Lentekracht

Ook al zouden we alle bloemen plukken, de lente zullen we niet kunnen tegenhouden.
- Pablo Neruda

Veel mensen bloeien in het voorjaar letterlijk op en krijgen een geweldige energieboost. De kracht die we in de natuur zien, voelen we ook zelf. Alleen voelde ik dat de eerste week van maart helemaal niet! Mark was naar México vertrokken en had daar een paar tegenvallers. Hij heeft ’s nachts twee uur bij de immigratiedienst gestaan om México binnen te komen op zijn nieuwe visum. Zijn overvolle koffer was op Schiphol blijven staan en kwam pas drie dagen later aan. Geen toiletspullen en geen schone kleding voor zijn eerste werkdag! Op mijn eerste dag zonder Mark ben ik meteen mijn portemonnee verloren. Daar kwam ik een dag later achter en toen heb ik alles geblokkeerd en ben ik langs het politiebureau gefietst, niets gevonden natuurlijk. Mark waarschuwt mij er altijd voor, want ik ben niet erg verantwoordelijk met mijn sleutels en portemonnee… Op de dag dat ik een extra schooldag had en Inden en Maren samen vanuit school naar huis moesten fietsen was Maren’s ketting op weg naar school van de fiets geraakt. We zijn lopend naar school gegaan en de conciërge was gelukkig zo lief om dit te verhelpen tijdens schooltijd. Tijdens een foto-opdracht diezelfde dag op straat had ik een lege accu in mijn camera en moest ik drie kwartier wachten totdat mijn klasgenoten weer terug waren met vele foto’s – behalve ik dus. En terwijl ik op een brug zat te wachten op iedereen trok ik mijn rits stuk van mijn enige winterjas! Nu zie ik het maar zo: ik gebruikte de eerste week van maart al die bruisende lente-energie om mijn tegenslagen te overwinnen – want ik leef en lach nog steeds!

Foto’s zijn belangrijk voor me en daarmee bedoel ik onze eigen gezinsfoto’s als herinneringen voor later…. Waarom ik dan al bijna een jaar achterloop met het printen van onze foto’s en het plakken in de boeken? Natuurlijk wordt de klus steeds groter, want er komen steeds meer foto’s bij als de tijd verstrijkt. Het wordt zelfs een klus waar ik tegenop ga zien. Omdat ik mijn fotokaartjes uit mijn toestel moet leegmaken voor een grote foto-opdracht heb ik me er toch toe gezet om de honderden foto’s uit te zoeken. Maar het wordt me niet makkelijk gemaakt. Ik heb het twee keer via een programma van de HEMA op onze computer gedaan waarbij de computer twee keer vastliep. Stel je voor: úren werk met het uitzoeken welke foto’s het best zijn en welke vergrotingen ik wil en dan ben je de hele selectie kwijt…twee keer achter elkaar! Dan maar online de bestelling doen, tenslotte is drie keer scheepsrecht. En dus zit ik op een zondagochtend vroeg alles wéér in te voeren. Kennelijk mag je niet langer dan dertig minuten weglopen bij je computer, want toen ik dat wel deed was mijn tijd verstreken en de gehele selectie verdwenen! Ik ben een doorzetter, dus toen de kinderen op maandag allemaal op school waren heb ik weer mijn tanden erin gezet. Mezelf voorgenomen dat ik telkens na zo’n 150 foto’s de bestelling zou versturen, want daarom loopt het vermoedelijk vast…teveel foto’s. Terwijl ik bezig ben houd ik het aantal in de gaten, maar ik wil nog één mapje afmaken….te laat! Alles vastgelopen! Zal ik het dan nogmaals online proberen? Bij het versturen van deze bestelling moet het programma afgesloten worden, want er moet iets vernieuwd worden volgens de HEMA. Je raadt het al…hele bestelling weg! Mijn kaartjes móeten leeg zijn eind van de week, dus nog één keer proberen? Eureka, het is gelukt!!!!!

Op zaterdag wordt er flink gesport in ons gezin. Allereerst gaat Maren naar de atletiekbaan waar ze met een grote groep kinderen van zeven á acht jaar op de baan activiteiten doet, maar ze gaan ook met z’n allen rennend het Mastbos in. Het is heel leuk om al die kleine, sportieve atleetjes te zien. Zelf loop ik dan ook met een vriendin een rondje hard van zo’n vijf kilometer. Anthe gaat ook elke zaterdagochtend naar atletiek, maar zij gaat lekker zelfstandig. Inden daarentegen speelt elke zaterdag haar voetbalwedstrijden. Dat kan een thuiswedstrijd zijn, maar ook een uitwedstrijd natuurlijk. De uitdaging zit er in om deze tijden te combineren met haar zussen. Nu Mark er niet meer op zaterdag is om Inden te brengen, coachen en soms te fluiten moet ik alle zeilen bijzetten om alles goed te laten verlopen. Andere ouders springen gelukkig bij met halen/brengen. En zo lukt het tot nu toe – ook al moet ik zelfs een hele zaterdag werken als fotograaf. Ik heb alle respect voor alleenstaande ouders met kinderen die zo elke keer alle ballen in de lucht moeten houden!