Vaporetti

De sneeuw is weg en op de velden is weer gras te zien en loof op de bomen.
- Horatius

We gingen met z’n vijfjes naar de kerk. Op Eerste Paasdag gingen we vroeg naar de basiliek op het San Marco plein. Het vroege zonlicht scheen aarzelend op de verbleekte houten deuren. De Paasmis werd heel druk bezocht. Door de zijdeur schuifelden vele verschillende nationaliteiten samen met de Venetianen voetje voor voetje naar binnen. De kerk stond bomvol. De priester kwam met zijn gevolg vlak langs ons lopen. De kaarsen op het altaar flakkerden. De wierook vulde de lucht met zijn houten aroma. Er heerste een vredigheid. In een wereld vol angst en terreurdreiging kwamen wij hier allemaal samen om positieve energie te ervaren. De zang van het koor weerklonk prachtig door het hoge, gewelfde plafond. Het plafond dat helemaal bedekt was met glinsterende heiligbeelden en fresco’s trok een ieders aandacht. Het was veel goud dat er blonk. De vloeren bestonden uit prachtige motieven in verschillende kleuren mozaïek. Wat een weelde! Halverwege de mis in het Italiaans ontsnapten we naar buiten. We wandelden het hoekje om naar de kade om een vaporetto (watertaxi) te pakken. Naar het eiland Murano. Een klein eilandje niet ver van Venetië waar murano-glas vervaardigd wordt. We hadden een zonnige dag uitgekozen voor de vele boottochtjes over de populaire kanalen. Alles speelt zich hier op het water af. Alles dobbert op en neer. Alles is hier water, water en nog eens water. Vanaf de aquagroene zee konden we goed genieten van het fraaie aanblik van de eeuwenoude stad.

De oorspronkelijke reden van ons bezoek was mijn verjaardag op Tweede Paasdag. Naast het Italiaans zonnetje natuurlijk. Hoe heerlijk is het om je geboortedag met je gezin in Italië te vieren? Superlieve cadeautjes op het bed uitpakken, een uitgebreid buffetontbijt en een relaxte ochtend met een goed boek dat zich toevallig aan de Italiaanse kust afspeelt. Daarna de bus gepakt naar één van de vele eilanden waar Venetië uit bestaat. De heerlijkste gebakjes hebben we uitgekozen uit de vitrines van een pasticceria en die hebben we even later bij een trappetje aan één van de vele zeegroene kanalen opgegeten. Eind van de middag hebben we een rustig zonovergoten plein uitgezocht in de luwte van de toeristenstroom. Daar hebben we op een terrasje van een trattoria - in de laatste zonnestralen van die dag - onze laatste Italiaanse pizza verorberd. Het is heerlijk hier om gewoon te zitten en naar de Venetianen te kijken. De toeristen. In groepen of alleen. Vijf hele dagen hebben we in het lenteachtig Italië doorgebracht met bomen in bloei en een krachtig lentezonnetje. Een feestelijk moment als je zonder winterjas naar buiten kunt! We hebben genoten van het heerlijke eten, de zongerijpte aardbeien en tomaatjes, de vele romige ijsjes en de magie van de stad. Ook de vitaliteit van deze stad. Genoten van het onbekende. Het heldere daglicht. Een betoverende stad. Gekleurd door het licht van het water. Het dwalen door de stad. Je laten verrassen door mooie steegjes en pleintjes. Ciao Venezia! Grazie! We zijn voor het eerst sinds jaren weer op reis geweest ín Europa. Europa met z’n mooie culturele plekjes. Dit smaakt naar meer!

Venetië – 29 maart 2016