Bijna tien jaar

Anthe wordt over minder dan een week tien jaar, ze is onze oudste. We vinden het een mijlpaal. Ze vindt het zelf ook heel belangrijk, ze telt de nachtjes al weken af! Ze mag deze speciale keer een slaapfeestje geven en dat gaat gebeuren in onze tent in de tuin. Ze heeft de uitnodigingen uitgedeeld, er komen tien meiden. Naast de kadootjes die ze graag wil hebben wilden we ook iets speciaals geven dat ze haar leven lang niet zal vergeten. Ze wil al heel lang een hangertje dat ik als kind heb gekregen van mijn ouders, er staat een A in gegraveerd. Dus hebben Mark en ik bij de juwelier er een mooie zilveren halsketting bij uitgezocht. Een speciaal moment, en nog specialer zal het moment zijn als we het geven aan onze bijna tienerdochter...

Anthe is de laatste maanden heel groot geworden in haar gedrag, haar gezicht is ook veranderd. Omdat ze vorig jaar een klas heeft overgeslagen zit ze tussen oudere kinderen in de klas die ook allemaal groter zijn dan zij. Zelf groeit ze maar hele kleine beetjes de hoogte in, maar ze houdt zichzelf staande in de klas! En dan wachten we ook nog op het bericht of ze na de zomer naar Secondary School kan. Dan gaat onze kleine, grote meid naar de Middelbare School – en ze wordt volgende week tien jaar! Soms gaat het zo snel dat we het gevoel hebben dat we het nauwelijks kunnen bijbenen... Gisteren heeft ze de entreetoets van CITO afgerond en mochten alle kinderen van groep 7 snoep mee naar school en hun iPOD of MP3speler om na het examen lekker te ontspannen. Afgelopen weekend heeft Anthe haar mondeling in het Engels gedaan van het Cambridge examen, op een grote Middelbare School in Madrid. Het ging goed, over twee weken heeft ze het schriftelijke en luisteronderdeel.

Maren daarentegen zit helemaal in de prinsesjes... Vorige week kreeg ze een nieuw model autostoel, omdat ze uit de MaxiCosi was gegroeid. Ze koos uiteraard een knalroze met allemaal prinsesjes afgedrukt op de bekleding. En ze draagt het liefst alleen maar roze rokjes en jurken. Ze kijkt alleen nog maar naar prinsessenfilmpjes op TV en wil als prinsesje iedere dag met de prins trouwen die gespeeld wordt door één van ons met een fluwelen cape om. Ze heeft roze sandaaltjes uitgezocht en roze-witte slippertjes. Mark en ik gaan er heel ontspannen mee om, tenslotte is het al de derde keer dat we dit meemaken. We wéten dat het (gelukkig) vanzelf weer over gaat!

Afgelopen weekend leek het weer een regenachtig grijs weekend te worden. We wilden er op zondag toch op uit trekken en daarom zijn we naar Monasterio El Paular gereden: een oud klooster in de bergen, niet ver van Segovia. (zie fotoalbum) Na een kijkje genomen te hebben in het oude klooster zijn we een stukje gaan wandelen, want het zonnetje brak eindelijk door. Naast het klooster zit een groot oud gebouw met een gezellig pleintje als binnenplaats, met een terras en een fontein. Daar hebben we heerlijk genoten van de zeer welkome zonnestralen en de warme chocomel met gebak. Op weg naar de auto hebben we in het nabijgelegen kapelletje kaarsjes gebrand voor mijn moeder, zondag was namelijk haar verjaardag.

Anthe en Inden hoeven hun beugels alleen ’s nachts te dragen, want ze kunnen niet praten met dat ding in hun mond. Dat geeft soms wel rare taferelen. Inden was de eerste nacht wakker geworden en ze was haar beugel kwijt. Ze had ’s nachts overal gezocht en was onder haar bed gekropen om te zoeken, het ding lag gewoon onder haar dekbed... Anthe maakte hetzelfde mee, maar zij werd pas ’s ochtends wakker toen ze besefte dat ze haar beugel miste. En dat al twee nachten achter elkaar. En het zijn helemaal geen kleine apparaatjes ofzo!