Vriendinnen

Wij ervaren steeds meer van buiten en steeds minder van binnen.
Paul van den Bergh

Mijn lieve Madrileense vriendinnen…. Twee vriendinnetjes van mij die in Madrid wonen misten mij en vroegen of het een leuk idee was om mij op te zoeken. En of dat een goed idee was! Ze kwamen op een vrijdagochtend aan en vanaf het moment dat we elkaar omhelsten in de ontvangsthal tot het moment dat ik ze twee dagen later weer achterliet in de vertrekhal stonden onze mondjes niet stil. We hebben uren gekwekt met een pot thee en zelfgebakken taartjes in een trendy café, toen iedereen kwam om te lunchen zijn we maar eens opgestapt om verderop weer neer te ploffen op een ander trendy plekje om wat te eten en weer bij te praten en te lachen. We hebben ook nog even wat leuke winkels aangedaan en toen moesten we aan de friet en frikadellen om op tijd in de bios te zijn. We hebben gezwijmeld en gehuild bij Dear John, waarna we naar huis zijn gegaan. De volgende dag was het bijna hetzelfde verhaal: na een uitgebreid ontbijt thuis gingen we winkelen en aten we HEMA hotdogs en worsten. Door al dat winkelen moesten we wéér rennen naar de bioscoop om Er komt een vrouw bij de dokter te beleven. Wat een indrukwekkende film! Thuis bij de open haard hebben we nagepraat met een fles wijn en er een serieuze, maar gezellige avond van gemaakt. (zie ons fotoalbum) De dagen zijn omgevlogen. Ze hadden werkelijk op het nippertje het (gelukkig!) vertraagde vliegtuig gehaald. Ik kon namelijk de weg niet meer vinden door wegomleidingen en ben terug gereden om Mark op te halen. Mijn held is toen op volle snelheid naar Eindhoven gestoven en heeft mijn vriendinnen daar veilig afgezet. Daarna kreeg ik dit hartverwarmende bericht: Mark is onze grote held (na alle dingen die hij vrijdag van je had overgenomen, de lift naar de bioscoop en de zelfgemaakte groentesoep, ook nog onze redding vanmorgen). Want tja, wij als drie kippen zonder kop, wij hadden het echt niet meer gered vanmorgen.... Wij zijn ´m dan ook eeuwig dankbaar dat hij ons heeft weggebracht.

Slecht karma? Een CV die het niet deed op een waterkoude zondag vanwege een druppende douche, een afwasmachine die op dezelfde dag ermee stopte vanwege een stukje kippenbot dat vastgelopen was in de motor. Een lampje dat kapot sprong in de afzuigkap en een collega van Mark die een paar dagen later pardoes in onze greppel reed met zijn auto! Zijn voorwielen hingen boven de slotgracht in onze tuin en de achterkant van zijn auto wipte omhoog. Er moest een takelwagen aan te pas komen om de auto er uit te takelen! Mark wilde de wastafel ontstoppen en zette daarbij de afvoerplug ongeveer in de fik. De mooie glanzende dop werd een gehavende, half-zwarte dop die we moeten vervangen. Mijn knie blijkt niet met fysiotherapie te kunnen genezen, maar zal moeten worden geopereerd. En dan ter afsluiting van die rampzalige week misten mijn vriendinnen op een haar na hun toestel naar Madrid… Waarna Anthe nog even door een punaise reed met haar fietsband. Vroeger plakte de fietsenmaker voor twee gulden vijftig je band, maar tegenwoordig gooien ze er meteen een nieuwe binnen- én buitenband omheen waar je gewoon veertig euro voor moet betalen! Heb ik iets over mezelf afgeroepen? Hopelijk is het domme pech, en stopt het heel gauw!

De zolder is erg mooi geworden. Ik heb alle schuine plafonds wit geschilderd en de kozijnen van twee glas-in-lood ramen gebroken wit. De muur waar de ramen inzitten heb ik grijs gemaakt en het ziet er zo smaakvol uit! Ik zou daar zelf wel een bureau hebben willen staan: wat een mooie lichte werkruimte is dat geworden. Anthe is er ook heel blij mee, want de toegang naar haar kamer is nu ook veel lichter en opgeruimder geworden. Als ik door al die mooie woontijdschriften blader krijg ik zo’n zin om alles mooi in te richten. Vooral de nieuwe, grote eetkamer lijkt me super om te doen, maar ook de zolder wanneer het witgoed verplaatst is naar de nieuwe bijkeuken. Zelfs onze oude keuken gaat erop vooruit, omdat die ellendige kattenbak en kattenkrabpaal ook naar de bijkeuken gaan. De antieke keukentegels kunnen we na Pasen ophalen. We krijgen overal ruimte in huis, én licht! Nu de laatste week de zon weer vaker naar binnen heeft geschenen kan ik zo blij worden in huis, heerlijk.

Het is gebeurd. Zaterdagochtend vroeg kwamen de bereidwillige slopers, en gesloopt hebben ze! Het was goed weer om buiten te werken en alles verliep voorspoedig. Het dak van de serre ging er snel af. Er zijn een paar ruiten gesneuveld, maar anderen gingen in hun geheel eruit. Het zwaarste was misschien wel de tegelvloer en de fundering wegslopen met een zware sloophamer. (zie ons fotoalbum) Alhoewel het wachten bij het milieustation met een volgeladen aanhangwagen en daarna het afval scheiden ook best tegenviel als je dat drie keer achter elkaar moest doen! Maar het is allemaal gelukt, ondanks wat kleine verwondingen... We zijn Tom, Ramon en Mark’s ouders dankbaar, want zonder hen hadden we het niet gekund. Deze week rond ik het project af door nog wat puin in zakken te scheppen en het achter in de auto naar het milieustation te brengen. En dan kan de aannemer in april beginnen met alles af te graven voor een nieuwe fundering.

Naast slopen en bouwen spelen dans, optreden en kunst ook een rol in ons leven. Anthe had laatst een dansoptreden met alle eersteklassers van haar school en ze was gekozen voor een hoofdrol in haar stuk. Maren is naar een atelier geweest en heeft een eigen kunstwerk gegoten. (zie ons fotoalbum) En Inden heeft geoefend voor een dansfilm die dit weekend op DVD opgenomen wordt en volgend weekend heeft ze twee optredens in de stad met Alice in Wonderland. Thuis dansen ze alle drie elke avond het dak eraf op de liedjes van Mika. Het zijn meiden die met alle plezier de sterren van de hemel dansen!