Proud of graduated youngest daughter!

DROMEN VERVULLEN
‘Dit is een tijd om langzaamaan te doen, 

Dekking te zoeken,

Tot de bittere kou voorbij is.’

- John O’Donohue

Er is zo’n reclame op televisie en in de bushokjes waar je Beau van Erven Dorens voorbij ziet vliegen als stuntman. Of dat hij met een grote stapel pizza’s balanceert. Ik heb er nooit wat mee gehad met zulke, in mijn ogen, agressieve commerciële bedrijven als Groupon, Vakantieveilingen of Social Deal. Ik verwachtte bij deelname veel ongewenste mail in mijn postvakje. Nu weet ik inmiddels dat Social Deal ooit opgezet is om prijzen te verlagen om mensen met minder geld ook toegang te geven tot leuke uitjes. Het bedrijf schijnt zelfs de meest tevreden medewerkers van ons land te hebben. Ik belandde een paar weken terug voor het eerst op hun website toen ik een massage wilde boeken in mijn stad. Kennelijk was ik zonder dat ik het doorhad van Google naar deze website verplaatst en vond ik een scherpe aanbieding van een holistische massage met bovendien heel goede reviews. Normaliter kosten zulke massages van een uur iets minder dan honderd euro. Ik betaalde nog geen dertig euro! Ik begreep dat ik eerst de voucher moest kopen op hun site en dan later op de website van de aanbieder een massage moest boeken. Ik zou dan moeten betalen met de voucher. Ik liet een bericht achter voor de masseurs dat dit mijn eerste keer was via Social Deal en ik graag op zeer korte termijn een massage wilde boeken. Er stond namelijk een disclaimer bij dat je met zulke vouchers niet op korte termijn kon reserveren. ‘Zie je,’ dacht ik, ‘tóch een kat in de zak!’. De volgende ochtend werd ik echter gebeld en ik kreeg dezelfde week nog een afspraak. Helemaal top! Ik had er zin in. Mijn lief en oudste dochter genoten die dagen namelijk dagelijks van massages in Thailand en ik kreeg door hun berichtjes zo’n verlangen naar een ontspannende massage. Helaas belde de masseur een dag van tevoren af wegens ziekte. Laatst was dan ik écht welkom. Ik reed erheen met m’n autootje, het was in een dorpje zeven kilometer verderop. Een aardige vrouw van mijn leeftijd opende de deur in wat later bleek haar ouderlijk huis. Op zolder was de praktijk. Vooraf voerden we een gesprekje waarom ik bij haar was. Claudia vertelde wat over haar achtergrond. Ze had Bewegingswetenschappen gestudeerd, maar ook Reiki diploma’s op zak. Ze geeft nu holistische massages. Niet alleen fysieke klachten worden behandeld, maar er wordt ook aandacht besteed aan de emotionele en mentale aspecten. Ook de term ‘energetische massage’ viel. Ik zag het vooral als een avontuur. Ik had niks verteld over mijn ziekte of herstel. Alleen dat ik behoeft had aan wat quality time en dat de massage een cadeautje aan mezelf zou zijn. Eenmaal op mijn buik op de massagetafel, stroomde warme olie op mijn rug, oefende ze lichte druk uit op de zachte weefsels van mijn rug. Zo stimuleerde ze de bloedsomloop en zuurstoftoevoer naar die plekken. Haar handen voelden zó heet aan dat het wel hot stone massage leek! Ze hield haar handen regelmatig stil op één plek wat dan heel heet werd.  Haar massage zou mijn algehele welzijn bevorderen. Het voelde inderdaad heerlijk ontspannen en een weldaad voor mijn rug, én mijn neus. De olie geurde namelijk heerlijk. Na de massage hebben we nog flink wat tijd nagepraat, haar volgende afspraak was afgezegd. Veel over yoga, mijn EMDR- en hypnotherapie werd er besproken. We zijn allemaal energetisch verbonden met elkaar en in deze wereld waarin nu zoveel gebeurt en chaos heerst, is het belangrijk dat we vertragen. Ook op mijn yogaschool hoor ik dat het vooral nu belangrijk is om in te tunen met jezelf en verbinding te zoeken met elkaar, en met wat écht belangrijk is in je leven. Het is zo makkelijk om perspectief te verliezen, om je leven uit te stellen en om te vergeten wat echt belangrijk is. Zo makkelijk om je dromen op de bovenste plank te leggen waar je ze niet meer kunt zien. Belangrijk zijn nu juist de dingen die betekenisvol voor je zijn. Trouw blijven aan jezelf. Dat hoor ik dan weer in het hospice. Het is belangrijker om die droom te vervullen dan vol spijt bij het eind aan te komen…

Het kletterde keiharde regen op de grote parasols van het Maastrichtse terras. Jongste dochter die net deze donderdagochtend haar scriptie verdedigd had op de universiteit zat naast mij op het bankje. We hadden een stuk Limburgse vlaai gedeeld. Kort nadat ze voorstelde ergens anders te gaan zitten keek ik om en stroomde het hemelwater langs de parasol, precies op mijn zitplek. Nét op tijd opgestaan! We verschoven naar het midden op het terras. Zowat bij elkaar op schoot, regenjas van dochter over onze benen, redden wij het om droog te blijven. Andere gasten hadden zelfs hun paraplu opgezet ónder de parasols of ze gingen staand dicht tegen elkaar aan schuilen. Zodra de plensbui voorbij was wandelden we verder. Dit fenomeen herhaalde zich rond lunchtijd precies zo toen we net lekker op een terras op de Markt zaten en de wind, en daarna de regenbui, op kwam zetten. Mijn lief kwam in de middag vanuit Aachen om het afronden van dochter’s studie te vieren. Ik wachtte hem op het station op terwijl jongste nog even naar de universiteit fietste om haar stagebegeleider te bedanken met een stuk vlaai. ‘Kom even meekijken, ik ben net je cijfers aan het insturen’ zei ze. Dochter was flabbergasted, ze kreeg maar liefst een negenenhalf voor haar stage! Trots vierden we dit met haar met een drankje en nachos op een stads zonnig terrasje. En weer ópnieuw vierden we haar en haar bul diezelfde warme avond aan de Maas, dit keer met heerlijke tapas die we deelden. Wát een dag, en wát een zaterdag erna, toen we haar kamer leeghaalden bij bijna dertig graden. Met een aanhangwagen volgeladen reden we terug naar Breda. Een periode is afgesloten in Maastricht. Nu definitief, na vier jaar. Middelste dochter had daar haar master afgerond, jongste dochter haar bachelor. Ook voor mij voelt het alsof we een belangrijke klus afgerond hebben. Drie dochters met diploma’s op zak. Een nieuwe levensfase voor jongste en ook voor ons als ouders. Wij mogen stoppen met pleisters plakken. Onze jongste gaat haar eigen dromen vervullen, naar Utrecht verhuizen. Een masterstudie in een nieuwe studentenstad.