Herfstvakantie

Motherhood has a very humanizing effect. Everything gets reduced to essentials.
~ Meryl Streep

Uitgeteld ben ik… Midden in de Herfstvakantie ga ik met mijn “prinsessenvriendinnen uit Marokko” naar het afscheid van een vader van één van ons. Tijdens ons verblijf in Fès heeft hij een hersenbloeding gekregen en de dagen erna een longontsteking. Natuurlijk steken we haar een hart onder de riem door allemaal naar het afscheid te komen. Maar na thuiskomst ben ik uitgeblust. En we zitten pas halverwege de Herfstvakantie… Dat betekent veel vriendinnetjes over de vloer, koekjes bakken en versieren, schilderles voor de meiden, pannenkoekenboerderij met Madrileens vriendinnetje, een hele dag Cinekid-festival in Amsterdam, bezoek aan de Inca-tentoonstelling in het Wereldmuseum en natuurlijk logeerpartijtjes. (zie ons fotoalbum) Ik haal energie uit mijn breiwerk en de uurtjes bij de openhaard. Uitgeblust ben ik…. Nog steeds aan het bijkomen van de buikloop die ik in Marokko opgelopen heb. Ondanks dat elke activiteit echt leuk is kijk ik uit naar de dag dat de scholen weer beginnen.

Uitvaartbegeleider is een beroep dat mij erg aanspreekt vanwege het menselijk contact op een heel gevoelig moment in het leven van de nabestaanden, de vele beslissingen die genomen moeten worden, van het regelen en organiseren tot het toewerken naar die ene dag dat alles perfect moet zijn. Afscheid nemen wordt steeds persoonlijker en spiritueler en met steeds meer symbolen en mooie rituelen. Twee keer heb ik een brief geschreven naar een uitvaartorganisatie en twee keer kreeg ik een mooie reactie terug. De eerste keer werd ik uitgenodigd op sollicitatiegesprek voor uitvaartbegeleider en bleek ik qua uren niet flexibel genoeg voor zo´n klein bedrijfje. Nu ben ik door de dames gevraagd als oproepkracht bij dit tweemansbedrijfje om te ondersteunen als dat nodig is. En bij de tweede brief aan een groot bedrijf mocht ik vanwege mijn raakvlakken een dag meelopen - ondanks dat er in Breda op dit moment (nog) geen vacature is. Gisteren was een inspirerende dag met in de ochtend een gesprek met nabestaanden en in de middag een uitvaart – alles zoals ik dacht dat het zou zijn.

Peru en haar rijke geschiedenis intrigeert ons steeds meer nu onze reis gepland staat. Op de laatste dag van de Herfstvakantie zijn we naar het Wereldmuseum in Rotterdam getogen. Er is daar een tijdelijke tentoonstelling over de Inca-cultuur (van 1250 tot 1532) en met name over de geofferde Incakinderen. Deze kinderen tussen de 6 en 12 jaar oud werden geofferd op de ijzige toppen van het Andesgebergte vergezeld met fraaie voorwerpen zoals gouden en zilveren beeldjes. Mensenoffers waren in de Incacultuur uiterst belangrijk. Ze waren de schakel tussen het nu en hun voorouders en goden. Het was een grote eer als jouw kind geofferd mocht worden - want daarvoor kreeg het rijk regenval voor een goede oogst of goede gezondheid voor de koning terug! De uitverkoren kinderen werden naar Cuzco (hoofdstad van het Incarijk) gebracht en werden daar goed verzorgd met mooie kleding en voldoende voedsel. Op de dag van de offering werden deze kinderen bedwelmd met veel maïsbier, kregen een harde klap op hun hoofd waarna ze hoog in het Andesgebergte door de kou bevangen werden. Onder de eeuwige sneeuw hebben de mummies de honderden jaren op onvoorstelbare wijze doorstaan. We hebben de mummies, maskers, oorbellen, kleding en vazen mogen aanschouwen tijdens de rondleiding waarbij een prachtig verhaal verteld werd. In de museumwinkel hebben we veel ideetjes opgedaan voor Peruaanse souvenirs en hebben we onder andere een mooi fotoboek voor thuis meegenomen.

We hebben de vakantie afgesloten in een gezellig Grand Café in Rotterdam waarna we thuis de Inca-fotoboeken bekeken hebben bij de openhaard. Vooral door het mooi gefilterde zonlicht en de prachtige kleuren van het blad rondom ons huis heb ik de afgelopen week een warm Herfstgevoel gekregen . En probeer dat maar eens vast te houden nu de dagelijkse plicht weer tot de orde van de dag roept!