Ondeugende bloemengod

Niet wat er met je gebeurt, maar hoe je het accepteert is van het allergrootste belang.
- Sri Chinmoy

Tussen de inboedel van de tweede levering zat een heel betekenisvol voorwerp. Ik durfde er niet aan te denken dat juist dit object gebroken zou zijn. Onmogelijk om dit beeld óóit nog mee te kunnen nemen naar Nederland. We hadden maar één kans. En gezien de eerste levering van onze inboedel was er een behoorlijk risico dat dit beeld beschadigd zou zijn. We hebben de bloemenprins voor het eerst afgelopen zomer mogen aanschouwen in het Museum van Antropologie in Mexico City. Het museum waar we een paar uur doorbrachten voordat we mijn zus met haar gezin ophaalden van het vliegveld. Een prachtig indrukwekkend beeld van iets meer dan een meter hoog trok mijn aandacht. Xochipilli, de bloemenprins. De bloemenprins zit onbezorgd in kleermakerszit op een tempelachtig voetstuk (of misschien een trommel?) die is versierd met vlinders, bloemen en clusters van vier punten die de zon voorstellen. Xochipilli zelf draagt een masker en is bedekt met bloemen, hallucinerende paddenstoelen en dierenhuiden. De god wordt vrolijk zingend en in extase afgebeeld. Een levendig symbool van alle goede dingen in het leven. Prachtig! Toen ik voor de allerlaatste keer in México over de markt liep met mijn zus, zag ik in een winkeltje de bloemenprins op de grond zitten. Mijn zus keek er rond naar leuke souvenirs en ik keek gewoon een beetje doelloos om me heen. Ik zag het beeld van een halve meter hoog en vroeg de eigenaresse van de winkel of het beeld buiten in weer en wind kon overleven. Ze antwoordde bevestigend. Ik liep helemaal blij, omdat ik spontaan tegen dit beeld aangelopen was, naar de kassa. Daar stond een hippie met een lange baard en een doek om zijn hoofd gebonden. Hij droeg door de zon gebleekte kleding. Hij sprak goed Engels en was wild enthousiast over mijn beeld op de toonbank. Hij begon één en ander uit te leggen terwijl de eigenaresse mijn prins in krantenpapier rolde. Ongeveer in het midden van 1800 werd er een standbeeld van de bloemengod opgegraven bij de rand van levende vulkaan Popo waar wij ook vlakbij woonden. Het standbeeld bleek uit de 16e eeuw te komen en was gemaakt door de Azteken die daar toen woonden. Het standbeeld stelde een persoon voor, terwijl deze zat op een tempelachtig voetstuk. Zowel het standbeeld als het voetstuk zijn overdekt met gravures van gewijde bloemen. De gegraveerde bloemen stellen bedwelmende kruiden voor. De hippie wees me er een paar aan op het voetstuk. Ik ben helaas de namen vergeten… Waarschijnlijk werden deze kruiden gebruikt voor heilige vieringen bij de Azteken. Ook is bekend dat vulkaan Popo (op de plaats waar het standbeeld oorspronkelijk stond) bedwelmende zwavelwolken uit kan stoten. De bloemengod kijkt in extase omhoog. Waarschijnlijk hartstikke stoned. Het beeld staat symbool voor de zomer, bloemen, plezier, liefde, dansen, schilderen, feesten, creativiteit en ziel. Voor de Azteken kon deze god ook verschijnen als Ahuiatéotl, de god van de wellust. De hippie grijnsde bij zijn uitleg. De bloemengod werd trouwens ook geassocieerd met vlinders en poëzie. In het algemeen, echter, werd hij gezien als iets van een jeugdige en zorgeloze plezierzoeker. Misschien een beetje té speels en ondeugend? Dit beeld, dat zo’n indruk maakte in het Museum van Antropologie, dat symbool staat voor levensplezier was onbeschadigd uit de overzeese verhuizing gekomen! Deze week hebben we Xochipilli verankerd met cement naast onze voordeur. Bloeiende heideplantjes sieren hem. Onze Mexicaanse bloemengod mag iedere bezoeker verwelkomen. Voor onszelf staat hij vooral symbool voor ons geweldige, avontuurlijke leven in México…maar ook hier in Breda!