Reizen

The world is a book and those who do not travel read only one page.
– St. Augustine

Reizen kan bezinning, begrip en inzichten geven. Ook in de boekenserie waarvan ik net het vijfde deel uit heb - het laatste deel gaat als ibook mee naar Peru – reizen de hoofdpersonen Ayla en Jondalar een jaar door Europa tijdens de IJstijd. Je kunt veel leren aan de andere kant van de wereld (soms ook heel akelig dichtbij trouwens) door kennismaking met andere culturen, ander taal, andere mensen en andere gewoonten. En dat is waar ik verschrikkelijk naar uit kijk. Maar ook het terug gaan naar het primitieve: met weinig spulletjes om je heen leven, weinig kleding mee, weinig toiletartikelen en geen luxe van wasmachine en koelkast en zelfs gedeeltelijk geen elektriciteit in het Amazone-regenwoud! Net als toen we twee jaar geleden vijf weken met een Defender door Afrika reisden zijn we nu ook weer vijf weken op ons zelf terug geworpen. We nemen beslissingen met elkaar, we verheugen ons met elkaar, maken ons zorgen met elkaar en we praten en lachen met elkaar. En dat je dan alleen een oude broek mee hebt, je kleren verbleken door de zon, je spullen steeds stoffiger worden, je haarverf uitgroeit en je haar, handen en voeten uitdrogen – dat neem je dan maar voor lief!

Een klein Zeeuws haventje met een kneuterig klein pleintje ervoor. Daar omarmden we elkaar na een jaar. Ons afscheid in hotel New York staat nog vers in mijn geheugen gegrift. Zo pak ik iedere week wel een keer haar Braziliaanse munt uit mijn portemonnee. Mijn vriendin uit Rio de Janeiro is in Nederland. We zien elkaar en het voelt alsof we elkaar vorige week nog zagen! De serveerster doet een paar keer een poging om de bestelling op te nemen, maar we kletsen maar door. Daarna geeft ze het op en als we dat eindelijk doorhebben geef ik onze bestelling maar in de keuken door. We proberen alle nieuwtjes uit te wisselen en “hoe gaat het nu echt met je” in een paar uur te proppen. (zie ons fotoalbum) Natuurlijk veel te kort dus als we weg rijden voelt het nog steeds alsof we nog honderd vragen hebben. Maar niet veel later word ik alweer in beslag genomen door het optreden van Rowwen Hèze tijdens Breda Live. Vlak voor ze het podium betreden dragen veel vrouwen een regenhoes in het avondzonnetje. Ik sla er geen acht op totdat Rowwen Hèze hun eerste lied inzet en Mark en ik de eerste biertjes over ons heen krijgen… Daarna zingt Caro de sterren van de hemel met haar Marilyn-achtige rok. En op blote voeten. De sfeer op dit evenement is zo ontspannen, misschien mede dankzij het prettige gevoel van een zomerse avond.

Deze maand is het twee jaar geleden dat we terug kwamen verhuizen uit het hete Spanje. Het vreemde is dat het voelt als een jaar geleden… Ik moet echt goed tellen om te beseffen dat het toch echt twee jaar is. Misschien omdat er zoveel gebeurd is in die twee jaar dat we weer in ons oude huis wonen? Anthe is naar de middelbare school gegaan en gaat na de zomer naar de derde klas! Waar is de tijd gebleven? We hebben een reis door Afrika gemaakt waar we nog heel veel aan terug denken, vermoedelijk door het grote canvas met zebra’s dat in de achterkamer hangt. We hebben een zomer met een enorm grote verbouwing achter de rug waar ik dan weer liever niet aan terug denk…. En ik heb een jaar voorbereidingen achter de rug voor onze Perureis. De afgelopen twee jaar zijn omgevlogen en eerlijk gezegd hoop ik niet dat het zo snel blijft gaan. Laat het leven maar vredig voortkabbelen met wat hoogtepuntjes her en der en vooral niet te veel dieptepuntjes. Zo chaotisch als het de laatste afgelopen twee weken was hoeft het van mij al helemaal niet. Ik leefde uit mijn agenda en die van de meiden; wat moet ik voor morgen voorbereiden en wat moet ik vandaag nog doen? Ik voelde me een soort taxi om de meiden overal af te zetten en op te halen. Kadootjes en boodschapjes moesten gekocht worden. Afscheidsfeestjes, bbq’s, schoolfeesten, verjaardagen, slaapfeestjes, klassenuitjes en schoolborrels. Als het niet genoteerd stond in mijn agenda vergat ik het subiet en zo liep er dan ook wel eens wat mis…. De schoolvakantie is ten langen leste begonnen – we laten de drukte in Breda voor wat het is. In Zuid-Amerika is alles tranquilo, die instelling kennen we nog goed uit Spanje en daar kijk ik naar uit.

Voordat we vandaag de állerlaatste inpakdag hebben voor ons vertrek ben ik lekker een hele dag met mijn vriendin uit Rwanda naar Utrecht geweest. (zie ons fotoalbum) Ik kon ook veel andere dingen doen zoals een laatste was of laatste boodschappen en tijdschriften voor in het vliegtuig aanschaffen, maar ik had haar een jaar niet gezien. Laatste keer dat we elkaar zagen was haar bruiloft! Dus hebben we terrasjes gepakt langs de gracht en hebben we gewinkeld in de uitverkoop om voor haar hippe zomerkleding mee terug te nemen naar Kigali. Het was heerlijk vertrouwd om samen een dag door te brengen. Ze heeft tien jaar terug samen met haar man twee jaar rond de wereld gereisd en is in die periode twee keer door Peru gereisd. Ze had goede reistips en had ons al eerder geholpen met ideetjes voor de reis. Nu liet ze een alternatief zien voor het geval dat Puno afgesloten is door roadblocks. Puno is overigens op dit moment vrij en de grensovergang naar Bolivia ook, maar 28 juli is de huldiging van de nieuwe president en dat kan alle onrust weer opnieuw doen oplaaien. We laten ons er niet door weerhouden en stappen vannacht ons bed uit om ons avontuur te beginnen op weg naar Lima!