Het Madrileens verkeer

Afgelopen week heb ik me weer eens verwonderd over het Madrileense chaotische verkeer. Het was op een ochtend nadat ik de kinderen naar school gebracht had, Madrileens spitsuur zullen we maar zeggen. Ik reed op één van de drukkere straten van Madrid: Calle de Arturo Soria en het was bijna ongelofelijk! We stonden drie rijen dik bumper aan bumper te wachten om stapvoets door te rijden. Aan de rechterkant zag ik een bus die probeerde in te voegen bij de bushalte (wat vrijwel onmogelijk was), achter mij manouvreerde een motorrijder zich al toeterend door de rijen auto’s heen. Verderop was een vuilnisauto bezig: hij kon nergens langs de stoep rijden, want overal waren auto’s geparkeerd – soms zelfs dubbel! Deze vuilniswagen zorgde voor zoveel overlast in het spitsuur... De stoplichten veranderden van kleur maar er bewoog nauwelijks iets. Van links probeerden auto’s ook nog door de claxon te gebruiken in te voegen in deze straat en op de tussenberm huppelde een jogger met zijwaardse bewegingen over het grasveldje... Ik nam alles waar en was verbijsterd, terwijl ik heel voorzichtig mijn net-opnieuw-gelakte auto krasvrij door het verkeer probeerde te loodsen...

Op Mark’s werk zijn de verwachtingen hoog gespannen. De resultaten van het afgelopen jaar waren nog niet zo goed als gehoopt door alle tegenslagen van het afgelopen jaar. Het nieuwe jaar was dus begonnen met weer een aantal ontslagen en een kritische kijk op het produktieproces. Het resultaat is dat er wat onstabiele faktoren aangepast zijn, waardoor de produktie beter en stabieler moet gaan lopen. Daarnaast hebben ze grote besparingen kunnen maken op de uitgaven voor het nieuwe jaar door te snijden in de schoonmaakkosten. Dit alles had de laatste weken zijn weerslag op Mark’s gestel; hij werd opgeslokt door zijn werk en sliep er slecht van. Maar het goede nieuws is dat het meteen zijn effekt heeft gehad op de resultaten van januari en dat geeft weer goede hoop voor de rest van het jaar!

Gisteren zijn we naar de bergen gereden, omdat er vorige week een vers pak sneeuw gevallen was. (zie fotoalbum) Maar omdat de temperatuur de laatste weken zo hoog oploopt, was de sneeuw op zonnige plaatsen alweer gesmolten. Voor het eerst zagen wij de lente ontspringen in de bergen; de beekjes stroomden heel hard van het smeltwater, watervalletjes kletterden en we zagen ook de eerste sneeuwklokjes voorzichtig opkomen. Het was ook heel gek: we zagen wandelaars onderweg in skipakken met snowshoes of skies op hun rug gebonden die de dikke sneeuw opgezocht hadden en we zagen mensen op picknickkleedjes lekker zonnebaden op de groene weiden die uitkeken op de drukke skipistes. De kinderen zochten leuke sneeuwbaantjes op om toch nog even sleetje te rijden... Het had een hoog “Heidi-en-Peter-in-de-bergen-gehalte”, hahaha!

Vanmiddag gaan we naar het verjaardagsfeestje van Maren’s vriendinnetje Olivia. Maren heeft zelf de kadootjes uitgezocht voor haar vriendin en ze kijkt er naar uit! Morgenochtend gaan we met mijn (oude) peutergroepje op kraambezoek, we gaan kleine Teun bewonderen.