vanwege een nieuwe schoolplanning en Mark nam een vrije dag op. Die vrijdagmiddag toen we aankwamen bij ons huisje aan de snelstromende rivier Apulco genoten we van de rust. Lekker op ons terras in de zon. Na het avondeten gingen we marshmallows roosteren bij een groot knisperend haardvuur. Dat was het moment dat we de eerste vuurvliegjes als kleine lantaarntjes voorbij zagen komen. Vele krekels of sprinkhanen hoorden we op afstand lawaai maken. De volgende ochtend hebben we paard gereden (zie ons fotoalbum) en vonden we de hoef van mijn paard – geluksbrenger? Daarna een picknick bij waterval La Olla, de pot. Later die middag waren we te voet op weg naar waterval La Gloria toen we een mooie plek zagen om te zwemmen. Eenmaal weer op weg naar de waterval struikelde Maren… Drie schaafwonden verder keerden we terug naar de cabaña. Het is hier een uur langer licht dan in Puebla, dus na het eten wandelden we naar de rivier waar we veel foto’s met elkaar gemaakt hebben. Toen we na zonsondergang met kaarsjes op ons terras zaten, met thee en chocolaatjes, zagen we wel tientallen of zelfs honderden feeërieke vuurvliegjes!

Deze laatste ochtend wandelen we langs de rivier, deze keer verder dan onze zwemplek van de dag ervoor. We herkennen planten uit de jungle in Perú. We zitten hier in het nevelgebied door de hoogte, er groeien bloeiende planten die leven van het vocht in de lucht – geen wortels in de aarde dus. We horen tijdens het wandelen het geluid van kletterend water steeds dichterbij komen en worden heel nieuwsgierig naar waterval La Gloria. En toen zagen we haar door de bomen heen schitteren. Ze doet haar naam echt eer aan, halleluja! Een prachtige 35 meter hoge waterval. Het water klettert in een prachtig blauw-groen meertje. Het kriebelt om een duik te nemen, maar borden wijzen ons er op dat zwemmen te gevaarlijk is. We wandelen rustig terug. Omdat de natuur hier zo overweldigend groen is móet het hier wel vaak regenen. En dat gebeurt op ons pad terug…

In de auto op weg naar huis hebben we het erover hoe knus het weekend was en hoe we daadwerkelijk weer contact met elkaar hadden. Mark merkt terecht op “Ons huis is te groot” en dat is denk ik ook zo. Een ieder van ons verdwijnt naar zijn eigen kamer of naar de speel-, huis- , TV- of eetkamer. De computers gaan aan voor huiswerk, een filmpje of een serie. Muziek wordt met een koptelefoon geluisterd en via de telefoon wordt de hele dag What’s app of Facebook in de gaten gehouden. We leven doordeweeks voor een groot deel langs elkaar heen. Ondanks dat er eerst tegengesputterd werd bij het nieuws dat we drie dagen de bergen ingingen “We gaan met vrienden naar de bios” of “Ik had al afgesproken!” bleken het heerlijke dagen te zijn met elkaar. Dit gaan we vaker doen!

Apulco, 30 september 2012