Tragiek

It’s beginning to look a lot like Christmas, ev’rywhere you go
- Dionne Warwick

Sneeuw….. Alles is maagdelijk wit om ons heen. (zie ons fotoalbum) Het is gewoon zonde om door de onaangeraakte sneeuw te lopen. Overal branden kleine lichtjes achter de ramen en in het schijn van een lantaarnpaal zie je de vlokken neerdalen. Het is bijna Kerstmis…

Extra tragisch is dan dit verhaal… Toen we door Afrika reisden in 2009 hadden we een Landrover Defender met daktenten gehuurd via Mike uit Kaapstad. De dag van onze aankomst heeft een werknemer van Mike die auto vanuit Kaapstad naar Johannesburg gereden. Dat is zo’n acht uur rijden. Zo werkt die branche, altijd auto’s brengen en halen naar huurders. Ik heb nog met Mike in de clinch gelegen omdat we die dag veel langer moesten wachten dan afgesproken. Hij heeft die dag uiteindelijk vergoed. We hadden onze tijd in Afrika wekelijks contact met Mike, want er was telkens iets onheilspellends met de auto. Ook de reserveband die vreselijk oud en versleten was en waar we op moesten rijden - omdat we een band verloren waren in een riviertje in Botswana - hadden we moeten vervangen zonder dat vergoed te krijgen. Onze laatste vakantiedag hebben we Mike in levende lijve ontmoet, hij kwam de Defender ophalen van de airport van Johannesburg om terug naar Kaapstad te rijden.

We hebben nog maanden na thuiskomst met Mike gesteggeld over de onkosten van de reserveband, zelfs afgelopen september nog zijn belofte gekregen dat hij die band zou vergoeden. Ondanks dat had ik vrienden van ons die in Johannesburg wonen Mike geadviseerd voor de huur van stoere auto’s. Zij hebben ook via hem een avontuurlijke reis gemaakt en hebben er nog één gepland staan met een auto van Mike. En nu kreeg ik onlangs het tragische nieuws dat Mike een paar weken geleden verongelukt is. Hij is met één van zijn 4WD’s tegen een dikke boom aangereden toen hij op weg was naar Malawi om een auto naar een huurder te brengen. Hij wilde die trip niet maken, maar niemand van zijn medewerkers was beschikbaar. Hij heeft zijn vrouw Travis en drie kleine kindjes achter gelaten. Zo ook zijn bedrijf die hij graag verkocht had, omdat hij de druk niet meer aankon na een zware val van een paard. Hij wilde zich gaan concentreren op zijn gezondheid en zijn jonge gezin. Heel triest. Travis schreef me laatst goed te passen op Mark sinds zij en haar drie kinderen echt reddeloos zijn zonder hun papa, haar soulmate. Ik was blij toen Mark op die bizarre vrijdagavond met sneeuwstormen - na een lange reis uit Korea met vertraging, na uren wachten op zijn koffer op Schiphol en uiteindelijk zónder bagage naar huis gereden - veilig thuis aangekomen was.

Nu 2011 voor de deur staat kreeg ik weer zin om wat voorbereidingen vast te leggen voor onze reis naar Peru in de zomer van 2011. Vooral ons bezoek aan Inca-stad Machu Picchu moet flinke tijd vooraf geboekt worden. Er wordt geadviseerd om je trekking vijf tot zes maanden vooraf te boeken. Er worden per dag 500 personen toegelaten waarvan 200 toeristen zijn en 300 mensen die de trekking begeleiden zoals dragers, gidsen en koks. De bezoekers zijn beperkt per dag, omdat het verval van de ruïnes begint in te treden en ze veel voorzichtiger zijn geworden met het achterlaten van afval en schade aan de ruïnes. Ik heb foto’s en referenties van lodges en hotels bekeken in de buurt van Machu Picchu om zelfstandig erheen te gaan. Trouwens heel moeilijk kiezen als je geen bekend gevoel hebt bij een land, laat staan als je nog nooit een voet gezet hebt op dat werelddeel! Uiteindelijk moeten we gaan kiezen tussen een korte trekking van twee dagen (de klassieke trekking van vier dagen over het oude Inca-pad is niet uitvoerbaar voor Maren) en een bezoek van een dag aan de oude Inca-stad. Daarnaast wil ik ook een andere hoge berg beklimmen, de Huayna Picchu, die schitterend uitzicht biedt van bovenaf op het Inca-rijk. Voor deze wandeling moet je je inschrijven op een lijst, heel vroeg in de ochtend. Op deze berg worden maar 400 mensen per dag toegelaten. Ook de binnenlandse vlucht wil ik een dezer dagen gaan boeken én onze reis door de jungle van het Amazone regenwoud. Ik heb een Nederlands stel gevonden in Peru die mooie reizen organiseert door het ongerepte Amazone-gebied waarbij je met een grote kano een paar dagen over de rivier reist, in eco-lodges overnacht en op ontdekkingstocht gaat met houten vlotten. Op zoek naar verschillende soorten apen, prachtige vogels, ocelots, luipaarden of kaaimannen. We gaan beslissingen nemen en dat is best spannend…

Onze eerste vakantiedag van de Kerstvakantie begint dit jaar op eerste Kerstdag. Mark heeft van zijn werk, net als de meiden, twee weken vrij gekregen om met het gezin door te brengen en dat betekent dat we pas 10 januari weer vroeg uit de veren moeten! Ook dit jaar hebben we weer aanloop uit het buitenland: Maren’s vriendin Eva uit Engeland komt langs, onze vrienden uit Tsjechiē komen weer en er komen een drietal bezoekjes uit Spanje. Anthe’s vriendin uit Madrid komt ook logeren. Ondanks dat we deze vakantie heel rustig aan wilden doen is de agenda toch aardig dicht getimmerd geraakt, omdat alles tussen Kerst en Oudejaarsdag plaatsvindt. Maar elk weerzien is weer reuze gezellig en speciaal, zeker nu we iedereen mogen ontvangen in onze sfeervolle, ruime achterkamer! Onze tweede vakantieweek wordt veel rustiger sinds dan veel scholen weer begonnen zijn. Dan wordt onze Maren zes jaar en we gaan een dagje naar Amsterdam, Inden’s Amerikaanse paspoort moet weer verlengd worden. Er is alweer vijf jaar verstreken…

En dan hebben we tijdens de Kerstvakantie nóg twee lieve logeetjes. Twee logeetjes die heel blij en tevreden zijn met alles wat ze te eten krijgen. Die lekker knorren van plezier en hard piepen van blijdschap als je weer thuis komt. Namelijk twee cavia’ s! Mark en ik hebben heel lang cavia’s als huisdieren gehad. Het zijn zulke ontvankelijke, lieve en sociale diertjes en natuurlijk makkelijk te verzorgen. Laatst hoorde ik van mijn yogaleraar, die net terug is uit Peru, dat daar als ultieme lekkernij cavia op het menu staat…!

Ik kom net van school terug gefietst en daar zingt tot Kerstmis iedere ochtend een kinderkerstkoor. Met natte ogen heb ik staan luisteren, en er zong vandaag niet eens één van onze kinderen mee…

Liefdevolle, warme Kerstdagen en veel vreugde en geluk voor 2011!