¡Feliz y próspero 2009!

Het is niet belangrijk hoeveel we doen,
Maar met hoeveel liefde we het doen.
Het is niet belangrijk hoeveel we geven,
Maar met hoeveel liefde we geven.
- moeder Teresa –

Met een heel klein toestel zijn we naar Düsseldorf gevlogen – nog geen 50 mensen konden aan boord. We hebben een heerlijke tijd in Breda gehad. Anthe en Inden logeerden bij hun vriendinnetjes Indi en Tessa, en Maren logeerde bij haar vriendje Sebas op zijn kamer. Die dagen crosste ik op de fiets langs vele winkels in Breda om inkopen te doen. Hugo bracht op zijn bakfiets onze koffers naar ons stadshotel op de Grote Markt - waar tijdelijk het glazen huis gevestigd was voor het ophalen van miljoenen euro´s voor een goed doel. Hij werd bij het plein steeds tegengehouden door de politie, hij mocht er vanwege alle drukte niet langs met zijn bakfiets. Ze vroegen hem zich te legitimeren, maar toen hij de reserveringsbrief van ons hotel liet zien, zei de agent:” Oh, maar familie Rippens mag er wel langs, hoor!” En zodoende kon Hugo onze spulletjes toch nog op onze kamer zetten...

Voor ´old times sake` zijn we op Kerstavond naar de mis in de Martinuskerk geweest. Samen met Olga, Hugo en de kinderen hebben we vele Kerstliederen gezongen. Toen we de kerk uitkwamen stond er buiten een grote verrassing op ons te wachten... Mark was uit Spanje tóch overgevlogen om Kerst met ons te vieren! De produktie van zijn fabriek liep iets beter en daarom had hij een vliegticket naar Brussel gekocht. Eerste Kerstdag vierden we met Olga, Hugo, Victor en Sebas in hun gezellige Kersthuis met kadootjes onder de grote boom, een boswandeling in het Mastbos, warme chocomel op terras, Sissi op TV, spelletjes en lang tafelen. (zie ons fotoalbum)

Het diner op Tweede Kerstdag in ons hotel werd mooi aangekleed met amuses en cocktails. De meiden kregen een vrolijk gekleurd drankje in een mooi glas. Maren hadden we verteld dat als ze dit prinsessendrankje zou opdrinken ze een prinsesje zou worden. Heel serieus en stilletjes dronk ze haar glas leeg en toen ze haar laatste slok uit het glas nam keek ze naar haar kleding om te zien of er iets sprookjesachtigs ging gebeuren, zó aandoenlijk! Het diner was heerlijk, maar wat pas écht een feestje was, was dat het grand dessert naar onze kamer gebracht werd waar de meiden al lagen te slapen. Mark was met Hugo naar de film, dus heb ik in mijn eentje genoten van alle toetjes bij een zoete Kerstfilm op TV!

De dagen erna hebben we doorgebracht met familie, maar voordat we naar het Noorden reden gingen we eerst langs ons huis op de Roskam. Maren stond in onze hal om zich heen te kijken en zei:” Ik ben hier al een keer op visite geweest...” Haha, onze kleine meid is er geboren! Op zondag gingen we met alle nichten en neven naar opa en oma Rippens in Den Helder waar we een strandwandeling maakten en daarna samen hebben gegeten. (zie ons fotoalbum) De meiden genoten deze familiedagen van de tijd met hun neven en nicht.
Uiteraard hebben we ook een bezoek gebracht aan ons nieuwe neefje Ryan. Met mijn zus die al 20 jaar contactlenzen draagt heb ik mijn nieuwe lenzen geoefend. We hebben zo gelachen samen: mijn lenzen klapten gewoon vier keer dubbel of belanden ergens tussen mijn oogharen. Zelfs toen ze het met haar eigen lens wilde voordoen verdween haar lens op een plek waar hij niet hoorde! Na een half uur zaten onze lenzen eindelijk waar ze eigenlijk hoorden, hahaha!

De laatste dagen van onze vakantie brachten we door in een groot, warm vakantiehuis met open haard - prachtig gelegen aan een bevroren vennetje waar we zo het ijs konden op stappen. Waar ook een ijsbaan gemaakt was met muziek en een heuse koek-en-sopie-kraam. We logeerden daar met vrienden uit onze studententijd waar we in het verleden al vele malen een Kerstdag of Oud&Nieuw mee hebben gevierd. We waren met vijf stellen en vele kinders, een gezellige boel dus! We hebben drie dagen lang geschaatst (op gehuurde en geleende schaatsen), warme chocomel gedronken, lekker gegeten en veel gelachen. (zie ons fotoalbum) Op oudejaarsdag wilde ik graag nog ossenworstjes kopen om mee te nemen naar Madrid. Maar het plaatselijke supermarktje had deze worstjes niet, de buurtsuper in een naastgelegen dorp ook niet. Zelfs de ambachtelijke slager van het dorp- een stevige vent met rode wangetjes, zo weggelopen uit zijn koelcel - had geen ossenworstjes! Na deze tour met Tom zijn we maar naar Doetinchem gereden. In de binnenstad bleek helemaal geen slager te zitten, dus toen we de moed bijna opgaven kwam een mevrouw op het idee om naar de HEMA te gaan. Dé HEMA! Op naar de HEMA dus, daar meteen maar genoten van een ouderwetse HEMA-worst uit het warme water.. Dat hadden Tom en ik wel verdiend!

We kijken terug op een drukke, maar ouderwets gezellige vakantie in Nederland. We hebben genoten van alle gastvrijheid en de warme uurtjes met vrienden en familie. De ijspret van de laatste dagen maakte het helemaal af!