Acht jaar

Onze middelste dochter Inden is afgelopen maandag acht jaar geworden. Ze wilde het dit jaar niet op de camping vieren, dus kwamen we vlak voor haar verjaardag thuis uit Portugal. Op de camping had ze een kalender gemaakt om de nachtjes af te tellen, want zonder agenda of horloge op de camping was het moeilijk onthouden welke dag we leefden....

Kadootjes op het grote bed, ook van familie uit Nederland, en een vrolijk versierd deck buiten. Verjaardagskaartjes en kadootjes bij de post en ze kreeg uit het verre Australië twee gesprekken tegelijk (via Skype en MSN!!) van haar Bredase vriend Jorin en haar Madrileense vriendin Aileen. Ze mocht zelf een taart bij de bakker uitzoeken en beslissen wat we die dag gingen doen. Dat werd het Parque de Atraccíones, het attraktiepark. Daar hebben we genoten van de achtbaan, het reuzenrad, botsauto’s, het grote schip en verkoelende waterattrakties waar we drijfnat uitstapten. Daarna sloten we deze speciale dag af in Inden’s lievelingsrestaurant Buffalo’s Grill. (zie ons fotoalbum)

We raken zo ontroerd als we Maren net als haar grote zussen in het zwembad zien duiken. Althans...duiken...? Ze draagt floaties om haar armen en springt daarmee in de meest rare houdingen het water in. Daarna gaat ze onder water zwemmen, waarbij alleen haar gezicht onder water komt. Haar billen steken hoog boven het water uit vanwege het drijfvermogen van haar floaties. Het ziet er zo aandoenlijk uit... Vooral als ze daarna vol trots met haar gezicht uit het water komt en vraagt of je het hebt gezien! We doen wedstrijdjes met z’n allen wie het mooiste duikt en Maren doet er niets aan onder, in haar beleving...

Vanmiddag is er een vliegtuig op vliegveld Barajas vlakbij ons huis verongelukt. Vlak na de lunch op ons deck hoorde ik een helicopter over ons huis vliegen, en later nog vele meer... Deze strooiden water om de brand te blussen. Het dodental loopt helaas snel op. De eerste berichten waren twee doden en vele gewonden, maar het laatste nieuws is al 45 doden.... Het doet me erg denken aan de twee vliegtuigen die in New York in The Twin Towers vlogen, dat was ook relatief vlakbij ons toenmalige huis in Massachusetts...Uiteraard ging het toen om een terroristische daad en waren we vooral heel bang. Nu gaat het om een ongeluk...maar beiden keren voelen we ons machteloos: zó dichtbij en tóch niets kunnen doen om te helpen...