Volver a Holanda

Why do all good things come to an end?
- Nelly Furtado –

Mark heeft een nieuwe baan aangeboden gekregen die hij niet kon weigeren. Zijn huidige Amerikaanse werkgever heeft geaccepteerd dat Mark zijn nieuwe functie vanuit ons huis in Breda mag uitvoeren. Uiteraard zal hij wekelijks moeten reizen, want onder zijn verantwoordelijkheid voor Inkoop vallen zes fabrieken in Europa. Maar het is alsof alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Anthe kan in september op het Stedelijk Gymnasium in Breda starten zoals ze zelf graag wilde, ons huis zal weer bewoond worden en de nieuwe kans voor Mark die ons weer terug naar Nederland brengt. Toen we het aan de meisjes vertelden in Extremadura juichte Inden met haar handen in de lucht, en bij thuiskomst op zondagavond belde ze meteen haar beste vriendinnetje uit Breda. Anthe zat te grijnzen van oor tot oor en kwam me later tijdens de wandeling vertellen dat ze heel blij was dat ze naar een Nederlandstalige school gaat. (met Spaans als keuzevak) Alleen Maren zei met een klein pruillipje: “ Dat vind ik echt niet leuk, mama!” En dat kunnen we allemaal goed begrijpen, want ze heeft geen herinneringen aan Breda. Ze is in Spanje voor het eerst naar school gegaan en heeft hier haar vriendinnetjes gevonden. Ze heeft zelfs drie van haar vier verjaardagen in Madrid gevierd! Toch denken wij dat zij zich als jongste het snelst weer zal aanpassen.

Voor mijn veertigste verjaardag kreeg ik van Mark een verwenpakket in een hotel in Nederland samen met mijn zus Inge. (zie ons fotoalbum) En het was heerlijk! We hebben weer veel gelachen samen (in onze badjassen met badstof slippertjes over de gang rennen en in de lift van het hotel!), ontzettend geluierd in de sauna, heerlijk gelunched en gedineerd, ons laten verwennen met een gezichtsbehandeling en een lichaamspakking en vooral veel gepraat. Helemaal goed natuurlijk, want ik zie en spreek mijn zus veel te weinig. Oók kreeg ik van mijn vriendin Olga een grote verrassing die ze aankondigde met hints als: een zonnebril mee, zakdoekjes mee, strakke spijkerbroek aantrekken… Op de verjaardagskaart die ze me op een zonnig terrasje gaf stond dat ik vals mocht zingen…(?) en lekker swingen… Ik werd steeds zenuwachtiger! Máár, wat bleek? Ze verraste me met een concert - Wit Licht - van Marco Borsato in Antwerpen! Eerst hebben we samen gegeten op een terrasje in Antwerpen en daarna vertrokken we naar het Sportpaleis. Op de heenweg zagen we al veel mensen in het wit gekleed wachtend bij de entree, maar wij kwamen pas een kwartier voor aanvang aanzetten – veel te lang gekletst natuurlijk. We hebben ons ´professioneel´ een weg naar voren gebaand en zodoende stonden we erg dicht bij het podium. (zie ons fotoalbum) We hebben genoten van zijn liedjes en zijn show. Weliswaar was ik de enige met een brandend vlammetje tijdens zijn ballads (tja….40 hè!), de rest hield heel modern een mobieltje omhoog. Hahaha!

En vandaag is het dan zover...ik ben 40 jaar geworden. Gisteravond waren Mark en ik met vrienden uit eten en toen feliciteerde hij mij ineens in het restaurant, het was 24.00 uur en ik was jarig! Haha, dat was even een confrontatie... Vanmorgen werd ik in alle talen wakker gezongen en na het uitpakken van de zelfgemaakte kadootjes aten we allevijf een ontbijt op het grote bed. We hebben mijn verjaardag gevierd met een lunch op een terras in El Pardo met een grote speeltuin erbij. En uiteraard kreeg ik vandaag veel telefoontjes van familie. En kaarten, e-mails en SMSjes uit Nederland, The States en Madrid. Incluis een heerlijk lange brief van een vriendin, een zelfgetekende kaart van mijn peetzoon Máxime en zelfs een thee-genietpakket van mijn schoonzus. ¡Gracias a todos! Ik heb me nog nooit zo jarig gevoeld als nu op mijn veertigste…!

Donderdagmiddag stond ik met Maren in de keuken drie appeltaarten te bakken, terwijl het buiten 27 graden was! Uiteraard een tarwe- en melkvrij appeltaartje voor Maren, één appeltaart werd opgedeeld tussen de schoolbibliotheek en schilderles en eentje was lekker voor onszelf. Ook ben ik met vriendin Mirjam ons feest aan het voorbereiden. Op 23 april geven we samen een cóctel in de Belvedère Lounge vlakbij Plaza Santa Ana in het centrum van Madrid. Al onze Madrileense vriendinnen zijn uitgenodigd, want wij vieren samen onze 40-jarige verjaardag met tapas en lekkere drankjes. We hebben mooie uitnodigingen verstuurd en er wordt een brownie-taart met kaarsjes geserveerd als laatste tapa… De andere zeven tapas gaan we maandag uitkiezen in het restaurant. Mijn vriendin die een jaar geleden naar Nederland is verhuisd komt speciaal bij mij logeren voor dit feest! We gaan het leven vieren en ik heb er nu al zo´n zin in!