Mooie projecten

Be content with what you have, rejoice in the way things are. When you realize there is nothing lacking, the whole world belongs to you.
- Lao Tzu

Over de post kan het niet meer verstuurd worden vanwege hoge invoerkosten, dus wat waren ze blij met de door ons meegebrachte 20 kilo aan ondergoed en maillots! Jolanda van het Ninos project hebben we niet persoonlijk ontmoet, omdat afspraken helaas steeds mis liepen. Maar ik heb haar aan de telefoon gesproken en penningmeester Hans heeft de tas aangenomen. De volgende dag lag er een mooi Nederlands kinderboek op tafel met een persoonlijke boodschap van Jolanda er in geschreven. Dit verhaal speelt zich af op de Hacienda van het Ninos hotel en is zo herkenbaar! Het is geschreven door een vriendin van Jolanda voor een kinderboekenreeks waar Anna van Praag ook twee boeken voor schreef. Het is leuk om zo een bescheiden bijdrage te leveren (met hulp van Karin voor het inzamelen!) aan dit mooie project voor anders zo kansloze kinderen.

Met de meiden achter in de laadbak van de pick-up van Simone en Jolanda, en een Peruaanse kleine vrouw met gekleurde hoed en bontgekleurde rok naast mij op de achterbank, reden we de bergen in vanuit de Heilige Vallei. Na een hobbelige en prachtige rit van anderhalf uur kwamen we in een van de vier dorpen waar Simone en Jolanda kassen bouwen. Er was die week net electriciteit aangelegd en la luz werd deze dag gevierd met een heel geroosterd schaap uit de klei-oven. Alles wordt in deze bergdorpen ingewijd door een sjamaan - zo ook de nieuwe kassen destijds. Helaas heb ik deze sjamaan niet kunnen ontmoeten... (is een wens van mij) We hebben geholpen met de kooklessen. Dat houdt in dat Mark aardappelen geschild heeft met zijn zakmes naast de vrouwen en de meiden en ik tussen de kinderen bonen gepeld hebben. Jolanda heeft met de vrouwen een afspraak gemaakt dat ze voor ons gaan weven. De mannen zijn overigens in dit dorp niet aanwezig, ze lopen allemaal als drager het Incapad. Voordat de grote, feestelijke maaltijd geserveerd werd waarbij wij voor het dessert zorgden (60 manderijnen) vertrokken wij al terug naar de vallei. Maar voordat we in de truck stapten om dit mooie project te verlaten kregen alle kinderen eerst nog een ballon van ons...

De Inca's hebben een keer hun tempel en verdedigingsmuren kunnen beschermen tegen de blanke, bebaarde en bewapende Spanjaarden op paarden door pijlen te gooien en door sluizen open te gooien waardoor de Spanjaarden wegspoelden - maar de tweede keer moesten de Inca's alles achterlaten om de bergen in te vluchten. Wat wij nu terugvinden is een onafgemaakte indrukwekkende zonnetempel en veel muren van de verdediging. Her en der liggen nog kolossale stenen, zo achtergelaten in hun vlucht. Mark en ik zijn erg onder de indruk. De meiden zien vooral vertier in alle gangetjes, het vallende water en smalle paadjes. Als ik later alleen op een muurtje zit te wachten vlakbij de zonnetempel overvalt me een emotie. Ik begin te huilen. Ik weet niet waarom ik zo'n verdriet voel. Er heeft op deze plek heel veel verdriet en leed plaats gevonden - zou ik die energie opgepikt hebben?

Morgen beginnen we aan het Incapad dat ons leidt naar Machu Picchu...

Ollantaytambo, 21 juli 2011